Pandora to Akubi

اساساً Tatsunoko Dragon Ball GT، بدون شخصیت‌های آزاردهنده و طرح فراموش‌نشدنی، جذاب است و ترکیبی از بسیاری از ویژگی‌های قدیمی از Tatsunoko با آن سبک داستانی ماجراجویی/سفر است که دو شخصیت باید اختلافات خود را حل کنند تا مقدار تعیین شده را به دست آورند. مک گافین یا رسیدن به مکانی. آکوبی خیلی بامزه است، پاندورا یک شخصیت متمایز خوب است که به اندازه کافی با دختر جن درگیر می شود. ترکیبی از ویژگی های قدیمی و حتی عمل کمی در پایان هر قسمت آن را جذاب و جذاب می کند. حتی اگر فقط Tatsunoko vs Capcom بازی کرده باشید یا برخی از انیمه‌های Tatsunoko را که به زبان انگلیسی یا در کشور شما بومی‌سازی شده‌اند به خاطر بیاورید، من واقعاً معتقدم که در اینجا قدردانی از چیزها خواهید یافت، نحوه نوشتن آنها در چنین موقعیت‌های خلاقانه نیز به این موضوع کمک می‌کند. لذت حتی اگر طرفدار سرسخت Tatsunoko نباشید. امتیاز نهایی 8/10 بسیار خوب است، این نیاز به یک دنباله دارد

Pandora to Akubi یک فیلم اکشن کمدی ماجراجویانه و نوستالژی محور از نوع «پایین چاله خرگوش» است که در کمتر از یک ساعت زمان نمایش آثار زیادی را به همراه دارد. پاندورا یک جادوگر مسافرتی بامزه با صداپیشگی همیشه شایان ستایش Ogura Yui است و Akubi یک شخصیت بی‌کفایت اما مشتاق جنکی است که به طرز ماهرانه‌ای توسط آماکی سالی نسبتاً ناشناخته صداپیشگی می‌کند. نکته برجسته کل این فیلم تا حد زیادی این دو شخصیت خوش بینی و نگرش مثبت آنهاست. شما لبخند می زنید و می خندید همراه با این نازها در حالی که آنها اسرار جهان های پر هرج و مرج را کشف می کنند و با شخصیت های دیوانه ملاقات می کنند. اگر به دنبال درام جدی هستید، در مکان اشتباهی جستجو می کنید، زیرا بیشتر درگیری هایی که در این فیلم به وجود می آید به روش های سرگرم کننده و ساده ای حل می شود که می تواند کاملاً در زمان کوتاه با موضوع انیمه معمولی "قدرت دوستی" جا بیفتد. ” غالب است. پس از اینکه پاندورا و آکوبی یک درگیری را حل کردند، مشتاق هستند تا به دنیای بعدی بپرند و حرکت سریع را ادامه دهند. یکی از جذابیت های اصلی برای مخاطبان مسن تر که ممکن است این فیلم را با فرزندان خود تماشا کنند، عناصر نوستالژی محور است. این فیلم ده ها شخصیت از تاریخ طولانی و داستانی Tatsunoko در تولید انیمه محبوب از دهه 1960 را نشان می دهد. پاندورا و آکوبی خود را در حال تعامل با شخصیت هایی از مسابقه سرعت (1967)، یاترمن (1977) و گاتچمن (1972) می یابند. به‌عنوان یک غربی نادان که دهه‌ها پس از محبوبیت این سریال‌ها متولد شد، این برای من جذابیت چندانی نداشت. با این حال من هنوز یک نوع نوستالژی از طریق پروکسی احساس می کنم. می‌توانم بگویم این شخصیت‌ها قدیمی و دوست‌داشتنی هستند و سازندگان آن‌ها را دوباره در بستری جدید تصور می‌کنند. این عنصر از فیلم به‌عنوان نوعی متقاطع نهایی بین فرنچایزهای Tatsunoko مطمئناً یک افزوده خوش‌آمد است، اگرچه از دیدگاه من من بدم نمی‌آید دنباله‌ای با دو نفر اصلی درگیر ماجراجویی‌های کاملاً جدیدی باشند که نیازی به استفاده از IPهای فعلی ندارند. . در آخر فقط می خواهم در مورد جنبه هنری و انیمیشن نظر بدهم. نمایش فوق العاده رنگارنگ و انیمیشن فنری و روان است. به طور کلی، هنر و انیمیشن نگرش خوشبینانه و خوش بینانه شخصیت ها را برجسته می کند. همراه با آهنگ‌های آغازین و پایانی سرگرم‌کننده، اصول اولیه برای یک تجربه زیباشناختی در اینجا هستند.