Yama no Susume Second Season

فصل دوم Yama no Susume یک مطالعه بسیار جالب در مورد مزایای زمان اضافی در هر قسمت است. از آنجایی که فصل 1 بسیار مختصر بود و در امتداد موضوعات فردی قرار داشت، فصل 2 همچنان شبیه به همان نمایش است، اما با انحراف گسترده به درون نگری بیشتر. در واقع این اپیزودها بیشتر احساس می‌کنند که تمام‌قد هستند، هم به نفع و هم به ضررشان. ورزش در فضای باز یک سرگرمی بسیار گسترده است و تمرکز بر کوهنوردی و جایگاه آن در زندگی خدمه کوچک همچنان جالب است. این نمایش بیشتر جنبه‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهد، اگرچه در هسته آن درباره رشد و توسعه شخصیت در بین یکدیگر است. به این ترتیب، نمایش بسیار بیشتر یک برش از زندگی است تا یک Iyashikei همانطور که برچسب آن نشان می دهد. ادغام این دو تجربه وجود دارد، اما این تفاوت بین Non Non Byori و Dagashi Kashi است - هر دو در مورد زندگی روستایی هستند، اما اولی تأکید بیشتری بر تضاد شخصیت با پیامدهای ماندگار دارد. Yama no Susume از استعاره کوه خود به عنوان نمادی برای رشد استفاده می کند و این کار را به طور موثر انجام می دهد. وقتی به شدت به "روح آزاد و جوان" خود متمایل می شود، نمایش به نوعی راه خود را گم می کند. با گسترش خطوط داستانی، تعداد زیادی از داستان های کوچک مورد توجه یا از دست دادن قرار گرفت که واقعاً به نظر نمی رسید که برای طرح داستان مفید باشد. اپیزود اختصاصی کوکونا زیبا و همه چیز است، اما ای کاش واقعاً چیز جدیدی در مورد او یاد می گرفتیم تا تمرکز اختصاصی داشته باشیم. همانطور که هست، بیشتر چیزهای جالب همچنان توسط Aoi هدایت می شوند، که برای ارائه یک قوس رضایت بخش کافی است. این فقط کمی ناامید کننده است که نمی تواند فراتر از آن افزایش یابد، به خصوص زمانی که قسمت های کامل احساس می شد. برای کسانی که به خاطر هنر پس‌زمینه فوق‌العاده‌اش وارد فصل اول شده‌اند، این فصل به طور قابل‌توجهی بازی خود را ارتقا می‌دهد و علاوه بر آن، انیمیشن‌های عالی را به نمایش می‌گذارد. اپیزود 17 استعدادهای ریوما اباتا را به نمایش می‌گذارد که کاملاً به سبک فنری می‌رود، که من آن را دوست داشتم. دیدن مکان‌هایی در ژاپن که من شخصاً فقط از طریق وبلاگ‌ها آن‌ها را تجربه کرده‌ام، واقعاً کل مجموعه را شبیه پرتره‌ای از یک زمان و مکان خاص کرد. این کار برای انیمه‌ها به ندرت اتفاق می‌افتد و قطعاً ارزش ستایش را دارد، مخصوصاً وقتی که همه آن‌ها به خوبی داستان‌پردازی شده باشند. آنها همه چیز را به همان اندازه که هست احساس می کنند، که انجام آن در دو بعدی دشوار است. این فصل هنوز لذت بخش بود، اما با وزن داستانی اضافی که تحمل آن کمی دست و پا گیر است، به پایین کشیده شد. شاید دلیل اصلی من برای گذاشتن برچسب "احساسات مختلط" به خاطر قسمت آخر باشد، که مانند بسیاری از انیمه هایی که دیده ام، پایانی نسبتاً غیر ضروری ارائه می دهد که به نوعی تجربه رسیدن به هر چیزی را تلخ می کند. امید من برای فصل‌های آینده این است که آنها زمان بیشتری را برای اجرای محرمانه‌تر جنبه‌های دراماتیک خود در نظر بگیرند و واقعاً به شخصیت‌های دیگری به غیر از Aoi اجازه دهند به مکان‌هایی بروند.

10های مستقیم دیگر اجازه دهید توضیح بدهم این فصل بیشتر بر روی توسعه شخصیت هر شخصیت تمرکز می کند، بیشتر بر درام تمرکز دارد، اما مفهوم اصلی کل داستان را که کوه نوردی است، پیش بینی نمی کند. آنها واقعاً وقت خود را صرف تمرکز روی صحنه ها، مناظر و فرهنگ می کنند که داستان را جذاب تر می کند. هنر قهرمان این فصل است، از آنجایی که آنها بیشتر بر روی توسعه شخصیت و درام تمرکز می کنند، مطمئن می شوند که مناظر کوهستانی از داستان حذف نشوند. از شخصیت‌ها به درستی استفاده می‌شود که هر کدام قسمت‌ها و صحنه‌های خود را در طول روز صعود به دست می‌آورند. من واقعاً از اوج و فرودهای هر شخصیت، هنر و درسی که همه ما می توانیم با آن ارتباط برقرار کنیم و از آن بیاموزیم، لذت برده ام. و اکنون که این کار را به پایان رساندم، باید شروع به انجام تکالیف مدرسه‌ام کنم. جامد 10 برای من . من به فصل 3 امید زیادی دارم.