Ginga Eiyuu Densetsu: Arata naru Tatakai no Overture

Overture to a New War بهترین فیلم از این سه فیلم است، اما نه چندان. با پیروی از بال‌های طلایی، این فیلم بازخوانی دیگری از رویدادهایی است که در نمایش دیده می‌شود، اما از این فرصت استفاده می‌کند تا روابط و نقش‌های شخصیت‌های آشنا را در نبرد آستارت به تصویر بکشد. به همین دلیل برای بینندگانی که به صورت زمانی یا بر اساس تاریخ انتشار آن را تماشا می کنند عالی است. این فیلم روح سریال اصلی را دارد و نه فقط به این دلیل که دو قسمت اول را بازگو می کند. لپ، جسیکا و یانگ دوستی پیچیده ای با یکدیگر دارند. Lap مانند Kircheis یانگ است. آنها با لپ که قطب‌نمای اخلاقی یانگ است یک عقیده دارند. هر دو عاشق جسیکا هستند اما لپ با او قرار ملاقات دارد. صحنه ای زیبا بدون هیچ دیالوگی در قسمت اول وجود دارد که در آن ما می بینیم که چقدر احساسات آنها با یکدیگر عمیق است و توضیح می دهد که چرا بعداً بین یانگ و جسیکا زمانی که آنها پس از نبرد دوباره به هم می پیوندند تنش ایجاد می شود. داستان پیشروی یانگ در درجه اول رابطه او با لپ است که منجر به نبرد سرنوشت ساز آستارت می شود. اما شما نمی توانید یانگ ونلی را به طور برجسته در فیلم به نمایش بگذارید و مشاهدات سیاسی او در مورد کاستی های یک ارتش دموکراتیک را نداشته باشید. داستان راینهارد مانند دو قسمت اول است بدون هیچ اضافات معنی داری که متوجه شدم. او به دلیل سن و تجربه کمش در سلسله مراتب نظامی با مخالفت مواجه است. او خود را در نبرد آستارت با تمرکز ویژه بر فارنهایت و نظر مرکاتز درباره فرمانده جوان ثابت می کند. Overture to a New War همچنین با معرفی آنتاگونیست اصلی راینهارد برای فصل اول، برای بینندگانی که سریال بعدی را تماشا می کنند، دانه می کارد. مسلماً، توجه به آن دشوار است، زیرا این یک صحنه واحد است، زیرا بینندگان زمانی نمی‌دانند که او کیست. داستان یانگ بسیار جالب‌تر بود، اما داستان راینهارد نیز کیفیت بالایی دارد. یکی از نقاط قوت و ضعف Legend of the Galaxy Heroes این است که تعداد زیادی از شخصیت‌هایی که با Overture to a New War دنبال می‌شوند، تفاوتی ندارند. لپ و جسیکا پیشرفت قابل توجهی دارند، چیزی که برای تماشای فصل اول به شدت نیاز است. لپ یک شخصیت نسبتا کم عمق است که بیشتر با عشق او به جسیکا تعریف می شود. خود جسیکا به خاطر نزدیکی اش با یانگ کمی عمق بیشتری داشت. یانگ، راینهارد و کیرشیس خودهای همیشگی آنها هستند. هر سه سرگرم کننده، هوشمندانه هستند و داستان را در حرکت نگه می دارند. وظیفه راینهارد در طول فیلم این است که داستان را در نبرد آستارت با مخالفت خود از طرف دریاسالارهای قدیمی حفظ کند. قسمت های مورد علاقه من در فیلم لحظات کوچک شخصیت ها هستند. فارنهایت متوجه می شود که راینهارد می داند در مورد چه چیزی صحبت می کند، لپ و یانگ با جسیکا خداحافظی می کنند، یانگ وقتی سربازی به شدت مجروح شده را می بیند به جولیان فکر می کند و بیشتر روح این فرنچایز را به همراه دارد. در چنین داستان عظیمی ما به این لحظات کوچک نیاز داریم تا شخصیت ها را انسانی کنیم، کاری که به نظر من فوق العاده خوب انجام شده است. جنبه‌های فنی فیلم، انتظارات من را که توسط سریال اصلی تعیین شده است برآورده می‌کند. با وجود اینکه در سال 1993 منتشر شد، به نظر می رسد که در سال 1988 منتشر شد. هیچ پیشرفتی از نظر انیمیشن انجام نشد. کمی تار است، نبردهای فضایی به طور مستقیم انجام شده اند و شخصیت ها به نظر می رسد که مستقیماً از فصل اول بیرون کشیده شده اند. بال های طلایی ممکن است طراحی شخصیت ها را بیش از حد تغییر داده باشد، اما حداقل انیمیشن به طور کلی بهبود یافته است. من نمی توانم این را در مورد Overture to a New War بگویم. این برای من سوال ایجاد می کند که آیا این در همان زمان فصل اول ساخته شده است اما به دلایلی هرگز منتشر نشده است. از نظر صدا، صداپیشه ها همگی نقش های همیشگی خود را تکرار کردند و موسیقی یادآور جنگ ستارگان بود. Legend of the Galaxy Heroes واضح است که از جنگ ستارگان الهام گرفته شده است، اما جدا از این، موسیقی به نظر می رسد که مستقیماً از همتای غربی خود کنده شده است. در طول فیلم به جای مضامین کلاسیک معمول از هیاهوهای برنجی استفاده شد. در حالی که من ایده تغییر موسیقی را دوست دارم، قطعا موسیقی اصلی را ترجیح می دهم. موسیقی کلاسیک برای تراژدی زیبایی که پیش روی ما پخش می شود، بهتر است. از تماشای این فیلم لذت بردم. این برای بینندگان جدید و قدیمی خوب است و یک افزوده طبیعی به فرنچایز است. لحظات کوچک شخصیت‌ها نمایش را می‌دزدند، اما دیدن برخی از استراتژی‌های درخشان‌تر میدان نبرد از Reinhard و Kircheis همیشه سرگرم‌کننده است. خوشحالم که لپ بالاخره شخصیت پردازی کرد تا اعمال یانگ را در طول فصل اول نشان دهد. انیمیشن بدتر از چیزی است که انتظار داشتم و موسیقی آن برگرفته از جنگ ستارگان است. اگر در حال تماشای Legend of the Galaxy Heroes هستید، حتماً باید این فیلم را تماشا کنید. اگر این اولین بار است که درباره این فرنچایز می شنوید، از جای دیگری شروع کنید. قطعه: 8/10 شخصیت ها: 8.5/10 هنر: 6/10 صدا: 9/10 لذت: 8/10 به طور کلی: 7.9/10

بدون Overture DELIVERS، و به درستی تحویل می دهد. همه چیزهایی که می توان از این قسمت به دست آورد پیچیده است. جنگ و جاه طلبی مردان را هدایت می کند، نشان دهنده شکوه و پیشرفت اجتماعی است (راینهارد). اما در عین حال آنها میوه درد و ناامیدی هستند (دوست جسیکا و یانگ). از سوی دیگر، نبردها را می توان از نظر تاکتیکی نیز زیبا و حتی جادویی تحلیل کرد (روبینسکی). همچنین اینکه چگونه جنگ ها می تواند تحت تاثیر افکار شخصی مردان قرار گیرد که بیشتر به جنبه های اجتماعی یا دیپلماسی و شخصی مربوط می شود تا نظامی (مور). جنبه های دیگر نمایش، دیالوگ های خوب، تفسیر موسیقی و کارگردانی خوب صحنه ها توسط کارگردان، پویایی درخشان معمول را دنبال می کند. از جمله قابل توجه ترین ها به نظر من: با وجود پیروزی های راینهارد، در بسیاری از مواقع مستقیم ترین رقیب در خانه است. این ایده به خوبی منعکس شده است و ما می توانیم گارد "قدیمی" امپراتوری را بهتر درک کنیم. صحنه بسیار خوب امپراتور در حال صحبت با راینهارد، چیزی است که ما اغلب در سریال واقعی نمی بینیم. مخصوصاً همانطور که می بینیم امپراتور احمقی نیست، وقتی مستقیماً از راینهارد می پرسد که آیا خود را بالاتر از ابرها می داند یا خیر. زیرا این عبارت قبلاً از راینهارد استفاده می شد. حیف که آنها آن را آنجا نگذاشتند تا او بتواند به آن پاسخ دهد، در عوض با چیزهای دیگری همراهی کردند. همچنین کنجکاو بود که آنها Kircheis را از Reinhard برای تهاجم جدا نکردند. می توان فهمید که شاید این کار دشوارتر باشد، زیرا او دومین رئیس اوست، اما اگر آنها قدرت برداشتن بقیه را دارند، چرا او را هم نه؟ این واقعیت که Kircheis می تواند درست قبل از حرکت حذف شود، برای توطئه گران بسیار جذاب خواهد بود. صحنه ای که یانگ ونگ لی به دوستش اجازه خواستگاری می دهد کمی عجیب است. اگر یانگ واقعا او را دوست دارد، چرا؟ آیا خود را به اندازه کافی برای این کار خوب نمی دانید؟ در هر صورت پسر بلوند هم باید اتفاقات را تعبیر کند و می کند. گزینه دوم بودن کمی غمگین است، اما در نهایت او کسی است که قرار است ازدواج کند. صحنه بی کلام کاملاً خوب ساخته شده است و موسیقی پس زمینه در رستوران حداقل به سبک اشتراوس معمولی نیست. صحنه عالی صحنه نگاه کردن یاگ به خودش وحشیانه است. دارم چیکار میکنم؟ این بهترین و در عین حال چه دردناک است. از این نظر، نگرش یانگ نسبت به جسیکا همان نگرش کیرشیس نسبت به آن رز است، شاید با استدلال های متفاوت. آن «نوشیدن در ناامیدی» قبلاً عظمت شاگرد یانگ را به ما می گوید. مکالمه بین یانگ و ترونهیت. عالی. اگرچه این برای یانگ یک مشکل است، زیرا فقط به او صدمه می زند که بالاتر از رتبه های بالاتر باشد. این چیزی است که یانگ فکر می کنم اشتباه است. او کسب قدرت بیشتر را مساوی با خودکامگی بیشتر می داند. اما واقعیت این است که شما فقط می‌توانید برای اینکه در جنگ‌ها یا دوستانتان نمرده باشید، بدون اینکه خودکامه باشید، سعی کنید قدرت بیشتری به دست آورید. علاوه بر این، یک شخصیت بسیار خوب نوشته شده است. سوال کلیدی آن رز و بعد از آن چه خواهید کرد، راینهارد؟ جالب است که معلوم نیست راینهارد تا چه حد می خواهد جهان را تسخیر کند یا خواهرش را نجات دهد. البته پاسخ او یک سیاستمدار واقعی است. اما، اگر این پرونده به او داده می شد، چه چیزی را انتخاب می کرد؟ نظرات دیگران نظر: در نهایت، من با @kekekeKaj و @stonnyfor موافقم: "Overture to a New New" بیشتر شخصیت محور است و برای آن بسیار بهتر است. اگرچه ما نمونه های خوبی از دومی در سری OVA 110 eps داریم. در مورد نبرد، درست است. این اشتباه کمتر واقع بینانه است، اما همچنان "می توانید آن را بخرید" است. با استراتژی فرسایش نبرد یانگ و راینهارد جبران می شود. در مورد شرورها نیز صادق است. همچنین با بخش صدا درست است. کمیت اغلب به معنای کیفیت نیست، اما در این مورد به این معنی است. در مورد سمفونی هفتم که در صحنه مرگ استفاده می شود، درست است، اما اگر آن را بشنوید، به «قسمت غم انگیز» نمی روید، آنها حفظ کردند / بدون اینکه به نت های بعدی برسند، شتاب را حفظ می کنند.