Kimetsu no Yaiba: Yuukaku-hen

Entertainment District Arc بهترین بازی Demon Slayer بوده است، اما این بدان معنا نیست که بسیار بالاست. بسیاری از مشکلات من با Demon Slayer در این فصل آینده مورد بررسی قرار می گیرد، که قابل توجه ترین تغییر آن سرعت است. فصل اول بیش از 26 قسمت را شامل می شود در حالی که این فصل فقط 11 قسمت است. این بیشتر به این دلیل است که فصل اول دارای 3 آرک است. همه آنها با سرعت وحشتناکی حرکت می کنند که شما را برای مدت طولانی در یک مکان نگه می دارد، عمدتاً به دلیل تکنیک های صرفه جویی در بودجه مانند حرکت گناه اصلی که یک صحنه را دوبار پخش می کند. در حال حاضر گاهی اوقات در این آرک نیز ظاهر می شود که به دلیل داشتن تنها 11 قسمت عجیب است. در مورد طرح، نه خیلی سریع و نه خیلی کند حرکت می کند. سرعت خوبی داره زنیتسو همچنین در بیشتر فصل یک قطعه غیرقابل تحمل نیست و تانجیرو نیز هیچ لحظه متراکم MC ندارد، بنابراین بهبود شخصیت‌ها و ترانه‌ها نیز قابل تحمل نیست. با این حال، این فصل نیز از منظر داستان و شخصیت، به ویژه در Nezuko، من را ناامید می کند. او تبدیل به یک دستگاه نقشه راه رفتن شده است که منطقاً معنی ندارد. این حقیقت که قهرمانان تنها چیزی که برای زندگی کردن نیاز دارند این است که سم را درمان کنند و اتفاقاً نزوکو می تواند زهر را درمان کند بسیار تنبلانه نوشته و ساخته شده است. همین را می توان در مورد قدرت او در زمانی که به حالت شاخه گل درشت گره خورده است گفت. او به طور واقع بینانه نباید قادر به داشتن قدرت احیا کننده همتراز با شیطانی باشد که قربانیان بی شماری را خورده است. وقتی صحبت از نزوکو به میان می آید، نوشته بسیار تنبل است، زیرا همه چیز را می توان با یک ناهنجاری «توضیح» او انجام داد. حالا این بزرگترین مشکل من با این فصل است. در مورد انیمیشن، Abe یک مسابقه نهایی بسیار درخشان را انجام می دهد که کاری را که برای انجام آن ساخته شده است، ایجاد می کند. همانطور که گفته شد، فصل به طور کلی با تکنیک‌های کاهش بودجه سنگینی می‌کند که من متوجه شدم آن‌ها بسیار کشیده‌اند. مانند پرتاب شدن تانجیرو در خارج از ساختمان برای مواجهه با رندر سه بعدی که در طول سفر ثابت می ماند. یا تعداد زیادی فریم ثابت که فقط اجسام سه بعدی در حال حرکت هستند. احساس می‌کنه بی‌حوصله و بی‌معنی. اکثر فصل دارای انیمیشن بسیار معمولی یا ساده است. در مجموع می‌خواهم بگویم که انیمیشن تقریباً در سطح متوسط ​​​​تا متوسط ​​​​بالا به پایان می رسد و این دو در بیشتر موارد یکدیگر را لغو می کنند. واقعاً به نظر می رسد که Demon Slayer برای قالبی ساخته شده است که تمام چربی ها را از بین می برد و داستان را سریع به سمت شما می اندازد. از آنجایی که تمام چربی ها عمیق نیستند، به شخصیت ها عمق بیافزایید، فقط به حرکت دادن طرح کمک می کند. Demon Slayer در نهایت کاری را انجام می دهد که هر داستان شایسته ای می تواند انجام دهد، قوس شخصیت و داستان پس زمینه را به درستی بنویسد. دیو اصلی، نه داکی، بازگویی درستی از چگونگی پیدایش دارد. او هیولایی بود که دنیا را به خاطر اینکه او را تبدیل به یک هیولا کرده بود، سرزنش کرد، اما در نهایت آنها نمی خواهند که شما با او همدردی کنید. این واقعاً به خوبی انجام شده است زیرا آنها سعی نمی‌کنند به شیاطین یک پس‌زمینه غم‌انگیز ارائه دهند که قرار است شما را نسبت به آنها احساس بدی کند - لعنتی نه. آنها افراد بی‌شماری را به قتل می‌رسانند، البته غیرقابل بازخریدی. یک مشکل بزرگ در مورد شیاطین، که در این داستان واقعی متقاعد کننده ثابت شد، این واقعیت است که من در واقع به نظر می رسد که من فقط بعد از مرگ آنها در مورد شیطان صحبت می کنم. اگر قبلاً یا حداکثر، در شروع نبرد، از گذشته دیو مطلع شده بودم، نبرد را بسیار قانع‌کننده‌تر می‌دانستم. دانستن داستان پس زمینه هر دو طرف درگیر درگیری تا سرحد مرگ بسیار جالب تر از این است که یک شخصیت مورد بررسی قرار گیرد در حالی که شخصیت دیگر فقط برچسب "یک دشمن سرسخت" دارد. آنها همچنین به دلیل نداشتن اصطلاح بهتری در مورد نحوه برخورد با مرگ‌های جعلی، از "حمله‌بازی" زیادی استفاده می‌کنند. اینوسوکه بزرگترین لحظه مزخرف را داشت که می‌گوید قلبش را از چاقو زدن دور کرده است. علیرغم این واقعیت که او حمله ای را که در راه است ندید، اما به صورت مخفیانه در پشت سرش قرار گرفت. ما می بینیم که اینوسوکه قبل از اینکه شیطان را ببینیم چاقو خورده است. برای شخصیت ها به همان اندازه که بیننده ناگهانی است. بنابراین گفتن او، "خوبم، قبل از اینکه او مرا به دست آورد، آن را جابجا کردم" کاملاً مزخرف است و اکنون باعث می شود که نویسنده احساس بی ارزشی و تنبلی کند تا تنش ساختگی را اضافه کند و مقیاس دعوا را به حرکت درآورد. بزرگ‌ترین مشکل من با Demon Slayer به طور کلی، داستان سرایی سطحی است. بیایید ترازوی قدرت را در جریان مبارزه نهایی بگیریم. Attack on Titan Season 3 Part 2 این تکنیک را اجرا می کند و به طور کامل از آن برای بازی با احساسات بیننده در مورد اینکه آیا افراد خوب پیروز می شوند یا خیر، استفاده می کند و امیدوار است که هر لحظه همه آن را ایمن کنند. Demon Slayer این کار را با جعل کردن مرگ شخصیت ها انجام می دهد تا آنها را بازگرداند. این سطحی ترین نوشته ای است که می توانید برای این نوع مبارزه استفاده کنید. همین را می توان در مورد بیشتر مسائل من در این فصل گفت، فقط منطقی نیست، به خوبی توضیح داده نشده یا اجرا نشده است، یا فقط سطح سطح است. به همین دلیل است که در محدوده 70 باقی می‌ماند و واقعاً هیچ چیز واقعی در کنار مبارزه نهایی خود ارائه نمی‌کند. مبارزه به خودی خود یک نمایش است اما نمی تواند یک فصل کامل را نجات دهد.

سطح در این فصل به طرز عجیبی بالا می رود، در حالی که دو فصل دیگر باید برای تماشای آن تلاش می کردید، این یکی همه چیز را به سطح دیگری می برد. چیزی که من همیشه از آن شاکی بودم این بود که تا به حال شخصیت ها از نظر شخصیتی اصلاً شبیه انسان نبوده اند، با این حال، در این یکی می توانید ببینید که چقدر هر شخصیت منحصر به فرد است، اوزوی پسری است که می بینیم پر از شخصیت است. شخصیت و همچنین قوی، بر خلاف رنگوکو که شخصیت فوق العاده اجباری خوبی بود، اوزوی می توانیم چندین ویژگی مختلف را در او ببینیم، از کمی خودمحوری و عصیان، کسی که کارهایی را برای خودش انجام می دهد، اما این همه چیز نیست، درون او اهمیت دارد. با اطرافیانش، اما هنوز افرادی هستند که او صرفه جویی را در اولویت قرار می دهد، این یک شخصیت واقع گرایانه است، علاوه بر همه چیز، حتی در مبارزه ای که شانس برنده شدن او به تنهایی صفر بود، او گفت که تنها می رود، زیرا نمی خواست درگیر کردن افراد دیگر برای آسیب دیدن علاوه بر این، ما مبارزات زیبا و انواع تکنیک های بسیار بهتر را می بینیم، چیزهایی مانند حرکت اعضای بدن خود، استفاده از نفس های مختلط، و مبارزه ای که شایسته یک ماه برتر است را می بینیم. اگر دو فصل دیگر Demon Slayer را تماشا کرده اید، برای دیدن بهترین ها آماده شوید

اگر سوپرجنسی شدن همه زنان را کنار بگذاریم. تصویری مضحک، بد و قدیمی از حضور همه زنان در این فصل. فوق العاده بیش از حد جنسیت از شرور اصلی. (اشتباه نکنید، کمی اینجا و آنجا اشکالی ندارد، هدف جمعیتی مشخص است، اما می دانید، اعتبار محصول کلی را حفظ کرده و حتی آزاردهنده شد). فقدان طرح، و مزخرف بودن مقدمه. مبارزه اصلی ابدی که بیش از نیمی از قسمت ها ادامه دارد. سرعت بد فیلمنامه و کات های مداوم زمانی که اکشن به اوج خود می رسد. زنیتسو و شخصیت تحمل ناپذیر او. فریاد بی دلیل و بسیاری از تفاوت های ظریف دیگر. و ما با سکانس های اکشن بی عیب و نقص باقی مانده ایم. ارزش های تولید یادگاری شرورهای اصلی فوق العاده از هر نظر (تا زمانی که یکی از آنها را عصبی کنند و او تحمل ناپذیر شود). پیشینه آن شرورها. نبرد اصلی کاملاً عالی (تا زمانی که آن را بیشتر از آنچه باید بکشند). تانجیرو، اینوسوکه و این بار نیز نزوکو (که از جنسیت فوق العاده شخصیت خود جلوگیری می کند). یک ستون عالی، تنگن (فقط شخصیت برتر و تبعیض جنسی آزار دهنده خود را به خصوص در قسمت های اول فراموش می کند). اگر همه چیزهای بد را حذف می‌کردیم، یک فصل کاملاً خوب می‌گرفتیم (که در ابتدا پوچ است و تشخیص آن بسیار آسان است و می‌دانستیم که نباید وجود داشته باشد). و یا اینکه فصل فقط هفت قسمت طول کشید (مانند قسمت قبلی) یا اینکه داستانی برای گفتن داشت تا یازده قسمت تشکیل دهنده آن را پر کند. اما اینطور نیست و همینطور است، بنابراین به طور کلی یک عدد 7 (باید 6 باشد، اما من واقعاً شخصیت شرور(ها) و داستان آنها را دوست دارم حتی زمانی که قابل پیش بینی باشد... بنابراین من به آن امتیاز دادم. امتیاز اضافی، اما انصافاً 6+ است).