Koukaku Kidoutai: Stand Alone Complex 2nd GIG

در مقایسه با فصل اول، خط داستانی خطی اصلی این فصل ناامید کننده است. به سادگی خسته کننده است اما این فقط یک نیمه از سریال است، زیرا دقیقاً مانند فصل اول، اپیزودهای مستقلی وجود دارد که این فصل برخی از بهترین هایی را که من دیده ام دارد. و هنوز. داستان اصلی به اندازه کافی جالب نیست. انیمیشن هنوز عالی است، موسیقی و صدا عالی است، motoko در نهایت همانطور که باید لباس پوشید و نه با این لباس های رقیق کننده از فصل 1. اما به سادگی. نه خیلی خوب، نه خیلی جالب من حدس می زنم اگر طرفدار هاردکور هستید ممکن است آن را دوست داشته باشید. اما برای من برخلاف فصل 1 که همیشه دوباره تماشا می کنم، این فصل را تقریباً هرگز دوباره تماشا نمی کنم. یا اگر این کار را بکنم، این تنها قسمت های مستقل است که من را به نکته بعدی می رساند که فکر می کنم اگر فصل دیگری ساخته می شد و اپیزودهای کاملاً مستقلی بود، خیلی بهتر می شد

Ghost In The Shell: Stand Alone Complex هیچ فلسفه ای ندارد. این یک نمایش پلیس با سایبورگ ها در آن است. این بسیار ناامید کننده است که بعد از 52 اپیزود لعنتی، هیچ اتفاق بدی نمی افتد و هیچ درسی گرفته نمی شود و هیچ نکته ای مطرح نمی شود. "GITS SACK" شیک است، اما به اندازه کافی شیک نیست که بخوبی آن را جبران کند (برخلاف، برای مثال، Cowboy Bebop). در واقع، این بسیار ناجور و زشت است و سبک هنری این نوع کیفیت پلاستیکی با قیمت فیشر را نشان می دهد که کاملاً به بلوغی که سعی در فروش دارد خیانت می کند. حداقل فیلم اصلی 1995 به نقاط قوت خود عمل کرد و بودجه خود را بر روی انیمیشن متمرکز کرد. هیچ موضوع مرکزی وجود ندارد. Ghost In The Shell: Stand Alone Complex به نظر می رسد "سایبرپانک" باشد، اما نمی تواند به یک نکته اشاره کند که حتی نوجوانانه ترین داستان های سایبرپانک را کنار هم نگه می دارد: سرمایه داری، مانند، بد و ترسناک است. لعنت به این، همه آنها را پلیس کنید. فراتر از آن، نمایش واقعاً از محیط خود برای بیان داستان های جالبی که می توانست استفاده نمی کند. چگونه با پیامدهای فرهنگی و روانی «سایبری کردن» مغز و بدن مقابله می کنید؟ اخلاق در مورد تاچیکوماها و احساسات آنها چگونه است؟ فقط به طرز گیج کننده ای روی همه اینها لعاب می دهد. GITSSAC نمی پرسد، "این چه معنایی برای آینده ما خواهد داشت؟" چیزی که دوست دارد بپرسد این است که "اگر این اتفاق بیفتد بد نیست؟" این یک تحقیر و هدر دادن مطلق است. Ghost In The Shell: Stand Alone Complex از شما می‌خواهد که فکر کنید طرح آن بسیار عمیق و بسیار پیچیده است، اما با توضیح کامل طرح در فیلم‌های نمایشی که در آن شخصیت‌ها مستقیماً به دوربین نگاه می‌کنند، با شما، مخاطب، مانند یک احمق رفتار می‌کند. و دقیقاً به شما بگویم که چه اتفاقی در حال رخ دادن است بدون اینکه به شما فرصتی بدهد که خودتان در مورد آن فکر کنید. تنبل است! فکر می‌کردم همه ما تا به حال تکنیک قدیمی «نشان نگو» را می‌دانیم. Ghost In The Shell: Stand Alone Complex به طور مبهم در جهت مفاهیم جالب اشاره می کند اما هیچ کاری با آنها انجام نمی دهد. فقط از شما انتظار دارد که به همان جهت نگاه کنید و فکر کنید "اوه". علاوه بر این، برای نمایش پلیسی بسیار خوب است. و موسیقی متن WHIPS.

من همیشه این فصل از سریال را برتر از فصل اول می دانستم در حالی که هنوز هم دارم، همچنین احساس می کنم از جهاتی فصل اول یکدست تر است، این فصل به مراتب خاطره انگیزتر و جالب تر است. چیزهای خوب درباره 2nd Gig همگی از فصل اول و بیشتر هستند، موسیقی عالی، کارگردانی، اپیزودهای مستقل، تم، شخصیت ها، اکشن، جلوه های بصری و اینکه چقدر تماشاگر باید به آنها توجه کند و به آنها پاداش دهد. پس از آن همه هنوز اینجا هستند. با این حال، آنچه این فصل را برای من جالب‌تر می‌کند، دو دلیل است، اول اینکه تغییر تروریسم شرکتی به موضوعات بین‌المللی را جالب‌تر می‌دانم، زیرا خطرات مطرح شده است و یک تکامل طبیعی از مخاطرات فصل اول است. من عمدتاً آن را جالب‌تر می‌دانم و این به دلیل دوم من منجر می‌شود این است که چرا فکر می‌کنم این فصل بهتر است به این دلیل است که یک آنتاگونیست واقعی وجود دارد. در واقع، 2. Hideo Kuze و Kazundo Gohda وجود دارند، که در آن فصل 1 واقعاً آنتاگونیستی نداشت و مرد خندان شخصیتی بود که توسط یاکوشیما ساخته شد تا بتواند سایر شرکت های ماشین های خرد را باج خواهی کند و Aoi بیشتر بود. از یک هکر سایبری که طرفدار خوبی بود، این بدان معنی بود که فصل اول واقعاً یک آنتاگونیست واقعی نداشت. من از آن دسته آدم‌هایی هستم که بیشتر به سمت داستان‌هایی گرایش پیدا می‌کنم که دارای آنتوگونیست‌های جالبی هستند و شخصیت‌هایی که قبلاً ذکر کردم، هر دو بسیار جالب هستند. گهدا از این جهت جذاب است که همه چیز را از سایه ها اداره می کند و فقط زمانی که مجبور باشد ظاهر می شود. چیزی که او را جالب می‌کند این است که او احساس می‌کند یک براندازی جالب از "شرور زشت" است که در آن چهره مخدوش خود را دارد زیرا بیشتر توسط افراد دیگر به یاد می‌آید و او ترجیح داد آن را حفظ کند تا اینکه اصلاً گزینه‌ای نداشته باشد. این و او اغلب بخش 9 را در چندین نقطه نمایش به دیوار می‌راند و مانند بسیاری از شرورهای بزرگ، آنها را به مرزهایشان می‌رساند. 3 نمونه از این موارد زمانی است که او شلیک مستقیم هلیکوپترهای خودکار را برای تحریک پناهندگان شکست داد، از بخش 9 به عنوان یک طعمه برای خارج کردن سلاح های هسته ای از منطقه پناهندگان استفاده کرد و معنای عدالت توگوسا را ​​در هنگام قرار دادن شخصیت زیر سوال برد. در یک محاکمه ناعادلانه Gohda نمونه ای از یک شخصیت شرور است که قهرمانان را به شدت تحت فشار قرار می دهد و کار بخش 9 را به یک کابوس تبدیل می کند. هیدئو کوزه یک آنتاگونیست جالب دیگر است، زیرا او بیشتر یک ضد شرور است، قبل از اینکه آن‌ها دهها سکه مانند این روزها داشته باشند. کوزه شخصیتی جذاب است که علیرغم اینکه شخصیتی است که بعداً در سریال تبدیل به یک ایده آلیست صلح‌طلب می‌شود، اما هر کاری که انجام می‌دهد این است که به آنچه می‌خواهد وفادار بماند. هر کاری که کوزه انجام می‌دهد اغلب حول حل مسالمت‌آمیز مسائل می‌چرخد، مانند زمانی که آن کودکی که از دست او به خاطر عضوی از یازده فردی عصبانی شده بود، با او صحبت می‌کند و علاوه بر آن راهی برای خرید پلوتونیوم بدون استفاده از ابزار فیزیکی پیدا می‌کند. زور. وقتی بعداً در نمایش با باتو می‌جنگد، این دفاع از خود نیست و او هرگز دومی را هم نمی‌کشد، و فقط یکی را به این دلیل که اولی شانس آورد. و حالا چیزی که واقعاً کوزه را به یک شرور بزرگ تبدیل می‌کند این است که چقدر باعث می‌شود سرگرد به خودش شک کند و از او سؤال کند که آیا کار درستی انجام می‌دهد یا خیر، کاری که یک آنتاگونیست بزرگ همیشه باید انجام دهد. ماژور در بسیاری از رسانه‌های GITS تمایل دارد رواقی، با اعتماد به نفس و همیشه از خودش مطمئن باشد، اساساً شخصیت رهبر در بسیاری از داستان‌های تخیلی است، اما با قسمت‌های بعدی 2nd Gig، ماژور بسیار آسیب‌پذیرتر است و از خودش مطمئن نیست. نسبت به قسمت های قبلی سریال و دیگر رسانه های GITS به طور کلی. این یکی دیگر از دلایل بزرگی است که من فکر می‌کنم 2nd Gig بهتر از فصل 1 است و رسانه‌های مرتبط با GITS مورد علاقه من است. دیدن اشتباهات موتوکو و داشتن اعضایی مانند باتو و آراماکی به رهبری او بسیار شاداب بود، که همگی به دلیل ارتباط شخصی او با موتوکو به شخصیت شرور هیدئو کوزه بستگی دارد. اگر این اینجا نبود، Kuze یکی دیگر از تروریست‌های عمومی برای بخش 9 بود که باید متوقف شود، اما این ارتباط شخصی حس شخصی بیشتری به داستان می‌افزاید و به داستان در پایان، ریسک‌های بسیار بالاتری را در بالای موضوعات مرتبط با داستان می‌بخشد. پس بعد از این همه تعریف و تمجید، چرا به این نمایش 10 نمی دهم؟ من فکر می کنم به دلیل 3 مشکل است که 2 تای آن ها خیلی بزرگ نیستند و 1 تای آن ها بزرگ و بسیار بزرگ است. اولین مسئله این است که برخی از قسمت‌های مستقل عمدتاً فقط 3 قسمت ضعیف هستند، آنهایی که Night Cruise، Cash Eye و Red Data هستند. Night Cruise مخصوصاً ضعیف‌ترین آن دسته و کل سری است. این اپیزودی است که من انتظار ندارم GITS SAC در آن فقط تصاویر بصری و مضامینی که کارهای سنگین را انجام می دهند داشته باشد، همچنین اپیزود در طرح بزرگ چیزها بسیار بی معنی است، و چیزهایی مانند Motoko که تظاهر می کند یک هوکر گران قیمت نیست. واقعا در شخصیت او بودن این و به نظر می‌رسد که کنجی کامیاما دوباره در حال بازخوانی راننده تاکسی است، می‌دانم که او آن فیلم را دوست دارد، اما احساس می‌کنم این فقط به‌خاطر آن ادای احترام به راننده تاکسی است و نه سود بردن از داستان. شماره دوم این است و من مطمئن نیستم که آیا این به عنوان یک مشکل بزرگ به حساب می آید، اما همیشه تعجب می کردم که Kuze واقعاً چگونه با ویروس Individual Eleven در تماس بوده است، ممکن است عمدا مبهم نگه داشته شود، اما من به نوعی ای کاش داستان نشان می داد که چگونه او در تماس است. آلوده به آن است، اما این مشکل چندان بزرگی نیست. با این حال، این مشکل سوم یک مشکل بزرگ است و آن پایان 2nd Gig است، من هرگز پایان آن را خیلی دوست نداشتم و به خصوص در مقایسه با پایان فصل 1، و مشکل بزرگ پایان 2nd Gig کمتر به نظر می رسد. این است که پس از مرگ کوزه، نمایش به طور ناگهانی به جلو چشمک می زند و بحران پناهجویان به نقطه اول باز می گردد و سرگرد به زنی با اعتماد به نفس قابل اعتمادی که همیشه بوده است برمی گردد. این 2 چیز به تنهایی نیستند که آن را به پایان غم انگیزی تبدیل می کنند، بلکه این واقعیت است که همه چیز به سرعت اتفاق می افتد. می‌دانم که گیگ دوم در مقایسه با فصل اول، بسیار بیشتر به سمت بیننده می‌زند، اما احساس می‌کردم که گیگ دوم واقعاً می‌توانست از یک قسمت دیگر یا یک قسمت آخر طولانی‌تر بهره ببرد تا واقعاً همه این چیزها را راحت‌تر تغییر دهد. پایان فصل اول از این نظر بهتر بود که بعد از قسمت ماقبل آخر، بیننده می‌تواند عواقب حادثه‌ای را که با بخش 9 اتفاق افتاد از دیدگاه توگوسا و زمانی که بخش 9 در پایان دوباره متحد می‌شود و همچنین با بازی پیروزمندانه دنیای درونی در پس‌زمینه مشاهده می‌شود. ، آن را مانند پایانی احساس می کرد که قدرتمند و سودآور بود. پایان گیگ دوم؟ کوزه می میرد و سپس ناگهان به جلو چشمک می زند بدون اینکه حتی عواقب کلی حادثه را ببیند یا ببیند که چگونه سرگرد از مرگ کوزه غلبه کرده یا اینکه اصلاً بر او تأثیر گذاشته است. به نظر من این همان چیزی است که پایان 2nd Gig را بسیار ضعیف می کند. به طور کلی، من هنوز هم پس از گذشت سال‌ها، دومین کنسرت GITS SAC را دوست دارم. تماشای مجدد سریال SAC برای من یک شادی کامل و مطلق بوده است.