این نمایش را خیلی دوست دارم، فقط بسیار سرگرم کننده است و من را در بین تمام انیمه های کمدی که تماشا کرده ام بیشتر از همه بخنداند. کاراکترها بسیار خوب با هم کار می کنند و حتی باعث شد منبع اصلی (مانگا) را بخوانم. این اقتباس بهترین کاری را که می توانست انجام دهد انجام داد زیرا به نظر می رسد بودجه کمی داشته باشد. با این حال، این به سختی لذت را برای من خراب می کند، اما ممکن است برای افراد دیگر مفید باشد و اگر اینطور باشد، می توان به آن نگاه کرد زیرا در یک فضای کوتاه 12 قسمتی چیزهای زیادی برای ارائه وجود دارد. من می توانم ببینم که چرا مردم آن را با Danganronpa مقایسه می کنند، اما این رسانه خودش است. شخصیتها ساده هستند اما به روشهای عجیب و غریب اجرا میشوند و اگر تعهد وجود داشته باشد، درک آن در سطح عمیقتر بسیار سرگرمکننده است. کمدی با ارجاع به شخصیت پردازی یک شخصیت خاص فوق العاده است: به عنوان مثال، ماکینو. او همیشه میخوابد و ساده و در عین حال مؤثر است، زیرا همیشه انتظارش را دارید، اما به روشهای غیرمنتظرهای نشان داده میشود تا تنش را از بین ببرد و با ژانر کمدی همخوانی داشته باشد. در OVA بخشهای مکرری از او وجود داشت که فقط میخوابید، اما آخرین مورد این بود که او واقعاً از خواب بیدار میشد و فقط دوباره به خواب میرفت. در مورد جریان کمدی اینجا واقعا چیزهای زیادی برای لذت بردن وجود دارد.
سبک هنری بسیار خوب است (در عین حال سفت) و توجه به جزئیات از اتمسفر با آن مانند ... چگونه آنها تمایل دارند دست خود را بر روی اکثریت آراء بالا ببرند: این فقط برای همه شخصیت ها کپی و پیست نیست، همه آنها این کار را انجام می دهند. آن را به روش خود؛ Iride مورد علاقه من است که لحنی بیش از حد اغراق آمیز دارد که قطعاً گوش را از هم می شکند (این جذابیت در آن است) اما در مقایسه با آنیا که تمایلی به بالا بردن دست خود نداشت زیرا نمی توانست یک sh*t (جذابیت بیشتر به شخصیت) بدهد. برای اضافه کردن، قسمت آخر، همه آنها لباس هایی دارند که با عجیب و غریب آنها موافق است که سرگرم کننده بود. این سبک همچنین بر حال و هوای شخصیت ها تأثیر می گذارد و بر یک لحظه جدی یا خاص تأکید می کند: تغییر پالت رنگ یا اضافه کردن شعله ور شدن بیشتر به تصاویر. چنین چیزهایی بسیار کوچک هستند اما برای جلب توجه عالی هستند.
*این واقعاً به بودجه اینجا بستگی دارد. واقعاً کار خوبی انجام داد، اما گاهی اوقات میتواند سفت باشد و آنطور که برخی فریمها باید روان نباشند.
صداش هم مرتبه چیز زیادی برای در نظر گرفتن وجود ندارد، اما افتتاحیه بسیار جذاب است و در واقع توسط ژاپنی VA برای Anya خوانده شده است، بنابراین لمس خوبی است. در غیر این صورت، موسیقی متن با آهنگ های جی پاپ در پایان جمع آوری شده است که واقعاً با اخلاقی که نمایش در برخی از صحنه ها ارائه می دهد مطابقت ندارد. اگرچه در نوع خود کاملاً مناسب است، به عنوان یادآوری که نباید آنقدر جدی گرفته شود.
از نظر گذشته، این سریال فقط یک دسته خنده است و به راحتی می توان در آن غوطه ور شد.
اگر قرار بود نقد جدیتری برای خود داستان وجود داشته باشد، پس به چند لحظه نگاه کنید که نشان میدهد برخی از شخصیتها گذشته ناراحتکنندهای دارند. این نظریه غوطه ور است که کل این مجموعه مکانیسم مقابله با فرار را به تصویر می کشد و اینکه چگونه آنها را در یک شبیه سازی آورده اند تا تماشاگر را واقعاً به درون خود بکشاند تا روانشناسی را که به دنبال آن بود منعکس کند. راستش را بخواهید، در انیمه اصلاً زیاد نمایش داده نشد و به بهترین شکل به تصویر کشیده نشد و فقط برای ارائه طنز شوخ ساخته شده بود، با جدیت فقط در فلاش ها پیش نمایش داده می شد. اگر حتی با اپیزودهای اختصاص داده شده به آن بیشتر تاکید می شد، بیشتر نشانه قدردانی از شخصیت ها در سطح شخصی بود.
شما میتوانید این سریال را جدی بگیرید و آن را مانند یک آدم عصبی تجزیه و تحلیل کنید یا فقط آن را تماشا کنید/ بخوانید تا دوپامین عجله کنید و این چیزی است که در مورد آن دوست دارید. واقعاً به فرصت بیشتری نیاز دارد تا به خاطر آنچه هست قدردانی شود.