Mars Red

مریخ سرخ سریالی است که بزرگترین مشکلات آن اغلب از اجرا سرچشمه می گیرد تا تصور. جاه طلبی سینمایی مشخصی در اینجا وجود دارد، اما تولید انیمیشن Signal MD به طور مداوم با وزن تصاویر خود مطابقت ندارد. به همین ترتیب، سکته‌های وسیع یک تریلر خون‌آشام خوب همراه با تراژدی در اینجا وجود دارد، اما نوشته، قطعات مختلف را به گونه‌ای رضایت‌بخش به هم مرتبط نمی‌کند. بسیاری از چیزها بدون توضیح باقی مانده اند و سرهنگ مائدا آنقدر رمزی است که پایان آن به هم نمی رسد. این سریال بدون محاسن نیست. کوروسو یک قهرمان قوی است، اگرچه اهمیت او برای داستان لزوماً در محوریت محور نیست. زمانی که نوشته‌ها به درستی انجام می‌شوند، اپیزود اول عالی نمونه‌ای بارز است، می‌تواند واقعاً خوب باشد. اما این در نهایت کار را ناامیدکننده‌تر می‌کند زیرا تصور نسخه‌ای از این سری که به مراتب بهتر از محصول نهایی ما باشد، سخت نیست. من می‌خواستم مریخ رد را بیشتر از آنچه واقعا دوست داشتم دوست داشته باشم، و نسبت به امتیازی که دادم، احساس مثبت بیشتری نسبت به آن دارم، اما برای من سخت است که آن را به طور عینی بر اساس آنچه واقعاً وجود دارد به جای آنچه که امیدوار بودم، توصیه کنم.

[این بررسی بدون اسپویلر است!] TL;DR: مریخ رد سعی می‌کند داستان‌های زیادی را در 13 اپیزود قرار دهد - با این حال، آنها اغلب زمان زیادی را صرف بخش‌های نامربوط می‌کنند و از چیزهای جالب عبور می‌کنند. چهار شخصیت اصلی واقعاً این نمایش را برای من می سازند. نمایش خوبی برای تماشای کم توقع است اما پوسیدگی کامل مغز نیز نیست. مریخ سرخ با داستان سرایی خود راه جالبی دارد. در ابتدا، بسیاری از دیالوگ های این شخصیت از فیلمنامه هایی با ادبیات مختلف می آید - که جالب است، اما برای یک بیننده معمولی (معروف به من) کاملاً از بین می رود. بزرگترین نقطه ضعف مریخ سرخ داستان آنهاست. ضربان فلت آف در زمان. سوراخ های کافی برای غرق کردن یک کشتی وجود داشت. و در اکثر مواقع انگیزه های شخصیت را گم کرده بودم. برای شروع، مریخ سرخ دارای یک طرح نسبتاً عمومی و قابل پیش بینی است. دولت امپراتوری ژاپن تصمیم گرفته است که یک تیم شکار خون آشام ساخته شده از خون آشام ها ایجاد کند و به همان خوبی که شما انتظار دارید پیش می رود. «پیچ‌وخم‌ها»ی که از یک داستان خوب انتظار می‌روید به سادگی در اینجا از قلم افتاده است. چیزی که Mars Red در داستان گویی فاقد آن است، در شخصیت های دوست داشتنی و صداپیشگان عالی به دست می آورد. در حالی که ممکن است داستان به طور کامل برای من گم شده باشد، متوجه شدم که واقعاً کنجکاو شدم که شخصیت‌ها در آینده چه کاری انجام دهند. هر کدام هدف متمایز خود را داشتند و احساس می‌کردند که بدنیافته هستند. من موفق شدم تمام 13 قسمت را به دلیل تنها بودن شخصیت به پایان برسانم. اگرچه، قطعاً می توان گفت که همه شخصیت ها به یک اندازه خلق نشده اند. در حالی که من از چهار شخصیت اصلی لذت بردم، اکثر شخصیت‌های فرعی احساس می‌کردند که حداقل برایشان نوشته شده است. آنها بسیار ملایم، صاف و یک بعدی به نظر می رسیدند. این /خوب/ برای کاراکترهای حمایت کننده است، اما تعامل شخصیت اصلی با آنها را نیز آرام می کند. به راستی که این نشان دهنده بزرگترین ضعف نوشتن ضعیف آن است. Mars Red پتانسیل تبدیل شدن به یک انیمه درجه یک در ژانر نسبیت را دارد، با این حال نوشتن بد آن قطعا آن را عقب نگه می دارد. اگر شما فردی هستید که به چند حفره پلات اهمیتی نمی دهید و نمی خواهید در مورد انیمه خود زیاد فکر کنید، این نمایش ممکن است برای شما خوب باشد. 06 ❁: اگرچه مشکلات جزئی دارد، اما هنوز هم بسیار خوب است. اگر شما علاقه مند به این ژانر هستید، قطعا این را دوست خواهید داشت.

Mars Red یک انیمه پر زرق و برق و زیبایی شناختی با پتانسیل های فراوان است که هنوز هم کاملاً میانه است. با شروع داستان، این ضعیف ترین قسمت انیمه تا حد زیادی است. طرح پرپیچ و خم است، انگیزه ها ضعیف هستند، سرعت همه جانبه است، و به نظر می رسد اتفاقات در طول 13 قسمت آن رخ می دهد، نه به این دلیل که منطقی هستند، بلکه به این دلیل که نویسندگان تصمیم گرفتند که باید اتفاق بیفتند. پیچ و تاب ها ساختگی، درگیری ها خسته کننده، و بی ظرافت نوشتن، همه در نتیجه این فلسفه طراحی است. در نقاط آنقدر بد می شود که بیننده حوصله اشک می رود. بدون هیچ توضیحی بین نمایش با قاشق غذاخوری و زیپ کردن نقاط اصلی طرح در نوسان است. لحظات اوج اکشن و درام وجود دارد که می توانم نگاهی اجمالی به این انیمه داشته باشم، اما به محض اینکه روی صفحه نمایش می رسند از بین می روند. داستان یک قطار غرق شده است و تقریباً به نظر می رسد که بقیه انیمه به طرز ناشیانه ای با هم ترکیب شده اند تا به آن لحظات خوب برسند. اگرچه، در حالی که اپیزود به اپیزود را پشت سر می گذاریم، نمی توان متوجه زیبایی همه چیز نشد. هنر عالی است و به راحتی این نمایش نقطه قوت است. جهت هنری به خوبی تنظیم شده است تا از نظر زیبایی شناختی تا حد ممکن سازگار باشد و تقریباً در هر شات از انیمه نشان داده می شود. صحنه ژاپن دهه 1920 با استفاده ماهرانه از رنگ، معماری باشکوه، صحنه‌های مبارزه جذاب، لباس‌های جالب و ترکیب نماهای سینمایی منحصربه‌فرد زنده می‌شود. وزن زیبایی‌شناختی این انیمه به خودی خود بسیار چشمگیر است و برای تأثیر مثبت بر امتیاز کل نمایش کافی است. اگرچه، جاهایی وجود داشت که حتی هنر از بین رفت، یعنی در CG افتضاح، و فرکانس «نقاب مخوف»، جایی که چهره‌های شخصیت‌ها قادر به بیان احساسات کافی نیستند. به خاطر همین دو عامل بود که من کاملاً متوجه شدم که دارم یک انیمه می بینم. غوطه ور شدن کاملاً در این تجربه غایب بود. در همین حال، صدا تمام تلاش خود را برای اصلاح این موضوع انجام می دهد. موسیقی سر به فلک کشیده، زیبا و پیچیده است و زندگی و احساسات بسیار مورد نیاز را به نمایش اضافه می کند. صداگذاری نیز بسیار خوب است و صداهای زندگی نسبتاً استاندارد هستند. شخصیت‌ها کاملاً خوب بودند، و در حالی که آنها اهداف خود را به روش‌های کاملاً کاربردی انجام می‌دهند، واقعاً هیچ چیز خاصی در مورد آنها وجود ندارد. به طور کلی، قرمز مریخ می‌توانست عالی باشد اگر تیم مناسب پشت آن قرار می‌گرفت، اما اینجا اینطور نیست، و نتیجه تلاشی متوسط ​​برای درام بالاست که به سادگی خوب به نظر می‌رسد. این تنها به دلیل زیبایی شناسی عالی خود به امتیازی می رسد.