Vampire Hunter D (2000)

این منظره بصری خیره کننده بین کلاسیک و مدرن ترسناک خون آشام، علمی تخیلی پسا آخرالزمانی، اکشن، وسترن و عاشقانه در نوسان است. یک عاشقانه تاثیرگذار و زیبا. داستان پیش پا افتاده لایه های بیشتری از آنچه که پس از جذب اطلاعات اولیه حدس می زنید دارد و موفق می شود قلب شما را بگیرد و در بسیاری از نقاط آن را به شدت تکان دهد (صحنه پایانی کاملاً آسمانی است). چند دیالوگ در مورد گذشته غم انگیز و سرنوشت ناگوار شخصیت ها مطمئناً مانع از سرعت پیشروی D نمی شود. تیغه ها علیه یکدیگر جرقه می زنند، موسیقی می پیچد، آدرنالین بالا می رود. و در هر لحظه می توانید ذهن خود را از عمل دور کنید و فقط شگفت زده شوید. هنوز از دست حرف زدنی که بر اعمال «پوشنده» خود می‌پوشاند بهبود نیافته بودم و با دیدن یکی از سرسپردگان شرور که شکمش به معنای واقعی کلمه نیش‌هایش را می‌چسبد، فکم می‌افتاد. دقایق آخر یک عیاشی بصری است. شور و شوق غیرانتقادی من را ببخشید، من خون آشام را در خودم پیدا کردم.

چه اتفاقی می‌افتد اگر سرجیو لئونه با همکاری لوئیس بونوئل، انیمیشنی از کتاب استفن کینگ، نوشته او در اواسط دهه 1980 (در دوره مسمومیت شدید استفن) که شخصیت اصلی آن زورو باشد، فیلمبرداری کند، چه اتفاقی می‌افتد؟ مبارزه با خون آشام ها در غرب وحشی؟ نتیجه زباله های سورئال، اما منحط و زباله های زیبایی شناختی خواهد بود. این می تواند "شکارچی خون آشام D: Bloodlust" یا چیزی بسیار نزدیک به آن باشد. هرچقدر که من، به بیان ملایم، به داستان های کیکوچی هیدیوکی نزدیک نیستم، چقدر داستان فرعی است، چقدر شخصیت ها مبتذل هستند، چقدر روایت از نظر عقلی و اخلاقی ناتوان است، زیبایی شناسی منحط این انیمه را بسیار تسخیر می کند. هستند. همانطور که شیرینی را در درد می توان یافت، در نابودی زیبایی اخلاقی و زیبایی شناختی نیز در زوال می توان لذت انحطاطی مانند «Belle De Jour» یافت. شاید این همان چیزی است که "Bloodlust" را جلب می کند - زیبایی شناسی بصری در اینجا با اخلاق داستان سرایی بسیار سازگار است. این یک "زیبایی خرابه" عجیب و غریب، یک لذت سادیستی مرزی از تخریب، پژمرده شدن خوبی و زیبایی دارد. مجذوب کننده است، درست همانطور که یک مار سمی قربانی خود را مجذوب خود می کند، همانطور که بیننده مجذوب انیمیشن دسته گل رز می شود که با نزدیک شدن مایر برای بردن شارلوت به «دنیای زیرین» پژمرده می شود. من متذکر می شوم که انیمیشن در "Bloodlust" شگفت انگیز است. ارجاعات به زیبایی شناسی فیلم وسترن لئونه به طرز ماهرانه ای متحرک شده است، D در پس زمینه یک ماه کامل به خوبی زورو در مقابل غروب خورشید به نظر می رسد، و همه اینها با طراحی گوتیک آمیخته با هنر نو همراه است. التقاط؟ قطعاً، اما در «بلودلوست» کار می‌کند، که به خوبی با روایتی به همان اندازه التقاطی همراه است. می توان گفت که این انیمه یک پوسته خالی است، یک پوسته بسیار پوسیده، اما نمی توان منکر ویژگی بصری آن شد.