Kazoku Robinson Hyouryuuki: Fushigi na Shima no Flone

Kazoku Robinson Hyouryuuki یک انیمه ماجراجویانه است که خانواده رابینسون را دنبال می‌کند که پس از گرفتار شدن کشتی‌شان در یک طوفان، در جزیره‌ای متروک زندگی می‌کنند. داستان مملو از لحظات بقا، اکتشاف و پیوند خانوادگی است که یادآور داستان کلاسیک «خانواده سوئیسی رابینسون» است. شخصیت‌ها در هنگام سازگاری با محیط جدید خود با چالش‌های مختلفی روبرو می‌شوند و موضوعات انعطاف‌پذیری و نبوغ را به نمایش می‌گذارند. در موضوعات جاودانه خانواده، بقا و ماجراجویی نهفته است. استحکام پیوندهای خانوادگی و انعطاف پذیری روح انسان در برابر ناملایمات را جشن می گیرد. این داستان اهمیت کار گروهی، نبوغ و سازگاری را برجسته می‌کند، زیرا خانواده رابینسون چالش‌های گیر افتادن در جزیره‌ای متروک را بررسی می‌کنند. در نهایت، این یک داستان رشد است، چه به صورت فردی و چه خانوادگی، زیرا آنها یاد می گیرند بر موانع غلبه کنند، از شگفتی های طبیعت قدردانی کنند و لحظاتی را که با هم به اشتراک می گذارند، گرامی بدارند. شامل درگیری های مختلفی است که خانواده رابینسون در طول سفر خود در جزیره متروک با آنها روبرو می شوند. خانواده با چالش فوری یافتن غذا، آب و سرپناه برای حفظ خود در محیط ناآشنا و خشن جزیره روبرو هستند. آنها باید با آب و هوای غیرقابل پیش بینی، زمین های خطرناک و حضور حیوانات وحشی که امنیت آنها را تهدید می کند، مبارزه کنند. اعضای خانواده رابینسون با نقاط قوت، ضعف و اختلاف نظرهای فردی خود دست و پنجه نرم می کنند، که منجر به درگیری ها و اختلافات گاه به گاه می شود که با هم برای زنده ماندن کار می کنند. در مواقعی، خانواده ممکن است با انسان ها یا گروه های دیگری در جزیره مواجه شود که منجر به درگیری بر سر منابع، قلمرو یا برنامه های متفاوت می شود. این تضادها به پیشبرد طرح، آزمایش انعطاف پذیری شخصیت ها و در نهایت به رشد و توسعه آنها در طول انیمه کمک می کند. این انیمه تصاویری جذاب را ارائه می دهد که به زیبایی مناظر سرسبز و سکانس های اکشن پویا محیط جزیره متروک را به تصویر می کشد. سبک انیمیشن تکنیک های سنتی و مدرن را در هم می آمیزد و منجر به صحنه های پر جنب و جوشی می شود که بینندگان را به ماجراجویی خانواده رابینسون می کشاند. از مناظر وسیع سواحل دست نخورده گرفته تا جزئیات پیچیده پناهگاه‌های موقت خانواده، هر فریمی سرشار از داستان‌گویی بصری است. علاوه بر این، طراحی شخصیت‌ها گویا و متمایز است و به هر یک از اعضای خانواده رابینسون اجازه می‌دهد تا در عین برجسته کردن شخصیت منحصربه‌فرد خود برجسته شوند. پایان داستان حول محور نجات نهایی خانواده رابینسون از جزیره متروکه ای است که در آن گیر افتاده اند. پس از مواجهه با چالش‌های متعدد و آموختن درس‌های ارزشمند در مورد بقا، استقامت و اتحاد خانواده، سرانجام می‌توانند برای کمک علامت دهند و با کشتی‌ها یا هواپیماهای عبوری نجات می‌یابند. پایان معمولاً بر رشد و توسعه هر یک از اعضای خانواده در طول دوره آزمایشی آنها تأکید می کند. آنها ممکن است با قدردانی جدیدی از دنیای مدرن به خانه برگردند و بر مبارزات خود در جزیره غلبه کنند. نتیجه گیری اغلب نشان می دهد که پیوند پایدار بین اعضای خانواده ایجاد شده است، زیرا آنها با هم با ناملایمات مواجه می شوند و در نهایت قوی تر و نزدیک تر از همیشه ظاهر می شوند. در حالی که جزئیات خاص پایان ممکن است بسته به اقتباس یا تفسیر داستان متفاوت باشد، موضوع اصلی همچنان یکی از انعطاف‌پذیری، امید و قدرت پایدار پیوندهای خانوادگی است. این انیمه به طور کلی به عنوان یک انیمه خوب در نظر گرفته می شود که به دلیل داستان ماجراجویانه، شخصیت های جذاب و موضوعات اتحاد و بقای خانواده مورد قدردانی قرار می گیرد. این انیمه در بین طرفداران انیمه ماجراجویی و خانواده محور شهرت خوبی به دست آورده است. با این حال، مانند هر انیمیشن دیگری، نظرات در مورد کیفیت آن ممکن است بسته به ترجیحات و سلیقه های فردی متفاوت باشد. اگر از داستان‌های بقا، اکتشاف و پیوندهای خانوادگی لذت می‌برید، ممکن است Kazoku Robinson Hyouryuuki را ساعتی لذت‌بخش بیابید. به طور کلی، این یک سفر جذاب و دلچسب است که طرفداران انیمه های ماجراجویی و خانواده محور احتمالاً از آن لذت خواهند برد.

در روزهای اولیه انیمه، حتی قبل از اینکه من به دنیا بیایم، مجموعه ای از انیمه ها بر اساس کلاسیک های ادبی منتشر شد. آنها با نام تئاتر کمیک کالپیس شروع به کار کردند و از آن زمان نام های زیادی داشته اند. Dog of Flanders، Anne of Green Gables، Heidi و Tom Sawyer همگی در انیمه اقتباس شدند و اینها تنها چند نمونه قابل توجه هستند. همه چیز با مومین در سال 69 شروع شد و جدیدترین آن در سال 2009 منتشر شد. موردی که من به آن نگاه می کنم مربوط به سال 1981 به عنوان بخشی از مجموعه تئاتر جهانی شاهکار است و بر اساس خانواده رابینسون سوئیسی ساخته شده است. داستانی که همه ما اصول اولیه آن را می دانیم. یک خانواده سوئیسی در جزیره‌ای متروک کشتی غرق می‌شوند و در حالی که در انتظار نجات هستند باید برای خود زندگی بسازند. بنابراین، بیایید نگاه کنیم که قالب انیمه چگونه با داستان برخورد کرده است. داستان: انیمه همان داستان اصلی کتاب را دارد. یک خانواده سوئیسی خود را در یک جزیره متروکه کشتی غرق شده می بینند. همین الان می گویم، اصول اولیه وجود دارد، اما این یک اقتباس وفادار نیست. یک چیز، شغل پدر متفاوت است. تعداد بچه ها متفاوت است. سن آنها متفاوت است و در این نسخه به جای همه پسران یک دختر دارند. این انیمه همچنین دلیل بسیار متفاوتی برای سفر آنها ارائه می دهد و به جای باز شدن با آن، به طوفان منتهی می شود. می‌توانم ادامه دهم، اما با وجود تمام عقل‌مان، از مقایسه آن با کتاب دست می‌کشم و به عنوان یک اثر مستقل به آن نگاه می‌کنم. بزرگترین مشکل روایت در واقع یکی از مواردی است که کتاب و انیمه هر دو به اشتراک می گذارند. یعنی این خانواده به طور غیر طبیعی در بقای بیابان خوب هستند. شما خانواده‌ای دارید که از وضعیت مالی خوبی برخوردارند و هیچ پیش‌زمینه‌ای در ساختن آشغال‌ها یا زنده ماندن در بیابان ندارند و همگی در ساختن قایق‌رانی، خانه‌های درختی غول‌پیکر و هر چیز دیگری که برای زندگی راحت نیاز دارند، مهارت دارند. تنها توضیحی که در مورد اینکه پدر چگونه می تواند مدیریت کند این است که او یک بار در مورد این مطالب خوانده است. و در هر صورت، انیمه فاحش تر است زیرا در کتاب آنها چهار فرزند داشتند که کوچکترین آنها هشت فرزند بود. در حالی که در انیمه آنها سه نفر دارند و کوچکترین آنها بسیار جوان است که کاملاً بی استفاده است. بچه هر سه نفر است. رفتار کردن که انگار او در شرایط بقا چیزی فراتر از یک بار سنگین خواهد بود، فقط شکستن تعلیق ناباوری است. نکته مثبت این است که دیدن این خانواده کوچک که تلاش زیادی برای زنده ماندن در شرایط تنبیهی می کنند جالب است. من همچنین اضافه شدن گروه دوم از غرق شدگان را در نیمه دوم سریال دوست دارم. و حس خوبی از سرگرمی وجود دارد، به خصوص در مورد فلون. او به طور مداوم راه هایی برای لذت بردن از خود و موقعیت پیدا می کند. و پیشرفت قطعی نسبت به کتاب در نحوه خروج آنها از جزیره وجود دارد. خانواده بسیار فعال‌تر هستند و اختیارات بسیار بیشتری دارند، در حالی که در کتاب آنها فقط منتظر می‌مانند تا کسی آنها را پیدا کند و سپس برخی تصمیم بگیرند که دوست دارند در جزیره‌ای زندگی کنند که تنها انسان‌های زنده دیگر بستگانشان هستند. شخصیت ها: مشکل بزرگ من با شخصیت ها جک است. و ممکن است فکر کنید، شخصیت را کمی شل کنید، او سه ساله است. نه. زیرا او به معنای واقعی کلمه همه چیزهایی است که با شخصیت های کودک کوچک اشتباه می کند. او با صدای بلند، آزاردهنده است و هیچ چیز ارزشمندی ارائه نمی دهد. هر بار که این بچه در خطر نشان داده می شد، می دانستم که او زنده می ماند اما نمی خواستم. در مقابل، فلون نشان می دهد که چگونه می توان یک شخصیت کودک را به خوبی انجام داد. او به دردسر می افتد و لحظاتی را سپری می کند که در آن کمی آزاردهنده است، اما او همچنین یک شخصیت بسیار سرگرم کننده با روحیه حیله گر و ماجراجو است. شما می توانید بدترین لحظات او را ببخشید زیرا او بیشتر اوقات لذت بخش است. پدر و مادر و برادر بزرگتر کمی ملایم اما خوب هستند. تام تام و مستر مورتون که بعداً به آنها ملحق می شوند، در واقع شخصیت های بسیار جالبی هستند. آنها اطلاعات کافی در مورد تاریخچه خود به شما می دهند تا بتوانید وضعیت آنها را بدون اینکه شما را با فلاش بک یا توضیح طولانی درباره آنها غافلگیر کنید، مشخص کنید. هنر: اثر هنری سن خود را نشان می دهد. راستش را بخواهید، سبک قدیمی هنوز از نظر شخصیت ها، پس زمینه ها و صحنه های طبیعت بسیار خوب به نظر می رسد. مطمئناً برای همه نخواهد بود. قطعاً بخشی از مخاطبان نمی توانند چیزهایی را تحمل کنند که به این تاریخ به نظر می رسند. تنها مشکل واقعی من با این هنر این است که برخی از حیوانات بسیار بد به نظر می رسند و تعداد زیادی صحنه وجود دارد که شخصیت ها را از دور می بینید و آنها بسیار کچل و بدون جزئیات به نظر می رسند. گرگ ها هیچ شباهتی به گرگ ندارند. کانگوروهایی که در انتها می بینید مانند جهنم ناجور به نظر می رسند. حتی کاسکوس کاملاً خشن به نظر می رسد و شما همیشه آن را می بینید. صدا: بازیگری تا حد زیادی خوب انجام شده است. ماتسوئو یوشیکو، فورویا تورو، هیرای میچیکو، کوبایاشی اوسامو، شیویا یوکو و ناگای ایچیرو همگی عملکردهای قابل‌توجهی ارائه می‌کنند. به ویژه ماتسو. یک اجرای بد از کوزاکا ماکوتو می آید. موضوع اینجاست. من او را سرزنش نمی کنم. او صدای یک کودک سه ساله نفرت انگیز را می گوید که مدام فریاد می زند. کسی را برای من پیدا کنید که بتواند این کار را انجام دهد و عملکردی قوی و ظریف ارائه دهد. موسیقی خوب است. بزرگترین مشکل من با آن این است که کمی بیش از حد و تکراری است. مثلاً، هر زمان که یک لحظه شدید باشد، همان حلقه ده ثانیه‌ای را می‌نوازند، زیرا این موسیقی «شدید» آنهاست و بعد از مدتی از شنیدن آن خسته شدم. هوی: وجود ندارد. بخش زیادی از آن را می توان به خاطر خانواده بودن نسبت داد. اما، صادقانه بگویم، اگر انیمه ای از اوایل دهه 80 را پیدا کنم که به هر طریقی هویای معنی دار داشته باشد، شگفت زده خواهم شد. زمینه های بهبود: 1. جک را از دست بدهید یا او را پیر کنید. داشتن یک فرزند بزرگتر، مثلاً هشت، باعث می شود شخصیت پیچیده تر و کمتر آزار دهنده باشد. بنابراین، به جای اینکه او بدترین قسمت انیمه باشد، ممکن است قابل تحمل باشد. 2. تنوع موسیقی بیشتری داشته باشید. پخش همان حلقه های کوتاه در پنجاه قسمت فقط باعث قدیمی شدن آنها می شود. 3. توضیح بهتری در مورد مهارت های پدر به ما بدهید. به ما بگویید که او قبل از تحصیل در رشته پزشکی یا چیزی دیگر، ساختمان سازی می کرد. این بهترین توضیح در جهان نخواهد بود، اما بهتر از آن است که او یک بار در مورد ساختمان بخواند. افکار نهایی: این انیمه لحظات خود را دارد. عناصر مشخصی دارد که بر لذت تأثیر می گذارد. مثل شخصیت سه ساله لعنتی. اما این یک بازی نسبتا لذت بخش با حس ماجراجویی است. فلون شخصیت خوبی است و هنر، به همان اندازه که با حیوانات قدیمی و بد است، هنوز هم بسیار خوب به نظر می رسد. در پایان، من به این یکی 6/10 می دهم. اگر واقعاً کنجکاو هستید که مفهوم خانواده رابینسون سوئیسی را ببینید که به یک انیمه تبدیل شده است، من به آن ساعت می دهم. این یک شاهکار انیمه نیست اما به اندازه کافی مناسب است.