Nanatsu no Taizai: Imashime no Fukkatsu

The Seven Deadly Sins: Revival of the Commandments این بدون شک بهترین فصل کل سریال است و با این حال به سختی به استانداردهای متوسط ​​می رسد. Nanatsu no Taizai انیمه/مانگا بدی نیست، آنقدر متوسط ​​است که مردم یا انتظار زیادی دارند یا از همان ابتدا آن را رد می کنند. جدا از ساده ترین مفاهیم شونن و پس زمینه نسبتا مناسب، این شونن چیزی بیشتر ارائه نمی دهد. یکی از دلایل اصلی عدم موفقیت این شونن عدم استعداد نویسنده در خلق موقعیت های واقعی و درام بود. بیشتر صحنه ها پتانسیل واقعی داشتند، اما فقط هدر رفت. Fraudin می‌توانست یک شرور بسیار عمیق باشد، در عوض، آنها سعی کردند او را در 2 دقیقه آخر به نحوی عمیق جلوه دهند، که البته فقط بد به نظر می‌رسید. تبلیغات در مورد 10 فرمان از قسمت های 7-8 بسیار بی معنی به نظر می رسد و از آن به بعد شما به سختی می توانید آنها را جدی بگیرید. آنها قرار بود خطر نهایی را ارائه دهند، اما به دلیل مقیاس ضعیف قدرت و سیستم قدرت در اینجا، هر شخصیت از نظر موقعیتی قادر به غلبه بر هر تهدیدی بود. متأسفانه، نویسنده همچنان همان خطی مانند "اوه ببین چقدر این شخصیت ناگهان قوی است و دیگری را می زند" و این را در یک حلقه ممتد امتحان می کند. به نوعی من را در همان زمان به یاد Bleach می اندازد، همان مشکل وجود داشت، زمانی که شخصیت ها برای همیشه قوی تر می شدند تا آن را برابر با طرح و پیشرفت قدرت کنند. از این طریق، بسیاری از صحنه های "تهدید کننده" نیز جذابیت خود را از دست می دهند، چه رسد به درام. شما می توانید Ost های خوبی را که می خواهید قرار دهید، دعواها و صحنه ها متوسط ​​به نظر می رسند. به جز Escanor وجود دارد، اما بعداً به آن خواهم پرداخت. جدای از همه اینها، حداقل باید خوشحال باشید که این آخرین فصل انیمیشن خوب سریال قبل از اینکه به تولید نقاشی روی بیاوریم، بود. [داستان 4] پس داستان این فصل چیست؟ بیان بهتر آن در کلمات دشوار خواهد بود، این فقط یک قوس جنگی بزرگ است. حریفان در هایپ غسل می شوند، فقط برای اینکه هیپ خراب شود. سپس در مکان‌های مختلف دعوا می‌شود، که واقعاً اتفاق خاصی نمی‌افتد، و سپس به تدریج فینال نیز از راه می‌رسد. آخرین مبارزه بین Meliodas و آنتاگونیست ها بسیار محترمانه و همچنین جالب بود که نشان دهنده نقطه برجسته کل فصل است. غیر از این، همین است، دیگر چیزی در راه نیست. مهم‌ترین پیش‌زمینه و افشاگری‌های داستان در ۲ فصل آینده اتفاق می‌افتد، اما آن‌ها به جای این درد، ترجیح می‌دهند مانگا را بخوانند یا خلاصه تماشا کنند. [شخصیت 5] شخصیت ها در این فصل قانع کننده تر هستند. ملیوداس بیشتر شخصیت واقعی و ترس هایش را نشان می دهد. الیزابت دیگر یک شخصیت تک بعدی نیست، حداقل تمام تلاشش را می کند. کینگ و دایان بیشتر وارد رابطه و مشکلاتشان می شوند. اسکانور بزرگترین نعمت این سریال است. راستش یکی از دلایلی که این مانگا رو زودتر شروع کردم وجود اسکانور بود. بعد از اینکه فهمیدم این مرد تعریف شده وجود دارد، شانسم را با مانگا امتحان کردم. و پشیمان نیستم او ساده است، به سادگی گناه آشکار غرور است. و این چیزی است که او را بسیار قابل توجه و شگفت انگیز می کند. در اینجا نیازی به جستجوی عمق زیاد نیست، استانداردهای تقریبی شونن را برآورده می کند. [Music 8 / Animations 6] اوست‌ها هنوز به‌طور قابل‌توجهی خوب هستند و صحنه‌های ضعیف‌تر را به خوبی انجام می‌دهند. چیز زیادی نیست، اما همچنان پویایی و تنش را بالا می برد. انیمیشن ها بدتر از فصل اول بودند، اما به وضوح بالاتر از حد متوسط ​​بودند، حداقل برای شروع. از اواسط فصل، آنها ضعیف‌تر و ضعیف‌تر شدند. [نتیجه گیری 5] Nanatsu no Taizai یکی از متوسط‌ترین شونه‌های موجود در جهان است، با برخی نقاط قوت قابل توجه و بسیاری از نقاط ضعف چشمگیر. سعی می کند به نظر برسد که می تواند بیشتر از آنچه هست باشد. چیزی که ممکن است درست باشد، متأسفانه فاقد خلاقیت و اجرا بود تا بتوان از این کار بیشتر بهره برد. یک شوون جنگی، با شخصیت های شایسته و داستانی نسبتاً جالب. می توانید آن را تماشا کنید، اما این نقطه ای است که باید خط بکشید. از همه چیز بعد از این فصل می توان بهتر در مانگا لذت برد. [لذت 5]

اینجا مردم، آخرین فصل خوب Nanatsu no Taizai است. از اینجا همه چیز سرازیر است. ما اطلاعات بیشتری در مورد داستان‌های مختلف Sins و فلاش‌بک‌های زیادی که اطلاعاتی را فاش می‌کنند به دست می‌آوریم که تاکنون فقط به آنها اشاره شده است. یادگیری بیشتر در مورد غول‌ها و فرهنگ و تاریخ آن‌ها و همچنین دیدن اتفاقی که برای پری‌ها بعد از اینکه کینگ آنها را ترک کرد و به ماجراجویی رفت، بسیار ساده است. خنده دار است که چگونه آنها با بان به عنوان پادشاه جدید خود برای مدتی رفتار می کنند. در نهایت دریافت پاسخ به بسیاری از سوالاتی که در فصل 1 درباره برخی از گذشته های شخصیت و برخی از احساسی ترین لحظات این فرنچایز مطرح شده بود، همیشه از آن بخش های فلاش بک سرچشمه می گیرند، رضایت بخش است. معرفی سطوح قدرت واقعی DBZ در روایت یکی از تنبل ترین تصمیماتی است که تا به حال گرفته شده است، زیرا آنها دقیقاً مشابه عملکرد آنها در Dragon Ball عمل می کنند، زیرا عملاً بی فایده هستند زیرا هیچ کس هرگز نشان داده نشده است که از قدرت واقعی خود استفاده می کند، یکی از بزرگترین تصمیمات من. با این سری مشکل دارد و قدرت خزش آن است. ما دائماً فکر می کنیم که برای اولین بار "قدرت واقعی" یک شخصیت را می بینیم در حالی که در واقع هنوز فقط کسری است و بعداً متوجه می شویم که آنها تمام مدت را عقب نگه داشته اند. توگورو بسیار جوان تر است، 100% از 100% قدرت کامل خود، بسیار زیبا، و بسیار بد می نویسد. من فکر می‌کنم تنها جایی که از آن به خوبی استفاده شده، شخصیتی مانند اسکانور است، بهترین شخصیتی که تاکنون معرفی شده است. دلیل اینکه اسکانور خیلی خوب کار می کند، موقعیت او به عنوان تجسم ناب پراید است. او یکی از متکبرترین شخصیت‌هایی است که در نمایشی که قبلاً مملو از آدم‌های فخرفروشی بود که در مورد اینکه چقدر قوی‌تر از شما هستند، دیده‌ایم. اما پس از آن او در واقع قوی ترین شخصیت بودن از آن حمایت می کند، با جمله شگفت انگیز Meliodas که تایید می کند "او قوی تر از من است". به قول خود لرد نوکسانور، او پادشاه فلکس است و هر صحنه‌ای را که در آن حضور دارد با انرژی خام مردانه‌اش می‌دزدد. این فصل یک مجموعه اوج بزرگ دارد که در نهایت هر 7 سین برای اولین بار با هم کار می کنند و روز را برنده می شوند و همه چیز عالی است. حفره‌های منطق داستان شروع به نمایان شدن کرده‌اند و فصل فقط با چند صحنه مبارزه که ارزش تماشا کردن دارد به سختی نجات می‌یابد، اما یادم می‌آید که هنوز هم زمانی که اولین بار آن را تماشا می‌کردم از آن لذت زیادی می‌بردم، بنابراین می‌خواهم اجازه دهید امتیازی که در آن زمان به آن دادم پابرجا بماند و اجازه ندهید که فصل بعد از آن لکه دار شود. به من اعتماد کنید، ما به آن خواهیم رسید. 8/10