Zoku Touken Ranbu: Hanamaru

جایی که Touken Ranbu Hanamaru کوتاهی کرد، دنباله It مطمئن شد که آن را به گونه‌ای جبران می‌کند که صادقانه از این نوع سریال‌های زندگی انتظار نداشتم. یکی از مشکلات رایج در فصل قبل که یک پیشرفت عظیم در Zoku است، این واقعیت است که اکنون ما واقعاً زمان داریم تا بقیه بازیگران بزرگ را ببینیم که فعالیت‌های روزانه‌شان را انجام می‌دهند یا فقط آدم‌های احمقی هستند که کارهای احمقانه انجام می‌دهند در حالی که اکشن زیادی ندارند. صحنه های. با صحبت از آن صحنه ها، از دیدن بهبودی در آنجا نیز شگفت زده شدم. در حالی که خود انیمیشن ارزان است، اما انیماتورها می‌دانستند که چگونه با ابزارهای موجود اقدام خوبی انجام دهند. که باز هم برای سریالی که عمدتاً در مورد مبارزه نیست خوب است. از نظر کاراکتر، می‌توانم بگویم که تا آنجا که به نظر من خنده‌دار بود، به منبع واقعی صادق بود. انصافاً موسیقی عین هنر بود. هیچ چیز بدی نیست، هیچ چیز خاصی هم تاثیرگذار نیست. فقط زمانی که لازم بود کار را انجام داد. شخصاً برخی از صحنه‌های انگشت شماری که شخصیت‌ها شروع به خواندن می‌کنند فقط به این دلیل که واقعاً به میل من نبودند، زیرا احساس می‌کردم که بودن یا نبودن آنها تفاوت زیادی ایجاد نمی‌کند. به طور کلی، این یک انیمه بسیار پیچیده نیست و به وضوح برای طرفداران بازی یا افرادی با سطح معینی از دانش در مورد این سری طراحی شده است (من آن را با Fate از این نظر مقایسه می‌کنم. شخصیت‌های زیادی)، در عین حال یک انیمیشن خوب است. نمایش برای گذراندن زمان

فصل دوم هانامارو احتمالاً هر آنچه از دنباله فصل اول انتظار دارید را ارائه می دهد. شمشیرها و بازوهای ژاپنی بیشتر به B O I S بامزه یا خوش تیپ و تکه ای سالم از ماجراجویی های زندگی تبدیل شده اند. اگر از طرفداران Touken Ranbu یا فقط انیمه TR هستید، باید تماشا کنید. سبک هنری بسیار عمومی است، اما هنوز هم دیدن آن لذت بخش است، انیمیشن روان است و به طور کلی کار خود را انجام می دهد. به نظر نمی‌رسد موسیقی دیگری را به یاد بیاورم که به غیر از افتتاحیه برجسته باشد. با حرکت از موضوعات سمعی و بصری، اجازه دهید در مورد مهمترین جنبه این مجموعه صحبت کنیم. شخصیت ها. اگر به دنبال انیمه‌های روان‌شناختی با تعداد زیادی سؤالات اخلاقی و رشد شخصیت هستید، آن را در اینجا پیدا نمی‌کنید. و این خوب است. آنها واقعاً شخصیت‌های ساده‌ای هستند و باید بگویم که دوست نداشتن هر یک از آنها سخت است، به خصوص اگر بازی TR را بازی کرده باشید. در این نمایش شما موقعیت های دلچسب و دلچسب زیادی را خواهید دید، درام های کوچک اینجا و آنجا با مقدار زیادی کمدی در آن پرتاب شده است. فقط دیدن شمشیرهای مورد علاقه خود (یا ناگیناتا یا یاری یا هر چیز دیگری) در عمل واقعاً لبخند بزرگی بر لبانتان می آورد. بنابراین اگر به دنبال نمایشی مفید در مورد شخصیت های مرد واقعا دوست داشتنی، زندگی آنها، تعاملات بین آنها، مبارزات و تاریخ هستید، باید Zoku را امتحان کنید!