Hakuouki

من فکر می کنم مردم احساسات متفاوتی در مورد این یکی خواهند داشت. برای من که با یک بررسی در سال 2023 برمی گردم، هنوز هم این یکی را دوست دارم. نه به خاطر بازیگران تمام مردانه یا حرمسرای معکوس، بلکه بیشتر به این دلیل که در زمانی که آن را دیدم، زمانی که بسیاری از انیمه‌ها مبتنی بر داستان کم داستان بودند، من را ادامه داد. گزارش امروز، ممکن است برای شما ترسناک و عدم توسعه شخصیت به نظر برسد (مورد چیزورو). مورد علاقه من از کل مجموعه، تنها هیجیکاتا توشیزو من و کل گروه بازیگران صحنه های انیمیشن عالی، مبارزه و اپیزودهای پر اکشن خواهد بود. من این واقعیت را دوست دارم که پایه های تاریخی زیادی در داستان وجود دارد، حتی ما نمی توانیم بگوییم این یک انیمیشن تاریخی بسیار دقیق است. فکر می‌کنم انیمه خوبی است که آن را امتحان کنید، اگر به پسرهای مرد مو بلند علاقه دارید و از روش‌های عاشقانه خشمگین هستید.

برای من، این انیمه نمره بدی در داستان، شخصیت و لذت می گیرد. من احساس می کنم که انیمه پتانسیل فوق العاده شگفت انگیزی را دارد. اما عدم توسعه وجود داشت. چند قسمت اول تا آنجا که توسعه طرح پیش می رود کند بود. با وجود اینکه در وسط صحنه دعوا باز شد و من آنجا نشسته بودم و فکر می کردم چه خبر است؟ آیا آنها شیاطین هستند؟ در حوالی اپیزود 5 سرعت گرفت. فصل دوم فقط توسعه داستانی ندارد. تمرکز بر کشتار و افتخار مرگ و مرگ و مرگ بیشتر است. خودشه. در هر قسمت یک مشت آدم می میرند یا می میرند و قطعا کشته می شوند. آنها اساساً هر شخصیت اصلی را جدا از راوی می کشند، به همین دلیل من می خواهم آن را در دسته تراژدی های شکسپیر قرار دهم. با این حال، تفسیر داستان توسعه طرح را آزار می دهد اما در واقع به توسعه نمی رسد. احساس می‌کنم دنباله‌ها به دنبال توسعه داستان این فصل و فصل 2 هستند و آنها باید از همان ابتدا این کار را می‌کردند. برای داستان عشق هم نظراتی دارم. خیلی بد بود در ابتدا دو علاقه وجود داشت و در تمام طول مسیر شما این را به عقب و جلو می گذرانید، مثل اینکه آنها خیلی مطمئن نبودند که عاشق چه کسی باشند. بنابراین، پسری که با او به پایان رسید این بود که من او را مانند یک خواهر در التماس دوست دارم و در پایان مثل یک عاشق دوستت دارم. با وجود اینکه اشاراتی وجود داشت که او علاقه مند به عشق بود. گیج کننده بود. زمانی که آنها تصمیم گرفتند پسر عاشق دیگر مبتلا به سل را بکشند. مثل O بود، بنابراین آنها تصمیم گرفتند با پسر دیگر بروند. واقعاً عجیب بود هیچ پیشرفتی وجود نداشت، بنابراین هیچ وابستگی عاطفی به عنوان ناظر وجود نداشت. مثل این بود که... این اتفاق افتاد. از پایان متنفرم من هنوز در تلاشم تا بفهمم که آیا شخصیت اصلی در پایان مرد یا نه. خیلی مبهم بود از نظر داستانی قطعاً فضایی برای ایجاد دوستی وجود داشت و طرح داستان حتی در صحنه‌های نبرد می‌توانست خیلی بیشتر توسعه یابد.