School Days

پس از پشت سر گذاشتن تعداد زیادی برنامه‌های پشت سر هم که در نهایت می‌خواهم تماشا کنم، روزهای مدرسه بالاخره روی مانیتور من آمد، و اوه پسر این کار را به شهرت خود رساند. همانقدر که من از گفتن آن متنفرم، نیمه اول این نمایش در واقع به نوعی سرگرم کننده بود. حالا، نمی‌خواهم بگویم که شخصیت‌ها شگفت‌انگیز هستند، یا اینکه نوشته‌ها خارج از این دنیا هستند (من متوجه می‌شوم که بیشتر آن‌ها در واقع یک جور مزخرف هستند)، اما خداییش این نمایش به نوعی توانست من را مجذوب خود کند. فقط چیزی در مورد این بچه‌های احمق وجود دارد که مکرراً روابط احمقانه‌شان را خراب می‌کنند، در حالی که کارهای احمقانه‌ی فزاینده‌ای انجام می‌دهند که سرگرم‌کننده‌تر از آن چیزی است که من دوست دارم اعتراف کنم. من واقعاً نمی‌توانم به شما بگویم که چگونه نمایش به طور مؤثری روی من سرمایه‌گذاری کرد، در هر موقعیت دیگری کاملاً از دل و جرات آن متنفر بودم. شاید این فقط مغز میمون من است که هر زمان که جنایتکار جنگی دوست پسرش کار نامناسبی انجام می دهد، از عشق خجالتی و بامزه غمگین می شود. اکنون، البته، این سرگرمی بی‌گناه برای مدت طولانی دوام نمی‌آورد، زیرا در جایی از خط، نمایش به طور کامل از اسلحه می‌پرد و به یک جشن حرمسرا تبدیل می‌شود که از هر چیزی که من قبلاً از آن لذت می‌بردم، تبدیل می‌شود. من مخالفتی با عنوانی تخیلی ندارم که نوجوانان را برای اولین بار در حال بررسی تمایلات جنسی خود به تصویر می‌کشد، اما این رسماً خیلی زیاد است. زمانی که پایان بدنام (که به طور معجزه آسایی تا به حال آن را برای خودم خراب نکرده بودم) فرا رسید، دیگر هیچ چیز واقعاً مهم نبود، نمایش مدت ها قبل از اوج دیوانه کننده بود. اما واقعاً بسیاری از قطعات منفرد را دارد که در یک نمایش قابل قبول پیدا می‌کنید، اگر آنقدر درگیر داستانی که هست نبود. ماندن در مسیری که در نیمه اول برای خود ترسیم کرد، می‌توانست داستان بالقوه خوبی را رقم بزند، اما آنقدر مصمم است که پایانی تکان‌دهنده داشته باشد و بیش از آنچه در ابتدا وعده می‌داد ارائه کند که کاملاً درهم می‌آید و به میم تبدیل می‌شود. امروز… برای بهتر یا بد. به طور خلاصه، نمایش های بسیار بدتری در آنجا وجود دارد که چیزی را روی میز نمی آورد، و من ترجیح می دهم چیزی شبیه به این داشته باشم، که در واقع چیزی را به من القا کند. 5.0، قطعا ارائه می شود، فقط به تمام معانی اشتباه کلمه.

TW: Show دارای SA است (اکثراً خارج از صفحه، هیچ‌وقت یک صحنه طولانی وجود ندارد، اما فقط به صورت گذرا یا چیزی به آن اشاره نمی‌شود). وقتی برای اولین بار این را دیدم، فکر کردم 9 است، اما امسال برای روز ولنتاین دوباره آن را تماشا کردم، می‌توانم بگویم که بیشتر شبیه 7 یا 8 است. من فقط این را به طور کلی می‌گویم: اگر به یک سطل زباله علاقه ندارید. نمایشی با بودجه کم که در آن نوجوانان تصمیمات بدی می گیرند و در واقع بهای آنها را می پردازند (حداقل به طور کلی سرفه سرفه سرفه سرفه TAISUKE)، این صحنه شما یا مسابقه تسلیحاتی شما نیست. شما از حداقل یک شخصیت در این سریال متنفر خواهید بود، احتمالا بیشتر. بخش قابل توجهی از شما وجود دارد که این نمایش را دوست نخواهید داشت، اما اگر مانند من بیمار هستید، ممکن است. به هر حال، من شخصاً هیچ مشکلی با پایان ندارم، اگر چیزی باشد، شیتیل بی احساس ماکوتو ایتو جالب ترین چیزی است که او تا به حال داشته است، اگر او و تایسوکه را عوض کنید و زره طرح تایسوکه MC را بدهید، آنها دقیقاً در همان سطح از شکست خواهند بود. ماکوتو ایتو (در اوایل) یک بازنده است. یادم رفته بود اوایل نمایش چقدر بد بود. او با دخترها آنقدر بی دست و پا و بد است که ترسناک است. صحبت از بازنده ها شد، من به طور یکپارچه از کوتونوها کاتسورا خوشم نمی آید. از میان دختران اصلی 4ish (من حدس می‌زنم می‌توانید Hikari را نیز وارد کنید، زیرا او نیز در VN پایان‌هایی داشت، اما... مانند... او کار زیادی انجام نمی‌دهد، حداقل Otome و Setsuna کارهایی را انجام می‌دهند که روی طرح تأثیر می‌گذارد)، به راحتی بدترین او یک دلقک کوچولوی ناله و بدون ستون فقرات است (به غیر از پایان). به غیر از یک رویداد خاص با تایسوکه (اگر آن را دیده باشید، منظور من را می دانید)، او سزاوار همه چیزهایی بود که به دست آورد. او فقط در آنجا می نشیند و به همه اجازه می دهد تا از طریق اینرسی به ماکوتو برود. در یک نمایش بیهوده مانند این (با احترام)، چند توپ بزرگ کنید یا به لعنتی بروید و هنگامی که میزهای نوبتی روی Sekai قرار می گیرند، کوتونوها بیشتر از آن مایل است که بینی خود را در آن بمالد، بنابراین من بیش از حد خوشحالم که Sekai تخته Monopoly را به اصطلاح برگرداند. در ساعت اولیه‌ام، 100% تیم Sekai بودم، اما راستش را بخواهید، بار دومی که آن را تماشا کردم، به نوعی داشتم Otome را حفاری می‌کردم؟ او در واقع یک ستون فقرات و یک مغز دارد. او می‌دانست چه می‌خواهد و وقتی ماکوتو شد... خوب، ماکوتو ایتو. او برای آن بسیار معتبر است. به نظر می رسد که 75 درصد از زمان (کوچک) صفحه نمایش او در کوتونوها دلقک می کند، اما راستش؟ مستقر. Sekai Saionji قطعا یک عوضی دستکاری خانه خراب است، اما صادقانه بگویم، این بسیار مبتنی است، ما دوست داریم ببینیم که دختران در اشتباه هستند. فقط یک دختر اشتباه معذرت خواهی این نیست که من زن ستیز باشم یا هر چیز دیگری "خب، زن ها همیشه باید اشتباه کنند"، بگذار زنان من شرور باشند! بگذار شیطنت کنند! بگذار نقشه بکشند، بگذارند قتل کنند، بگذار تجاوز کنند و غارت کنند! من فکر می‌کنم در مورد شخصیت‌های نفرت‌انگیز =/= شخصیت‌های بد و اینکه چرا این سریال Ackshuly Good است اما من آن مرد نیستم، باید چیزی گفت. این نمایش نسبت به بسیاری از برنامه های محبوب تر برای من شادی بیشتری به ارمغان می آورد، بنابراین بهتر است. من از تماشای مجدد ماکوتو که در قسمت آخر دسرهای خود را *اهم* می گیرد، کاملاً تشویق می کنم زیرا من و دوستانم اغلب آن GIF را در سرور Discord خود اسپم می کنیم. من فکر می کنم ارزش هنری بیشتری نسبت به افرادی دارد که به قسمت پایانی اشاره می کنند و می گویند "این چیزی است که شما فکر می کنید هنر است؟" می گویند اما در پایان روز، این اقتباسی از یک اروژ است که به خاطر یکی از دختران اصلی که به دراماتیک ترین حالت خشمگین می شود، مشهور است. این یک نمایش مزخرف است که برای نرده ها تاب می خورد و یا باید با آن غلت بخورید یا از قطار پیاده شوید. من به هر کسی که تحت تأثیر آن قرار نمی‌گیرد توصیه می‌کنم («محرک» نیست، اما مانند این است که در واقع توسط SA یا قتل ایجاد شده است) آن را بررسی کند، ممکن است آن را دوست نداشته باشید، اما به خودتان مدیون هستید که آن را بررسی کنید. نداشته اند.

قدردانی می کنم که این انیمیشن عاشقانه معمولی شما نیست و داستان لحن تیره تری دارد. من دوست دارم ثابت شده است که دختران ماکوتو را جذاب می‌بینند، در حالی که در بیشتر سریال‌های حرمسرا، قهرمان فقط یک پسر با ظاهر متوسط ​​است. انیمیشن خوب است، چشمگیر نیست اما حداقل ثابت است. مشکل اصلی من با سریال شخصیت ها و پایان است. کاراکترها بسیار ساده، غیر جالب و تک بعدی هستند، به خصوص ستسونا فقط الگوی یک لولی آرام است و به معنای واقعی کلمه چیزی بیش از آن نیست. Sekai استثناست، در حالی که او هنوز واقعاً پیچیده نیست، او از بقیه جالب تر است، او بهترین شخصیت ایمو است. این که ماکوتو یک شرور است برای نوع داستان سریالی که می خواهد باشد مناسب است. Kotonoha، یک بار دیگر، یک شخصیت واقعا ساده است. پایان بسیار افراطی است، به نظر می رسد فقط برای شوکه کردن بیننده است نه چیز دیگری. اگر شخصیت های بهتری داشت و پایانی نه چندان بالا داشت، سریال خیلی بهتری می شد. در کل سریال خوبیه ارزش حداقل یک بار دیدن رو داره