Princess Tutu

پرنسس توتو یک شاهکار است. (اگر عاشق باله، افسانه ها و موسیقی کلاسیک هستید، این نمایش برای شما مناسب است) این سریال با اردکی آغاز می شود که عاشق پسری (که معلوم می شود "پرنس میتو" است) و می خواهد او را نجات دهد، تبدیل به اردکی می شود. شخصیت کتاب داستان "شاهزاده توتو" سرنوشتش این بود که هرگز عشق خود را به او ابراز نکند. این "شخصیت ها" متعلق به داستان پریان شاهزاده و کلاغ است که توسط نویسنده مرده، دروسل مایر نوشته شده است و اردک ناخودآگاه وارد داستان پریان شده است که شهر را در برگرفته است. اما انسان شدن اردک عجیب ترین چیزی نیست که در این شهر می بینید. این شهر شامل یک معلم رقص گربه و مجموعه ای از حیوانات دیگر است که در کنار همنوعان خود زندگی می کنند. چیزی که من در مورد این نمایش دوست دارم شخصیت ها هستند، اردک یک آدم آشفته لذت بخش است که در شکل انسانی خود بسیار دست و پا چلفتی و احمقانه است و در باله خیلی خوب نیست. اما پس از سکانس جادویی "شاهزاده توتو" او ناگهان برازنده، باشکوه و یک بالرین عالی می شود. (در عوض، او حالت اردکی دارد، که هر زمان که او «قوچ می‌کند» آن را «پف» می‌کند.) با این حال، اردک بسیار جذاب است، با روحیه ساده لوح و با اراده‌اش، معصومیت و اشتیاق منحصربه‌فردش داستان را به حرکت در می‌آورد. فاکر شخصیت مورد علاقه من است، و رشد او در طول سریال لذت بخش است، به ویژه اینکه چگونه او و داک به عنوان دوستان نزدیک می شوند. من خراب نمی کنم اما من از پایان داستان آنها خوشم آمد. موسیقی برای من همه چیز است. من یک طرفدار مشتاق موسیقی کلاسیک هستم و این به نقطه مطلوب رسید. من اولین بار وقتی بچه بودم این برنامه را تماشا کردم و هنوز هم تک تک آهنگ های این سریال از دریاچه قو تا شهرزاده، Gymnopeide تا Dance Macabre را به خاطر دارم. من شوخی نمی کنم، این بهترین معرفی موسیقی کلاسیک برای یک کودک است (همچنین باله، من قبل از تماشای این نمایش باله کار می کردم، اما باعث شد آن را بیشتر دوست داشته باشم.) با امتیاز PG-13 برای کودکان در نظر گرفته نشده است، اما من آن را در سن 10 سالگی تماشا کردم و از آن بسیار لذت بردم. این دارای مقداری برهنگی (به شکل تغییر شکل اردک)، خشونت و غرغر (دعوا و خون)، و همچنین تصاویر و مضامین ترسناک (کلاغ ها و همه اینها) است. اگر فرزند شما سریال هری پاتر را دیده است، این باید اصلا زیاد نباش من می خواهم تاکید کنم که این انیمیشن در سال 2002 منتشر شد، بیش از 20 سال پیش، و هنوز هم، انیمیشن باورنکردنی است. اعتراف می‌کنم که سبک انیمیشن اوایل دهه 2000 را بیشتر از هر چیزی که امروز منتشر می‌شود دوست دارم، اما مانند هر یک از فیلم‌های انیمیشن قدیمی دیزنی، این حس جاودانه را دارد. آهنگ آهنگ چیزی است که من بیشتر از همه از آن لذت می برم و آنچه فکر می کنم آن را برای تماشاگران جوان تر مناسب می کند. این سریال چیزی است که من به همه توصیه می کنم. بی انتها، خنده دار است، سرعت بالایی دارد، و پایانش راضی کننده است (حداقل برای من، من شکایت هایی شنیده ام، اما نمی توانم پایان سریال را به شکل دیگری ببینم.) امتیاز: 9

من این انیمه را به شدت توصیه می کنم. این انیمه یک تفسیر متا است که پایان داستان های افسانه ای را تغییر می دهد و در عین حال تقلیدی از کسانی است که تشنه یک پایان تراژیک هستند. من چند اسپویل خواهم داشت، اما فقط در پایان. پس فقط قسمت اول نقد من را بخوانید و از قسمت اسپویلر بگذرید. خلاصه داستان: داستان در مورد اردکی است که می تواند به یک دختر و شاهزاده توتو تبدیل شود. او عاشق شاهزاده می شود، اما متوجه می شود که او تنها به نظر می رسد. دلیلش این است که شاهزاده قلب خود را شکست تا کلاغ را مهر کند. بنابراین شاهزاده توتو می خواهد قلبش را به او بازگرداند. چیزی که این موضوع را جالب می کند این است که همه آنها شخصیت های کتابی هستند که توسط درسلمایر نوشته شده است. به نظر می رسد که دروسل مایر مشتاق یک پایان تراژیک است و او کسی است که قدرت نوشتن داستان را دارد. من می گویم که چگونه پایان را تغییر داد و کسانی را که تشنه تراژدی بودند به سخره گرفت. این چیزی است که اکنون با نسل جدید شونن در حال رخ دادن است. مانند Jujutsu Kaisen، Chainsaw Man، Demon Slayer و غیره. همه فقط عطش مرگ و پایان های غم انگیز دارند. بسیاری از آنها مانند دروسل مایر، که شرور اصلی است، رفتار می کنند. من دوست دارم که چگونه آنها را عجیب و غریب و سادیستی نشان می دهد. برای دوست داشتن داستانی با پایان غم انگیز، عجیب نیست. فقط این است که اگر کسی دائماً غم انگیزترین پایان را می خواهد و همیشه یک تراژدی را به خاطر لبه می خواهد، من نمی دانم چه بگویم. اگرچه بیشتر از یک تقلید، مسائل هویتی را بررسی می کند. شخصیت‌های اصلی مدام می‌پرسند که چه کسانی هستند و چه نقشی در داستان دارند. این چیزی است که کار را سخت می کند، زیرا آنها برای نقشی که به آنها داده شده است مناسب نیستند. پرنسس توتو داستانی درباره مردمی است که می‌دانند به سادگی نقشی را در یک داستان بازی می‌کنند و سعی می‌کنند بفهمند که واقعاً چه کسی هستند. بسیاری از مردم جفت های پایانی را دوست نداشتند، اما من آنها را درخشان یافتم. آنها کسانی بودند که منطقی بودند، و جفت هایی بودند که در واقع این دو با هم ارتباط داشتند. به علاوه، همیشه در انیمه پیش‌نمایش می‌شد. البته این انیمه خالی از ایراد نیست. یکی از چیزهایی که دوست دارم این است که وسط، اپیزودیک می شود. یک هیولای هفته، اگر بخواهید. بعد از مدتی کهنه می شود. مورد دیگر این است که سنسی گربه آنها از آنها می خواهد با او ازدواج کنند. آن شوخی هرگز خنده دار نبود و خیلی سریع آزاردهنده و قدیمی می شود. به طور کلی، من به آن 9/10 امتیاز می دهم. خط داستانی درخشان یافتن یک خود، ورق زدن داستان های افسانه ای، تمسخر بازرگانان مرگ، و جفت های درخشان. هشدار اسپویلر! اگر همه قسمت‌ها را ندیده‌اید، پس از این خط نخوانید. Rue x Myuuto و Fakir x Duck جفت های درخشانی بودند. Rue همیشه در کنار Myuuto بود، و او بسیار خوشحال بود که وقتی قلبش را پس گرفت از آن قدردانی کرد. بسیاری از مردم فکر می کنند که اردک باید با او تمام می شد زیرا او فداکاری های زیادی کرد، به علاوه او او را نجات داد. با این حال، فقط به این دلیل که او همه این کارها را انجام داد، به این معنی نیست که او موظف است با او باشد. به علاوه، زاغ پیش‌بینی کرد که تنها مردی که می‌تواند Rue را دوست داشته باشد، شاهزاده داستان است، که شاهزاده Myuuto است. اردک و فاکر همیشه قرار بود با هم باشند زیرا او به عنوان یک مرد تغییر کرد، صرفاً به دلیل تأثیر او. او همچنین تنها کسی است که هر سه شکل او را دوست دارد و او را واقعی می بیند. البته آنها در نهایت با هم می شوند! دلیل دیگری که مردم آن را دوست ندارند این است که فکر می کنند پایان خوشی برای Rue و Myuuto است، اما پایانی نسبتاً تلخ برای Duck و Fakir است، زیرا Duck هنوز یک اردک است. با این حال، این در نهایت یک پایان خوش برای همه است، که عملاً به صورت شما سیلی می زند. در طول داستان، جمله: "به کسانی که سرنوشت را می پذیرند، خوشبختی. برای کسانی که از سرنوشت سرپیچی می کنند، جلال" بیان می شود. همه آنها از سرنوشت دروسل مایر سرپیچی کردند، بنابراین به آنها جلال داده شد. اما آنها نیز سرنوشت جدیدی را که فاکر برای آنها نوشته بود پذیرفتند، بنابراین خوشحالی. اردک کسی است که بیشتر آن را می پذیرد. او سرنوشت اردک بودن را می پذیرد، زیرا این خود واقعی اوست. بنابراین او به خوشبختی می رسد. ما می بینیم که پایان دادن به او به عنوان یک اردک پایان داستان است. به همین دلیل درسل مایر و اوزورا رفتند تا داستان دیگری را خراب کنند. او احتمالاً به نوشتن مرد اره برقی یا جوجوتسو کایسن ادامه داد. سرنخ دیگر آن چیزی است که در پایان نقل شده است: "و مرد دیگری بود که شروع به نوشتن داستان کرد. آن داستان پر از امید تازه شروع شده است." سپس تصویری از اردک به عنوان یک انسان با بال‌های قو و چادر عروس را می‌بینیم. مانگا نیز با داک به عنوان یک دختر به پایان می رسد. این اساسا بیانگر این است که فاکر در حال نوشتن داستانی از امید است که در آن اردک به یک شاهزاده خانم قوی زیبا تبدیل می شود و آنها در نهایت ازدواج می کنند. پذیرش خود واقعی اردک، به عنوان یک اردک، پایان یک داستان است. اگرچه تبدیل شدن او به یک شاهزاده خانم قوی زیبا، شروع داستان دیگری است. و بر خلاف درسلمایر بدبخت و سادیست، فاکر پایان غم انگیزی نخواهد نوشت.

این نمایش خوشمزه است. مدت زیادی است که نمی‌توانم منتقد درونی‌ام را کنار بگذارم و فقط از غرق شدن در یک داستان خوب لذت ببرم. شاهزاده توتو ریشه در نیت داستان سرایی کامل دارد و پس از اتمام کار، من آنقدر از آن تمجید می کنم. آغاز چنین ارائه ساده ای دارد. همانطور که هر قسمت با داستان سرایی شروع می شود که داستانی به ظاهر نامرتبط را روایت می کند، اشتهای شما را برای اتفاقاتی که قرار است در طرح سریال رخ دهد خیس می کند. اگرچه کارت‌ها پیش روی شما قرار می‌گیرند، اما آنطور که شما تصور می‌کنید بازی نمی‌شوند. حتی با این روش پیش‌بینی، پس از تماشا، متوجه شدم که نمی‌توانم اتفاق بعدی را پیش‌بینی کنم. در جایی که با یک ماهو شوجو سنتی متفاوت است، رویارویی ها کمتر شبیه «من 2 حمله اساسی و یک اسلحه زیبا دارم» و بیشتر به عنوان نمایش های صحنه با گفتگوی دو شخصیت ارائه می شود. قدرت توتو این است که صحنه را به عنوان صدای عقل برای دشمنان تنظیم کند ... کاملاً به معنای واقعی کلمه. حرکات رقصی که آنها هنگام گفتگو انجام می دهند، به طور متفکرانه ای ساخته شده اند تا نمادی از ماهیت چالش هر شخصیت متمایز باشد. هر نقطه طرح که با دقت تنظیم شده باشد حل می شود. هر شخصیت اصلی رشد فوق العاده ای را تجربه می کند. فانتزی این نمایش طلسم‌آور است و من منتظر روزی هستم که شاهد انیمه‌ای دیگر با داستانی به این خوبی باشم. تنها ایراداتی که به آنها اشاره خواهم کرد: - در دوبله انگلیسی، کلمات کلاغ و زاغ با وجود دو گونه متفاوت به جای یکدیگر استفاده می شوند. اکنون مطمئن شوید که آیا این برای اسکریپت اصلی ژاپنی یکسان است یا خیر. - یکی از شخصیت‌ها به طور متعارف نمی‌تواند پیر شود، اما عاشق شخصیتی می‌شود که از کودکی آنها را می‌شناخت. فاصله سنی قابل توجهی وجود دارد. این جزییاتی است که توسط طرح نوشته شده است، اما هنوز هم ناخوشایند به نظر می رسد.