Fantasy Bishoujo Juniku Ojisan to

بررسی بسیار سریع در مورد این مورد: احمقانه، اما بسیار خوب اجرا شده است. احتمالا یکی از بهترین انیمه های دوستی که در چند سال اخیر دیدم. کمتر سریع، اما همچنان کوتاه است. هیچ اسپویلر واقعی دیگری غیر از حالتی که می‌توانید انتظار داشته باشید: انتظار داشتم که بیشتر تعاملات شخصیت‌ها به شوخی‌های بی‌هیچ خنده تبدیل شود، اما تداوم هر بار که بعداً قسمت‌ها دوباره اتفاق می‌افتد، مرا تحت تأثیر قرار می‌داد. شخصیت‌هایی که در اوایل تأثیر کمی داشتند، بعداً بازگردانده می‌شوند، هر کدام به‌طرقی به‌جای اینکه در خلأ قرار بگیرند، توسعه یافته‌اند تا فقط منتظر بمانند تا MC‌ها دوباره با آن‌ها تعامل داشته باشند، همانطور که در بسیاری از انیمیشن‌های دیگر می‌بینید. بچه‌های اینجا در واقع به احساساتی می‌پردازند که می‌تواند باعث ناراحتی یک پسر شود و این کار خوبی نشان می‌دهد که چقدر آسان است برای پسرها نادیده گرفتن یا پنهان کردن احساسات واقعی‌شان. من به ویژه از اینکه چند بار می‌توانستند به‌راحتی سبک‌های معمولی را دنبال کنند، تحت تأثیر قرار گرفتم، اما از ضرباهنگ‌های داستانی معمولی فاصله گرفتند تا کمی تعامل یا توسعه شخصیت واقعی را در اینجا و آنجا ایجاد کنند. در دریای خطرناکی که ما در حال حاضر از isekai کپی پیست شده استفاده می‌کنیم، این یکی از چندین جهات تازه و جالب است بدون اینکه احساس کند خیلی تلاش می‌کنند. من این را با 1 اشک مردانه توصیه می کنم.

این نمایش ناامید کننده نیست. اگر چیزی که به دنبال آن هستید یک کمدی عاشقانه و جنسیت است، پس این یکی از بهترین موارد برای شماست! این ارزشمند است، و اجازه دهید به شما بگویم چرا. در طول هر قسمت انیمه، همیشه کمدی *تازه* وجود خواهد داشت. هر پایان یک قسمت همچنین باعث می شود که شما بخواهید قسمت بعدی را تماشا کنید. این cliffhangers نیست، اما این انیمه شما را به خودش معتاد می‌کند و باعث می‌شود بیشتر از آن کمدی تازه بخواهید. دو قهرمان اصلی نیز تعاملات بسیار منحصر به فردی دارند. آیا به دنبال چیزی شبیه به تعاملات متوسط ​​در سری Monogatari هستید؟ این نزدیک به آن است، تقریباً معادل آن است! این پر از تعاملات تازه است، آنها چیزی را اچیزی نمی کنند. این انیمه این کار را خیلی خوب انجام می دهد. مرا دروغگو خطاب کن، اما می دانم که اگر نتوانی به تماشای افراطی ادامه دهی، نمی توانی از فکر کردن به آن دست بکشی، اما می توانی با سرعت خودت پیش بروی. کلام آخر: این انیمه ارزش هر ثانیه زندگی شما را دارد.

من از پیشرفت این انیمه خیلی ناراحت شدم. و صادقانه بگویم، مشکل اصلی من با تاچیبانا بود. در ابتدا، تاچیبانا به‌عنوان یک شخصیت احساس می‌کرد که پتانسیل بالایی دارد، با ایده‌های داشتن سال‌ها تجربه به‌عنوان یک مرد بالغ ۳۲ ساله که با مسائلی که یک زن جوان و جذاب ممکن است در دنیای فانتزی با آن مواجه شود، سروکار دارد. اما در عوض چیزی که من به دست آوردم این بود که یک کودک چسبنده (قابل کنترل، می تواند کار کند)، ناله (نه خوب)، ناتوان (*واقعاً خوب نیست) جیغ می کشد که در طول این سریال اصلا نمی توانست متوقف شود و فکر کند. بدون احساس استراتژی، بدون احساس مسئولیت، مشکلات خود را به گردن جینگوجی انداخت و گریه کرد، مثل اینکه او نوعی قربانی بی گناه بود، زمانی که موقعیتش نتیجه انتخاب های خودش بود و مسئولیت تأثیر اعمالش بر دیگران را بر عهده نمی گرفت. او، رک و پوست کنده، هرگز به رفاه جینگوجی فکر نکرد، وقتی که به کارهای شیطنت‌های خود ادامه می‌دهد و آنچه که به عنوان یک قطعه کمدی از زندگی تنظیم می‌شود، در نهایت تبدیل به یک نمایش «این قسمت را چه خواهد کرد» - و نه به نحوی خوب من از اینکه او هیچ احساسی از حفظ خود نداشت و به خصوص هیچ نگرانی در مورد حفظ چیزی که به نظر می‌رسید بهترین و تنها دوستش بود، متنفر بودم و به نظر می‌رسید که در مواقعی برای آسیب رساندن به دوست او تمام تلاش خود را می‌کرد (به معنای واقعی کلمه برایم مهم نیست که او تسخیر شده باشد. یا هر چیز دیگری، من از ابزارهای نقشه مانند آن متنفرم). ما در طول این سریال شاهد رشد او نبودیم. همچنین، مضمون عشق او به الکل و شکایت وقتی که نمی‌توانست مقداری مصرف کند و مانند یک احمق عمل می‌کند، ممکن است با یک شخصیت متفاوت (در دنیایی دیگر) خنده‌دار باشد، اما با این کار کاملاً نفرت‌انگیز بود. او IMO. حدس می‌زنم ممکن است در جایی زیرمتنی وجود داشته باشد که او یک الکلی ناکارآمد است، اما من آنقدر از شخصیت او وحشت زده بودم که برای حفظ سلامت عقل کمی که برایم باقی مانده است، باید به این سریال فکر نکنم. حتی به عنوان کاریکاتوری از شخصیت یک مرد 32 ساله نمی توانم باور کنم که اینگونه تصمیم گرفته اند شخصیت او را بنویسند. اگر منصف باشیم، آنها سعی کردند نوعی رستگاری لحظه آخری داشته باشند، اما در آن نقطه من آنقدر عصبانی بودم که دیدن تمجید Jinguuji تاچیبانا در آن نقطه، من را بیشتر عصبانی کرد. چیزی وجود داشت که در مورد اینکه *Jinguuji* "درس های زندگی" را یاد بگیرد وجود داشت که چگونه در آن مرحله انسان بهتری بود، هرگز به تجمع فاجعه آمیز وقایع تا آن مرحله اهمیت ندهید (یعنی این *واقعاً* زمان خندیدن و آموختن درس های زندگی است؟). مطمئنم لحظات دیگری هم وجود داشته است که بینندگان دیگر در رابطه شخصیت های اصلی معنی دار می دانند، اما هیچ کدام به اندازه کافی قابل توجه نبودند تا من به یاد بیاورم. فکر می‌کنم برخی از مردم برخی ایده‌ها/نقل‌ها در رابطه با جنسیت و هویت را روشن‌تر می‌دانستند، اما من به سادگی هیچ استدلال/ایده ارائه‌شده/دفاع‌شده‌ای را پیدا نکردم که بتوانم از این مجموعه جدی بگیرم (نه ایده‌های ارائه‌شده یا خارج از متن). نقل قول‌ها *اشتباه* هستند یا اینکه من لزوماً موافق نبودم، اما بیشتر احساس می‌شد از ایده‌ها چنان ضعیف دفاع می‌شد و برای جوک استفاده می‌شد که احساس می‌کردم خالی است). به هر حال، به‌عنوان کسی که در کمدی‌های کم‌مخاطره و بخش‌هایی از زندگی فعالیت می‌کند، این انیمه (شاید فریبنده) واقعا برای من مناسب نبود.