Nerawareta Gakuen

نگاه کنید، ایده خوب بود و داستان خیلی بد نبود، مثل جلوه های بصری، اما پیاده سازی کمتر از اواسط بود. مستقیم بد بود اولاً، زنان بسیار لعنتی شده بودند. همه آنها سینه و بدن پوست دارند. صحبت از بدن های پوستی، حتی پسرها هم از آنها در امان نبودند. بعد از تماشای فیلم‌هایی از استودیویی که شخصیت‌هایش را جنسیتی نمی‌داند، این برای من مثل زباله‌ها بود. دوم اینکه داستان مثل هیچ چیز گیج کننده بود. همانطور که قبلاً گفتم، ایده عالی بود و همه چیز، اما همه چیز خیلی ناگهانی و تصادفی به نظر می رسید تا جایی که ده اتفاق همزمان با چندین چیز در همان زمان رخ می داد. درک درستی بود، اما دنبال کردنش سخت بود. ثالثاً، حتی من را در مورد عشق شخصیت ها شروع نکنید. آنها احساس غیرواقعی و بدی داشتند. به نظر می رسید که آنها فقط به قیافه طرف مقابل نگاه می کردند. این تمام چیزی است که من می گویم، قبل از اینکه دوباره شروع به حرف زدن کنم. رابعاً ای خدای فریبنده چرا باید اینقدر منحرف می شد؟ منظورم این است که نه به انحراف مینتا، اما هنوز... واقعا تماشا کردنش سخت بود. به خصوص که من معمولا عاشق شخصیت های اصلی مرد دست و پا چلفتی هستم. در مرحله پنجم، خطوط نرم بودند، اما به طرز بدی. نه به روشی که بعد از آن احساس بهتری داشته باشید یا قلب شما را به لرزه درآورد، بلکه فقط به گونه ای که من فقط می خواهم فیلم را خاموش کنم. و لاستیل، باید گفت که پایان به نظر تمام نشده است. منظورم این است که، بله، این یک پایان است، اما خیلی تصادفی و ناگهانی به نظر می‌رسید که زمانی را برای آماده شدن برای آن نداشتیم، بنابراین من نمی‌توانستم از نظر احساسی هم واکنش نشان دهم. بعلاوه، طرح‌های داستانی عجیب و غریب و ترسناک و تصادفی و بد و بد فکری بودند. آنها فقط بد بودند. من این فیلم را توصیه نمی کنم. راستش را بخواهید تا جایی که می توانید از آن دوری کنید. دلیل اصلی اینکه این به جای یک ستاره دو ستاره دارد، این است که به جز منحرف بودن، شخصیت اصلی را به نوعی دوست داشتم. اما من از همه و هر چیز دیگری متنفر بودم.

با اینکه فیلم پر از کلیشه های کلیشه ای بود. من به طور کلی متوجه شدم که از آن لذت می برم. این انیمه مشکلات خود را دارد و من آن را به دور از یک شاهکار می نامم. اما این هم لحظات خودش را دارد. اول اینکه شخصیت های این فیلم احساس واقعی بودن و احساساتشان واقعی بود. هنر بعدی بود که باید بگویم هر بار من را شگفت زده می کرد، از جزئیات کوچک مانند شن های ساحل گرفته تا ظاهر شخصیت ها. به طور کلی من به مردم توصیه می کنم آن را امتحان کنند و من احتمالاً زمانی آن را دوباره تماشا خواهم کرد.

در مورد یک عنوان گمراه کننده صحبت کنید. من در انتظار یک جشنواره اکشن شونن عمومی شدم و در عوض یک درام عاشقانه با سرعت آهسته دریافت کردم. کار هنری فوق العاده است، به سبک شینکای رنگارنگ انجام شده است، و انیمیشن رسا است. داستان موضوعات جالبی را مطرح می کند، اما از عدم تمرکز رنج می برد. شخصیت‌های اصلی به‌طور عجیبی احساس می‌کنند که از درگیری در مدرسه جدا شده‌اند (آنچه برای «جنگ‌های روانی» در عنوان می‌گذرد)، و آن طرف آن واقعاً به شکل رضایت‌بخشی شکل نمی‌گیرد یا حل نمی‌شود. وقتی فیلم تمرکزش را به جای دیگری تغییر می‌دهد، از بین می‌رود. این به یک مشکل مداوم تبدیل می شود. قوی ترین بخش فیلم، ساعت اول ساخت است. هنگامی که به پایان بازی می رسد، نقاط داستان نیمه توضیح داده شده به قدری مورد تیراندازی قرار می گیرند که به سختی می توان به یک چیز متصل شد. خود شخصیت‌ها بسیار خوب و عموماً دلسوز هستند، اگرچه دختر همسایه دارای آن شعار آزاردهنده‌ای است که دائماً به پسری که ادعا می‌کند دوستش دارد مشت می‌زند و بدرفتاری می‌کند. به طور کلی، این یک فیلم بسیار لذت بخش است که تماشای آن لذت بخش است، اما هرگز نمی تواند رشته های داستانی خود را در یک کل منسجم جمع کند. رویکرد آن به داستان های علمی تخیلی و لحن آن مرا به یاد دختری که در زمان جهش کرد، انداخت، اما به اندازه آن فیلم جذاب نیست.