Glass no Kantai: La Legende du Vent de l'Univers

این شبیه تماشای تفسیر شوجو از گاندام بدون استفاده از مکانیزم‌ها بود، اما اپرای فضایی را حفظ کرد و عناصر فانتزی قرون وسطی را اضافه کرد. نمایش احساس می‌کرد که در مجموع به حدود 40 تا 80 قسمت نیاز دارد تا واقعاً داستانی را که می‌خواست بیان کند، پیش‌فرض در واقع واقعاً منظم است، اما در 26 قسمت محدود شده است، و آنها احساس می‌کردند که نیاز به مقادیر بی‌پایان انیمه‌های اوایل سال 2000 دارند. ، واقعاً عجله داشت، مخصوصاً پایان. همانطور که گفته شد اگر به دنبال یک اپرای فضایی هستید و می‌خواهید بیشتر روی درام و عاشقانه تمرکز کند، این یک انتخاب مناسب بود. فقط این واقعیت را نادیده بگیرید که فضا، فضای خالی که همه زندگی را می‌کشد، در این داستان نوری نیست. و احتمالا از آن لذت خواهید برد. فقط کاش یکی حداقل بگوید که نیازی به یک کت و شلوار معمولی مانند چار ازنابلل ندارد.

Glass Fleet تلاش استودیو GONZO برای ساخت نسخه خود از Legend of Galactic Heroes است. این مانند انتظار از یک میمون است که چیزی نزدیک به شکسپیر بنویسد، بنابراین می‌دانید که فوراً پایان خوبی نخواهد داشت. اگرچه موضوع اصلی یکسان است (تلاش برای متحد کردن کهکشان تحت رهبری جدید و منصفانه)، روشی که همه چیز اتفاق می افتد یک آشفتگی بزرگ است. تک تک رویدادهای این نمایش بر اساس قانون خونسردی است و نه بر اساس نوعی استراتژی یا استدلال. اما اینطور نیست که محاسن خود را نداشته باشد. محیط در سطحی کاملاً جذاب است، زیرا شما اساساً انسانیتی را دارید که روی سیارک‌های پراکنده زندگی می‌کند و هر یک توسط اشراف اداره می‌شوند. هر بار که یک جنگ یا ازدواج رخ می دهد، سیارک ها با هم ادغام می شوند تا کل فضایی که یک خانواده بر آن حاکم است را نشان دهند. و البته هر طرف ناوگان فضایی خود را دارد تا در صورت نیاز به جنگ بپردازد. تزئینات روی کشتی‌ها، ساختمان‌ها و یونیفرم‌ها نیز بسیار چشم نواز و جالب است. همه این صداها از نظر تئوری خوب و خوب است و اگر هندلینگ مناسبی وجود داشت، یک شاهکار روی دستانمان داشتیم. اما همانطور که گفتم، این یک میمون به نام GONZO است که ما در مورد آن صحبت می کنیم، بنابراین این اتفاق نخواهد افتاد. - انیمیشن نسبت به زمان ساخت نمایش کمتر از حد معمول است. حرکات بسیار منجمد یا سفت، همراه با برخی موارد بد CGI GONZO در زشت کردن آنها بسیار خوب است. - جزئیات روی شخصیت ها معمولاً بسیار خام است. آنها معمولا ساختار صورت مبهم و خطوط ضخیم دارند. - موسیقی متن و صداگذاری بی نظیر. این قرار است یک داستان جدی در مورد یکپارچگی فضا باشد و آنها زباله های جی پاپ و صداهای گیره دار را پرتاب می کنند. اپراهای فضایی با گروه کر حماسی، احمق ها! اگر کارگردانی و خط داستانی حداقل مناسب باشد، همه موارد فوق را می توان تا حدودی بخشید. و نه، فقط در اپیزود آزمایشی به تنهایی می‌توانید صحنه‌های احمقانه مملو از جسارت‌های مضحک و اتفاقاتی را که به خاطر خونسردی عقب افتاده رخ می‌دهند، پیدا کنید. در اینجا، اجازه دهید چند نمونه از دو قسمت اول را برای شما بیان کنم. - قسمت اول با نبرد فضایی شروع می شود. یک طرف برنده می شود اما هرگز به ما گفته نمی شود که چگونه. چیزی در مورد حمله به دشمن از عقب، اما هرگز به ما نشان داده نمی‌شود که آنها چگونه این کار را کردند یا چرا طرف مقابل آن را ندید. - صحنه دوم در مورد یک عروسی است که توسط یک شورش قطع می شود. ما قبلاً یک لحظه پیش یک نبرد داشتیم و به جای اینکه کمی بیشتر روی آن تمرکز کنیم فقط در یک نبرد دیگر پرتاب کردند؟؟؟ که گرانش را از هر دو رویداد خارج می کند. - و جدا از آن، رقص به سادگی وحشتناک است. چیزهای مسخره زیادی اتفاق می افتد که نمی توانید آن را جدی بگیرید. نکته خنده دار این است که قرار نیست کمیک باشد و سعی می کند بسیار جدی باشد. - کشیشی که مراسم را انجام می دهد در واقع رهبر شورشیان است. او ترجیح می دهد به جای اینکه فوراً به بزرگان حمله کند، قبل از اینکه خودش را آشکار کند، کل کار را حفظ و اجرا کند. انگار یه جورایی مهمه - سپس بزرگواران کمین می کنند و شروع به بمباران محل می کنند. خنده دارترین قسمت زمانی است که به میدان اصلی برخورد کرد و هیچکس آنجا نیست وقتی که دو ثانیه پیش مکان پر از جمعیت بود. - رهبر شورشیان تصمیم می گیرد به عقب برگردد. به همین دلیل او چایی را می‌نوشد که توسط خدمتکار بیمبو سرو می‌شود، سوار واگن اسبی می‌شود که از ناکجاآباد می‌پرد (که در این محیط کاملاً نامناسب بود)، و با آن به سفینه فضایی خود می‌رود. - سعید سفینه فضایی در تمام این مدت به عنوان یک ساختمان شیشه ای بزرگ مبدل بود. چرا شیطان هیچ کس متوجه یک ساختمان بزرگ در وسط مستعمره نشد؟ - سپس او ناوگان نجیب را با راندن آنها به داخل یک طوفان فضایی فریب می دهد. به طور خاص افسر رادار او آن را در حالی که در حال محاصره شدن هستند، می بیند. او حتی می‌گوید «مشکل داریم، طوفانی در راه است» (که کاملاً عقب افتاده است زیرا مشخصاً کمترین نگرانی آنها در آن لحظه بود). بنابراین آنها فقط به سمت آن حرکت می کنند و هیچ یک از کشتی های دشمن طوفان را تشخیص نمی دهند. که به سادگی غیرممکن است زیرا این لعنتی به اندازه یک سیاره بزرگ بود و آنها به سمت آن می رفتند. - بنابراین به هر حال، کل طوفان فضایی شکست می خورد و بنابراین ما متوجه می شویم که این چیزی بیش از یک راه ارزان برای هدر دادن چند دقیقه نبود. - اما نگران نباشید زیرا یک سفینه فضایی فوق العاده جادویی می رسد و روز را نجات می دهد. تاکتیک ها و استراتژی ها بسیار زیاد است. تنها چیزی که لازم است این است که کشتی فوق العاده جادویی را در کنار خود داشته باشید. و نمایش تا انتها به همین منوال پیش می‌رود، با همه‌چیز که فیلمنامه‌نویس فکر می‌کرد در ثانیه‌ای که آن را می‌نویسد، خوب خواهد بود. بچه‌های GONZO با مداد رنگی معمولی... البته و پایان داستان یک افسانه دور از ذهن است و البته ما در تلاشی ضعیف برای علاقه‌مند نگه داشتن ما، حالات همجنس‌گرایانه زیادی دریافت می‌کنیم. پس بعد از این همه آشفتگی به نظر شما شخصیت ها بهتر از این هستند؟ نه، همه آنها تبهکاران و قهرمانان کتاب های مصور تک بعدی هستند. بیشتر آنها به جای اینکه بخواهند بر یک کهکشان حکومت کنند، در حالی که لباس می پوشند انگار به یک مهمانی اسارت می روند، در حال مسخره کردن هستند. همه آنها آنقدر ساده، سرراست و خشک هستند که در نهایت به هیچ یک از آنها اهمیت نمی دهید. بعلاوه، آنها به شدت سعی می کنند بامزه باشند و به طرز بدی شکست می خورند، زیرا آنها به سادگی با هر آنچه در اطرافشان می گذرد خارج از متن هستند. مثل پنگوئن ها در بیابان. و به طور جدی، من به این همه چیزهای همجنسگرا پسر خوشگل علاقه ندارم. در مجموع، این توهین به شعور هر کسی است و نمونه ای از این است که چگونه یک پیش فرض بزرگ می تواند تبدیل به گند شود اگر به افراد اشتباه داده شود. به هر قیمتی از این کار اجتناب کنید و به افسانه قدیمی قهرمانان کهکشانی، یگانه امپراتور تمام اپراهای فضایی، پایبند باشید. p.s. نامیدن این چیز اپرا فضایی کمی دور از ذهن است، زیرا هیچ جا خلاء واقعی وجود ندارد. این نشان می دهد که آنها در حین ساختن آن چقدر به فیزیک اهمیت می دادند. و حالا برای چند امتیاز بهانه. بخش هنر: 5/10 تجزیه و تحلیل: آثار هنری عمومی 1/2، شخصیت ها 1/2، پس زمینه 1/2، انیمیشن 1/2، جلوه های بصری 1/2 بخش صدا: 6/10 تجزیه و تحلیل: صداگذاری 2/3، تم های موسیقی 2/4، جلوه های صوتی 2/3 بخش داستان: 4/10 تجزیه و تحلیل: فرض 2/2، سرعت 0/2، پیچیدگی 1/2، معقولیت 0/2، نتیجه 1/2 بخش شخصیت: 5/10 تجزیه و تحلیل: حضور 1/2، شخصیت 1/2، پس زمینه 1/2، رشد 1/2، کاتارسیس 1/2 بخش ارزش: 1/10 تجزیه و تحلیل: ارزش تاریخی 0/3، قابلیت تماشای مجدد 0/3، به یاد ماندنی 1/4 بخش لذت بردن: 1/10 تحلیل: هنر 0/1، صدا 0/2، داستان 1/3، شخصیت‌ها 0/4 حکم: 3.5/10

من این یکی را تا حدی دوست داشتم..... راستش را بخواهید یک بار قبلاً آن را امتحان کردم و در عرض 15 دقیقه منصرف شدم .... اما این بار دوم ، تمام 26 قسمت را در 2 روز کامل کردم.. همه شخصیت ها را دوست داشتم. .. آنها به داستان های خود وفادار ماندند ... منظورم این است که هیچ کس به طور ناگهانی تغییر نمی کند فقط به این دلیل که طرح آن را می خواست ... و نه تنها رهبران اصلی کار را انجام می دهند ... شخصیت های جانبی نیز نقاط قوت خود را دارند. ... برخی از دیالوگ ها در دنیای واقعی واقعی بودند .... چگونه در یک جنگ هر دو طرف فکر می کنند حق با آنهاست و محترم ... برای یک بار تماشا خوب است..