Kono Sekai no Katasumi ni

رنج یک نظاره گر بی گناه در کشوری که در جنگ شکست می خورد، بی حد و حصر است. آن همه فداکاری و درد تمام آن زندگی ها برای جاه طلبی دیگران تلف شده است. دشمنان در جنگ در مقایسه با دشمنانی که به این عنوان برچسب زده می شوند بسیار کم هستند. برای مبارزه با همه اینها، فداکاری بسیار و یافتن چیزی که در پایان در انتظار شماست. در این گوشه از جهان یادآوری غم انگیزی است از اینکه چقدر به هر دو طرف درگیری داده شده است. شر فقط در کسانی زندگی می کند که قدرت دارند جلوی آن را بگیرند و تصمیم نگیرند، قبل از اینکه خیلی دیر شود. خوبی فقط در کسانی است که قدرت درک آنچه واقعا مهم است دارند.

من فکر می کنم آنچه "در این گوشه از جهان" را به بهترین شکل توصیف می کند این است: بودن در چشم طوفان. تا حدودی آرام و آرامش بخش است، برش های زیادی از لحظات زندگی دارد و سوزو قهرمان اصلی سعی می کند با وجود موقعیتش شاد و شاد باشد، اما انتظار بدترین چیزهایی که هنوز در راه است وجود دارد. در این فیلم لحن‌ها و ناگفته‌های زیادی وجود دارد، چیزهایی که فقط اندکی به آنها اشاره می‌شود، چیزهایی که بعداً فراموش می‌شوند، زیرا یادآوری آن‌ها، یادآوری چیزهایی که از دست رفته و چه چیزی می‌توانست باشد بسیار ظالمانه است. این فیلم به اعماق پرتگاه تاریکی می‌رسد که حاوی وحشت‌های جنگ است، حداقل اگر به رانش آن برسید، در حالی که هنوز لحظاتی را احساس می‌کنید که نمایی کوچک از امید و شادی به شما می‌دهد. فکر می‌کنم این بهترین فیلم ضد جنگی است که در این مدت طولانی تماشا کرده‌ام. همانطور که قبلاً طفره رفتم، سوزو دختر جوانی از هیروشیما را دنبال می‌کنیم (در مورد انتظار) که با خانواده‌ای از یک شهر مجاور ازدواج می‌کند و باید به محیط جدیدش عادت کند. به نظر می رسد که او همیشه سرش در ابرها است و افکارش را برای خودش نگه می دارد. او در کاری که از او انتظار می رود، یعنی خانه داری خوب نیست، اما دوست دارد نقاشی بکشد. او همیشه شاد و خوشحال به نظر می رسد، یا حداقل سعی می کند که باشد. سوزو را خیلی دوست دارم، می توان گفت که او هر آنچه را که فکر می کند و می خواهد به شما نمی گوید و هر چه رنج بیشتری را تحمل کند، بیشتر می توانید پشت نماها را زیر نظر بگیرید، او فقط احساس می کند بسیار واقعی و واقعی است، در عین حال منحصر به فرد و جالب همه شخصیت‌های دیگر، در حالی که شاید به اندازه سوزو عمیقاً توسعه نیافته‌اند، هنوز احساس طراوت و واقعی بودن دارند. بیشتر آنها همان طور که اغلب در درام های جنگی می بینید، کلیشه ای نیستند. آن‌ها احساس می‌کنند که انسان‌های واقعی هستند با مبارزات، انگیزه‌ها، پشیمانی‌ها و رشد خود، در عین حال کاملاً برای خواندن باز نیستند. نکته دیگری که فکر می کنم آن را از دیگر فیلم های جنگی متمایز می کند غیرقابل پیش بینی بودن آن است. در حالی که در دیگر درام‌های جنگی معمولاً می‌دانید چه چیزی به دست خواهید آورد، روند داستان چگونه خواهد بود و غیره، اما در «در این گوشه از جهان» خیلی چیزها به‌طور ناگهانی و بدون پیش‌نمایش اتفاق می‌افتند. یادآور ناگهانی جنگ است. سبک هنری و آهنگ صدا و همچنین صداپیشگی از نظر من فوق العاده است، هم در دوبله ژاپنی و هم انگلیسی. سبک هنری ساده و تا حدودی کودکانه است و جذابیت منحصر به فردی به فیلم می بخشد، در عین حال دارای لحظات بسیار زیبا و جالب هنری است، مانند به تصویر کشیدن شلیک های تفنگ هواپیما به صورت لکه های رنگ از قلم مو، همانطور که از چشم سوزوس به عنوان یک هنرمند دیده می شود. به طور کلی این فیلم پر از صحنه های دلگرم کننده ای است که ممکن است باعث خنده شما شود، اما همچنین صحنه های افسرده کننده ای است که باعث می شود در درون شما احساس پوچی کنید. این یک ترن هوایی از احساسات است و باید آن را محکم نگه دارید، در غیر این صورت پرت خواهید شد و متوجه خواهید شد که همه چیز برای هیچکس نبوده است. همانطور که شخصیت این داستان باید متوجه شود که تمام رنج آنها برای هیچکس نبوده است، حتی اگر ژاپن پیروز می شد. ماهیت جنگ چنین است. زیرا فقط یک احمق فکر می کند که از دست دادن عزیزانتان با هر چیزی قابل توجیه است.