Yojouhan Shinwa Taikei

این یک بررسی بدون اسپویل است پس از رونق گسترده محبوبیت انیمه در غرب، گروه جدیدی از طرفداران انیمه بیشتر و بیشتر در گفتمان انیمه پر سر و صدا شدند:. نوعی گروه «نخبگان» از طرفداران انیمه، همه چیزهای رایج و رایج را رد می‌کنند و بر تعداد بسیار کمی از نمایش‌ها تمرکز می‌کنند که حال و هوای خاص و هنری بیشتری دارند، از جمله نمونه‌های عالی «Serial Experiments Lain»، «Gunbuster» یا «FLCL». ". «کهکشان تاتامی» همیشه به عنوان یکی از محبوب‌ترین نمایش‌های این رده برگزار می‌شود و من با ذهنیت نخبگان کامل وارد آن شدم. اما آیا این نمایش همان چیزی است که همه می گویند؟ داستان - 9/10 داستان در این نمایش از هم گسیخته است و هر قسمت اساساً بازگویی اتفاقات مشابه پشت سر هم است، اما هر قسمت برجسته است و قهرمان اصلی ما را در جدول زمانی متفاوتی از زندگی خود در دانشگاه، باشگاهی متفاوت، سرگرمی‌های متفاوت، سرگرمی‌های متفاوت هدایت می‌کند. دوستان. همانطور که نمایش ادامه می‌یابد، متوجه الگوهایی خواهید شد که در هر خط زمانی یکسان باقی می‌مانند و احساسی نسبت به ساختار داستان خواهید داشت. در پایان هر قسمت، زمان متوقف می شود و به ابتدای ترم اول باز می گردد. جذابیت اصلی نمایش علاوه بر خود طرح داستان، نوشتن باورنکردنی است. وقتی صحبت از دیالوگ به میان می‌آید، این بسیار شبیه به «سریال مونوگاتری» است، اما تفاوت در سرعت است. این نمایش بسیار سریع پیش می رود و به ندرت به شما زمان برای پردازش می دهد، و منظورم این است که این یک چیز خوب است. اما صادقانه بگویم، فکر می‌کنم این داستان برای بسیاری از مردم جذابیت بسیار گسترده‌ای دارد. همه در گذشته اشتباهاتی مرتکب شده اند و آرزو دارند برای اصلاح برخی از آنها به عقب برگردند. همه این زمان‌بندی‌ها، تصمیم‌گیری‌ها و استعاره‌های بصری متفاوت، همگی در دو قسمت پایانی به پایان می‌رسند که قهرمان ما را به سفری بسیار استعاری و روان‌شناختی در زندگی‌اش می‌برد و انتخاب‌های زندگی‌اش را به شیوه‌ای بسیار جالب به او ارائه می‌دهد. به نظر من، این یکی از تاثیرگذارترین، عمیق‌ترین و تجربی‌ترین پایان‌های یک انیمه تا کنون است و نمایش بسیار آشکارا به پیام آن اشاره می‌کند. پیام به خودی خود در واقع بسیار سرراست و بسیار قابل ربط است و متوجه می شوید که پاسخ به هر چیزی که قهرمان داستان به دنبال آن است در تمام مدت در مقابل چشمان او بوده است. من کاملا تحت تاثیر این پایان قرار گرفتم. چیزای خیلی باحالی هنر - 9/10 سبک هنری احتمالاً یکی از دلایل اصلی به یاد ماندنی بودن این نمایش است و توضیح آن برای کسی که خود هرگز آن را ندیده است بسیار دشوار است. طراحی شخصیت ها در نگاه اول بسیار ناب و ساده هستند، اما کل نمایش فقط مملو از انتقال صحنه های جالب، هنر پس زمینه خلاقانه، پالت های رنگی شگفت انگیز و توجه بسیار به جزئیات است. این نمایش همچنین به‌طور یکپارچه طرح‌های خشن و همچنین فیلم‌های دوربین واقعی را در نماهای مختلف ادغام می‌کند تا تأثیر هر صحنه را به حداکثر برساند. هرچند باید اعتراف کنم که می‌توانم درک کنم که این احتمالاً برای بسیاری از مردم کمی بیش از حد است و می‌توانم بفهمم که آیا چیزی «هنرمندانه» مانند این مورد شما نیست. صدا - 8/10 نسل کونگ فو آسیایی ما را با افتتاحیه های بسیار خوب انیمه ("ناروتو"، "پاک شده" و غیره) برکت داده است و افتتاحیه این نمایش روند را دنبال می کند. آهنگی فوق العاده و خاطره انگیز جی راک که حس نوستالژی خاصی را در بیننده برمی انگیزد. تصاویر در واقع یک اسپویلر عظیم برای پایان نمایش هستند (و نام "کهکشان تاتامی" نیز همینطور است!) اما در اولین ساعت متوجه آن نخواهید شد زیرا پیام رسانی بسیار نابغه است. پایان اغلب نادیده گرفته می شود، اما هر قسمت را کاملاً به پایان می رساند. OST خود بسیار آرام بود و بسیاری از صحنه ها اصلاً موسیقی نداشتند، بسیار متفاوت از "سریال Monogatari". شخصیت ها - 9/10 شخصیت های شگفت انگیز اینجا شخصیت اصلی ما (که فقط از او به عنوان "واتاشی" یاد می شود) واقعاً به یک سفر خودکاوی بزرگ در اینجا می رود. نحوه بازی او در فینال کاملاً دلخراش است و واقعاً شما را وادار می کند به انتخاب های زندگی خود فکر کنید. من کاملاً عاشق پیشرفت او بودم، شاید یکی از جالب‌ترین و مرتبط‌ترین شخصیت‌های اصلی که در مدت زمان طولانی دیدم. شخصیت های جانبی نیز نمایش را به سختی تحمل می کنند. همه زمان برای درخشیدن دارند، همه چیزهای عجیب و غریب و داستان های به یاد ماندنی دارند. اوزو البته یک نکته برجسته است. او هر صحنه ای را که در آن حضور دارد تنها با صدایش می دزدد. لذت - 9/10 این یکی از منحصر به فردترین و جالب ترین تجربه های انیمه ای بود. اما هرگز فکر نمی‌کردم که آنقدر پیچیده یا خیلی عجیب باشد که مخاطبان بیشتری از آن لذت ببرند. من در واقع فکر می کنم هرکسی که به دانشگاه می رود یا در شرف تحصیل است باید این نمایش را ببیند. به خصوص اگر چیزهایی مانند «سریال مونوگاتری» را دوست دارید و از طرفداران داستان های سفر در زمان هستید. - مارکو_یوو امتیاز نهایی - 9/10

من مطمئن نبودم که چه انتظاری از ورود به این یکی داشته باشم. از آن به عنوان یک کمدی قوی یاد می شد، بنابراین حداقل انتظار داشتم که از آن خنده بگیرم و آن را در بسته ای ببینم که شایستگی توجهی را که این سریال در طول سال ها داشته است داشته باشد. در حالی که نمی توانم بگویم کمدی برای من کار کرد یا اینکه من به طور مداوم از هر قسمت لذت می بردم ... به هر حال به نوعی آن را دوست داشتم. من آن را به دو دلیل بیان کردم. اول، بسته کلی به مراتب بیشتر از مجموع قطعات آن است. این یک داستان حلقه زمانی است و مانند بسیاری از نوع خود، به صورت تکراری ساخته می شود. چیزی که به خصوص جالب است این است که چگونه آن تکرار را ایجاد می کند و می پردازد. رهبر ما، واتاشی، نمی‌داند که در حال گذراندن این مشکل است... خوب، به هر حال نه کاملاً. او دژاوو را تجربه می‌کند و در لحظات تصادفی، به نظر می‌رسد متوجه می‌شود که برخی چیزها یا قبلاً انجام شده‌اند یا به‌طور متفاوتی اجرا شده‌اند. یک فالگیر وجود دارد که هر بار که او را در یک حلقه جدید ملاقات می کند، قیمت های خود را افزایش می دهد. اکثریت قریب به اتفاق شخصیت‌های دیگر هیچ دلیلی به ما نمی‌دهند که باور کنیم می‌دانند چه اتفاقی در حال رخ دادن است، اگرچه گاهی اوقات لحظات کمدی وجود دارد که چیزهای بیشتری را نشان می‌دهد. و اگر اینجا متوقف شد، من می گویم قابل عبور است، اما چیز خاصی نیست. جایی که عالی می شود در نحوه ساخت آن بر داستان است. عناصر موجود در هر یک از حلقه ها، به خصوص در اوایل داستان، اغلب برای مدتی بدون توضیح باقی می مانند. آن دختر زیبای تصادفی که در آپارتمان واتاشی پشت پرده نشسته کیست و چرا آشنا به نظر می رسد؟ چرا او یک عروسک کوچک از دوستش دارد که از کلید چراغ آویزان شده است؟ این دوست قلمی که او مدام به آن اشاره می کند چیست؟ معامله با این همه کاستلا چیست؟ و آن مرد تصادفی که در آن قسمت از دیوار آپارتمانش ظاهر شد چه کسی بود؟ این نمایش کاملاً مایل است به شما اجازه دهد مدتی را در سکوتی گیج‌آمیز درمورد اسرار مختلف آن خورش کنید تا بعداً همه چیز را به شکلی بی‌هدف فاش کنید که انگار حتی مهم نیست. از دیدن همه آنها یک جور هیجان گیج کننده گرفتم. دوم، بصری فقط فریبنده بود. این سریالی است که به طور کلی از بودجه انیمیشن استفاده نمی کند، اما در عوض با گذار از انیمیشن به اکشن زنده و جایی در میان، درگیر سورئال است. به خصوص که در اواخر فصل و به طور خاص در یک قسمت، این احساس را به شما القا می کند که به نوعی بخشی از فضایی هستید که شخصیت ها در آن زندگی می کنند. با وجود همه چیزهای مسخره ای که در این سریال می گذرد، واقعاً تجربه را پایه گذاری کرد و به آن احساس شخصی داد. بنابراین، بله، من واقعاً این سریال را کشف کردم. همه چیز برای من کار نمی کرد - صحبت کردن سریع باعث می شد که در بعضی مواقع همگام شدن با آن را دشوار کند و واقعاً به تجربه اضافه نکرد، برخی از حلقه ها بسیار جالب تر از بقیه بودند و بیشتر به جهان و شخصیت ها کمک کردند. برخی از شخصیت‌ها کمی تک‌نمونه بودند، و روش داستان‌گویی آن کار را در چند قسمت اول سخت‌تر می‌کرد - اما مطمئناً بیش از اندازه‌ای بود که من را جذب کرد و سرمایه‌گذاری کرد.