Hellsing

Hellsing شواهدی مبنی بر اعتبار تأکید بر هنر، موسیقی متن، شخصیت پردازی و داستان سرایی بصری بر روی رویکردی متمرکز بر جهان سازی سخت و ارائه مستقیم تر ارائه می دهد. هر دو روش معتبر هستند و می توانند به خوبی اجرا شوند، اما Hellsing رویکرد چالش برانگیزتری را برای تفسیر خود از یک مانگای ناتمام اتخاذ می کند. با توجه به زمان زیادی که صرف شکل‌دهی شخصیت‌ها، کاوش در سبک منحصربه‌فرد کار، و معرفی یکی از تاثیرگذارترین موسیقی متن‌های انیمه می‌شود، شکاف‌های زیادی در داستان‌سرایی وجود دارد، مانند داستان‌های افسانه‌ای که نیاز به کاوش بیشتر دارد، صفحات گمشده داستان‌های اصلی، و شخصیت های مرکزی که به طرز تکان دهنده ای سریع بی ربط می شوند. این متأسفانه (به احتمال زیاد) به دلیل زمان کوتاه انیمه است که به دلیل تکمیل آن قبل از انجام مانگا Hellsing است. از آنجایی که زمینه زیادی برای کار با شکاف‌های زیادی وجود نداشت، با توضیحات نسبتاً مناسب (غیرقابل توجه) پر شد که نتیجه‌ای ناگوار را برای برخی از شخصیت‌ها و خطوط داستانی واقعاً فریبنده باقی می‌گذارد. علاوه بر هنر و موسیقی، Hellsing دیدگاه دلپذیری از درگیری چندوجهی هیولاها در دنیای پرخاشگرانه انسانی را به نمایش می گذارد. حق و نادرست بودن، در مقابل انجام دادن، مفهوم انتخاب در انتخاب اختیار. به طور خلاصه: Hellsing یک انیمه متمایل به موضوعی/بین فردی با صدا و هنر عالی است، اما با رویکرد ضعیف آن برای ایجاد نتیجه‌گیری برای یک مانگای ناتمام، شکست خورده است. من به هر کسی که شیفته فانتزی تاریک، مذهب، و نظامی است، و همچنین به اکثر تماشاگران انیمه به طور کلی توصیه می کنم زیرا فقط 13 قسمت است.

من یک طرفدار بزرگ Hellsing هستم. مانگای آن جزو اولین مانگاهایی بود که خواندم و تا به امروز از نظر من بسیار باحال باقی مانده است. با این حال، هر دو نسخه انیمه آن فراتر از imo ناامید کننده، فراتر از ناامید کننده هستند. من حتی آنها را عینی بسیار بد می نامم و سلیقه هر فردی را که حتی فکر می کند خوب است، مهم نیست که چقدر محبوب هستند، زیر سوال می برم. این یکی از آن‌ها به‌طور خاص واقعاً تقریباً هیچ ویژگی بازخریدی نداشت. برای کوتاه ماندن، لطفا وقت خود را برای تماشای آن تلف نکنید. داستان واقعاً عمومی است و شخصیت ها عمدتاً صاف و خسته کننده هستند. در مانگا که حداقل با خیلی باحال بودن جبران شد. اما در این انیمه عوامل دیگر به قدری حواس را از آن منحرف می کنند، که شاید فقط Alucard تا حدودی سرد باقی بماند و صحنه های او تنها چیزی است که باید منتظر آن بود. این انیمیشن واقعاً ارزان به نظر می رسد و منابع عالی از بصری و اکشن را هدر می دهد. وقایع هر قسمت حاوی سوالات بیشتری در مورد اسرار غیر قابل توضیح و بسیاری از تصمیمات بی حس کننده است. بهترین بخش نمایش، موسیقی متن آن است که بسیار خوب است، اما حتی این نیز نمی تواند به ارتقای محتوای ناامیدکننده ناامیدکننده کمک کند، و در واقع گاهی اوقات حتی با رویدادهای داستان در تضاد است و نامناسب به نظر می رسد. اما به هر حال این انیمه برای من بسیار ناامید کننده است زیرا من عاشق جهنم هستم. از تماشای این فیلم پشیمانم و ای کاش می توانستم وقتم را به عقب برگردانم.

Ultime را تماشا نکردم، اما آن را خراب کنید. به هر حال این نقد من است. نمی دانم این نمایش را بیش از حد احساس می کنم یا نه. این سبک واقعاً متمایز دارد، و برخی از بازیگران اصلی خوب هستند، اما هنوز هم موفق به تولید چند قسمت فراموش نشدنی می شود. در سه قسمت آخر یک جورهایی به هم ریخته می شود. همچنین، من شخصیت سراس را کمی عجیب می‌دانم، زیرا مطمئن هستم که او بیشتر وقت خود را در این نمایش در اختیار دارد، با این حال پیشرفت او در تمام طول مدت تقریباً مانند یک شخصیت فرعی بی‌اهمیت تلقی می‌شود. درست است، کمی عجیب است. مایه شرمساری است زیرا در ابتدا تضاد او با خون آشام بودن را جالب دیدم. یعنی اینطور نیست که هیچ قسمت عالی در این سریال وجود نداشته باشد اما هنوز. واقعاً احساس می کند که پخته نشده است.