Banana Fish

من به طور باور نکردنی در پایان عصبانی هستم. من همه چیز را در مورد این نمایش دوست دارم، من فقط در پایان عصبانی هستم. که به شما نشان می دهد که من واقعاً چقدر در این نمایش سرمایه گذاری کردم. این در مورد این جوان 19 ساله ژاپنی است که برای عکاسی از جنایت در نیویورک به نیویورک، ایالات متحده آمریکا رفت. خوب، او در نهایت با این رهبر باند آمریکایی و این همه چیز قاطی می شود. اکشن آن با لمس های کوچک عاشقانه و همچنین درام زیادی همراه است. اوه، و یک تن از آسیب های گذشته. من به مردم توصیه می‌کنم آن را تماشا کنند تا بتوانند همان ناراحتی‌ای را که من الان دارم، به اشتراک بگذارند. به هر حال، نمایش را تماشا کنید. عالیه.

من فکر می کردم "ماهی موز" یک انیمه موج سواری است و بعد از اینکه دیدم ژانر باندی و مافیایی است، تکان خوردم. هر قسمت لذت بخش و در عین حال تکان دهنده بود. 3 روز بعد از اینکه فهمیدم پایان چه معنایی داشت، کاملاً قلبم را شکست. دیگه نمیبینمش ولی قشنگه از نظر سبک هنری و انیمیشن عالی بود. آهنگ‌های آغازین و پایانی نیز پر شور بود. می توانم بگویم زمانی که برای اولین بار منتشر شد یک داستان "بی نظیر" بود، اما در حال حاضر.. بسیاری از انیمه ها مفاهیم بسیار مشابهی دارند، اگر در حال و هوای یک انیمه تاریک/غمگین و اکشن همه در یک هستید از آن لذت خواهید برد. .

پویایی Ash and Eiji بهترین بخش ماهی موز است. و این به خاطر زیرمتن عاشقانه نیست، بلکه تاکید بر مبارزاتی است که با هم دارند. ارتباط بین این دو هم صمیمی و هم احساسی است بدون اینکه جنسی یا حسی باشد که یکی از قوی ترین عناصر نمایش است. متأسفانه، برای من نمی‌توانست این واقعیت را بپوشاند که داستان اساساً یک شوجو درباره یاکوزای ژاپنی بود که در پس‌زمینه‌ای پر از مواد مخدر در دهه 80، به طرز عجیبی آمریکایی به نظر می‌رسید. به همان اندازه که می خواستم خودم را در دنیا غوطه ور کنم، بسیار ناقص است. به عنوان فرار برای زنان جوان (و مردان) نه از آمریکا، ممکن است اشکالی نداشته باشد، اما اینکه فردی از اینجا هستم، می‌توانم بگویم که این بسیار اتفاقی بود و آن را بی‌ارزش می‌دانستم. به‌علاوه، روتین دختر در مضیقه خیلی زود پیر می‌شود و من متوجه شدم که در حدود 15 تا 19 قسمت برای به پایان رساندن نمایش تلاش می‌کنم. خوشبختانه شخصیت‌های جالب زیادی در سرتاسر نمایش پخش می‌شوند و تعامل آنها با یکدیگر نقص‌های داستان را جبران می‌کند. ماهی موز به طرز ماهرانه ای موارد مهم را در مدت زمان کوتاهی توصیف می کند و به طور مداوم آنها را در طول روایت توسعه می دهد. من در مورد اینکه ایجی و دینو گلزین چقدر صاف بودند تردید دارم، اما در نهایت این Ash بود که در انتقاد من از شخصیت‌ها، مقیاس را تغییر داد. Ash توانایی های پیشرفته بسیار زیادی دارد تا جایی که در موقعیت های متعدد متناقض می شوند. توازن قدرت ناهموار نمایش را خفه می کند تا جایی که به دلیل حجم مضحک زره طرح، ریسک های زیاد کمتر و کمتر قابل باور می شوند. شخصیت Ash به عظمت متعادل کننده با کمبود در جای دیگری، به جز ایجی، نیاز دارد. این یک راه عالی برای کشف عزم یک شخصیت، از طریق تمایل یا عدم تمایل آنها به بهبود نقاط ضعف است. اکنون می بینیم که بعداً وقتی ایجی برای ایفای آن نقش در روایت Ash برمی خیزد اجرا می شود تا ضعف عاطفی و تعادل متضاد باشد، اما به نظر من به اندازه کافی اشتباهات قبلی یا حتی مقیاس ها را نادیده نمی گیرد. در نهایت، واقعاً عجیب بود که 85 درصد از شخصیت‌های مرد یا مجذوب می‌شدند یا برای دریافت و معاشقه متقابل و درگیر شدن در موقعیت‌های هومروتیک با Ash آماده بودند. و در حالی که من از این واقعیت لذت بردم که او توانست این را به عنوان یک مهارت به سلاح تبدیل کند، پس از مدتی کمی بیش از حد بود. مثل من متوجه شدم، بچه ها بیشونن هستند، اما هیچ کس آنقدر بازی ندارد که می توانیم ادامه دهیم؟