Bem

Bem بازسازی سری اصلی Youkai Ningen Bem از اواخر دهه 60 است. من به طور کلی طرفدار بازسازی نیستم، اما این یک نمایش بسیار قوی بود. دنیایی که آنها خلق کردند واقعا جالب بود. این سبک فیلم نوآر را داشت که یادآور بتمن TAS دهه 90 بود. من همچنین بسیار دوست داشتم که چگونه آنها شخصیت ها را در طول سریال توسعه دادند. آنها می خواستند شما در دنیا سرمایه گذاری کنید، و من قطعا آن را احساس کردم. متاسفانه به دلیل کوتاه بودن سریال، داستان عجله داشت. سریال اصلی 26 قسمت بود. من فکر می‌کنم این سریال برای کمک به جهان‌سازی باید آن را منعکس می‌کرد. این یک احیای قوی از سری است، اما من فکر می کنم اگر آنها آن را طولانی می کردند، می توانست خیلی بهتر باشد.

Bem یکی از آن نمایش‌هایی است که با پتانسیل زیادی شروع می‌شود، اما هرگز به نقاط قوت خود نمی‌رسد. در عوض قبل از رسیدن به یک نتیجه گیری عجولانه که به سادگی نمی توان آن را برآورده کرد، در اطراف نیمه خودآگاه چرخید. نمایش به شیوه‌ای بی‌شرمانه و کلیشه‌ای داستان پلیسی آمریکایی آغاز می‌شود، به دنبال یک کارآگاه سرکش (سونیا) که با موقعیت‌های بالاتر خود دچار مشکل می‌شود و به یک موقعیت/ موقعیت بن‌بست فرستاده می‌شود، اما پس از آن به شدت توسعه می‌یابد. تعاملات و روابط شخصیت ها در طول زمان زمانی که پلیس ها سعی می کنند بفهمند چه اتفاقی می افتد و یوکای ها و آزمایش های انسانی به آرامی آشکار و توضیح داده می شوند. همه چیز خیلی جالبه رستگارترین کیفیت نمایش، شخصیت ها هستند که نقاط قوت و ضعف بسیار قابل ربط را نشان می دهند. سه یوکای قهرمان اصلی شامل یک مرد بالغ (بم)، پسر بچه (بلو) و دختر نوجوان (بلا) است. اگرچه سن آنها با آنها مخالفت می کند، زیرا آنها در واقع انسان نیستند، بلکه موجودات فناناپذیری هستند که بسیار شبیه کهن الگوهای خون آشام هستند، شخصیت آنها تا حدودی با آواتارهای انتخابی آنها مطابقت دارد. این باعث می شود که آنها به راحتی در دسترس باشند و تنوع محتوا را فراهم کنند. هر یوکای یک قوس داستانی کوچک دریافت می‌کند که در آن می‌توانند تاریخ طولانی و نامعلوم خود را در مورد خیانت شدن توسط آن انسان‌هایی که با استفاده از ضد هویت خود سعی در ایجاد رابطه با آن‌ها داشته‌اند، تأیید کنند. که برخی از آنها بعداً به آنتاگونیست های اصلی نمایش تبدیل می شوند. قبل از ملاقات با انسان‌های بی‌تعصبی که تقریباً به‌طور تصادفی حقیقت را کشف می‌کنند، گونه‌ها را نجات می‌دهند. در تمام این مدت یک طرح داستانی آشکار می شود که در آن یک اقتدار پنهان سعی می کند یوکای را به عنوان شیطان و خطرناک از بین ببرد. اینجاست که نمایش کمی شل می‌شود، زیرا نمایش به نوعی فراموش می‌کند که در واقع بیشتر یوکای‌ها شرور و خطرناک هستند و فقط این سه نفر هستند که سعی می‌کنند به عنوان دوست با انسان‌ها ارتباط برقرار کنند. این بیش از هر تلاشی برای بازی کردن "منطقه خاکستری" با اخلاق/اخلاق به عنوان یک نادیده انگاشته بزرگ به نظر می رسد، زیرا هیچ تلاشی برای پرداختن به این واقعیت صورت نگرفته است که از نظر فنی، بدها واقعاً حق داشتند، حتی اگر آنها به اندازه یوکای ها از نظر اخلاقی ورشکسته بودند. آنها سعی داشتند محکوم کنند. با این حال، ما به هر حال این 3 یوکای را ریشه‌یابی می‌کنیم. بیلو داستان رستگاری کلاسیک "کودکان بی گناه و بی آلایش هستند" را دریافت می کند، بلا داستان رستگاری "پسری که فراتر از تعصب دوست دارد" و بم قوس "بزرگسال جاه طلبی که می خواهد جهان را متحد کند" دریافت می کند. «بلو» بیشترین توجه را به خود جلب می‌کند، اگرچه ابتدایی‌ترین داستان از میان سه داستان بود، و داستان دوستی «بلا» نیمه تمام می‌شود، اگرچه جالب‌ترین و پیچیده‌ترین رابطه شخصیتی بود. شخصیت اسرارآمیز بم در پایان درست زمانی که نمایش شروع به زوال می کند آشکار می شود و عمق بالقوه او هرگز واقعاً گسترش نمی یابد زیرا نمایش با عجله به پایان می رسد. به نظر من اگر با لحنی که در قسمت‌های ابتدایی (نیمه تاریک/جدی) تعریف می‌کرد، حفظ می‌کرد، نمایش خیلی بیشتر پیش می‌رفت. اما آنتاگونیست سطح متوسط، "دانشمند دیوانه" که به اندازه نامش "دکتر بازیافت" کارتونی است، نشان می دهد که چه کسی یک هیولای نیمه انسان، نیمه جاروبرقی را می سازد. از اینجا به بعد اصلا جدی گرفتن نمایش سخت می شود. سپس پایان افتضاح خدا وجود دارد. اوه پسر، خیلی چیزها اشکال دارد که فینال با این واقعیت شروع شود که توسط شخصیت های "رئیس نهایی" که ما چیزی در مورد آنها نمی دانیم سازماندهی شده است، به طور ناگهانی و بدون ساخت تدریجی کشف می شوند و توسط نویسنده به شکلی عروسک گردانی می شوند که انگار قرار است ما نوعی سرمایه گذاری با آنها داشته باشید. پایان یک ماجرای بیهوده مخاطره آمیز است که در آن کل شهر محکوم به انفجار از طریق یک تعامل ظاهراً خوش خیم بین یوکای است که قبلاً نشان داده شده است و هرگز به طور کامل توضیح داده نشده است. و به پایان می رسد که رئیس نهایی "برای ابدیت" در رودخانه ای نسبتاً کم عمق دفن می شود که به هر حال باید لایروبی شود تا پل شکسته ای را که روی او فرو ریخته اند تعمیر کنند. من واقعاً می‌خواهم موارد بیشتری را انتخاب کنم، اما من 7 پاراگراف دارم و فکر می‌کنم اصل آن اینجاست. نمایش به طور کلی اوکی است. اما وقتی بزرگ شد خودش را ناامید می کند و بعد تحویل نمی دهد. من آن را کامل کردم زیرا می‌خواستم درباره شخصیت‌هایی که یوکای را می‌پذیرند چه اتفاقی می‌افتد بیشتر بدانم، اما به جایی نمی‌رسد. توسعه شخصیت به خاطر پیشبرد طرح کنار گذاشته شده است.