Shoukoku no Altair

بسیار جالب این نمایش با محبوبیت ضعیفی روبرو شد و نتوانست دنباله آن را دریافت کند. این یکی از معدود نمایش هایی است که ساختمان جهانی شگفت انگیز دارد. Mangaka دانش گسترده ای از تاریخ اروپا، جغرافیا، ملت ها، تعامل ملت ها دارد و او موفق شد نسخه کوچکی از اروپای تاریخی را در قلمرو استانبول با محیطی کاملاً خارق العاده ایجاد کند. من این را باور نکردنی می دانم. ما شهر به شهر مکتب خود و همراهانش را دنبال می کنیم که همه اینها ویژگی ها و سختی های متفاوتی دارد که باید حل شود. ما در توطئه ها و خیانت ها، استراتژی های نظامی هیجان انگیز و نبردهای وحشیانه بدون یک ثانیه کاهش علاقه فرو می رویم. شخصیت ها به خوبی طراحی شده اند و هنر آماجین است. اگر کشورهای در حال جنگ را دوست دارید، این را دوست خواهید داشت.

من Shoukoku no Altair را تماشا کردم که با نام Altair: A Record of Battles نیز شناخته می شود. در اینجا افکار من هستند: این یک نمایش تاریخی است که در یک دوره زمانی مبهم قرون وسطایی اتفاق می افتد. سحر و جادو نقش مهمی در نمایش بازی نمی کند (اگر اصلاً - من هیچ جادویی را به خاطر نمی آورم اما از قول غیبت کامل آن تردید دارم) و در کل بسیار واقع گرایانه است. MC (Altair) در برخی موقعیت‌ها دارای زره‌های اصلی داستان است، اما در کل داستان را نسبتاً باورپذیر یافتم. این محیط متشکل از ملل مختلفی است که شبیه به کشورهای پیرامونی تاریخی-مدیترانه ای هستند. MC یکی از اعضای عالی رتبه یک دولت شبه عثمانی است. MC در سراسر نمایش سفر می کند و کشورهای مختلف در طول مسیر نمایش داده می شوند. ایدئولوژی های مختلف ملت ها و افراد در طول داستان بررسی می شود. خیلی جالب است. این نمایش در طول اجرای 24 قسمتی خود، حجم قابل توجهی از جهان سازی استادانه را انجام می دهد. همه ملل مختلف به تصویر کشیده شده در نمایش نیز کود تخیل قوی بودند. به طور کلی داستان Shoukoku no Altair فوق العاده خوب و هوشمندانه نوشته شده است. خط داستانی بسیار پیچیده و منحصر به فرد است. پیچیده و در عین حال منسجم و جذاب است. به نظر من داستان بسیار جالب و لذت بخش بود. نگارش (شامل تم های جهان سازی و انتزاعی) این انیمه بهترین ویژگی آن است. بیشتر توطئه مربوط به درگیری سیاسی و نظامی بین (و درون) ملت ها است. فراتر از طرح داستان، این نوشته به بررسی مضامین مرتبط یا حداقل مماس با روابط بین‌الملل و ژئوپلیتیک می‌پردازد. موضوعاتی مانند استراتژی کلان نظامی، روابط بین فرهنگ یک ملت و سیاست خارجی آن و طیف گسترده ای از موضوعات سیاسی به طور کلی. این مضامین نمایش را بسیار جذاب کرد. اغلب شباهت هایی وجود دارد که می توان بین داستان و تاریخ دنیای واقعی ترسیم کرد. داستان علاوه بر اینکه عالی نوشته شده، به خوبی اجرا شده است. علیرغم پیچیدگی داستان، هرگز در درک آنچه اتفاق می‌افتد مشکلی نداشتم. علاوه بر این، قدم زدن برای من کاملاً کالیبره شده بود. یک نمایش خوب کارگردانی شده است. یک نکته ای که باید به آن اشاره کنم این است که همانطور که از اقتباس مانگا انتظار دارید، پایان این انیمه هیچ پایانی ندارد. اگرچه در یک نقطه عطف اصلی در طرح به پایان می رسد، بیشتر تضادهایی که طرح حول محور آن است، حل نشده باقی می ماند. من شخصاً از این موضوع مهم نیستم (و نشان می دهد که اقتباس وفادار است) اما می دانم که دیگران را آزار خواهد داد. من بسیار وسوسه می شوم که منبع را بخوانم تا بفهمم داستان چگونه ادامه دارد. علیرغم مضامین پخته‌ای که در نوشته بررسی شده است، نمایش گاهی اوقات یک احساس جوانی دارد. با این حال، این یک کیسه بسیار ترکیبی است و از قسمتی به قسمت دیگر متفاوت است. به طور کلی، متوجه شدم که قسمت های قبلی بیشتر احساس نوجوانی می کردند. با پیشرفت نمایش، عناصر استراتژی بیشتر و بیشتر شروع به تسلط می کنند و مقیاس درگیری افزایش می یابد. زمان می‌برد تا جهان‌سازی به نقطه‌ای توسعه یابد که کاوش در برخی موضوعات سیاسی حتی امکان‌پذیر باشد. امتیاز عددی من برای این انیمه با پیشرفت در قسمت ها افزایش یافت. همچنین شایان ذکر است که این یک نمایش خاص شخصیت محور نیست. این به جای شخصیت محوری، بیشتر طرح محور است. به نظرم می رسید که توجه چندانی به نمایش احساسات و احساسات MC و دیگر شخصیت ها، به ویژه در قسمت های بعدی نشده است. این یک انتقاد نیست، فقط یک مشاهده است. در یک نمایش متفاوت، این ممکن است یک مسئله باشد، اما برای یک نمایش متمرکز بر استراتژی مانند این که مضامین سیاسی انتزاعی را بررسی می کند، واقعاً اینطور نیست. اگرچه مطمئناً قسمت‌های احساسی وجود دارد، اما برخی از قسمت‌ها آنقدر عاری از احساسات هستند که تقریباً شبیه تماشای یک مستند تاریخی است. باز هم، به ویژه در نیمه دوم نمایش، زمانی که عناصر استراتژی بزرگ واقعاً به اوج خود می رسند. علیرغم طولانی بودن سریال، توسعه شخصیت‌ها نیز زیاد نیست، با این حال شخصیت‌های متنوعی در بازیگران وجود دارد و شاید مهم‌تر از آن، نگرش‌های اجتماعی-سیاسی متفاوتی باشد. این نمایش مطمئناً دارای تنوع ایدئولوژیکی در بین بازیگران خود است. از بسیاری جهات، MC شبیه یک قهرمان انیمه عمومی است. اگرچه عدم رشد شخصیت او واقعاً یک مسئله نیست، شاید باید تلاش بیشتری برای نشان دادن نگرش های ایدئولوژیک او و رشد آنها در طول نمایش انجام می شد. در حالت تعادل، من نسبت به MC احساس خنثی دارم، اما می توانم دیدگاه افرادی را که او را دوست نداشتند درک کنم. من موافقم که این یکی از عناصر انیمه است که در آن جا برای پیشرفت وجود دارد. به نظر من OST خوب است. آهنگ های خوب OP و ED نیز. صداگذاری کافی است اما هیچ کس واقعاً برای من متمایز نبود. فکر می کردم صداگذاری برای MC کمی ضعیف است. در مورد جلوه های بصری، برخی از طراحی شخصیت ها زیبا هستند. با توجه به اندازه بازیگران و تنوع فرهنگی آن، طیف گسترده ای از لباس ها در نمایش به نمایش گذاشته شده است. متأسفانه، انیمیشن شخصیت ها اغلب خام و فاقد جزئیات است. با این حال، تنظیمات پس‌زمینه معمولاً عالی به نظر می‌رسد (من تعداد زیادی عکس از صفحه نمایش گرفتم). هر قسمت حداقل دارای چند فریم منظره با جزئیات خوب برای تحسین است. در طول صحنه های داخلی، بسیاری از معماری شبه عربی و دکوراسیون داخلی نیز مرتب است. تصاویر به طور کلی ناسازگار هستند، اما مطمئناً لحظاتی وجود دارد که همه چیز عالی به نظر می رسد. امتیاز کلی من: 8/10 این انیمه فوق العاده خوب نوشته شده است. داستان جالب و هوشمندانه است، مضامین بررسی شده قابل تامل است، و شامل برخی از پیچیده ترین جهان سازی هایی است که در این مدت دیده ام. به ندرت می‌توان دید که انیمه به موضوعی مانند استراتژی سیاسی تا این حد شایستگی رسیدگی کند. علاوه بر این، انیمه به خوبی اجرا شده است و هیچ مشکل اصلی در جهت گیری ندارد. از نظر بصری، محیط خوب به نظر می رسد، اما انیمیشن شخصیت ها اغلب درهم و برهم است. این یک نمایش کم قدردانی است که برای بسیاری از مردم، از جمله کسانی که معمولاً طرفدار انیمیشن نیستند، جذاب است. من قطعا Shoukoku no Altair را به افرادی که داستان های استراتژی سیاسی/نظامی را دوست دارند توصیه می کنم. با این حال، باید به شما هشدار بدهم که من دو قسمت اول را نسبتاً ضعیف تر از بقیه انیمه دیدم. نمایش در ابتدا کمی جوان به نظر می رسد، اما در نهایت دنیایی مفصل با داستانی پیچیده و غنی ایجاد می کند. بر اساس چند قسمت اول، زودتر از موعد درباره آن قضاوت نکنید. همچنین، مانگا ممکن است راه بهتری برای نزدیک شدن به این فرنچایز باشد. من آن را نخوانده ام، اما این واقعیت که بهترین کیفیت انیمه نوشتن آن است، نشان می دهد که ادبیات رسانه مصرف بهینه است. من این روش را بیشتر از ارسلان سنکی (انیمه مشابه در مفهوم) دوست داشتم. > من هرگز فرماندهی یگانی از سربازان مجهز به شاهین را در جنگ قرون وسطایی بین تمدن ها در حاشیه مدیترانه شرقی نخواهم داد. JDIMSA