Berserk 2nd Season

CGI مزخرف است، اما داستان همچنان فریبنده است. از پیچ و خم ها و همچنین برخوردها لذت بردم. تماشای دیدار Guts با رفقای جدید و هیولاهای نبرد همان چیزی است که وقتی شروع به تماشای این فصل کردم به آن امیدوار بودم. کاراکترها همگی فوق‌العاده هستند و هیچ‌کدام از آن‌ها بی‌موقع یا کسل‌کننده نیستند. همه آنها در خدمت یک هدف هستند و به توسعه داستان کمک می کنند. در مورد انیمیشن بی مزه، تماشای آن می تواند ناخوشایند باشد. با این حال، آنقدرها هم که برخی افراد تصور می کنند وحشتناک نیست. زوایای دوربین می‌تواند از بهبودهایی استفاده کند، اما صحنه‌های اکشن مناسب هستند و موضوع را نشان می‌دهند. به هر حال، مثل آنچه در Seven Deadly Sins بود، خفن نبود. موسیقی مناسب و به خوبی اجرا شده و حال و هوای مناسبی را برای صحنه ها ایجاد می کند. بسته به اتفاقی که روی صفحه می‌افتد، شما را هیپ یا ترسناک می‌کند. من شخصاً شکایت زیادی از آن ندارم. برای جمع‌بندی، من به شدت توصیه می‌کنم که هر کسی که از Berserk اصلی لذت می‌برد، این سریال را تماشا کند، اگر می‌خواهد برش‌های اکشن بیشتری داشته باشد. اگرچه انیمیشن بهترین نیست، اما اگر بتوانید از آن عبور کنید، همچنان می‌توانید از داستان و شخصیت‌ها قدردانی کنید. برای من، انیمیشن یک معامله شکن نیست، اما هنوز از نظر بصری جذاب نیست. امیدوارم فصل های بیشتری در راه باشد. چه کسی می داند، شاید آنها در نهایت CGI را در فصل آینده کنار بگذارند!

پس از تماشای انیمه اصلی 1997، که من آن را دوست داشتم، واقعاً انتظار داشتم که این انیمه حداقل مناسب باشد و تصمیم گرفتم با وجود نقدها به آن فرصت بدهم. اشتباه بزرگ. این نمایش تجسم همه چیزهایی است که من در مورد انیمه دوست ندارم. همه بدترین تروپ های انیمه را به عنوان مواد تشکیل دهنده می گیرد و آنها را در یک پای نفرت انگیز قرار می دهد. من هنوز مانگا را نخوانده ام، بنابراین این را به عنوان یک سریال، نه به عنوان اقتباس، بررسی خواهم کرد. قسمت 1) طرح داستان شامل بسیاری از بزرگترین مشکلات این انیمیشن است. خیلی اوقات، احساس می شود که همه چیز به طور ناگهانی و بدون دلیل اتفاق می افتد. بزرگترین نمونه کوشانی ها هستند که ملتی متخاصم هستند، مانند تودورها در نمایش سال 1997. مسئله این است که تقریباً هیچ زمینه ای در مورد آنها ارائه نشده است، و به نظر می رسد که آنها فقط به عنوان ابزاری برای گریفیث عمل می کنند تا به عنوان یک ناجی ظاهر شود. آنها چه کسانی هستند؟ هدف آنها چیست؟ ارتش آنها چقدر بزرگ است، آیا آنها یک تهدید واقعی هستند؟ آنها از کجا آمده اند؟ هیچکس نمیداند! همچنین، تنش و مخاطرات در کل فصل بسیار کم است و هیچ چیز واقعاً جالبی در هیچ نقطه‌ای اتفاق نمی‌افتد. فوق العاده خسته کننده است و البته این پایان را که حتی یک پایان هم نیست، منتفی نمی کند. به معنای واقعی کلمه هیچ چیز قابل توجهی در قسمت پایانی اتفاق نمی افتد. من اپیزودهای پرکننده را با ارتباط داستانی بیشتر از این قسمت آخر دیده ام. هیچ نتیجه ای وجود ندارد و هیچ نقطه اوجی وجود ندارد، اگرچه من آن را برای نمایشی مانند این مناسب دیدم. حدس می‌زنم نکته‌ای که در اینجا به آن توجه می‌شود این است که Guts زره Berserker را دریافت می‌کند، که دیدن آن بسیار جالب بود. قسمت 2) انیمیشن و صوتی این انیمیشن با بزرگترین مشکل این نمایش فاصله زیادی دارد، اما همچنان افتضاح است. بزرگترین مشکل این واقعیت است که انیمیشن عمدتاً سه بعدی است، که به ندرت، یا حتی هرگز، برای انیمه خوب کار می کند. علاوه بر این، در بسیاری از مواقع، به‌ویژه در صحنه‌های تاریک، بسیار ضعیف انجام می‌شود. من همچنین به طور خاص صحنه ای را به یاد دارم که در آن گاتس در حال «راه رفتن» بود، و به وضوح فقط مدل او بود که از چپ به راست کشیده می شد. حرکات و انیمیشن های صورت بسیار سفت به نظر می رسند اما من بدتر از آن را دیده ام. گریفیث در مقایسه با همه چیز به طرز شگفت انگیزی خوب به نظر می رسد. طراحی صدا، مانند انیمیشن، بسیار ضعیف و خشن در اطراف لبه ها است. خیلی چیزها مثل شمشیر گاتز به صدا در می آیند، هرچند که برای من یک معامله شکن بزرگ نیست. موسیقی متن در واقع بسیار خوب است، به خصوص برخی از آهنگ هایی که در صحنه های مبارزه پخش می شوند، اگرچه به دلیل میکس صدای ضعیف شنیدن آن سخت است. قسمت 3) صحنه های مبارزه این ممکن است یک چیز جزئی باشد، اما بسیار چشمگیر است. بیشتر صحنه‌های مبارزه بسیار بد هستند و دلایلی بیشتر از انیمیشن‌های مزخرف دارند. اکثر صحنه های مبارزه از یکی از بدترین انیمه های تروپ رنج می برند: وقفه های مداوم. اینجا واقعا بد است. گاهی اوقات شما پنج ثانیه مبارزه خواهید داشت، و سپس یک دقیقه از شخصیت های جانبی که فقط در مورد مبارزه صحبت می کنند مانند "ووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووو به جرات نگاه کن که شمشیر بزرگشو تاب میزنن" صحبت میکنن. بسیاری از شخصیت ها به معنای واقعی کلمه فقط آنچه را که اتفاق می افتد توصیف می کنند. بله، من همین الان دیدم که این اتفاق افتاد، من نابینا نیستم، لازم نیست یک دقیقه کامل را به من بگویی که گاتز از زره های دیوانه آسیب دیده است. من نمی توانم حتی یک نکته مثبت برای گفتن در مورد صحنه های مبارزه پیدا کنم. قسمت 4) شخصیت ها شخصیت ها مسائل قبلی را به شدت تشدید می کنند. اکثر آنها یا جالب نیستند یا به طور باورنکردنی آزاردهنده هستند، که مسئله بسیار بزرگی است زیرا زمان زیادی از صفحه نمایش را اشغال می کنند. بدترین شخصیت در این انیمه، و به طور بالقوه همه انیمه ها، Isidro است. این شخصیت بچه ای است که بدون هیچ دلیل موجهی در دل خود می ماند. این بچه به جز اینکه فوق العاده آزاردهنده است، به سختی شخصیتی دارد. خشمگین است که چقدر این بچه در وسط یک صحنه جدی یا احساسی اظهارنظر احمقانه و غیرضروری می کند، که فقط همه چیز را خراب می کند ("می دانید این نمایش تاریک و بالغ در مورد انتقام به چه چیزی نیاز دارد؟ یک همکار کودک کمدی که پاک می کند. تمام تنش است و اصلا خنده دار نیست!"). این شخصیت این نمایش را خراب کرد همانطور که گریفیث کاسکا را خراب کرد. این بچه به تنهایی احساس می‌کند با وجود اینکه هیچ انگیزه یا هدفی برای کاراکتر ندارد، بیشتر از خود گاتز وقت اکران می‌گیرد. او همچنین احتمالاً در بدترین داستان انیمه قرار می گیرد: منحرف بودن به خاطر "کمدی" (به طور جدی، اما واقعاً چه کسی این چیزها را خنده دار می داند؟ این فوق العاده ترسناک است، چگونه از Berserk 1997 به اینجا رسیدیم؟). به طور خاص دو صحنه وجود دارد، در حوالی اواسط فصل، که در آن به اوج انقباض می رسد. در مورد اول، بچه سینه یک دختر را می فشارد و درباره کوچک بودن آن نظر می دهد (چرا؟ چرا کسی فکر می کند نوشتن این ایده خوب است؟). در مورد دوم، این فقط یک صحنه فوق‌العاده عمومی است که در آن او به طور مخفیانه زنان را در حال حمام تماشا می‌کند. در فصل قبل به یاد می‌آورم که پاک گفته بود بچه شبیه گاتز است، اما این کاملاً اشتباه است زیرا بچه یک دلقک است. Farnese، Serpico، Schierke، و شوالیه اسکلت به نوعی جالب هستند، اما شخصیت های آنها به اندازه کافی ظاهر نشده اند که واقعاً به آنها اهمیت دهند. پوک (پری کوچولو) شبیه ایسیدرو است، اما بسیار کمتر آزار دهنده است. به نظر می رسد که او واقعا دلیل خوبی برای ماندن با گاتز ندارد و چیز زیادی به طرح داستان ارائه نمی دهد. گریفیث فقط آنجا بود و کارهای گریفیث را انجام می داد. داستان فرعی او خوب است، اما باید بیشتر توضیح داده می شد. او از نظر شخصیتی کار مهمی انجام نمی دهد و بیشتر کارهایی را خارج از صفحه نمایش انجام می دهد. کاسکا هم همین جاست. پس از دو فصل بی‌نتیجه انتظار نوعی پیشرفت را دارید، اما خیر. او فقط همراه با مهمانی حرکت می کند، گهگاه کاری احمقانه انجام می دهد تا نمایش بتواند اکشنی داشته باشد. در نهایت، گوتس قهرمان داستان، البته هنوز هم جالب ترین شخصیت است. او با سلامت عقل خود دست و پنجه نرم می کند، که می تواند قوس شخصیتی خوبی ارائه دهد. متأسفانه، این نمایش به اندازه کافی کار نمی کند تا آنقدر که می تواند جالب باشد (تصور کنید اگر گاتز به طور تصادفی کنترل خود را از دست بدهد و ایسیدرو را بکشد، باورنکردنی نیست؟). قسمت 5) نتیجه گیری این نمایش هر چیزی را که انیمه 1997 را خاص کرده بود را می گیرد و به زباله می اندازد. این تبدیل به یک انیمه فانتزی فوق‌العاده عمومی با انیمیشن بد، داستان خسته کننده و انیمه‌های آزاردهنده شده است. به نظر می‌رسد که نمی‌تواند درباره مخاطب تصمیم‌گیری کند، محیط‌های بزرگسالانه‌تر و مضامین را با طنز بسیار ناپخته و تقریباً بدون تنش واقعی ترکیب می‌کند. طرح داستان خسته کننده است و بدون جهت است، بدون خطرات واقعی، که فقط توسط شخصیت هایی بدتر می شود که به اندازه کافی شکل نگرفته اند که به زنده بودن یا مردنشان اهمیت دهند. حتی اگر انیمه 1997 را دوست داشتید، تماشای این افتضاح را توصیه نمی کنم.