Itou Junji: Collection

مجموعه جونجی ایتو: نگاهی اجمالی به نبوغ گروتسکک، با فضایی برای پیشرفت به عنوان یکی از طرفداران جونجی ایتو، مشتاقانه انیمه "مجموعه جونجی ایتو" را بلعیدم، به امید ترجمه ای مهیج از مانگای ترسناک نمادین او. در حالی که به درجه تب و تاب وحشتی که مطالب منبع تداعی می‌کند نمی‌رسید، نگاهی اجمالی به درخشش نگران‌کننده ذهن ایتو داشت و باعث شد که هم بیشتر بخواهم و هم از چالش‌های اقتباس از آثارش قدردانی کنم. Symphony of Shadows (اما شاید نیاز به تقویت باس داشته باشد) یکی از بزرگترین نقاط قوت ایتو تسلط او به سیاه و سفید است. تضادهای شدید، بازی نور و سایه، همگی سمفونی ترس را می‌بافند که در ناخودآگاه شما نفوذ می‌کند. این انیمه اگرچه یک کپی برده‌وار نیست، اما تلاش می‌کند تا این ماهیت را به تصویر بکشد. در حالی که پالت پر جنب و جوش گاهی اوقات با فضای مورد نظر در تضاد است، لحظاتی وجود دارد که انیمیشن واقعا می درخشد. زیبایی ناقص: شمشیر دو لبه انیمیشن کیفیت انیمیشن، اگرچه در حد برخی از تولیدات سطح بالا نیست، اما جذابیت منحصر به فرد خود را دارد. این سبک روان و پرهزینه ای نیست که ممکن است انتظارش را داشته باشید، بلکه یک انتخاب عمدی است که نشان دهنده کیفیت خش دار و تقریباً رویایی هنر Ito است. ممکن است برخی آن را بی‌رحمانه بدانند، اما من از تلاش برای گرفتن انرژی خام و ناراحت‌کننده پانل‌های مانگا قدردانی می‌کنم. با این حال، نمی توانم لحظاتی را که انیمیشن کوتاه می شود نادیده بگیرم. برخی از صحنه‌ها فاقد جزئیات و عمقی هستند که واقعاً خلاقیت‌های گروتسک ایتو را زنده می‌کند. حرکات شخصیت ها ممکن است سفت به نظر برسد و محیط ها گهگاه بافت ظالمانه ای را که مانگا را بسیار وحشتناک می کند از دست می دهند. Whispers of Horror: سکوت جیغ کجاست؟ یکی از چیزهایی که من بیشتر در مورد کارهای ایتو دوست دارم این است که چگونه به سکوت و ابهام اجازه می دهد حرف بزند. متأسفانه انیمه کمی بیش از حد به نمایش متکی است. در حالی که توضیحی لازم است، دیالوگ‌های بی‌معنا و روایت طاقت‌فرسا گاهی جریان را مختل می‌کند و تعلیق را کمرنگ می‌کند. من آرزوی لحظات بیشتری را داشتم که در آن تصاویر بصری بتوانند خودشان صحبت کنند، همانطور که آنها این کار را با استادی در مانگا انجام می دهند. بذر امید برای اوزوماکی و فراتر از آن «مجموعه جونجی ایتو» علیرغم کاستی هایی که داشت، بذر امیدی را برای اقتباس های آینده کاشت. این ثابت کرد که ترجمه دید منحصر به فرد ایتو به صفحه غیرممکن نیست و با اصلاح، می تواند واقعاً وحشتناک باشد. اقتباس آتی "Uzumaki" با تمرکز بر گرفتن سبک پیچیده سیاه و سفید، من را محتاطانه خوشبین کرده است. نتیجه: «مجموعه جونجی ایتو» ممکن است ترجمه بی‌نقصی از درخشش هیجان‌انگیز مانگا نباشد، اما آزمایشی ستودنی است که نگاهی اجمالی به نبوغ عجیب جونجی ایتو دارد. در حالی که اشتیاق من برای ترس عمیق‌تر و داستان‌سرایی ظریف‌تر از مواد منبع را برانگیخت، همچنین هیجانی را برای پتانسیل اقتباس‌های آینده برای اجرای عدالت در مورد شاهکارهای ناراحت‌کننده او برانگیخت. اگر از طرفداران کارهای ایتو هستید، ارزش دیدن را دارد، اما ذهن خود را باز نگه دارید و به یاد داشته باشید، کابوس های واقعی هنوز در صفحات مانگا وجود دارند.

جونجی ایتو یکی از هنرمندان مانگای مورد علاقه من در تمام دوران است و داستان های ترسناک کوتاه او حداقل می توان گفت شگفت انگیز است. با این حال من باور نمی کنم که انیمه چیزی را به تصویر می کشد که داستان های او را تا این حد موثر و هولناک کرده است. خواندن آثار ایتو روش معمولی را نشان می‌دهد که او به خوبی انجام می‌دهد و آن را به خوبی انجام می‌دهد که صفحاتی را تا یک صفحه با جزئیات بسیار هنری هولناک می‌سازد که فوراً با تأثیرگذاری و افزایش چشم‌ها آشکار می‌شود. متأسفانه انیمه موفق به ثبت این موضوع نمی شود و در نهایت وقت شما را تلف می کند. من فقط به این انیمه یک "احساس ترکیبی" و "6/10" می دهم، زیرا علیرغم ناراحتی هایم با این اقتباس ها، فکر می کنم دیدن کارهای او که به انیمیشن ترجمه شده اند، چیز خوبی برای دیدن است و من را برای آینده بسیار هیجان زده می کند. همچنین دانستن کسانی که به سادگی وقت خواندن مانگای او را ندارند، می توانند حداقل اکنون آن را به نوعی تجربه کنند و شاید آنقدر در آن غرق شده باشند که در نهایت مانگا را بخوانند، تجربه اوج واقعی هستند. TL;DR، فقط مانگا را بخوانید، از این دنیا خارج است بهتر از این که انیمه باشد

من به این نمایش 7 امتیاز دادم، اما قطعاً احساسات متفاوتی در مورد آن دارم. آثار ایتو از بهترین آثار ترسناکی هستند که تا کنون نوشته شده است. دوره زمانی. با این حال، این نمایش با برخی از عناصری که محصول نهایی را مختل می کرد، دست و پنجه نرم کرد. بزرگترین مشکل در این مورد انتخاب داستان های آن است. مانند همه نویسندگان، ایتو دارای چند ضربه و برخی از دست دادن ها است و این سریال بیشتر از تعداد بازدیدها اقتباس می کند. همچنین فقط بخش‌هایی از برخی داستان‌ها را اقتباس می‌کند، مانند داستان‌های اوشیکیری، که برخی از موارد مورد علاقه من هستند، اما بهتر بود داستان‌های اوشیکیری را کامل اقتباس می‌کردم. همچنین دو فصل از Tomie را اقتباس کرده است. چیزی که مردم را بیش از هر چیز دیگری در مورد نمایش آزار می دهد، سبک انیمیشن است. انیمیشن بسیار ثابت است و تصاویر ثابت زیادی در انیمیشن استفاده شده است. من شخصا فکر می کنم که این برای انیمیشن سازی آثار ایتو خوب عمل می کند، اما افرادی که از انیمیشن پویاتر لذت می برند ممکن است این موضوع را ناامید کننده بدانند. در مجموع، این نمایش فراز و نشیب دارد. در اینجا چند تا از بهترین داستان هایی که اقتباس شده است آورده شده است: گلیسیرید (چند بار این را دوباره تماشا کردم چون خیلی خوب است)، رویاهای طولانی (همچنین باورنکردنی)، دختری در چهارراه (بخشی از یک داستان طولانی تر).