Senki Zesshou Symphogear G

Symphogear G در طول فصل اول از چند جهت بهبود می‌یابد، اگرچه از جهات دیگر به نظر می‌رسد که کاملاً به همان بدخلقی‌های وحشتناکی که باعث شد فصل اول آنقدر خوب عمل کند، عمل نمی‌کند. با این حال، در کل، همچنان همان سطح لذت را حفظ می‌کند، و در حالی که می‌تواند در بعضی مواقع آن را بکشد، بسیار شبیه به ادامه‌ی طبیعی فصل قبل است. همانند فصل گذشته، قسمت اول در واقع توپ را بلافاصله با صحنه آغازین بسیار قدرتمند شروع می کند. با این حال، پس از این، فصل بسیار سریع‌تر از فصل قبل از دست می‌رود و در مجموع بسیار بیشتر از فصل اول استاپ می‌شود. این بدان معنا نیست که درام وجود ندارد، همانطور که به طور قطع وجود دارد، و یکی از سکانس‌های مورد علاقه من از سریال در حوالی قسمت 5 رخ می‌دهد. مانند فصل قبل، این معما در حدود قسمت 5 حل می شود، و داستان تا آنجا که می تواند پیچ ​​و تاب می دهد تا داستان فصل را به پایان برساند. برخلاف فصل قبل که باعث می‌شود به عنوان یک داستان (تا حدودی) منسجم کار کند، این فصل قطعاً پر پیچ و خم‌تر به نظر می‌رسد، با کاهش سرعت طرح برای چند قسمت. در حالی که من از شخصیت‌پردازی‌ها و آرک‌های فصل اول دفاع خواهم کرد، باید اعتراف کنم که این فصل کاراکترها را بهتر از فصل اول انجام داد، اگرچه به نظر می‌رسد حداقل برخی از پیشرفت‌های شخصیت‌ها تکرار اتفاقات فصل قبل هستند. شخصیت‌های پس‌زمینه چندان مورد توجه قرار نگرفته‌اند، اگرچه اضافه‌شده‌های جدید به بازیگران اصلی بیش از جبران آن هستند، زیرا به هر سه شخصیت‌های بسیار خوبی داده شده است. در نهایت، شخصیت شرور "پیچ" به طور قابل توجهی بدتر از فصل قبل است، با اجرای ضعیف تر و انگیزه بی نهایت بدتر. از ادامه وحشیانه ترانه Climax Song که بگذریم، این فصل در واقع مانند فصل قبل قدرت خزش را نداشت. من مسیری را که آنها با دنده هیبیکی رفتند دوست داشتم، و در طول فصل کارهای هوشمندانه ای با دنده ها انجام می شود. با فقدان یک شخصیت خاص، توضیح کمتری در مورد نحوه عملکرد سیستم‌های خاص وجود دارد، اگرچه به هر حال من این را چیز خوبی می‌دانم که سیستم‌ها چقدر موجی هستند. مانند فصل قبل، فینال برای سلیقه من کمی بیش از حد پیش می رود، اما در کل احساس می کنم سطوح قدرت بسیار جذاب تر بود. نمایش، مانند تقریباً همه انیمه‌ها، همچنان از مشکل گاه به گاه نمایش، سپس به هر حال، که در فصل گذشته ظاهر شد، با نمونه‌ای به همان اندازه فاحش که به‌خاطر پیچشی که به‌راحتی قابل مشاهده بود در آن قرار داده شد، رنج می‌برد. از چندین مایل دورتر و مانند فصل قبل، صحنه دوش گرفتن وجود دارد. بنابراین اگر آنها شما را ناراحت می کنند، توصیه می شود. انیمیشن نسبت به فصل 1 به‌طور پیوسته‌تری انجام می‌شود، با تصاویر پس‌زمینه Jpeg کمتری که در لحظات کلیدی نشان داده می‌شوند، اگرچه من هنوز در لقب عالی، فقط خوب، تردید دارم. که بهتر از "جریمه" فصل گذشته است. موسیقی متن فیلم نیز بسیار خوب است، با توجه به اینکه یکی از آهنگ های مورد علاقه من در این سریال تقریباً در اواسط فصل ظاهر شد، طراحی صدا هنوز به خوبی انجام می شود، و اگرچه صداپیشگی برخی از اوج های خام فصل اول را از دست می دهد، هنوز هم ادامه دارد. به نظر من به اندازه کافی قوی است که آن را بفروشم. این بررسی ممکن است به این صورت باشد که من Symphogear G را به اندازه فصل اول دوست ندارم. با این حال، من هنوز فکر می کنم که هر دو شایستگی های خود را دارند، و هر دو شایسته یک رتبه هستند. در حالی که چیزهای زیادی وجود دارد که G به جهات کمی بدتر از فصل اول انجام می دهد، آن چند کار را که بهتر انجام می دهد، آنقدر انجام می دهد که به همان اندازه مایل در دقیقه جمع می شود، فکر نکنید-خیلی- بسته سختی که برای فصل اول خیلی خوب کار کرد!

Symphogear درباره دبیرستانی، دختران جادویی است که قدرت های خود را از طریق آواز خواندن فعال می کنند، و مبارزه آنها با نویز، موجودات شیطانی که توسط دختران جادویی کینه توز کنترل می شوند. به دلیل فعال شدن و کنترل این آثار از طریق صداها، این دختران جادویی به عنوان بت خوان نیز «مهتاب» می شوند. زره طرح برای اینکه چرا دختران دبیرستانی جهان را نجات می دهند این است که آثار باستانی فقط از طریق فرکانس های خاصی فعال می شوند که فقط برخی از افراد انتخاب شده در اختیار دارند. بستن فاصله بین خود و سمفوگیر قدرت شما را افزایش می دهد، و چند یادگار ناب وجود دارد که تنها تعداد معدودی از آنها می توانند داشته باشند که قدرت تقریباً نامحدودی دارند. آیا طرح درجا ساخته شده است؟ البته. آیا تا به حال چیزی توضیح داده شده است؟ خیر. فیلم سهام؟ بررسی. خطوط صوتی دراماتیک؟ بررسی. امضا حرکت می کند؟ بررسی. دنباله های دگرگونی؟ بررسی. سرویس طرفداران کمیک؟ بررسی. زوایای دوربین ناخوشایند؟ بررسی. حرکت پایانی شکست ناپذیر؟ بررسی. ابهامات مبهم؟ بررسی. دنباله آموزش اکشن؟ بررسی. فیزیک غیر ممکن؟ بررسی. لباس های برهنه؟ بررسی. سلب جادویی برای باز کردن قفل ابرقدرت ها؟ بررسی. جاسوس مخفی؟ بررسی. انتخاب شده؟ بررسی. زنان غیر محتمل وقف؟ بررسی. صحنه های وحشتناک حمام؟ بررسی. نمای نزدیک سینه؟ بررسی. تکان دادن بی دلیل سینه؟ بررسی. شلیک کشاله ران؟ بررسی. سینه های بزرگتر از سر یک شخصیت؟ بررسی. برهنگی برای تیتراژ پایانی؟ بررسی. لزبین برای دوربین؟ بررسی. نجات گربه؟ بررسی. اما Symphogear فقط خارج از طرح وحشتناک و سرویس هواداران افتضاح است. مادری که از لحاظ عاطفی و جسمی آزاردهنده است، بارها و بارها به عنوان دوست داشتنی معرفی می‌شود، و فرزندانش احساس می‌کنند که او پس از مرگ چقدر عالی بود. حتی با وجود اینکه او آنها را تحت آزمایش های پزشکی قرار داده است، اما او را در واقع خوب می دانند زیرا در حالی که بچه هایش را آزار می دهد گریه می کند. تا زمانی که در حین انجام آن نیت خوبی داشته باشید، بدرفتاری یک نقص شخصیتی نیست، زیرا صرفاً عشق سختی است. تا زمانی که شما آنها را دوست دارید، مهم نیست که آنها کودک سرباز هستند تا تروریسم را انجام دهند. حتی اگر تمام عناصر مشکل ساز و طرح نامنسجم آن را نادیده بگیرید، Symphogear همچنان وحشتناک است. علیرغم افزایش بودجه انیمیشن در فصل های بعدی، صحنه های مبارزه مثل همیشه بی روح و بدون الهام هستند. سازندگان به‌جای انجام هر کاری خلاقانه، از فیلم‌های استوک تحول جدید، گرافیک‌های درخشان‌تر و تکان‌های بی‌وقفه سینه‌ها راضی به نظر می‌رسند. فرمانده آنها رگبار گلوله هایی را می گیرد که با تمام هیجان از گرفتن کلید ماشین یک نفر به سمت او پرواز می کنند. مشت قهرمان داستان، که معمولاً می تواند فلز را سوراخ کند و سنگ را از بین ببرد، حتی او را چرنده نمی کند. برخوردهای دراماتیک صحنه‌های مبارزه سیال را تحت الشعاع قرار می‌دهد. حملات بی دردسر می تواند کل گردان دشمنان را از بین ببرد. صحنه های حماسی نبرد شامل پرتاب مشت های قهرمان در همان مکان بدون حرکت در حالی که بالای ریه هایش برای یک دقیقه کامل فریاد می زد، می شود. "اکشن با اکتان بالا" کمتر از گلف الهام گرفته و خلاقانه است. Symphogear بی‌رحمانه است و به‌طور تصادفی تراپ‌های شونن کلاسیک را در یک داستان بی‌معنایی ترکیب می‌کند. جانشین مخاطب وجود دارد، دختری که همه چیز را به انیمیشن ربط می دهد. یک تبه‌کار کم‌پوشش وجود دارد که به‌عنوان رشد شخصیت، پیاده‌اش را به‌طور حسی شکنجه می‌کند. دختر مدرسه ای 55 پوندی به مشت هایش اجازه می دهد حرف بزنند. موسیقی متن ترکیبی عمومی از سینت پاپ با سرعت بالا است. Symphogear یک انیمه اوج است، همه چیز از شیء سازی وحشتناک خردسالان گرفته تا سرویس های بی رویه طرفداران تا سکانس های اکشن بی فکر، بنابراین مخاطبان هدف آن را دوست خواهند داشت. خوب است؟ قطعا نه. ارزش دیدن داره؟ قطعا نه. آیا حداقل دستگاه های پلات بیش از حد استفاده شده را به خوبی اجرا می کند؟ بازهم نه. "بد نبودن" سمفوژار قوی ترین ستایشی است که می توانم از آن بکنم. Kill la Kill مقرون به صرفه است، با یک داستان دختر جادویی با اکتان بالا که خودش را جدی نمی گیرد. متأسفانه، Symphogear تمام عناصر مشکل ساز Kill la Kill را دارد و نقاط مثبت کمی دارد. طرح، اکشن و موسیقی کلی، نامنسجم و کسل کننده هستند. برش کل بخش خلاقانه و جایگزینی آن با فیلمی از بازی Grand Theft Auto از هر نظر پیشرفتی خواهد بود. بدتر از آن، این نمایش هرچه پیش می‌رود به تدریج وحشت‌زده‌تر می‌شود، و ظاهراً تمایلی به صرف بیش از 5 دقیقه بدون توجه به خردسالان ندارد.