Kurayukaba

Kurayukaba انیمه‌ای است که ترکیبی بی‌نظیر از سرزندگی شهری و روستایی دوران صنعتی را با مفاهیم استیم پانک نامحسوس به ارمغان می‌آورد. داستان با پس‌زمینه‌ی دگرگونی مکانیکی، در درون حفره‌های بسیار پیچیده یک چارچوب راه‌آهن زیرزمینی، مملو از جوامع و شهرک‌های پویا، پیش می‌رود. این محیط آب و هوایی به ظاهر ثروتمندی می دهد و در پس زمینه داستان قفل می کند. توطئه و داستان سرایی این حساب حول یک تحلیلگر متمرکز است که با یک پرونده گیج کننده افراد گمشده درگیر است. هر صحنه اشتباه با تصاویر گیج کننده بررسی می شود و او را تسلیم ناپذیر به اعماق زیرزمین می کشاند. کارآگاه بررسی خود را با حمله به بسته بدنام Snickering Covers آغاز می کند، زیرا متوجه می شود که مجرمان واقعی در سایه ها پنهان می شوند و مناسبت هایی را با انتظارات شیطانی ترتیب می دهند. این محیط به‌طور مجلل دارای ریگ‌ریزه‌ای است که ترکیبی از سرزندگی شهری و روستایی دوران صنعتی را به نمایش می‌گذارد. چارچوب راه آهن زیرزمینی، با جوامع پویا و طرح گیج کننده اش، می تواند برجسته برجسته باشد. پازلی که افراد گمشده را در بر می گیرد و تصاویر مرموز در صحنه های اشتباه، یک دام داستانی قانع کننده ای را ایجاد می کند. طرح در آخرین عمل خود یک چرخش تا حدی به هم می زند. خاطره ناگهانی کارآگاه از عناصر ظریف حیاتی با توجه به طرفین گناهکار، که به چارچوبی پنهانی از توصیه های خلسه مانند نسبت داده می شود، تا حدی فکر می کند و جریان حساب را مختل می کند. تعیین پرونده در ژرفای گمشده به نظر می رسد، که به دلیل موانع زمان اجرا مجبور شده است. رشته‌های جالب متعدد نامشخص می‌مانند و گروهی از تماشاگران را با احساس کمبود پاک می‌کنند. شخصیت ها کارآگاه شخصیت متقاعد کننده ای است که با احساس عدالت و قضاوت اخلاقی هدایت می شود. سفر او از طریق چارچوب راه آهن زیرزمینی شامل عمق شخصیت او است. در طول سفر، کارآگاه با تان مرموز همراهی می شود، شخصیتی که در هاله ای از رمز و راز پنهان شده است. حضور او حاکی از پیشینه ای عمیق تر است که به طرز وسوسه انگیزی گریزان باقی می ماند. علیرغم اشاره‌هایی به یک پس‌زمینه عمیق‌تر، روایت نمی‌تواند به طور کامل شخصیت تان را کشف کند. تصاویر و انیمیشن از نظر بصری، "کورایوکابا" یک قطعه برجسته است. زیبایی steampunk، اگرچه ظریف است، اما فضای کلی را بهبود می بخشد، و جهت هنری به ویژه قابل توجه است. ترکیبی از اجزای عصر شهری و صنعتی یک محیط ظاهراً جذاب را ایجاد می کند. چارچوب راه‌آهن زیرزمینی به‌طور دقیق برنامه‌ریزی شده است، از جمله برای مشارکت همه جانبه. این فعالیت مایع و نقطه به نقطه است، به ویژه در ترتیبات فعالیت، دنیای استیمپانک را به شکلی ظاهری زنده می کند. گاهی اوقات افت کیفیت انیمیشن وجود دارد، به خصوص در صحنه های کمتر انتقادی، که برای من بسیار آزاردهنده بود. صدا و موسیقی پلان صدا و آهنگ ملودیک «کورایوکابا» به خوبی اجزای بصری و داستانی آن را تکمیل می کند و محیط کلی تنظیم را بهبود می بخشد. موسیقی با موفقیت جوهر استیم پانک و نوآر را به تصویر می‌کشد، از جمله درگیری همهجانبه. هنرمندانی که صدا را اجرا می کنند، نمایشگاه های محکمی را منتقل می کنند و شخصیت های خود را با احساس و ظرافت زنده می کنند. گاهی اوقات، ترکیب صدا ممکن است پیشرفت کند، با گفتمان که هر چند وقت یکبار تحت تأثیر موسیقی پایه یا تأثیرات قرار می گیرد. نتیجه "Kurayukaba" یک انیمه آرزویی است که درگیری جالب و ظاهر خیره کننده ای را به نمایش می گذارد. محیط مجلل اقلیمی و معرفی قانع کننده آن، علیرغم مشکلات سرعت روایت و منحنی های شخصیت ناپخته، قفلی را برای دیدن درگیری تضمین می کند.

من در خانه نخواهم نوشت که چگونه این یک شاهکار دست کم گرفته شده است و همه باید آن را تماشا کنند، زیرا اینطور نیست. این تقریباً ذاتاً یک طاقچه است و طرحی مبهم را به نمایش می‌گذارد که حتی قصد ندارد کامل باشد. منظور من از این این است که کورایوکابا به طور غیرمعمولی غیر متعارف، مرموزانه است و حتی در آن زمان، از ابتدا تا انتها، کاملاً آن را احساس می کردم. و باور کنید، اگر علاقه‌مند به ساخت‌وسازهای ثروتمند جهان هستید - به خصوص برای تنظیمات استیمپانک -، جوی و هوشمندانه - حتی اگر گاهی گیج‌کننده - داستان سرایی یا هنر تجربی، پس مطمئناً ارزش وقت گذاشتن را دارد. اگر وسوسه می‌شوید که این فیلم را تماشا کنید، حتی اگر صرفاً به تماشای آن بنشینید، قابل ذکر است که این فیلم متعلق به یک پروژه دو فیلمی است، دیگری کورامکوکاگاری، هر دو 1 ساعته. من دومی را تماشا نکرده ام، اما به نظر می رسد به همان اندازه جالب است. حتی پس از آن، در مورد کورایوکابا چطور؟ چه چیزی آن را خوب یا خاص می کند؟ خوب، اول از همه: در حال تنظیم است. این فیلم هم از نظر بودجه و هم از نظر زمان محدود به نظر می رسد، و حتی پس از آن هر کاری انجام می دهد و سپس برخی را انجام می دهد تا شما را در دنیای وسیع، پویا و وهم آلود خود بفروشد، که توسط کارگردانی هنری شگفت انگیز، تلاش های فعال برای عمق بخشیدن به جزئیات کوچک و در عین حال غنی از صحنه در هر زمان انجام می شود. این امکان وجود دارد و یک حس کلی از جو، تماسی ناراحت کننده به کنجکاوی و تمایل شما برای کشف بیشتر در مورد آنچه در تاریکی ریل پنهان است. از زمانی که احساس می کردم آنقدر مجذوب یک فضای تخیلی شده ام، مدت ها گذشته است، و منظورم خیلی طولانی است، از آنجایی که این حس را داشتم که اگر می توانستم کنترل دوربین را در دست بگیرم و به اطراف نگاه کنم، زندگی و اسرار را در هر چیزی پیدا می کردم. گوشه. از سوی دیگر، طرح داستان به دلیل کمبود زمان کمی بیشتر آسیب می بیند، اما فیلم به بهترین شکل ممکن به این موضوع می پردازد: حتی یک دیالوگ هدر رفته به نظر نمی رسد، همه چیز به تماشاگر سپرده می شود تا بفهمد و داستان پیش می رود. با سرعتی که به شما اجازه می دهد قدر دنیای اطراف خود را بدانید، اما به شما فرصت کافی برای از دست دادن حس سرعت و سرگیجه معمای کلی را نمی دهد. در نهایت، ما به یک پاسخ قطعی نمی رسیم، جهان آنقدر وسیع است که نمی توان آن را باز کرد و ما فقط شاهد یک مرحله کوچک بودیم که اتفاقات قبل و بعد از آن رخ داده است. می‌توان آن را به‌خوبی جمع‌بندی کرد، اما با توجه به محدودیت‌های آن، احساس می‌کردیم که بهترین تجربه ممکن در مورد پیش‌فرض‌های strambotic این روایت است. در پایان، این حال و هوای بسیار خاصی به من داد، حسی که من به ندرت احساس می‌کنم، در داستان‌های فانتزی مانند Lavondyss اثر رابرت هولدستاک، یا داستان‌های تاریک و اسرارآمیز مانند Midori (منظورم قسمت‌های غیرقابل تجاوز)، این احساس که همیشه چیزی بزرگ‌تر وجود دارد. بیشتر از شما، جادوی فریبنده ای در کلمات و تصاویری که شما را در هر زمان می بلعد یا با یک ضربه محکم بیدارتان می کند. و این یکی از قدرتمندترین احساساتی است که یک اثر هنری می تواند در شما ایجاد کند.