Kanojo, Okarishimasu 2nd Season

تماشای خشک شدن رنگ استفاده بهتری از زمان خواهد بود. کم‌مصرف‌ترین چیزی که احتمالاً می‌توانید به آن فکر کنید، هنوز بهتر از تماشای این بدترین نمایش واقعی است که تا به حال دیده‌ام. از شنیدن کسی که این اسم را می گوید گوش هایم می سوزد. من می خواهم این سطل زباله به نام نمایش از روی زمین محو شود. هیچ اتفاقی نمی‌افتد، هیچ‌وقت تمام نمایش وجود ندارد، هیچ پیشرفتی وجود ندارد، شخصیت اصلی بدترین شخصیتی است که تا به حال دیده‌ام، و من فیلم‌های بی‌حساب Iseki را تماشا می‌کنم. من نمی توانم با کلمات بیان کنم که این اتلاف وقت و سوزاندن انبوه زباله به نام نمایش چقدر وحشتناک است.

این انیمه ای است که کمتر انتظار داشتم ادامه داشته باشد، اما بنا به دلایلی چنین شد. شخصیت اصلی بیش از حد بیش از حد فکر می کند و اغلب زمانی که با نقش اول زن ملاقات می کند با خودش صحبت می کند. لحظات ناخوشایند زیادی وجود دارد که باعث می شود عاشقانه کند احساس شود، به خصوص در مورد رابطه آنها که هنوز مشخص نیست. شاید به این دلیل که موضوع اولیه درباره یک دوست دختر اجاره‌ای بود، این عاشقانه کند به نظر می‌رسد. من در مورد پیشرفت عاشقانه آنها کنجکاو هستم، اما داستان به قدری کند پیش می رود که من زبانم را خالی می کنم. این فقط نظر شخصی من است. من آن را فقط برای تکمیل لیست انیمه های تماشا شده خود تماشا کردم. این اولین بار است که ناراحتی خود را در اینجا بیان می کنم و امتیاز ضعیفی می دهم.

12 قسمت دیگر از یکی از بهترین خانم‌های جوان در انیمه که در یکی از بدترین انیمه‌ها تلف می‌شوند، با برخی افراد عجیب و غریب دیگر که برای ایجاد این بخش کم داستان از زندگی در آنجا پرتاب شده‌اند. به کنار شوخی ها، بدیهی است (امیدوارم) همه می دانند که کازویا یک آدم عجیب و غریب است، بنابراین نوشتن یک بررسی مانند بسیاری از افراد در این سایت که موعظه می کنند تا چه حد از نظر اخلاقی فاسد است، برای من وسوسه انگیز نیست. تقسیم بندی اصلی که تمایل دارد اتفاق بیفتد، احتمالاً تقسیم بین افرادی است که می توانند از آن لذت ببرند، و کسانی که برای این کار بیش از حد عصبانی هستند. من احتمالاً از این نظر 60-40 هستم، از این رو امتیاز. احتمالاً حتی کمتر از فصل اول طرح اساسی وجود دارد که چیزهای زیادی می گوید. اگرچه بسیار شبیه پیش درآمد، بعداً در فصل برای من به طرز دردناکی خسته کننده می شود، و پسر این قسمت ها کند هستند. شما می توانید 3 یا 4 اپ های آخر را درک کنید حتی اگر آن را با سرعت 2 برابر تماشا کنید و من شخصاً حدود 60 دقیقه مطالب را با 20 دقیقه به پایان رساندم. روکا و سومی کوچکترین ناز نیستند، بلکه فقط دختران انیمه آزاردهنده و مسخره ای باورنکردنی هستند. این که هیچ مقدار محتوایی نباید حول آن بچرخد، که به اندازه کافی درباره این واقعیت می گوید که اپیزودهای کاملی به آنها اختصاص داده شده است، و نه خط داستانی یا عاشقانه اصلی - این خیلی بهتر نیست، اما حداقل جنبه توسعه یافته تری است که ما داریم. در واقع تصمیم گرفتم تماشا کنم از این نظر، اتفاقات زیادی بین کازویا و چیزورو در این فصل رخ نمی‌دهد، که جای زیادی برای چیزهای تصادفی دیگر باقی می‌گذارد. به هیچ وجه چیز خوبی نیست یکی از اصلی‌ترین چیزهایی که در هر ثانیه از نمایش احساس می‌کند، احتمالاً شخصیت و دیالوگ‌های کازویا است. واقعاً چه کسی به واکنش های اغراق آمیز او می خندد؟ این ضعیف‌ترین و کم‌عمق‌ترین شکل کمدی است، جایی که نویسنده حتی نمی‌توانست به هیچ دیالوگ خنده‌داری فکر کند (اگرچه این امر مستلزم شوخ بودن کازویا است که امکان‌پذیر نیست)، بنابراین او به واکنش‌های اغراق‌آمیز نسبت به هر چیزی که طرف‌های کازویا می‌گویند متکی است. خیلی دردناکه لطفا برای یک بار هم که شده صحبت کنید، به جای اینکه همیشه غافلگیر شوید و ساکت بمانید یا نام همکارتان ("چیزورو سان...؟") را صدا بزنید. نیمی از اوقات آنها حتی چیزی نمی گویند که شگفت آور است، که واکنش او را کاملا احمقانه می کند، و نیمی دیگر همان است، به جز اینکه کازویا بیش از حد به آنچه آنها می گویند مانند یک فرد عجیب و غریب که هست، می خواند و بنابراین به طرز قابل اعتمادی متوجه می شود. تعجب از مفهوم جنسی که او معتقد است ممکن است کلمات آنها داشته باشد. برشی از زندگی شامل شخصیت‌های کاملا مضحک، البته نه چندان آزاردهنده (به غیر از ذوب‌های روکا که تماشای آن‌ها خشمگین‌کننده است)، همین. ایده‌ها یا بهتر بگوییم تکه‌ای از محتوای زندگی که نمایش نشان می‌دهد احتمالاً متوسط ​​یا کمی بالاتر هستند، اما این فقط به دلیل نوشتن راحت مضحک ممکن است مانند افرادی که به طور تصادفی با یکدیگر در آن شهر بزرگ ملاقات می‌کنند، که انصافاً چنین است. کمتر از فصل اول رایج است. اگرچه مضحک است، اما به نوعی به نمایش ارزش سرگرمی می بخشد، زیرا شخصیت های اصلی آن خیلی سریع و اغلب در بسیاری از طرح ها درگیر می شوند. برای لذت بردن، اگر نمی توانید به طرح خوب فکر کنید، حداقل آن را به این شکل بسازید، جایی که هیچ زمانی را برای رئالیسم صرف نمی کنید، بلکه باعث می شوید شخصیت ها با هم ملاقات کنند و خیلی سریع وارد برش زندگی شوند. زمان. بسیار کلیشه ای، هیچ چیز واقعاً اصلی یا پیچیده یا با کیفیتی نیست، به جز خط داستانی بالقوه اصلی که آنطور که ذکر شد پیشرفت چندانی نمی کند. با توجه به ماهیت نوشته به طور کلی، ستایش از آن برای آشکار کردن مضامین عمیق تنهایی و وابستگی به دوست دخترهای اجاره‌ای اشتباه به نظر می‌رسد - این بیشتر یک انتخاب سطحی به خاطر کمدی آسان و خدمات طرفداران است تا اجرای معنادار. با این اوصاف، گاهی اوقات می‌توان آن را تماشا کرد، حتی زمانی که شخصیت‌ها/روشن‌های خاصی مانند مادربزرگ درگیر هستند، لذت‌بخش است، اما خنده‌دار نیست. از این گذشته، شوخی ندارد، فقط طنز بی‌نظیر و شخصیت انیمه معمولی واکنش‌های طنز نشان می‌دهد. از این نظر حتی کمتر از فصل اول الهام گرفته شده است. اقدامات کازویا ممکن است گاهی اوقات کاملاً ترسناک باشد و باعث شود شما نه تنها شخصیت او، بلکه شخصیت خود را نیز زیر سوال ببرید، زیرا حداقل در مورد من می توانید آن را بخندید. معمولاً من به داستان‌ها و شخصیت‌های مضحک می‌خندم و می‌توانم آن‌ها را راحت کنم، حتی اگر خزنده باشند، اما کارهای او آنقدر بد بود که در واقع باعث شد به خودم شک کنم و اینکه آیا این کار درست است یا خیر. همه چیز با این واقعیت بدتر شده است که یکی از محترم ترین خانم های جوانی که من تماشا کرده ام، که ظاهر، مغز، مهارت های اجتماعی، درک، رفتار، سخت کوشی و حرفه ای بودن را به شیوه ای واقع بینانه ترکیب می کند و به او علاقه مند شده است. من همه طرفدار فاش شدن "نیازمند و تنها" بودن او نبودم، زیرا این امر کمی دور از ذهن و راحت به نظر می رسید تا MC به طور واقع بینانه با او کنار بیاید، اما حدس می زنم که خیلی مسخره نبود. یک مشکل جزئی در مورد یک دختر داغ "نیازمند" با مهارت های اجتماعی وجود دارد که در واقعیت مجرد است، و علاوه بر این، به قول سریال تنها است، که مطمئنم متوجه می شوید، اما این یک نوع روانکاوی عمیق تر است که من احتمالاً نباید برای چنین نمایشی زحمت بکشم. یکی از چیزهایی که به نظرم خیلی بامزه بود این بود که چگونه احساسات او را به تصویر می‌کشیدند، منظورم این است که فقط می‌توانم بگویم که کاملاً واقع‌بینانه و در نتیجه قانع‌کننده بود، همه رفتارها، افکار کوچک (نه منحرف)، طرز فکر و گم شدن در لحظه یا موضوعات خاص دیگر مانند احساس آسیب پذیری/قضاوت شدن. چنین احساسات قابل ربطی (به غیر از تمام ذهنیت رقت انگیز بازنده بدون اعتماد به نفس بی دوست)، نه اینکه بخواهم چیزی را با چنین مردی در میان بگذارم. به نظر می‌رسد که استودیو/نویسنده به وضوح می‌دانست که چیزی که خلق می‌کنند از طریق کلیشه‌ها، خدمات طرفداران و خط داستانی فانتزی مردانه کم عمق و در عین حال جذاب به اندازه کافی جذاب خواهد بود. به‌عنوان کسی که بیشتر آن را تماشا می‌کرد، هر چند تکه‌های بزرگ را رد می‌کرد، از این نظر احساس می‌کنم قربانی شده‌ام.