Gantz

گانتز در این مورد چه می توان گفت؟ به نظر می رسد هیچ کلمه ای برای توصیف این موضوع کافی نیست. من فکر می کنم ساده ترین راه برای طبقه بندی آن این است که آن را در دسته "خیلی بد، خوب است" قرار دهیم. اول اینکه من مانگا را نخوانده ام، بنابراین این فقط بر اساس انیمه در کل آن، 26 قسمت است. انیمیشن: بد. بله، مربوط به سال 2004 است، اما شما می توانید انیمه هایی از دهه 90، حتی دهه 80 را پیدا کنید که انیمیشن و سبک هنری بهتری دارند. 3D و CGI هم بد است. این گونزو است بنابراین من متعجب شدم که اینقدر بد است. اما همچنین به نوعی حدس می‌زنم که به نوعی در مضمون «خیلی بد است» جا می‌شود، زیرا آن را پوچ‌تر و عجیب‌تر می‌کند. صدا: مناسب چیز خاصی نیست. صداگذاری بد است. اما این دوباره به نظر می رسد که از عمد و مطابق با موضوع نمایش است. داستان: آیا حتی یکی وجود دارد؟ هیچ توضیحی در مورد آنچه اتفاق می افتد وجود ندارد. شخصیت ها واقعاً فکر می کنند و چندان منطقی نیستند. جهنم هیچ چیز در این نمایش معنی ندارد. اما بازگشت دوباره به آن احتمالا هرگز قرار نبوده است. حدس می‌زنم می‌توان گفت موضوعات بدبینانه‌ای در مورد اینکه چقدر جامعه به هم ریخته است وجود دارد. من متوجه می شوم که از آن لذت می برم، اما در عین حال عمق زیادی در آن وجود ندارد، بلکه بیشتر آن را به عنوان تندخو بودن و همگام شدن با موضوع نمایش ها به نمایش می گذارم. نسخه TLDR. "خیلی بد، خوب است". غمگین است. مبتذل. زشت منحرف. منحط. و کاملاً سرگرم کننده با تمام پوچی آن. تماشای آن ساده است برای افرادی که به راحتی توهین نمی شوند و می توانند نمایش را جدی نگیرند. با تمام موارد فوق، اگرچه نمی تواند بالاتر از 7/10 برود، زیرا فقط جنبه پوچی خود را دارد و هیچ نقطه قوتی دیگری ندارد.

شاهکار. گانتز جذابیتی فریبنده دارد که مقاومت در برابر آن سخت است. شخصیت کورونو ویژگی معمایی دارد و کشف احتمالات و خشونت شدید، شیفتگی شدیدی را در ما برمی انگیزد. افسانه ارائه شده در گانتز یکی از مبتکرانه ترین مواردی است که من با آن مواجه شده ام. غنی از عمق و پیچیدگی است، و لایه‌هایی از فتنه را به یک روایت قانع‌کننده اضافه می‌کند. در حالی که سبک هنری به طور کلی قابل ستایش است، لحظاتی وجود دارد که تا حدودی تصادفی به نظر می رسد، به ویژه با ادغام مدل های سه بعدی. با این وجود، قدرت داستان گویی هر گونه کاستی بصری را جبران می کند. شخصیت‌های گانتز فوق‌العاده انسانی، ناقص و ظریف هستند و برخی حتی به قلمروی کمتر دوست‌داشتنی سر می‌زنند. جای تاسف است که اقتباس انیمه فقط سطح داستان گسترده مانگا را خراش می دهد. علاوه بر این، ناهنجاری های گاه به گاه مدل های سه بعدی می تواند باعث خنده شود. با این وجود، مفهوم اصلی و غنای شخصیت ها می درخشد و گانتز را به تجربه ای به یاد ماندنی تبدیل می کند.

این یک توصیه واقعا سخت است. چیزهای خوب زیادی وجود دارد، مانند افتتاحیه و پایان فوق‌العاده و برخی آهنگ‌های درخشان در OST، سبک انیمیشن بسیار نمادین و اوج در اوایل دهه 2000، و مفاهیم و طرح‌های جالب به نمایش درآمده. با این حال، چیزهای نه چندان خوب زیادی وجود دارد، مانند سرعت بسیار طولانی در برخی نقاط، و تغییر بسیار شدید و بسیار بدتر در طرح نمایش ها زمانی که محتوای آنها به دلیل ناتمام ماندن مانگا در آن زمان تمام شد. از تهویه (مشابه اتفاقی که در مورد کیمیاگر اصلی فول متال افتاده بود). در کل، می‌توانم بگویم من این سریال را دوست دارم، اما به معنای واقعی کلمه، قسمت آخر را تماشا نکرده‌ام، زیرا پس از اتمام آخرین آرک مانگا، نمایش بد می‌شود و نمایش مجبور می‌شود خودش را به سمت جلو بکشد. شخصیت هایی که فقط برای این منظور در انیمه وجود دارند. من اساساً نیمی از این انیمه را در کنار یک اصرار قوی توصیه می کنم که هر کسی که تصمیم دارد آن را بررسی کند باید به مانگا هم سر بزند. بعد از اینکه برادر کوچکترم در ابتدا تعدادی از این نمایش را با من پیشنهاد داد و تماشا کرد، باعث شد در نهایت من مانگا را بخوانم و عاشق داستان دیوانه‌کننده و آثار هنری بدیع شدم. مانگا کمی وحشی می شود، اما من آن را دوست دارم و داستان کلی آن به مراتب بهتر است، اگر از آن لذت بردید، قطعا ارزش خواندن دارد، زیرا پس از یافتن آن از طریق این نمایش، تبدیل به یکی از مانگا های مورد علاقه من شده است.