Arcana Famiglia

Arcana Famiglia (از این پس) از طعمه‌های زیادی برای فریب دادن شما استفاده می‌کند، اما به محض گاز گرفتن فقط تکان می‌خورید و سعی می‌کنید فرار کنید. تصویر مقدماتی آن را شبیه یک داستان بد در مورد آدم های مافیایی ماچو با قدرت های فوق العاده می کند. آره عالی! و سپس توضیحات را می خوانید و می گوید که چیزی بیش از حرمسرا معکوس نیست. لنگ! اما چه کسی می داند، شاید حرمسرای معکوس خوبی در باشگاه هایی مانند اوران هاست باشد. و بلافاصله آشکار شد که به سختی چنین است. همه چیز به غیرقابل توجه ترین قهرمان خلاصه می شود. او به هیچ وجه دلسوز نیست، که باعث می شود شناسایی با او غیرممکن باشد (اگر شما یک دختر هستید). اگر از شوجوها و عاشقانه ها آگاه باشید، احتمالاً می دانید که چگونه قهرمانان آنها تقریباً همیشه دخترانی ضعیف، فقیر و ساده لوح هستند که یک روز خود را در دامان یک یا چند پسر بد فوق العاده سکسی می بینند. در مورد AF آنها در عوض این جوجه Felicita را دارند که دقیقا برعکس است. که پویا، ثروتمند و تحصیل کرده است. او لوس است و همه چیز در زندگی اش رعایت می شود، تا اینکه پدرش تصمیم می گیرد با او ازدواج کند. او یک دسته از افراد سوپر مافیایی را می آورد و به او می گوید یکی از آنها را انتخاب کند. بنابراین همانطور که انتظار دارید هر قسمت مربوط به جوجه است که در مورد یک شخص صحبت می کند و یاد می گیرد، در حالی که گهگاه یک ماجراجویی ساده را انجام می دهد که در آن گربه را تعقیب می کند یا بچه می نشیند. دقیقاً آن چیزی نیست که انتظار دارید در یک نمایش پر از شخصیت های مافیایی فوق العاده قدرتمند ببینید. آنها حتی به شما قول یک تورنمنت جنگی حماسی را می دهند اما هرگز به این فکر عمل نمی کنند. مشکل Felicita دقیقاً همان چیزی است که همه شخصیت‌های اصلی در اجرای نمایش حرمسرا عادی شما دارند. او شخصیتی ندارد! این کار به عمد انجام می شود، بنابراین بینندگان می توانند خود را در نقش قهرمان داستان قرار دهند و قرار نیست شما آنقدر که می خواهید برای دوستداران احتمالی او به او اهمیت دهید. با این همه انیمه بر اساس یک سیم کارت دوستیابی است، پس چرا که نه؟ نکته اینجاست که یک طرفدار معمولی مرد فقط یک نمایش حرمسرا برای سینه ها تماشا می کند، در حالی که یک طرفدار زن معمولی بیشتر به عاشقانه اهمیت می دهد. و اگر قهرمان به سختی به هر یک از آنها اهمیت دهد، احساس کردن چیزی بسیار سخت است. او مانند یک ربات صحبت می کند و قبل از اینکه برای نجات او به آن ها نیاز داشته باشد، واقعاً هیچ کاری انجام نمی دهد، جز اینکه ثابت بماند و به صحبت های آدم های فوق العاده که صحبت می کنند یا چیزهایی را منفجر می کنند گوش دهد. و حتی وقتی آنها این کار را انجام می دهند، او هنوز طوری رفتار می کند که انگار برایش اهمیتی ندارد. این کار به عمد انجام می شود زیرا اگر او شخصیت بیشتری داشت، به راحتی می توان تشخیص داد که با چه کسی شایستگی حضور دارد، اما این هنوز بهانه ای درون داستانی برای این قدر اسنوب بازی کردن نیست. و به او نگاه کنید، همیشه با دامن کوتاه راه می‌رود و هرگز فرصت اجرای یک ضربه گرد را از دست نمی‌دهد. آیا او چیزی در مورد ظرافت نمی داند؟ او قرار است به عنوان یک نجیب یا چیز دیگری بزرگ شود. من نمی توانم برای این شلخته خراب احساس همدردی کنم. او حتی بدون داشتن شخصیت هم نفرت انگیز است! افراد فوق العاده قطعا گوشت بسیار بیشتری دارند، زیرا هر یک از آنها شخصیت خاص خود را دارند، حمله ویژه بر اساس کارت های تاروت، و حتی یک پس زمینه معمولاً دراماتیک که آنها را برجسته می کند. مشکل این است که تمرکز داستان هر چند دقیقه در میان آنها تغییر می کند، بنابراین هرگز احساس نمی کنید که آنها به اندازه کافی در کانون توجه قرار می گیرند تا به درستی بدرخشند. همچنین صحنه های زیادی وجود دارد که در آن هیچ اتفاق مرتبط با داستان رخ نمی دهد، بنابراین آنها به عنوان پرکننده به حساب می آیند. مشکل دیگر این است که هیچ عشق واقعی در AF وجود ندارد. از نظر فنی هیچ یک از نامزدها هیچ احساس واقعی نسبت به قهرمان ندارند. آنها او را به خاطر شخصیتش دوست ندارند (از آنجایی که او هیچگونه شخصیتی ندارد)، آنها فقط می خواهند با او ازدواج کنند و رئیس های مافیای ثروتمند و قدرتمند بدبو باشند. بنابراین آنها به عنوان حرامزاده های دستکاری و ریاکاری ظاهر می شوند تا افرادی که برای به دست آوردن قلب یک دختر ساده روزمره دست به هر کاری می زنند. این باعث می شود که نمایش به جای هیجان انگیز بودن، احساس بی مهری کند. بنابراین شما می روید، نمایشی که مطلقاً هیچ احساس یا نیت خوبی ندارد، بنابراین یک شکست بزرگ. اگر از من بپرسید هیچ حرمسرای معکوس بهتر از اوران هاست کلاب نیست، زیرا از کلیشه های این ژانر طنزی ساخته است. AF این کار را نمی کند و برعکس سعی می کند کلیشه ها را با جایگزین های بدتر جایگزین کند. توصیه نمیشود.

زمانی که تصمیم به تماشای یک انیمه به دلیل جلوه های بصری خوب می گیرید، این اتفاق می افتد. راستش من وقتی تصمیم گرفتم آن را تماشا کنم هیچ امیدی به خوب بودن آن نداشتم و قسمت اول خودش دلیل آن را ثابت کرد. همه چیز به هم ریخته است. شخصیت‌های زیادی معرفی شده‌اند و بیشتر آنها شبیه به هم هستند، بنابراین شما در نهایت سردرگم (مدتی) و آزرده می‌شوید زیرا نمی‌دانید این افراد چه کسانی هستند و آن‌ها در حال دویدن هستند و «باحال» بازی می‌کنند. داستان به خودی خود احمقانه است و توانایی های ویژه حتی بدتر از این است که نویسنده فکر می کند با کپی کردن کلمات تصادفی از مکان های مختلف بسیار باهوش است. 2/10، وقت خود را هدر ندهید.