Dragon Ball Super: Super Hero

تنها چیزی که مردم از این فیلم متنفر هستند احتمالاً انیمیشن سه بعدی است اما به نظر من بسیار خوب بود. بیشتر از آن احتمالا بهترین انیمه سه بعدی موجود است. انیمیشن واقعا خوبی خارج از بعضی قسمت ها که خوب به نظر نمی رسید. به هر حال قابل بحث است می توان گفت خوب نیست اهمیتی نمی‌دهم که آن را دوست دارم، چیزی که این فیلم را عالی می‌کند (بدون حرف‌های مزخرف در انتهای آن) این است که طرفدار کمپی خالص آن است. این سبک من را به یاد توپ اژدهای OG می اندازد. این یکی در کمدی و اردوی خالص رفت که همان چیزی است که در آن دوست دارم. بخشی از زندگی، کمدی کمپی با صحنه هایی که به طور قانونی خنده دار هستند. برخی از کمدی ها نیز وارد حوزه طنز می شوند. به هر حال. شما تعجب می کنید که چرا با وجود چیزی که اکنون می خواهم بگویم به آن 9 دادم. خوب چون دوست دارم دوباره تماشاش کنم زیرا تماشای آن بسیار سبک و سرگرم کننده است اما در این فیلم رتکان های اصلی شکستن بازی وجود دارد که ممکن است طرفداران OG Dragon Ball از آنها متنفر باشند. همچنین نوعی رفتار برای شخصیت ها وجود دارد که کاملاً پوچ است. اما همانطور که می بینید من اصلا وارد اسپویل نمی شوم. من فقط می گویم پیکولو در این فیلم بدون شخصیت عمل کرده است. و همچنین بولما تا حدی. اما به هیچ وجه فیلم را خراب نمی کند، در واقع، شما می توانید آن را تماشا کنید حتی اگر هرگز توپ اژدها را تماشا نکرده باشید. dragon ball super broly یک فیلم خسته کننده بود که سعی داشت بیش از حد تاریک باشد و شکست خورد. resurection f مستقیماً عمومی بود. نبرد خدایان نیمه اردوگاهی و نیمه جدی بود. این یکی بهتر از همه مواردی است که نام بردم زیرا با کمپینگی و سبکی و به روشی خوب از کوسه می پرد.

اول، اجازه دهید این کار را با گفتن این نکته آغاز کنم که کار آکیرا توریاما برای همیشه نه تنها بر من، یا طرفدارانش، یا انیمه، بلکه بر کل دنیای سرگرمی تأثیر دائمی خواهد گذاشت. باشد که در آرامش باشد. Dragon Ball Super: Super Hero برای من کمی ترکیبی است. قطعاً چیزهای زیادی وجود دارد که کار می کند، اما متأسفانه موارد زیادی وجود دارد که کار نمی کنند و چیزهایی که کار نمی کنند چیزی است که طعمه نوستالژی را شفاف تر می کند. در مورد کیفیت واقعی فیلم، خوب است. انیمیشن خیره کننده است، هیچ راه دیگری برای توصیف آن وجود ندارد. مطمئناً CGI است، اما این باعث نمی‌شود که تماشای آن از نقطه‌نظر بصری لذتی مطلق باشد، نبرد نهایی واقعاً یکی از بهترین انیمیشن‌هایی بود که در یک فیلم انیمیشنی اکشن دیده‌ام. همانطور که ممکن است از فرنچایز انتظار داشته باشید، طراحی صدا نیز فوق العاده است و روح اصلی مجموعه را حفظ می کند و در عین حال آن را به اندازه کافی دراماتیک می کند تا آن را بیشتر تئاتری و سینمایی کند. یکی دیگر از ویژگی های عالی فیلم صداگذاری است. Dragon Ball تنها فرنچایز انیمه ای است که با کمال میل در دوبله انگلیسی آن را تماشا می کنم. نویسندگی و کارگردانی بومی سازی در این فیلم به خوبی انجام شده است - دیالوگ ها طبیعی و عادی هستند و بازیگران در حال ارائه عملکرد زندگی خود هستند. من هم از گاما لذت بردم. آنها جالب ترین یا عمیق ترین شخصیت ها نبودند اما ایده جالبی است. متأسفانه اتفاقات خوب این فیلم به همین جا ختم می شود. جایی که فیلم بهم ریخته بود با سرعت و روایت فراگیر، مسلماً دو بخش مهم یک فیلم. این همان جایی است که ما وارد قلمرو اسپویلر می شویم، بنابراین این آخرین هشدار خود را در نظر بگیرید. سرعت فیلم عالی نیست دو سوم اول فیلم به هیچ جا نمی رسد و آخرین بازی با سرعتی بی سابقه انجام می شود. نبرد پایانی با Beast Gohan برخی از غم انگیزترین لحظاتی بود که من از تجربه کردن آن ناراضی بودم. در کل فیلم گوهان همه اینها افزایش یافته است و پتانسیل نهفته او به عنوان یک مبارز را احیا می کند و وقتی بالاخره این اتفاق می افتد، او قبل از پایان دادن به کل مبارزه با یک دگرگونی جدید، در مجموع 1 ضربه بزرگ از بد بزرگ دریافت می کند. حمله پرتو باحال. همچنین یک صحنه کاملا غیر ضروری از Goku، Vegeta و Broly در سیاره Beerus وجود دارد که می‌توانست به راحتی از بین برود و اصلاً روی داستان تأثیری نداشته باشد. اما چیزی که بیش از همه اینها مرا ناراحت می کند، پتانسیل هدر رفته با طرح داستان است. بازگرداندن Cell به عنوان شرور می‌توانست ایده جالبی باشد اگر به درستی با آن برخورد می‌شد. درعوض، شرور واقعی طرح، سرخابی، ملایم و تک بعدی است. Cell Max نیز ناامید کننده بود. چیزی که می‌توانست فاش‌کننده‌ای باشد، در کمتر از 30 دقیقه پس از شروع فیلم، توسط خود داستان خراب شد و شخصیت واقعی چیزی بیشتر از یک هیولای هولناک با پوسته Cell Fortnite بود. به نظر می‌رسید که هیچ‌کدام از شخصیت‌ها آنقدر به این واقعیت اهمیت نمی‌دهند که سلول دیگری وجود دارد، از جمله گوهان که انتظار دارید بیشترین تأثیر را از آن داشته باشد. اگر سل به درستی به عنوان یک شخصیت بازگشته بود، اگر گوهان درگیر و توسعه بیشتری در داستان داشت، من معتقدم که فیلم حداقل به راحتی از من 9/10 می گرفت. با پیرنگ و شخصیت نویسی پایین تر، تنها چیزی که باقی می ماند، تماس ها و ارجاعات ارزان طعمه طعمه نوستالژی است که واقعاً به هیچ وجه روی طرح تأثیر نمی گذارد و آنقدر شفاف می شود که دلیل واقعی ساخت این فیلم نیز همین بوده است. با نگاهی به آن، اشتباهاتی که این فیلم انجام می دهد بسیار جدی به نظر می رسد، حتی برخی آنها را معامله شکن می نامند. برای من، هنوز هم می‌توانستم از تماشای فیلم لذت ببرم و وقت مناسبی داشته باشم و احساس نمی‌کردم وقتم تلف شده باشد، اگرچه تصاویر فوق‌العاده و دوبله انگلیسی واقعاً این فیلم را برای من حمل می‌کند.

این یک داستان بسیار کلاسیک دراگون بال داشت. من عاشق این هستم که چگونه توانست اکثر بازیگران را وارد صحنه کند (حتی اگر برخی از آن‌ها فقط به صورت کم‌آهنگ بودند) و تماس‌هایی که به نظر مدت‌ها فراموش شده بود. از میان فیلم‌های مدرن دراگون بال (نبرد خدایان-اکنون) این به راحتی بهترین نوشته شده است. انیمیشن کمی طول می کشد تا به آن عادت کند. لحظاتی وجود دارد که واقعاً عجیب و غریب به نظر می رسد، اما 30-45 دقیقه آخر زیبا به نظر می رسد. با این حال، یکی از مسائل بسیار چشمگیر این است که حال و هوا تا حدودی خاموش است. همانطور که گفته شد داستان بسیار کلاسیک است و سبک انیمیشن آن در نهایت مرا به یاد مانگا انداخت و از این نظر تا حدودی نوستالژیک بود، اما حس حماسی Dragon Ball را از دست داده است. با وجود پرزرق و برق بودن، این فیلم بسیار آرام است. هیچ ریسک واقعی وجود ندارد، که به کمک این واقعیت نمی‌آید که امتیاز بالاتری نیز وجود ندارد (خواه به سبک گروه راهپیمایی دراگون بال اولیه یا سبک متالیک الکتریکی دراگون بال فعلی) یا سخنرانی‌های باشکوهی که شما را جذب می‌کند. هرچقدر هم که با فریادهای قوی همراه باشد، هیپ زد. برخی از لحظات محتمل سریال به خاطر پاییز تا حدی مسطح شناخته می شود. تماشای این فیلم هنوز هم یک فیلم سرگرم کننده است که خدمات بسیار خوبی به فرنچایز می کند و قلب زیادی داشت. فقط برخی از موارد فنی وجود دارد که می‌توان آن‌ها را بهبود بخشید تا این موضوع برجسته‌تر شود.