Araburu Kisetsu no Otome-domo yo.

قسمت اول شبیه رامکام های زننده آمریکایی بود، جایی که تمام شخصیت ها در مورد رابطه جنسی صحبت می کنند. خوب، مطمئنا، غیر معمول و بسیار متفاوت از بی گناهی و خلوص علامت تجاری است که انیمه اغلب دارد. اما به چه قیمتی؟ این فقط بدون توقف در حال حاضر. شخصیت ها (به خصوص MC) در تمام قسمت به رابطه جنسی فکر می کنند، دچار آشفتگی می شوند و به افکار زشت بازمی گردند. هیچ چیز "پیشرو" یا "شجاعانه" در مورد این موضوع وجود ندارد، و واقعی بودن یا نبودن آن مهم نیست که تماشای آن دردناک باشد. اوه، و آنها دو صحنه قلدری کلامی نامرتبط برای دو نفر از بازیگران اصلی دارند. خیلی برای دور شدن از کلیشه ها. پس از کنایه تونل قطار «جا نمی‌شود» قسمت اول پخش شد. نمایش غیر قابل تحمل است، اما نه به این دلیل که برخی از موضوعات غیر وانیلی را بررسی می کند. دیالوگ‌ها، مونولوگ‌ها، صحنه‌ها - همه چیز آنقدر ترسناک است که باعث می‌شود هر چند دقیقه پخش را متوقف کنید. این «روان دختران نوجوان» یا هر ماهی کپور پرمدعا را که می‌توان به دست آورد، بررسی نمی‌کند. من دخترهای عشوه گر و شهوتران را دوست دارم، اما همیشه برای هر چیزی زمان و مکانی وجود دارد، مخصوصاً نحوه توصیف چیزها. نامگذاری آب میوه های عشق گال "Pork Ramen" و سپس قرار دادن آن در کل قسمت به عنوان یک تهوع، اینطور نیست.

من به دنبال انیمه هایی هستم که شایستگی امتیاز آنها را ندارند. این یکی نیست مسئله اصلی من این است که هیچ کدام از شخصیت ها قابل ربط نیستند. شاید من برای این جور چیزها خیلی پیر شده ام، یا شاید به این دلیل که یک مرد هستم، اما نتوانستم برای هیچ یک از شخصیت های اینجا ارتباط برقرار کنم یا تشویق کنم. همه آنها لحظات خوبی دارند، اما درست وقتی که خوب می شود، احساس می شود یکی دیگر از بازیگران اصلی ما روی پای شخصیتی که روی آن تمرکز کرده ایم، قدم می گذارد. هک، مانند 2 یا 3 لحظه وجود دارد که تعلیق در واقع ملموس است، اما پس از آن یک وقفه کلیشه ای را رها می کنند که فقط لحظه را خراب می کند. چند قسمت اول در واقع قلاب خوبی دارند. این چیز جدیدی است که ما در انیمه های عمومی دبیرستان نمی بینیم. اما، برای من، همانطور که داستان پیش می رفت، احساس می کردم که نمی توانم اکثر بازیگران اصلی را تحمل کنم. همانطور که رابطه هنگو بحث برانگیز است، من فکر می کنم که در نهایت یکی بهترین نتیجه را داشت، زیرا از همه جدا شده است، و ما در واقع می توانیم افکار و احساسات او را به بهترین شکل بررسی کنیم. با این حال از بقیه دخترها تقریباً کاملاً متنفر بودم. در واقع، من فعالانه امیدوار بودم که آنها در تلاش خود شکست بخورند. همه آن‌ها به دلایلی سعی می‌کنند با پسرها ارتباط برقرار کنند، اما روشی که آن‌ها پیش می‌روند، به دلیل نبود اصطلاحات بهتر، احمقانه و آزاردهنده است. به همین دلیل است که می گویم ممکن است برای این نوع چیزها خیلی پیر شده باشم. من فقط حوصله ی تحمل شیطنت های آنها را ندارم. می توانم بگویم که در اینجا 2 قسمت داستان وجود دارد. در نیمه راه یک نقطه اوج وجود دارد. بازیگران اصلی پس از آن دیگر خسته کننده نیستند، اما طرح داستان بهتر نمی شود. پس از آن دخترها در واقع شروع به پا گذاشتن روی انگشتان یکدیگر می کنند. صادقانه بگویم، این به نوعی باعث شد آرزو کنم که آرزو کنم داستان مثل روزهای مدرسه تا آخرش خراب شود. تنش ملایمی وجود دارد که در واقع می تواند به شکلی باشکوه منفجر شود، اما متأسفانه نویسنده هرگز ظرف را آتش نمی زند. درعوض، ما یک پایان واهی داریم که همه مشکلات را حل می کند و همه با خوشحالی زندگی می کنند. غم انگیز است که ببینیم داستانی که شروعی قوی دارد هر چه پیش می رود عمومیت می یابد. این می توانست خیلی بهتر باشد.

ظلم و ستم Roneurist بسیار طولانی شده است. تعداد کمی از رسانه ها (یعنی نهادهای رسانه ای) وجود دارند که جرأت آزار و اذیت این نژاد ناچیز (روشنفکران) را به تصویر بکشند. هیتنری در کیهان بیداد می کند. گروه تحقیقاتی باید تحت یک نام بی گناه – باشگاه ادبیات پنهان می شد، بنابراین آنها را فراخواندند. مستندی نادر از علت Roneurist در عمل. متأسفانه، این گروه توسط مواد شیمیایی خراب شد (آسمان از چه چیزی ساخته شده است، چیزی که شما در آن نفس می‌کشید؟) ژاپن، به نام تجدید جمعیت، تصور می‌کرد مه دود صنعتی را با لمس جایگزینی هورمون آلوده کند. و ببینید، توکیوئی‌ها (همانطور که لهجه استانداردشان نشان می‌دهد) عاقل‌تر نبودند. شاید تعجب کنید که چرا شهرنشینی انبوه؟ در فصل اول، ما تأثیرات دنیای مست را بر روی Roneurist هوشیار می بینیم. "این دنیا رابطه جنسی زیادی دارد." کلمات واقعی به ندرت گفته شده است. آگاهان توسط نادانان تحقیر می شوند، همانطور که می توان آن را در مصیبت واعظ رونوریست دید. و اینک، شیطان شیطان، که توسط شیطان فرستاده شده بود تا او را با یک "عاشقانه" فریبکارانه مسموم کند (و نه، نه از انواع شومانیک). بدون شک، مواد شیمیایی راهبان و واعظان Roneurist را اشغال کردند. هونگو، اسپانیایی قارچ، در گذشته یک عقل‌گرای ناب بود، و یک روان‌پریشی جنسی برای نفوذ در ذهن افراد زناکار ولخرج (یا در واقع، به احتمال زیاد، صرفاً زناکار در روح) سروده بود. در فصل دوم ما شکایت یک راهب رونوریست را می بینیم که میل جنسی نفرین شده ای ایجاد می کند، و او همانطور که در چنین شرایطی گریه می کند. تنها بازمانده Roneurist: Momoko. او که تحت تأثیر تماس جنسی مذموم قرار گرفته بود، فقط می توانست به دنبال تطهیر نینا ضد پودیپوس باشد (بنابراین آنها او را صدا زدند تا از عنوان واقعی خود محافظت کند). گیاه." ایزومی او را صدا زدند، بدون شک حزب لیبرال دمکرات پشت نقشه های او بود: انحلال کلیسای رونوریست رو به زوال در قلب آن. به قول خودشان «قطار» را دوست دارد. درست همانطور که سگ را «تربیت می کنند» که وقتی به او می گویند پارس کند، او مونولوگ خود را در «قطار» رها می کند. کار بزرگ سیاستمداران ژاپنی، زیرا آنها انحطاط اطراف ایستگاه قطار را نادیده می گیرند. حمل و نقل عمومی، بزرگترین انحراف در تاریخ سیاسی: به پایتخت بیایید، جایی که همه چیز بسیار نزدیک و در عین حال بسیار دور است. قطارهای شلوغ درخشان، جایی برای فرار از مواد شیمیایی وجود ندارد. همانطور که از جناح Roneurist انتظار می رود، قسمت پایانی نمونه ای کلاسیک از مخالفت سیاسی را نشان می دهد. برای آزادی رهبر حلقه رونوریست، واعظ، پیامبر اصلی حقیقت. او را آزاد کنید (و دستیار شیطان پرستش) وگرنه مدرسه خواهد سوخت.