Adachi to Shimamura

من از گفتن آن متنفرم اما Adachi to Shimamura یکی از این انیمه های عاشقانه است که روح ندارد. هیچ پیشرفت واقعی بین دو شخصیت وجود ندارد، بلکه تکرار همان افکار، احساسات و اعمال دو شخصیت اصلی در هر قسمت است. این پدیده ای است که من در بسیاری از انواع انیمه های زندگی دیده ام و خسته کننده می شود. داستان و شخصیت ها - 3/10: آداچی و شیمامورا هر دو واقعاً دوست ندارند به مدرسه بروند. یک روز آنها به طور تصادفی در طبقه بالای سالن ورزشی ملاقات می کنند، جایی که وقتی کلاس خود را رها می کنند و از آن زمان با هم دوست شده اند، وقت خود را سپری می کنند. از همان ابتدا، آداچی شیمامورا را روی یک پایه قرار می دهد و کاملاً واضح است که او نسبت به او احساسات دارد. او فقط می خواهد هر زمان که ممکن است، در بهترین حالت تنها، با او وقت بگذراند. گاهی اوقات یک دختر فضانورد تصادفی لولی به اطراف می آید و زمان تنهایی آنها را به هم می زند (این شخصیت لولی علاوه بر این در نمایش معنای دیگری ندارد، او به معنای واقعی کلمه فقط آزار دهنده است). در طول فصل، آداچی برای بیان احساسات خود تلاش می‌کند و بعد از 5 قسمتی که من تماشا کردم، او نتوانست به شیمامورا نزدیک‌تر شود، جدا از اینکه بارها و بارها با او ملاقات کرد، بدون اینکه هیچ پیشرفت واقعی بین آن دو اتفاق بیفتد. قسمت آزاردهنده تر شیمامورا است. من کاملاً نمی توانستم تشخیص دهم که آیا یا نه 1. او بیش از حد ساده لوح است که نمی تواند بفهمد که آداچی به وضوح به او علاقه دارد 2. او به خوبی می داند که آداچی به او علاقه دارد و او را مسخره می کند (حدود 1 - 2 صحنه وجود داشت که من واقعاً فکر می کردم اینطور است ، 2 صحنه بعد دوباره شیمامورا ساده به نظر می رسید) 3. او نمی خواهد بفهمد که آداچی به او علاقه دارد زیرا چندین بار نشان داده شده است که او از خراب کردن روابط با دوستانش می ترسد. اگر دلیل 3 = درست است، پس این در واقع دلیل بسیار معتبری است برای اینکه به ندرت پیشرفتی از طرف شیمامورا در رابطه اش با آداچی داشته باشیم، با این حال از آنجایی که شیمامورا در همه جهات ساده لوح است، باور این که واقعاً این است بسیار سخت است. دلیل رفتار او هنر و انیمیشن - 7/10: از نظر بصری انیمه بسیار خوب به نظر می رسد و می تواند تمام لحظات کوچک "عاشقانه" بین این دو را به تصویر بکشد، فقط تعداد آنها بسیار زیاد است و به این ترتیب معنای خود را برای بیننده از دست می دهند. فقط خیلی اوقات اتفاق می افتد. موسیقی متن - 6/10: موسیقی متن بیشتر در یک جنبه اساسی است، هیچ چیز را نمی توان به عنوان یک صدا در نظر گرفت، با این حال به خوبی می تواند زیر صحنه ها را خط بکشد. لذت - 3/10: بدون توسعه، بدون ایجاد یک نقطه اوج عاشقانه، بسیاری از لحظات کوچک عاشقانه کوچک (که در نهایت شیمامورا همه آنها را افلاطونی گرفته است) تا ارزش عاطفی خود را برای بیننده از دست بدهند، همان چیزها در حال فکر کردن، گفتن و انجام قسمت هستند. بعد از اپیزود باعث شد زودتر از آنچه می خواستم این انیمه را ترک کنم.

"آداچی به شیمامورا" دارای چنین فرض بامزه ای است که فوق العاده مفید است. دو دانش آموز به نام های ساکورا آداچی و هوگتسو شیمامورا در طبقه دوم سالن بدنسازی مدرسه در حالی که از کلاس درس می گذرند از هم عبور می کنند. دوستی آنها با نزدیک شدن به یکدیگر در طول داستان به تدریج عمیق تر می شود. این پتانسیل این را داشت که واقعاً چیزی خاص باشد، اما این پتانسیل کمی هدر رفته است. دو موضوع اصلی وجود دارد که به نظر می رسد جای خود را ندارد و دلیلی برای بخشی از طرح ندارد. اول، داستان شامل یک بیگانه است که به طور تصادفی با لباس فضایی ظاهر می شود و شخصیت ها به این اتفاق عجیب و غریب واکنش نشان می دهند که انگار کاملاً عادی است. همان‌قدر که آرزو می‌کردم آن را درست می‌کردم، بیگانه شکل یک کودک مو آبی را به خود می‌گیرد. تنها هدف او از قسمت های اولیه فصل این است که آزاردهنده باشد و در زمان تنهایی دو دختر اصلی نفوذ کند و مانع از توسعه واقعی رابطه آنها شود. همانطور که نمایش پیشرفت می کند، وجود او نه توضیح داده می شود و نه هدف بزرگ تری مانند کمک به یک شخصیت برای کشف چیزی در مورد خودش یا پیشبرد طرح داستان را دنبال می کند. خوشبختانه، او در مراحل بعدی فصل به پس‌زمینه منتقل می‌شود. بدون دلیل روشنی برای وجود او یا هیچ توضیحی، شخصیت او احساس غیرضروری و کاملاً نابجا می کند. نمی‌توانم درک کنم که شخصیت‌های دیگر چگونه به دختری که موهای آبی درخشان دارد، ذرات نوری از خود ساطع می‌کند و ادعا می‌کند که یک بیگانه چند صد ساله است، واکنش نشان می‌دهند، انگار که او عادی‌ترین چیز است. چیز دیگری که کاملاً نامناسب به نظر می رسد این است که اولین باری که یک شخصیت مرد معرفی می شود و به صفحه نمایش می رسد، او یک پدوفیلی است که به بچه های کوچک در استخر شنا نگاه می کند... این صحنه در خدمت هیچ هدفی نیست وجود دارد، که آن را حتی بیشتر از یک سر خراش می کند. این رابطه در بیشتر فصل یک طرفه به نظر می رسد. به نظر می رسد یکی از شخصیت ها تقریباً نسبت به دیگری وسواس دارد، حتی تا آنجا پیش می رود که روزها او را نادیده می گیرد فقط به این دلیل که چند ثانیه با دختر دیگری صحبت کرده است. این یک پویایی ناسالم را ایجاد می کند که در آن یک شخصیت عمیقاً عاشق است در حالی که به نظر می رسد دیگری فقط برای جلوگیری از تنهایی با آن همراه است. علاوه بر این، شخصیت عاشق احساسات خود را کاملاً آشکار می کند، در حالی که دیگری یا کاملاً غافل است یا وانمود می کند که چنین است و در نتیجه محتوایی ایجاد می کند که می تواند احساس ناخوشایندی داشته باشد. علیرغم رشد قابل توجه پیوند عاطفی بین شخصیت‌ها در طول فصل، نتیجه‌گیری در یک یادداشت ناکامل به پایان می‌رسد و سؤالات بیشتری نسبت به پاسخ باقی می‌گذارد. این انیمه دارای نقاط قوت و چندین ویژگی است که تجربه تماشایی دلپذیری را برای شما به ارمغان می آورد. سبک طراحی زیباست و موسیقی به خوبی در کنار صداپیشگان خوب انتخاب شده است. لحظات عاشقانه حسی ارگانیک و واقعی دارند و پیش‌فرض جالب به آن اجازه می‌دهد در ژانری با گزینه‌های محدود برجسته شود. با این حال، مشکلات آشکاری دارد که از اختلالات جزئی گرفته تا عناصری که کاملاً رک و پوست کنده، بسیار آزاردهنده می شوند را شامل می شود. در نهایت، در حالی که انیمه دارای لحظاتی است که آن را جبران می‌کند، و یک تجربه کلی از تماشای مثبت ایجاد می‌کند، این نقص‌ها عنصری غیرقابل اجرا اضافه می‌کنند که تا حدودی تجربه را لکه‌دار می‌کند.