Senyoku no Sigrdrifa

من این بررسی را بیشتر می نویسم تا هرکسی این را ببیند توصیه من را دریافت کند که به جای آن کتاب ها را بخواند! حالا می بینید که ممکن است سرتان را خارانید و فکر کنید "صبر کنید، کتاب ها؟ اما هیچ چیز در انیمه مربوط به کتاب وجود ندارد!" این فقط به این دلیل است که MAL احمقانه است و شما نمی توانید کتاب های پیش درآمد را به عنوان مرتبط با یک انیمه ارسال کنید، با وجود اینکه این کتاب ها پیش درآمد هستند و به انیمه مربوط می شوند. مماس در مورد این وب سایت به کنار، من در واقع به لطف کتاب ها با این مجموعه مواجه شدم. این نقد عمدتاً کتاب‌ها در مقابل انیمه خواهد بود، بنابراین اگر می‌خواهید یک نقد و بررسی از انیمیشن تنها داشته باشید، به نقد دیگران نگاه کنید. اسپویل‌های هر دو بعداً منتشر می‌شوند، اما من سعی می‌کنم در ابتدا موارد غیر اسپویل را حفظ کنم. دو "سری" با دو جلد در مجموع چهار جلد رمان وجود دارد که قبل از اتفاقات این انیمه آمده است. جنگ سالاران سیگردریفا: روسالکا و جنگ سالاران سیگردریفا: ساکورا. من فقط جلد اول را خوانده ام، Rusalka (زیرا تنها کتابی است که می توانم ترجمه ای برای آن پیدا کنم. به زبان انگلیسی است و ین پرس این دو جلد را در یک جلد بزرگ با جلد گالینگور ترکیب کرده است) بنابراین بررسی من در اینجا متمرکز خواهد شد. . همانطور که از نامش پیداست روی Rusalka Evereska تمرکز دارد که در ابتدا برای تمام 2 دقیقه در انیمه حضور دارد و فرمانده جبهه اروپا است. این کتاب جزئیات شروع جنگ را دقیق‌تر نشان می‌دهد، به جزئیات در مورد اولین والکری می‌پردازد و وقایع را نشان می‌دهد که چگونه Rusalka و Claudia به موقعیتی که در شروع انیمه داشتند رسیدند. من تصور می کنم که کتاب ساکورا به جزئیات در مورد ساکورا می پردازد که در انیمه از او نام برده می شود. من وقتی این کتاب نسبتاً THICC را در کتابفروشی دیدم در حالی که در حال مطالعه بودم و با ترکیبی از دختران زیبا در جلو و پشت و همچنین نام شخصی که آن را نوشته بود، وارد این مجموعه شدم، فکر کردم چرا که نه؟ Tappei Nagatsuki بسیار شناخته شده است و من کاملاً عاشق فصل دوم Re:zero بودم، بنابراین کتاب را انتخاب کردم. متوجه شدم که یک انیمه دارد که پس‌گفتار جلد اول را می‌خواند و ناگاتسوکی آن را تبلیغ می‌کرد. بنابراین با خودم فکر کردم "اوه عالی، من می توانم این شخصیت ها را به صورت انیمیشن و صداگذاری ببینم!" خوب، فقط تعداد کمی از پایان جلد دوم جان سالم به در بردند، و به جز کلودیا، هیچ یک از آنها نقش های اصلی را نگرفتند، اما من پرت می شوم. بنابراین با توجه به اینکه این انیمیشن پروژه اصلی ناگاتسوکی و همکارانش بود، بسیار هیجان زده و امیدوار وارد انیمه شدم. من خیلی ناامید شدم این رمان واقعاً خواندنی لذت بخش بود، اما به اندازه این سریال احساس راحتی نمی کرد. این دنیا در جنگ است. مردم در حال مرگ هستند، بشریت به سختی به پیروزی واقعی دست یافته است و حتی چیزهایی که معجزه نامیده می شود با فداکاری بسیار به دست آمده است. ناامیدی جهان در رمان بسیار واقعی احساس می شد، اما این باعث می شد هر پیروزی بسیار بزرگتر شود. زمانی که یک ستون ثانویه ظاهر شد یا تخریب شد، این یک معامله بزرگ در رمان بود. اما در انیمه؟ در دو قسمت اول، آنها چند ستون ثانویه را بیرون آورده اند که انگار چیزی نبود، فقط با چهار نفر از آنها و بهترین دختران، اسکادران سپر. این بزرگترین و اولین تفاوت فاحش بین رمان و انیمه بود. این مشکلی است که من با این سریال داشتم، گاهی اوقات به معنای واقعی کلمه احساس می کردم که شخص دیگری این انیمه را نوشته است. همچنین تعداد زیادی جزئیات کوچک در کتاب ها وجود داشت اما به دلایلی فقط... در انیمه نبود. همانطور که قبلاً گفتم، تفاوت قدرت به نظر می رسید، اما موضوع چگونگی ظاهر و رفتار ستون ها نیز وجود داشت. به طور تصادفی، یک ستون بزرگ از نور ظاهر می شود و از آن، تمام موجودات ستون از آن تخم ریزی می کنند. سپس ستون نور با مرگ موجودات یا تمام شدن انرژی ناپدید می شود. همچنین، هر موجودی که نابود می‌شد به درخت تبدیل می‌شد، نه فقط به درختان بزرگ. بزرگترین مشکل من اثر تخلیه بود. در رمان، ستون‌ها باعث می‌شوند تمام زندگی اطرافشان از بین برود. گیاهان پژمرده می‌شوند، انسان‌ها می‌میرند و مناظر از رنگ‌هایشان خالی می‌شود. این فقط .... چیزی در انیمه نبود. این اثر تخلیه، دلیل اصلی این است که چرا Pillars بسیار کشنده است. معنی نداشت که چرا در رمان بود اما نه در انیمه. من همچنین متوجه تفاوت در شخصیت هایی شدم که در انیمه ظاهر شدند. کلودیا خیلی با همتای رمانش تغییر نکرد، اما اودین به نظر من عجیب بود. او در هیچ جایی به اندازه رمان شیطانی نبود، به همین دلیل بود که از قسمت اول فهمیدم که او پشت همه این ماجراهاست. این فکر در هنگام خواندن رمان ها به ذهنم خطور نکرد، زیرا او بسیار بازیگوش تر و کمک کننده تر به انسانیت بود. اودین همه این چیزها را برای کمک به بشریت پشت سر می گذارد، و با کنار گذاشتن انگیزه های وحشتناک خود که به معنای واقعی کلمه هیچ چیز را توضیح نمی دهد، دلیلی وجود نداشت که چرا او خیانت کند. این همان جایی است که دوباره قطع می شود. او یکدفعه شیطانی می‌شود، و بسیار مخفیانه‌تر و بی‌فایده‌تر، احساس می‌کرد که دو شخصیت متفاوت هستند. بنابراین بله، در حالی که این انیمه به شدت در بسیاری از بخش ها کمبود دارد، دیدن فیلم های کوتاه از شخصیت های رمان (مانند دختری با لنکستر و خود Rusalka) بسیار خوب بود. OST هم سیلی می زند، اما اگر از اینکه این سریال واقعاً در اواسط بود ناامید و ناراحت هستید، بروید Warlords of Sigrdrifa: Rusalka را بخوانید. به شما قول می دهم که خواندنی بسیار خوبی است، با شخصیت های بهتر و عمل سوم که کل انیمه را در متن قرار می دهد. همچنین، اگر کسی ترجمه ای برای Warlords of Sigrdrifa: Sakura پیدا کرد، لطفاً به من اطلاع دهد!

زمانی که انیمه برای اولین بار معرفی شد، من به طور کلی بر اساس مفهوم آن فروخته شدم و من از طرفداران پر و پا قرص انیمه های اکشن دخترانه و به طور کلی انیمه های نادیده گرفته شده هستم. Tappei Nagatsuki نویسنده بودن نیز یک امتیاز مثبت است، بنابراین انتظارات نسبتاً بالایی از دادن فرصت به آن داشتم. پس از تماشای قسمت‌های اولیه آن، قول‌هایی وجود دارد که انیمه مطمئناً با داستان مفید خود که پتانسیل زیادی را نشان می‌دهد، به خوبی عمل خواهد کرد و من مطمئن هستم که یک پیام واقعاً تشویق‌کننده در جایی پنهان خواهد شد. متأسفانه، تقریباً تمام امیدم از بین رفت و به شدت به مخلوطی از خشم خون‌جوش تبدیل شد، ناامیدی غم انگیز از بسیاری از جنبه‌ها که آنطور که می‌خواستم پیش نمی‌رفت، و انزجار جزئی. کارهای زیادی وجود دارد که نمایش با حقوق بسیار کمی اشتباه انجام داد، بنابراین من ابتدا شروع به بررسی مسائل خودم در مورد نمایش خواهم کرد. شخصیت پردازی بزرگترین مشکل من بود: قرار بود به این موضوع بپردازد که چگونه یک قهرمان خلبان انگلیسی به نام کلودیا بروفورد که از نظر اجتماعی منزوی شده بود، پس از انتصاب به یک ماموریت ویژه در ژاپن، تلاش می کند تا با دیگران هماهنگ شود. موضوع ادغام یک فرد تنها در جامعه برای من بسیار مهم است زیرا من خودم مهارت های ارتباطی اجتماعی ضعیفی داشتم که در چند سال اخیر به طور متوسط ​​بهبود یافته است و همیشه به دنبال توجه اجتماعی هستم به این امید که با دیدی مثبت دیده شوم و داشته باشم. میل شدید به صحبت بیشتر با دیگران علیرغم تعارض بر سر معنای اینکه چرا انسان موجودی اجتماعی است. متأسفانه چنین مضمونی بسیار ضعیف اجرا شد زیرا ما نگاهی اجمالی به نحوه تعامل او با کسی فراتر از چند شخصیت نمی بینیم، و تقریباً هیچ تلاشی برای واداشتن او به کاوش در سفر شخصی خود برای کشف خود وجود ندارد. خود کلودیا به اندازه‌ای که در نظر گرفته شده بود، زمان نمایش و توسعه کلی شخصیت را دریافت نمی‌کند، زیرا شخصیت او توسط سه شخصیت اصلی دیگر (میاکو، آزوزو و سونوکا) به‌طور غیرقابل قبولی دزدیده شد و انیمه بیش از حد روی آنها (مخصوصا میاکو و سونوکا) تمرکز داشت. هزینه او یا هر کس دیگری، که مایه شرمساری است، زیرا از نظر شخصی من، زمان نمایش و شخصیت پردازی کلی بازیگران اصلی باید به طور مساوی برای هر یک از قهرمانان اصلی توزیع شود. با این واقعیت بدتر می شود که او نه تنها ظاهراً قهرمان رسمی داستان است، بلکه اهمیت داستانی آن بیش از هر کس دیگری (به جز اودین شرور) است. رابطه او با اودین حتی به خوبی بیان نشد. شخصیت‌های جانبی نیز بسیار ضعیف توسعه یافته‌اند و شخصیت‌پردازی آن‌ها آنطور که در نظر گرفته شده بود چندان دوست‌داشتنی نبود، زیرا بسیاری از تعاملات بین کل بازیگران یا یک طرفه بود یا مضامین شخصیت‌های جالبی داشت که به طرز وحشتناکی پرداخته می‌شد. تنها شخصیتی که فکر می‌کنم پیشرفت واقعی داشته، سونوکا بود، اما قوس شخصیتی او عجله داشت. با این حال او شخصیتی بسیار قابل ارتباط است نه فقط به خاطر مهربانی بی‌شمارش و تمایلش به رفتار برابر با همه، بلکه باید در زمانی انجام می‌داد که در افکار خودم غرق بودم و عزت نفس و مشکلات ارتباط اجتماعی مشابهی داشتم. مال او، بنابراین دیدن او که شجاعت دارد تا کمی بهتر شود، مرا حسادت کرد. من همچنین دوست دارم که یک شخصیت نامطلوب در گروه بازیگران وجود نداشته باشد که یکی از مهربان‌ترین شخصیت‌هایی باشد که دیده‌ام، و به ندرت پیش می‌آید که با آنتاگونیستی مانند اودین در رابطه با تنهایی و مسائل مربوط به توجه اجتماعی‌اش همدلی کنم، زیرا می‌توانم به نوعی با آن ارتباط برقرار کنم. و بسیار نادر است که این روزها نمایشی تماماً دخترانه را ببینیم که به دوستی واقعی زنانه با زیرمطالب ساده و بدون یوری می پردازد، که برای من چیز خوبی است، اما بدون شخصیت پردازی توسعه نیافته بازیگران می توانست خیلی بهتر از آن استفاده کند. حالا به مشکلات خودم در مورد داستان می رسم (البته بدون اسپویل): بدون خواندن پیش درآمد 4 جلدی LN و پیش درآمد مانگا که قبل از آن تنظیم شده است (همچنین یک مانگا منفرد SoL اما این اختیاری است) که برای دانش گسترده لازم است تا واقعاً واقعی شود. کل تصویر را درک کنید، داستان روی کاغذ بسیار جالب و حتی جالب به نظر می رسد، حتی اگر من به شخصیت های ایده خلبانی وسایل نقلیه نظامی علاقه زیادی ندارم، اما چیزهای زیادی وجود دارد که می شد نشان داد که یا مستقیماً گم شده اند یا به طرز وحشتناکی انجام شد، علاوه بر این که سرعت بسیار بدی داشتیم که اگر داستان همان است، باید دنبال یک دوره دیگر می رفت، اما دوبرابر طول می کشید و به طور کامل تنظیم می شد تا شکاف هایی را برای مضامینی که باید تمرکز می کردند، همانطور که قبلاً گفتم پر کند. ، یعنی برشی بیشتر از لحظات زندگی برای تعادل بهتر و تمرکز بیشتر روی کلودیا و شخصیت های جانبی. مدتی است که نمایش را تماشا کرده‌ام از زمانی که پخش آن تمام شده است، اما Pillars فاقد پیشینه واقعی از خود بودند و من نمی‌دانم چگونه و چرا اودین علیه بشریت حرکت می‌کند، حتی اگر او کسی بود که به Valkyries جنگ جهانی دوم را با قدرت فوق‌العاده اعطا کرد. هواپیماهای دوران برای پرواز آن‌ها کارهای زیادی می‌توانند با جهان‌سازی انجام دهند، مانند اتخاذ یک رویکرد تاریخ جایگزین با اسطوره‌های اسکاندیناوی رومی‌شده که چیزی بیش از یک زیبایی‌شناسی است، و اینکه چگونه خاستگاه کلودیا به همه چیز گره خورده است (که تا حدودی ارائه شده است، اما هنوز چیزهای زیادی برای پاسخ باقی مانده است). مفهوم مردانی که از مسیر والکری ها به سوی پیروزی حمایت می کنند، خوب به نظر می رسد، اما من ناامید شدم که زنان نیز از آنها حمایت نمی کنند (به غیر از گروه سه گانه بریج اسم حیوان دست اموز در پایگاه تاتیاما) زیرا می توانست تصویر بهتری از آنها ترسیم کند. سناریویی که شامل تمام بشریت (به ویژه خلبانان جانبی از هر دو جنس) می شود و آرزوی موفقیت برای دختران در مبارزه با ستون ها را دارند. برخلاف آنچه پیش‌فرض به من می‌گفت، به سختی روی شخصیت‌های مرد تمرکز می‌شود و در عین حال که اکثراً خوش‌تیپ هستند، برای سلیقه من خیلی پیر به نظر می‌رسند. به غیر از اودین، بیشتر آنها فقط برای تسکین کمیک اجرا می شوند. همچنین کمبود جدی یک شخصیت مرد در حدود سن دختران وجود دارد، که عجیب است زیرا نمایش دوست دارد به اینکه چگونه میاکو آرزوی خانه دار شدن را دارد به خود ببالد. تهوع داشتن خلبانان مرد جانبی که دخترها را هوس می کنند اصلاً خنده دار نیست، من احساس می کردم که این همه شخصیت آنهاست نه اینکه موجودیت های فردی خودشان باشند. اشتباه نکنید، من از فاصله سنی مهم نیستم، اما به طور جدی شک دارم که برداشت خلبانان مرد از عاشقانه و معاشقه با دخترها اصلا جدی گرفته شود و بیشتر شبیه به تمسخر یک طرفه است. صادقانه بگویم که آنها باید بیشتر شبیه شخصیت های برادر بزرگ/پدری به تصویر می آمدند که در صورت نیاز به دختران آرامش و توصیه هایی برای ایستادن (حتی در گروه، زیرا جمع گرایی یکی از موضوعات اصلی سریال است) می داد. در داستان‌هایی مانند این، شخصاً فکر نمی‌کنم که عاشقانه آنقدر مهم باشد (چه رسد به اینکه لازم باشد) اما از آنجایی که احساس می‌کنم با بقیه تطابق ندارد، ممکن است حذف شود و هیچ چیز تغییر چندانی نداشته باشد. . سرویس طرفداران پر جنب و جوش که مستقیماً در چهره شما ظاهر می شود، با جزئیات بیش از حد و در رویکردش نژادپرستانه، بسیار نامناسب است و کاملاً با ماهیت کلی بی ضرر اما کمی تاریک داستان مطابقت ندارد. وقتی با بقیه ترکیب می شود و نحوه ارائه آن به قدری نامناسب است که ممکن است متعلق به برخی عنوان های سنگین ecchi باشد، اصلاً کار نمی کند. من در قسمت غیرضروری ساحل به سختی هول کردم و صحنه های حمام حتی بدتر و یک ناامیدی کامل برای جنسی غیرواقعی بودن، حتی کمکی نکرد که حتی صحنه ای رام شامل هر چهار دختر اصلی که با هم در حال حمام کردن روی صفحه نمایش بودند را دریافت نکردم. تا چه اندازه در بخش شخصیت پردازی توسعه نیافته اند. در یک نکته مثبت تر، جنبه های بصری و فنی آن به طور کلی مناسب است. من عاشق این هستم که چگونه طراحی شخصیت ها می تواند رسا باشد و فضا برای برخی از صحنه های دراماتیک می تواند گاهی اوقات بسیار شدید باشد. روشی که انیمیشن آن منتقل می‌شود، بسط بازتابی آن است، حتی اگر اغلب اوقات خارج از مدل باشد. تعجب آور است که چگونه عکس های هواپیما بین طراحی دستی و 3DCG نسبتاً نه چندان برجسته متناوب می شدند، زیرا من فقط انتظار داشتم یکی یا دیگری فوکوس کامل را ببینم. کارگردان هیروتاکا توکودا کار خوبی را انجام داد و اولین اثر خود را زیر چنین نقشی کارگردانی کرد و من صادقانه منتظر دیدن کارهای بیشتری از او به عنوان کارگردان هستم، شرم آور است که مهارت های درجه یک او در چنین داستان ناامیدکننده ای متوسط ​​هدر می رود. موسیقی متن در بیشتر قسمت‌ها به‌ویژه خاطره‌انگیز نیست، اما برخی از آهنگ‌های آن به‌طور انتخابی هنوز در ذهن من مانده است تا به امروز و من عاشق آهنگ‌های آوازی آن هستم. خلاصه داستان، Warlords of Sigrdrifa نمونه ای واقعی از کتاب درسی است که هم یک ناامیدی شخصی است و هم اینکه چگونه یک داستان اکشن دخترانه را نسازیم. داستان یک آشفتگی نامنسجم با مضامین داستانی بیش از حد جالب است که یا به دلیل پتانسیل هدر رفته کاملاً از بین رفته اند یا با عجله به اوج می رسند، شخصیت ها در حالی که شخصیت های جالب و مضامین شخصیت ها روی کاغذ دارند (حتی با داشتن یکی از مهربان ترین بازیگران بیرونی حتی در ژانر خود)، واقعاً ضعیف مدیریت می شوند، شخصیت پردازی و تعامل شخصیت ها بسیار نادرست و نابرابر است، و سرعت آن حتی برای یک دوره کوتاه واقعا افتضاح است. همچنین تمرکز بیش از حد روی داستانی است که نفس کشیدن به آن زمان نمی‌برد، ملودرام بدی که شخصیت‌های خارج از شخصیت اصلی را درگیر می‌کند، استفاده ناشیانه از تغییر لحن و استفاده ناسازگار از نسبت اکشن به برشی از زندگی. اساساً من احساسات بسیار متفاوتی در مورد این نمایش داشتم و نمی‌دانم اگر آنقدر مشتاق نباشید فقط تماشای انیمه ارزشش را دارد یا نه، اما احتمالاً روزی تمام فرنچایز آن را کامل خواهم کرد تا پیام واقعی آن را بهتر درک کنم.