Freezing

~اگر دوست دارید تیگ ole' biddies ارزش یک ساعت را دارد~ این یک ecchi سال 2010 بسیار خوب است. جهان نسبتاً جالب است و پاندوراها واقعاً باحال هستند، اما صحنه‌های اکشن چیزهای زیادی را برای دلخواه باقی می‌گذارند. MC کاملاً تحمل ناپذیر است... او هوش عاطفی کلم دارد و کاملاً بی خبر است. حتی بیشتر از دیگر قهرمانان ecchi/harem. بازیگران نقش مکمل نقطه برجسته نمایش هستند. با این حال به شدت فاقد ماهیت است و واقعاً به هیچ نتیجه ای نمی رسد. بخش رهایی بخش دیگر نمایش، مفهوم کلی کل چیز است. سلاح‌های زیستی زنده مفهوم علمی تخیلی جالبی را به وجود می‌آورند، و این سلاح‌های زیستی انیمه دخترانه‌ای بامزه می‌سازند که به این نمایش حس «انیمه» مشخصی می‌دهد. حداقل چند لحظه بد وجود دارد، و برخی از عناصر طراحی جالب و انتخاب هایی که نمایش را به طور کلی لذت بخش می کند. حتی با وجود نکات خوب، نقاط ضعف همچنان چشمگیر است و قطعا نمی توان آن را خوب ارزیابی کرد. به همان اندازه که این کلمه به عنوان توصیف کننده بد است، این نمایش به طور قطع «میان» است.

انجماد یک داستان هشداردهنده از یک انیمیشن با ارزش های تولید و داستان محکم است که توسط سرویس های هواداران بیش از حد و شخصیت های بی دست و پا به پایین کشیده می شود. از آنجایی که مجبور شدم نمایش را کوتاه کنم، با بررسی کامل خود را خسته نمی کنم. من به سادگی طاقت تماشای یک انیمیشن دیگر را ندارم که بدون هیچ دلیلی یک مثلث عشقی احمقانه را مجبور به ترکیب می کند. و سرویس هواداران برای راه‌اندازی منفور می‌شد. اخیراً کراس آنج را تماشا کرده‌ام، دیدن سرویس هواداران برای من بی‌موقع نیست، اما روشی که فریزینگ این کار را انجام می‌دهد، بسیار ناپسند است. به معنای واقعی کلمه هر زاویه دوربین دیگری یک عکس شورت است، و هر دعوا با بریده شدن یا پاره شدن تاپ دخترها شروع می شود، به طوری که تایکل هایشان می افتد. و هر صحنه دیگر دختری برهنه زیر دوش است که لحظاتی عمیق فلسفی با خود دارد. این بدترین نوع سرویس هواداران است. حتی هنتای خام نیز آن را ظریف تر می کند. و زمانی که نبرد با صدای شدید، اعضای بدن در حال پرواز و مواردی از این دست، دائماً توسط شلیک های شلواری و سینه باز قطع می شود، بیش از آن حواس شما را پرت می کند. این گنگ است. شخصیت های اصلی نیز کاملا غیر قابل تحمل هستند. نقش اصلی زن 50% بدجنس و 50% دختری 12 ساله است که برای اولین بار در زندگی خود کشف می کند که پسرها وجود دارند. نه، او 12 ساله نیست، اما مثل آن رفتار می کند. که آزاردهنده است. رتبه اول مرد میانگین شماست: "من هیچ چیز در مورد هیچ چیز نمی دانم، به جز این دختر زیبا که جذبش می کنم، بنابراین اکنون می خواهم بدون دلیل خاصی از او محافظت کنم، جز اینکه به معنای واقعی کلمه هیچ چیز دیگری در زندگی ام ندارم. شخصیت دیگری برای عقب نشینی ندارم." و من را با اضافه شدن تصادفی به بازیگران شروع نکنید، دختری که فقط در نیمه راه ظاهر می شود و بلافاصله انتخاب می کند که به چرخ سوم در علاقه متقابل MC تبدیل شود. داستان سرایی کاملاً نفرت انگیز که این روزها بلای هر عاشقانه دیگری است. شخصیت های اصلی تمام زندگی خود را بدون ملاقات با کسی که دوست دارند می گذرانند، اما در محدوده چند اپیزودی داستان به همه آنها نیاز دارد تا چندین مورد علاقه عمیق و عاشقانه ایجاد کنند؟ مزخرف. با این مزخرفات از اینجا برو داستان جالب به نظر می رسد و بصری لذت بخش است. اما من نمی‌توانم یک دقیقه دیگر از این شکست‌های نوجوانانه را که قرار است قهرمان داستان باشند، تحمل کنم، و نه آن شلیک‌های بی‌پایان شورت را با آن تیپ‌های دوتایی کاپ G که در همه جا بدون توقف پرواز می‌کنند. همچنین چرا بسیاری از مطالب هر قسمت در مورد زورگویی دختران به یکدیگر بی وقفه است؟ "آخرین امید نوع بشر در مبارزه با مهاجمان شیطانی"، و کسانی که مسئول مبارزه هستند فقط با یکدیگر می جنگند تا جایی که با خوشحالی به دنبال کشتار هستند. نمایش دیگری که سعی می کند دختران نوجوان را به معنای واقعی کلمه روان پریشی نشان دهد که بدون دلیلی جز حسادت کوچک و سلسله مراتب اجتماعی سر همکلاسی های خود را می برند. این مطالب را فقط در صورتی تماشا کنید که مشتاق سرویس هواداران و عاشقانه های اجباری و ناخوشایند نوجوانان هستید، زیرا همانقدر که جنگ و داستان سرگرم کننده است، نادیده گرفتن آن عاشقانه و سرویس هواداران نیز سخت است.