Sen to Chihiro no Kamikakushi

یکی از بهترین فیلم‌های انیمه‌ای که تا کنون ساخته شده است، که برای همه سنین و نسل‌ها لذت‌بخش است، با یک بار تماشای دوم حتی بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. با تماشای دوباره آن به عنوان بزرگسال در سینما، متوجه چندین جنبه دست کم گرفته شده فیلم شدم. برای مثال، پیش‌بینی تبدیل والدین چیهیرو به خوک واضح است، با نشانه‌هایی که هشدار می‌دهند این سرزمین معنوی است و انسان‌ها نباید معطل بمانند، چه رسد به خوردن غذای شهر متروکه. من همچنین نسبت به والدین چیهیرو همدردی بیشتری پیدا کردم، که به نظر می‌رسید حداقل افراد طبقه متوسطی هستند که کارهایی را انجام می‌دهند که بسیاری از بزرگسالان در شرایط مشابه انجام می‌دهند. نقش پدر به عنوان محافظ مردانه خانواده چیزی است که در انیمه های مدرن نادر شده است. در ابتدا، من چیهیرو را یک پسر بچه لوس معمولی می دانستم که مستحق سختی هایش در حمام بود. با این حال، این بار، من او را کاملاً منطقی دیدم که با فشار بسیار زیادی برای یافتن شغل و تحمل رفتارهای سخت یوبابا مواجه بود. تجربه سینما همچنین موسیقی متن را برجسته کرد، چیزی که من در کودکی کاملاً حسرت آن را می‌خوردم. شخصیت‌های فرعی مانند رین و کاماجی سزاوار شناخت بیشتری هستند، زیرا چیهیرو بدون کمک آنها موفق نمی‌شد و هاکو مثل همیشه تاثیرگذار باقی می‌ماند. من همچنین رفتار یوبابا را مرتبط تر دیدم. او شبیه یک رئیس معمولی سمی است که وظایف دشواری را به کارمندان جدید محول می کند، فرزندش را لوس می کند و با مشتریان خوب رفتار می کند. رفتار کارگران حمام نیز یادآور بسیاری از حقوق بگیران در ژاپن است. به طور کلی، تماشای دوم باعث شد بیشتر از فیلم قدردانی کنم. این فیلم به خوبی بهترین جنبه های فرهنگ ژاپنی را از لحاظ معنوی و تاریخی در بر می گیرد و آن را به دومین فیلم برتر گیبلی تبدیل می کند که تا به حال ساخته شده است، درست پس از پرنسس مونونوکه.

وقتی برای اولین بار این انیمیشن را در سن 7 سالگی تماشا کردم، خانواده من فقط یک DVD انیمه داشتند - Spirited Away. من بارها آن را تماشا می کردم زیرا این تنها انیمیشن ژاپنی بود که در خانه داشتیم. باید بیش از 50 بار دیده باشم. دنیای گسترده، تخیلی، شخصیت ها و موجودات منحصر به فرد برای یک کودک خردسال شگفت انگیز بود و کنجکاوی من را برانگیخت. من یک مصاحبه قدیمی با هایائو میازاکی دیدم که در آن درباره الهام گرفتن این فیلم صحبت کرد. او گفت که هدف اولیه ایجاد چیزی است که برای کودکان لذت بخش و سرگرم کننده باشد. شخصیت اصلی، چیهیرو، از دختر یکی از دوستانش الگوبرداری شد - دختری تیز، کنجکاو و کمی بداخلاق که اغلب نسبت به بزرگسالان بی تاب می شد. پس از انتشار فیلم، میازاکی از دختر پرسید که آیا آن را دوست دارد یا نه، و او با سر تکان داد و گفت: عالی است. برای او همین تایید کافی بود. بردن جوایز در درجه دوم اهمیت قرار داشت. این کمی ناامیدکننده است که آثار اخیر استودیو گیبلی بیشتر به سمت مضامین بزرگسالان و تجاری گرایانه گرایش پیدا کرده اند و بخشی از خلوص، معصومیت و شگفتی را که Spirited Away را بسیار خاص کرده است، از دست داده اند. یا شاید دیگر آن بچه های کوچکی نیستیم که بتوانیم مانند گذشته قدردان آن باشیم.

وقتی این در را به روی دنیای Spirited Away باز کردم، تحت تأثیر چند چیز قرار گرفتم، اول، چیزی که در اولین نگاه می بینید، انیمیشن، آیا واقعاً به من می گویید این اثر هنری 20 ساله است، قدیمی است. خوب من تحت تاثیر قرار گرفتم، این خیلی زیبا بود، شخصیت ها پر از شخصیت هستند و دنیا از بسیاری جهات بسیار عجیب است، من چیز زیادی را خراب نمی کنم، اما واقعا دنیای جالبی برای ورود به آن است، من فقط در لحظات خاصی چیهیرو را دوست ندارم به نوعی احساس می‌کردم که او کمی از واقعیت دور شده است، اما من فقط در ابتدا این احساس را داشتم، زیرا همانطور که فیلم ادامه پیدا می‌کرد، من بیش از حد روی خود فیلم متمرکز بودم، حتی اگر این فیلم برای بچه‌ها ساخته شده باشد، باز هم ایده‌های خوبی دارد. باعث شد هنوز از دیدن این فیلم لذت ببرم 9/10، خیلی خوب صحنه ای که خوردند را دوست داشتم، صدایی مطلق از یک انیمیشن، فیلم را مکث کردم و رفتم غذا بخورم. در بسته.