Hagure Yuusha no Aesthetica

من بیشتر از قسمت 3 تماشا نکردم بنابراین نمی توانم بگویم که فصل کامل چقدر خوب است، اما این واقعیت که نتوانستم بیشتر تماشا کنم به اندازه کافی می گوید. من دوست دارم trash isekai را هر از چند گاهی به عنوان یک لذت گناه‌آمیز تماشا کنم، با این حال هنوز هیچ انیمه‌ای را قبلاً رها نکرده‌ام. من اکچی را دوست ندارم و مطمئنم که این بخش بزرگی از این است که چرا آن را دوست نداشتم، اما حتی فراتر از آن، داستان نتوانست مرا مجذوب خود کند و از هر قسمت با احساس بی حوصلگی بیرون آمدم و به طور فعال مورد توهین قرار گرفتم. در طول و عرض قابل پیش بینی بود، یک صحنه منفرد خیلی طولانی شد و صحنه های دیگر فقط شبیه به بازآفرینی همان صحنه بودند. من از ایده کسب قدرت در دنیایی دیگر به جای اینکه با آنها متولد شوم، دوست داشتم، اما به نظر می‌رسید که آنها همه چیزهایی را که این نمایش را منحصربه‌فرد می‌کرد، کنار گذاشتند و نمی‌توانستم خودم را بیشتر تماشا کنم و ببینم آیا دوباره آنها را انتخاب می‌کنند یا نه. اگر از این لذت می برید، هیچ چیز علیه شما نیست و خوشحالم که چیزی برای لذت بردن پیدا کردید، اما من اصلا از این لذت نبردم

نمای کلی: «زیبایی‌شناسی یک قهرمان سرکش» را باید «زیبایی‌شناسی یک قهرمان سرکش» نامید، زیرا این دقیقاً همان چیزی است که سریال بیش از هر چیز دیگری ارزش قائل است - زیبایی‌شناسی. استفاده از سبک برای اینکه چیزهای مختلف در مورد آن بسیار چشمگیر به نظر برسد، کار خوبی انجام می دهد، اما وقتی عمیق تر نگاه می کنید، متوجه می شوید که این چیزها به اندازه ای که در نگاه اول به نظر می رسند، و غیر از یک قهرمان نسبتاً غیرمتعارف (که لزوماً برای بهتر شدن نیست)، چیزهای زیادی وجود ندارد که آن را از سایر انیمه های در نوع خود جدا کند. داستان (6/10): سریال در نسخه ای جایگزین از زمین می گذرد که به موازات دنیای خیالی به نام Alayzard پیش می رود، جایی که مردم اغلب به آن علاقه دارند و به کسانی که زنده می مانند قدرت جادویی اعطا می شود. یکی از این افراد آکاتسوکی اوساوا، مرد جوانی است که اخیراً ارباب شیطان گاریوس را به قتل رسانده و در نتیجه به عنوان قهرمان سرکش تبدیل شده است. پیچ و تاب این است که گاریوس درست قبل از مرگش به آکاتسوکی تنها دخترش میو اعتماد کرد که او را با خود به دنیای خودش بازگرداند تا امنیت او را تضمین کند و به او اجازه دهد زندگی امنی داشته باشد. با فرض هویت خواهر کوچکش، میو و آکاتسوکی شروع به تحصیل در یک مدرسه خصوصی متعلق به سازمان بین المللی بابل می کنند، جایی که کسانی که با موفقیت از آلیزارد بازگشته اند به عنوان دانش آموز ثبت نام می شوند و آموزش می دهند تا قدرت های خود را کنترل کنند. از آنجا، این دو نفر بعید با دوستان جدیدی ملاقات می کنند، در جنگ آموزش می بینند و با تهدیدات مختلف زندگی جدید خود مقابله می کنند. آیا این پیش فرض شبیه چیزی است که قبلاً شنیده اید؟ خوب، باید، زیرا اگرچه ایده یک "ایسکای معکوس" که در آن قهرمان داستان فردی را از یک دنیای فانتزی به دنیای خود می برد، در ابتدا به اندازه کافی بدیع به نظر می رسد، این تازگی به سرعت از بین می رود زمانی که آنها وارد مدرسه جادو می شوند، که تا آنجا که انیمه نگران است حتی از هر دنیای فانتزی محیطی کلیشه ای تر است. مطمئناً، کلیشه‌ای بودن به‌طور خودکار چیز بدی ایجاد نمی‌کند، اما همانطور که در بالا اشاره کردم، «زیبایی یک قهرمان سرکش» به سختی می‌تواند خود را از سایر انیمیشن‌های هم نوع خود متمایز کند، که مسلماً گاهی اوقات به نفع آن عمل می‌کند، اما نه اغلب. . بدتر از آن این است که علی‌رغم اینکه Alayzard تقریباً کاتالیزور کل داستان است، هرگز نمی‌تواند چیزی بیش از یک پس‌زمینه باشد، زیرا هرگز روی بیش از یک صحنه در یک زمان متمرکز نمی‌شود. در عوض، داستان تقریباً کاملاً حول محور مدرسه بابل و فعالیت‌های مختلفی است که آنها انجام می‌دهند، برخی خوب، برخی دیگر کاملاً ترسناک. با این حال، داستان در کل یک شکست کامل نیست. در قوس پایانی، هم برای Alayzard (علی‌رغم عدم حضور روی صفحه) و هم برای نسخه زمین آکتاسوکی، جهان‌سازی مناسبی دریافت می‌کنیم. یعنی، ما می آموزیم که قهرمانی مانند آکاتسوکی آنقدرها که در ابتدا تصور می شد شگفت انگیز نیست و میو صرفاً به زمین حرکت می کند به این معنی نیست که مشکلات او فقط از بین خواهند رفت، زیرا افراد زیادی وجود دارند. که او را صرفاً به خاطر داشتن خویشاوندی با دیو لرد فقید می‌خواهند و هر کاری برای اطمینان از آن انجام می‌دهند. این منجر به تعدادی از لحظات شگفت‌انگیز، ایجاد رابطه مناسب بین شخصیت‌های اصلی و درگیری نهایی رضایت‌بخش می‌شود. همه این‌ها گفته می‌شود، در حالی که داستان نکات بالایی دارد، اما واقعاً چیزی وجود ندارد که نتوانید از تعدادی نمایش‌های بهتر به دست آورید، و سریال در نهایت درست زمانی به پایان می‌رسد که همه چیز شروع به واقعاً جالب شدن کند. هنر و انیمیشن (8/10): در ظاهر، به نظر می رسد "زیبایی یک قهرمان سرکش" بسیار بالاتر از حد متوسط ​​به نظر می رسد. کاراکترها بسیار خوب طراحی شده اند، سبک هنری درست در کوچه من است و انیمیشن ها و جلوه های ویژه به طور کلی بسیار روان و باورپذیر هستند. با این حال، وقتی دقیق‌تر نگاه می‌کنید، متوجه می‌شوید که سریال به خوبی در نگاه اول به نظر نمی‌رسد. به عنوان مثال، مدل های شخصیت زن همگی شکل یکسانی دارند، تنها تفاوت واقعی بین آنها مو، قد و صورتشان است که اغلب در قلمرو دره عجیب و غریب فرو می رود. و همانطور که در مورد نمایش‌های ecchi وجود دارد، خدمات طرفداران اغلب در چهره شما به حدی است که کاملاً حال و هوای یک صحنه را از بین می‌برد. اشتباه نکنید، هر چند، بصری هنوز خوب است. آن‌ها به اندازه‌ای که برداشت‌های اولیه می‌خواهید باور کنید، عالی نیستند. صدا و دیالوگ (8/10): چیز زیادی برای گفتن در مورد موسیقی متن وجود ندارد، زیرا من حتی در بسیاری از مواقع به سختی متوجه آن شدم، زیرا بیشتر موسیقی نسبتاً عمومی و قابل فراموشی است. تنها استثنای واقعی که می توانم به آن فکر کنم افتتاحیه است، و حتی آن هم فوق العاده نبود. صداپیشگی به طور کلی بسیار خوب است - اریک واله و فلسیا آنجل به ترتیب در نقش آکاتسوکی و میو کار قابل احترامی انجام می دهند و این سریال دارای بازیگران خوبی است که شامل تاد هابرکورن، مونیکا ریال و الکسیس تیپتون می شود. با این اوصاف، هیچ کدام از آن‌ها بهترین بازی‌هایشان را ارائه نکردند و واقعاً مایه شرمساری است که کالین کلینکن‌بیرد و کریستوفر سابات، مسلماً دو صداپیشه بهترین بازیگران، به شخصیت‌هایی تنزل داده می‌شوند که تقریباً هیچ کار مهمی انجام نمی‌دهند. به طور کلی، طراحی صدا هیچ چیز دیدنی و جذابی نیست، اما آنچه را که قرار است انجام دهد را انجام می دهد. شخصیت ها (7/10): از همان قسمت اول مشخص است که آکاتسوکی از قهرمان معمولی حرمسرا شما فاصله زیادی دارد. با این حال، دقیقاً مانند کینجی توهیما در "آریا مهمات قرمز مایل به قرمز"، این نکته ای است که بیشتر بر علیه او کار می کند تا برای او. به بیان ملایم، آکاتسوکی آدم خوبی نیست. او ممکن است قهرمان داستان باشد، اما هنوز هم کاملاً مایل است به هر کسی که او را آزار می دهد لگد بزند و اغلب از سرعت فوق العاده اش برای ربودن لباس زیر زنانه استفاده کامل می کند. من می دانم که بسیاری از مردم از شعار "دختر به پسر به دلیل منحرف شدن حمله می کند" خسته شده اند، اما آکاتسوکی اغلب به نقطه ای می پردازد که یک یا دو صدای خوب بیش از حد قابل توجیه است، به خصوص که برخلاف اکثر قهرمانان، انحرافات او تقریباً همیشه هستند. کاملا عمدی و با این حال او تقریباً هرگز به دلیل آزار و اذیت مکرر خود مجازات نمی شود، زیرا هیچ کس نمی تواند کاری در مورد او انجام دهد زیرا او بسیار قدرتمند است، با وجود اینکه یکی از معدود دانش آموزان بابل است که نمی تواند از جادو استفاده کند، در عوض به چیزی به نام دستکاری انرژی تکیه می کند. اما در حالی که ممکن است گاهی دوست داشتن او بسیار سخت باشد، مطمئناً از ویژگی‌های بازخریدی برخوردار نیست، و قوس پایانی به‌ویژه نشان می‌دهد که با همه بدی‌هایش می‌تواند جهنمی بسیار بدتر باشد، اگرچه میزان راحتی که احتمالاً متفاوت است. از فردی به فرد دیگر نیمه دیگر دوتایی اصلی، میو هستند که در مدرسه میو اوساوا نامیده می شوند، زیرا او به عنوان خواهر کوچکتر آکاتسوکی ظاهر می شود. حتی با وجود اینکه آکاتسوکی توسط پدر میو به او سپرده شده بود تا او را حفظ کند، میو شروع به دوست نداشتن او می کند، که با توجه به شخصیت نسبتاً ناخوشایند او و همچنین این واقعیت که او در وهله اول پدرش را کشت، قابل درک است. از نظر شخصیتی، او عموماً مهربان است، اما همچنین بسیار متواضع و خجالتی است، و همچنین اغلب فاقد ارزش شخصی است، به ویژه وقتی صحبت از نحوه رفتار مردم با او به دلیل ارتباط با او باشد. او همچنین به‌طور شگفت‌انگیزی باهوش و فهیم است، به‌طور مداوم استراتژی‌های نبرد را خوب درک می‌کند و به راحتی می‌تواند انگیزه‌های افراد را بدون در نظر گرفتن اینکه آنها سعی می‌کنند خلاف آن را تظاهر کنند، استنتاج کند. سبک مبارزه او نیز کمابیش برعکس آکاتسوکی است- برخلاف آکاتسوکی که در هر روز هفته دستکاری انرژی را به جادو ترجیح می دهد، میو تمایلی طبیعی به انواع جادوها دارد و می تواند چندین نوع را پشت سر هم انجام دهد. او را به یک حریف قدرتمند تبدیل می‌کند، اگر نگوییم در سطح آکاتسوکی (پس باز هم، این نقطه بسیار بالایی برای پاک کردن است). به طور کلی، اگرچه او شانس زیادی برای درخشش ندارد، من قطعاً می گویم که او به عنوان شخصیت مورد علاقه من متمایز بود، زیرا او نه تنها به میزان خوبی زیباترین شخصیت سریال است، بلکه تنها کسی است که از این طریق می گذرد. رشد معنی دار شخصیت البته آکاتسوکی و میو تنها دو شخصیت اصلی سریال نیستند و آنها در طول مدت حضورشان در بابل با چندین شخصیت برجسته دیگر آشنا می شوند. دو شخصیت از این دست، قهرمانان و دانش‌آموزان همکار چیکاگه ایزومی و کوزوها دومتو هستند که به سرعت با یکدیگر و میو دوستان خوبی می‌شوند. در ابتدا، این به دلیل بیزاری مشترک آنها از آکاتسوکی است، اما اضافه کاری آنها به دوستان واقعی تبدیل می شوند که همیشه به دنبال یکدیگر هستند و بدون توجه به هر اتفاقی از یکدیگر حمایت خواهند کرد. ایزومی برای شخصیت‌های فردی آنها یک لزبین پسر بچه است که از صمیمی شدن با دختران دیگر لذت می‌برد (اگرچه در کل به عنوان بخش کوچکی از شخصیت او تلقی می‌شود و به هیچ وجه توهین‌آمیز نیست) و کوزوها اعجوبه‌ای است که چندین نمره را رد کرده است. چرا او با وجود تنها 11 سالگی در دبیرستان است. هر دوی آنها در حقوق خود افراد بدی نیز هستند، ایزومی یک کماندار با جادوی آب است و کوزوها یک کاربر جادوی زمین است که چکشی به بزرگی او در دست دارد. هاروکا ناناسه، نایب رئیس شورای دانش آموزی بابل نیز وجود دارد که به سرعت از آکاتسوکی متنفر می شود (در اینجا متوجه الگویی شده است؟) به دلیل انحرافات و نگرش پر هرج و مرج او و وظیفه شخصی خود نگه داشتن او در صف است، اغلب با طناب زدن در کلاس. بقیه اعضای شورای دانش آموزی (به جز رئیس جمهور) به او کمک کنند. با این حال، در حالی که نگرش او نسبت به آکاتسوکی در ابتدا موجه است، او اغلب به پرونده او می پردازد، حتی زمانی که لازم نباشد، مثلاً اگر تمام کاری که او انجام داد برای کمک به چیزی بود که به معنای وسواس ناسالم در نظم است. به طور کلی، من او را دوست نداشتم، اما او قطعا ضعیف ترین شخصیت اصلی است. به غیر از این پنج شخصیت، واقعاً شخصیت‌های زیادی وجود ندارند که ارزش توجه را داشته باشند. با این حال، می‌توانم بگویم که شخصیت شرور قوس پایانی به طرز شگفت‌آوری خوب است، تهدیدی قابل‌اعتماد برای بازیگران اصلی و انگیزه‌ای قابل درک، اگر کاملاً غیرقابل توجیه باشد. لذت (7/10): مطمئناً «زیبایی یک قهرمان سرکش» یک سریال سرگرم‌کننده است، با صحنه‌های مبارزه با انیمیشن خوب و لحظات کمدی واقعاً خنده‌دار. متأسفانه، به‌خاطر اکچی‌ها در دام نسبتاً مکرر اکچی‌بودن می‌افتد، و بدگویی‌های منحرف مکرر آکاتسوکی نسبتاً سریع قدیمی و آزاردهنده می‌شوند. نمایش همچنین می‌تواند گاهی به‌طور غیرمنتظره‌ای تاریک باشد، به‌ویژه در انتهای آن که این مفهوم را دریافت می‌کنیم که هیچ‌یک از جهان‌ها آنقدر که در ابتدا به نظر می‌رسد جذاب نیستند. با این حال، نمایش هرگز زیاده روی نمی کند و حتی در تاریک ترین حالت خود لحنی امیدوارکننده دارد، به خصوص که در آن زمان است که ویژگی های نجیب آکاتسوکی بیش از همه می درخشد. به طور کلی: "زیبایی یک قهرمان سرکش" نمونه کتاب درسی انیمه ای است که نه پیروزی است و نه فاجعه. داستان نسبتاً توسعه نیافته است، جلوه های بصری آنقدرها که در نگاه اول به نظر می رسد خوب نیستند و شخصیت ها به استثنای Miu، گاهی اوقات می توانند کاملاً نامناسب باشند. با این وجود، این سری نکات مثبت خود را نیز دارد، و تا زمانی که انتظار هیچ چیز اصلی را نداشته باشید، این انیمه ای است که ممکن است علی رغم خودتان از آن لذت ببرید. نمره: 6+8+8+7+7=36/50=7.2/10