Kaze ga Tsuyoku Fuiteiru

من به شدت این انیمه را توصیه می کنم! شما حتما باید به این ساعت یک ساعت بدهید! پشیمان نخواهید شد! من به ندرت تا به حال نقد می نویسم اما می دانستم که باید با این انیمیشن! این انیمه باعث شد من بخندم و گریه کنم و تشویق کنم و تمام احساساتی که شخصیت ها دارند را تجربه کنم! وقتی می خواستند به رکوردهای شخصی خود برسند آنقدر تشویقشان می کردم و حتی وقتی کسی به چیزی می رسید اشک می ریختم! من خودم به هیچ وجه ورزشکار نیستم اما از این انیمه بسیار قدردانی می کنم! رشد شخصیت شگفت‌انگیز است و به هر شخصیت زمان کافی روی صفحه نمایش داده می‌شود که احساس می‌کند دارم سفر همه را دنبال می‌کنم! اگر قسمت های بیشتری داشتیم حتما بهش 10 میدم ;p وقتی تموم شد خیلی ناراحت شدم!

در حالی که من برای انیمه احترام خاصی احساس می کنم، بیان اینکه چرا از آن راضی نبودم معنی دار بود. چیزی که من در اینجا خیلی دوست دارم این است که طرح داستان را حول شخصیت‌های قدیمی‌تر، با تجربه‌تر و آرام‌تر بسازم. پویایی ایجاد شده توسط آن واقعاً به سازندگان این امکان را می دهد که محیط متفکرانه و هوشمندانه تری تولید کنند. همچنین، بیشتر شخصیت ها در واقع جالب، متفاوت از یکدیگر و دوست داشتنی هستند. علاوه بر این، خود داستان می‌تواند ایده‌ها را بدون توضیح بیشتر منتقل کند. در نتیجه، بسیار ناامیدکننده است که ببینیم چقدر توضیح غیرضروری، ناپختگی آزاردهنده و آشفتگی عاطفی «مصنوعی» به داستان اضافه شده است. مخصوصاً در دو قسمت اول هنگام به تصویر کشیدن اختلافات شخصیت ها بسیار زیاده روی می شود. علاوه بر این، طوفان فراگیر عبارات انگیزشی وجود دارد که اصلاً مورد نیاز نیست: خود داستان همانطور که هست انگیزه‌بخش است. حرف من این است که با پختگی بیشتر و تمرکز روی خط داستانی، این می توانست یک انیمه فوق العاده باشد. در نهایت، من پاسخ خود را به سوال تکراری انیمه "دویدن چیست؟" پیدا کردم: این یک سوال احمقانه است - پاسخ می تواند پیش پا افتاده باشد یا ربطی به دویدن نداشته باشد. و از تظاهر به نوشتن افلاطون دست بردارید. این ادعایی است.

Run with the wind واقعاً آنچه را که یک انیمه ورزشی باید پرشور، نشاط آور و واقع گرایانه باشد، تجسم می دهد. در حالی که نمایش هایی با توطئه های نسبتاً معمولی از یک قهرمان داستان که با قد خود مبارزه می کند یا قابل توجه است، وجود دارد، کازه گا بر جنبه احساسی تر آن تمرکز می کند و کل داستان حول محور رسیدن به اهداف و رویارویی با خود واقعی خود می چرخد. در حال اجرا این اولین باری بود که یک انیمیشن ورزشی مبتنی بر دویدن را تماشا می‌کردم و به عنوان کسی که از دویدن متنفرم اما هنوز هر روز به سختی به مدت 10 دقیقه می‌دویدم، هرگز بیشتر با شخصیت‌های هیچ برنامه‌ای ارتباط برقرار نکردم. Kazega شخصیت هایی دارد که از دویدن متنفرند و نتوانستند برای نجات جان خود بدومند و شخصیت هایی که دویدن برای آنها تمام زندگی آنهاست. این برای فردی که از دویدن متنفر است بسیار انگیزه بخش است و این واقعاً جذابیت نمایش است. کازه گا چندین موضوع نسبتاً عمیق را برجسته می کند - روابط، کار، اعتیاد، نژادپرستی و شکست. تماشای کاکرو، هایجی و یوکی که همگی با زندگی شخصی خود دست و پنجه نرم می کنند بسیار آشنا بود. فقط ای کاش می توانستم افرادی را داشته باشم که همانطور که آن 10 نفر از یکدیگر حمایت کردند، از من حمایت می کردند. جایی در حین تماشای نمایش، من نیز شروع به تعجب کردم که معنای "دویدن" چیست. چند خط آخر اپیزود آخر، کاکرو که به هایجی گفت: "دویدن تو هستی" در حالی که هر دو درخشیدند، نه تنها پاسخی برای خودشان، بلکه برای همه کسانی بود که سریال را تماشا می کردند. این به من انگیزه تازه ای داد تا آنچه را که در زندگی دوست دارم دنبال کنم. آخرین چیزی که دوست دارم برجسته کنم سرعت است. اگرچه ممکن است در ابتدا خیلی کند و در وسط خیلی سریع به نظر برسد، اما برای نمایشی که Kaze ga است عالی بود. نتایج مهم نیستند، مهم این است که چرا کاری را که انجام می‌دهید انجام می‌دهید و چرا آنچه را که دوست دارید دوست دارید و سرعت به این رویکرد وفادار می‌ماند. کازه گا یک تجربه واقعا انقلابی بود و من به زودی به عنوان یک تماشاگر تکراری باز خواهم گشت. درس های زیادی از این نمایش می توان گرفت و درس های زیادی برای استفاده در واقعیت وجود دارد. من معتقدم کاکرو و هایجی برای همیشه در قلب من زنده خواهند ماند.