Madogiwa no Totto-chan

فقط در کشور من پخش شد و بدیهی است که باید فوراً آن را اجرا می کردم. و این انیمه فوراً فراتر از انتظارات من، در تئاتر گریه کردم زیرا نتوانستم اشک هایم را نگه دارم. اما، من یک لذت بخش از زندگی هستم و قویاً معتقدم این انیمه برای همه نیست، اگر از سرعت کم یا SoL خوشتان نمی آید، پیشنهاد می کنم این انیمه را رد کنید، فکر می کنم افرادی که فقط شوونن را تماشا می کنند خوابشان می برد. . اما بله، انیمیشن جذاب است و داستان عالی است اما بسیار مأیوس کننده، این انیمه شما را با نوعی احساسات مختلط مواجه می کند و احتمالاً فکر می کنید که خوشبختانه در آن دوره زمانی زندگی نمی کنید. صحنه هایی وجود دارد که باید به آنها توجه کنید تا برخی از صحنه های اوج/کلیدی روی شما تأثیر بگذارد و اوه، من فکر می کنم فیلم اگر با 2 فیلم مشابه دیگر مقایسه شود برتری دارد، این فیلم بر اساس یک زندگی نامه زندگی نامه است بنابراین 75 ٪ از این فیلم قطعا درست است و این باعث افسردگی بیشتر می شود. Kono Sekai no Katasumi Ni and Grave of the Fireflies نوعی حال و هوای «بازی قربانی» دارد اما نه این انیمه، این انیمیشن ضد جنگ ترین فیلمی است که می توانید از ژاپن دریافت کنید. اما هنوز هم تا حدودی به Grave of the Fireflies شباهت دارد زیرا به PoV کودکان نیاز داشت. احساسات من هنوز مخلوط است، من این را بلافاصله پس از تماشای آن نوشتم، پس مرا برای این بررسی سریع ببخشید. این یک 10/10 از من است، ممکن است بعد از انتشار Blu-Ray فقط برای تماشای "صحنه های کلیدی" تماشا کنم، هرچند متأسفانه، ای کاش می توانستم دوباره از این فیلم مانند امروز لذت ببرم، اما معمولاً دومین تماشای آن خواهد بود. کاملا طبیعی.

این یک فیلم واقعاً زیبا بود، گاهی دلخراش و ویرانگر اما پر از مهربانی و امید و عشق. به‌عنوان کسی که کودکی بسیار غیرمتعارف بود و به محیطی خاص و پذیرنده نیاز داشت (و سخاوتمندانه این کار را می‌کردم)، این داستان واقعاً از نظر عاطفی روی من تأثیر گذاشت، در سطح عمیقی با من صحبت کرد و به‌طور قابل توجهی تأثیرگذار بود. این یک داستان واقعی است، در مورد مدرسه ای واقعی در توکیو در طول جنگ جهانی دوم که آزادی بیان و استقلال کودکان را تشویق می کرد و توسط مردی شگفت انگیز و آینده نگر به نام سوساکو کوبایاشی اداره می شد که واقعاً کودکان را دوست داشت، درک می کرد و برای آنها ارزش قائل بود. ژاپن یک فرهنگ *بسیار* مبتنی بر قانون است – «میخی که بیرون می‌آید کوبیده می‌شود» – و این واقعیت برای من شخصاً از زمانی که یک ماه و نیم پیش به اینجا نقل مکان کردم، بسیار سخت بود. دیدن بچه هایی که حتی ده سال هم ندارند هر روز مانند بزرگسالان مینیاتوری در یونیفورم رسمی مدرسه لباس می پوشند ناراحت کننده است. من اهل انطباق یا پیروی کورکورانه از قوانین بدون سوال یا درک نیستم، و تقریباً هیچ چیز من را بیشتر از استقلال و عجیب و غریب بودن و کنجکاوی کودکان (به ویژه دختران) خشمگین یا غمگین‌تر نمی‌کند و روحیه خلاق را سرکوب، سرکوب یا کاهش می‌دهد. بنابراین حتی اکنون، 60 سال پس از مرگ او، من از مدیر واقعی کوبایاشی به خاطر ارائه چنین حس منحصر به فرد، آزادی، گرما و اعتماد، حتی در مواقع سخت، به این کودکان - از جمله نویسنده تتسوکو کورویاناگی، سپاسگزارم. این فیلم بر اساس رمان زندگی‌نامه‌ای او ساخته شده است و به نوبه خود از قدردانی و خاطراتش در توموئه گاکوئن نوشته است. سکانس‌های بسیار زیبای انیمیشن دستی نیز در این فیلم وجود داشت، انحرافات خارق‌العاده‌ای از سبک معمولی فیلم در لحظات کاملاً احساسی که از حالت عینی و تحت اللفظی خلاص می‌شوند، و حس شگفتی و تخیل دوران کودکی را برمی‌انگیزد که (یا بود) رایج است. به همه ما اولین مورد حدوداً 20 دقیقه بعد اتفاق می افتد و واقعاً مرا غافلگیر کرد، زیرا در ابتدا از سبک هنری گونه ها و لب های بسیار گلگونی که همه دارند کمی ناراحت شدم و مطمئن نبودم که از فیلم یا داستان آن چه انتظاری داشته باشم - اما با دیدن سفر خیالی توتو چان (https://www.youtube.com/watch?v=LpaTrEoVE5A&t=70s) در واگن های قدیمی راه آهن که به عنوان کلاس درس مدرسه او عمل می کردند، من فروخته شدم. تصویر زیر با کمی بیش از خطوط مداد با رنگ کم رنگ ترسیم شده است، که تجربه ای آزاد و متعالی را در استخر شنای مدرسه، در حالت برهنه به تصویر می کشد، جایی که توتو چان به دوست معلول جسمی خود یاسواکی چان، که فلج اطفال داشت، کمک می کند شنا کند. برای اولین بار. دوست دارم به عقب برگردم و دوباره این قسمت ها را تماشا کنم و توجه ویژه ای به نحوه تمرکز آنها بر حرکت و حرکت و استفاده از رنگ داشته باشم. واقعاً، واقعاً کار برجسته. ممکن است اشتباه کنم، اما فکر نمی‌کنم کتاب اصلی در خارج از ژاپن خیلی شناخته شده باشد، با وجود اینکه *پرفروش‌ترین کتاب در تاریخ ژاپن* است (؟!) و به بیش از دوجین کتاب مختلف ترجمه شده است. زبان ها. در حال حاضر، 25 میلیون نسخه فروخته شده است - این همتراز با The Wind in the Willows است، بیشتر از Things Fall Apart و تقریباً به اندازه James and the Giant Peach! در مورد آن نیز به زبان انگلیسی جریان اصلی پوشش داده نشده است - یکی از آن ها مقاله NYT در https://www.nytimes.com/1982/11/21/books/growing-up-japanese.html از سال 1982 است. ، و یک ستون کوتاه اما شیرین دیگر در Asahi Shimbun درباره دنباله ای که به تازگی منتشر شد در https://www.asahi.com/ajw/articles/15020303. هر دو ارزش خواندن دارند. من واقعاً امیدوارم که این مجوز در ایالات متحده و جاهای دیگر گرفته شود، زیرنویس شود و در سینماهای خارج از کشور نمایش داده شود، همانطور که واقعاً شایسته دیدن است. خیلی خوشحالم که رفتم اینو ببینم اشک مبارک. تماشا: 17 دسامبر 2023 از طریق Letterboxd من: https://letterboxd.com/frozenpandaman/film/totto-chan-the-little-girl-at-the-window/