Youkoso Jitsuryoku Shijou Shugi no Kyoushitsu e 2nd Season

من به تازگی تماشای مجدد این انیمیشن را برای پنجمین بار به پایان رساندم و خوشحالم که نظراتم را به اشتراک می گذارم! قطعاً یکی از مورد علاقه‌های من است و از حال و هوای مرموز آن و نبردهای ذهنی شدیدی که به تصویر می‌کشد سیر نمی‌شوم. این چیزی است که واقعاً من را در مورد انیمه مجذوب خود می کند! شخصیت اصلی قطعا یکی از ده مورد علاقه من است. من به خصوص قوس بقا در جزیره را دوست دارم. این به راحتی یکی از قسمت های مورد علاقه من در کل مجموعه است، و هرگز نمی تواند مرا تحت تاثیر قرار دهد. آیانوکوجی چنین شخصیت جذابی است - کاملاً بی احساس و در عین حال به نوعی واقعاً فریبنده. او این نگرش سرد و بی تفاوت همراه با ذهن تیزبین را دارد، اما او همیشه به دنبال راه هایی برای رسیدن به اوج است، بدون اینکه نگران کسی باشد. جالب است که شخصیت او چقدر خوب نوشته شده است. اگرچه ممکن است انیمیشن جذاب‌ترین نباشد، داستان واقعاً محکم است و پایان آن فوق‌العاده است! هر شخصیت داستان خود را دارد، که قضاوت در مورد آنها را در یک نگاه سخت می کند، اما این چیزی است که باعث می شود بیشتر در مورد آنها بیاموزم، که یک مزیت قطعی برای هر انیمیشن عالی است. من احتمالاً به آن نزدیک به 8 امتیاز می دهم. به علاوه، صداگذاری واقعاً عالی بود - هیچ چیز در مورد آن اصلاً من را آزار نمی داد!

من به تازگی تماشای مجدد این انیمه را برای پنجمین بار به پایان رساندم، و برای به اشتراک گذاشتن افکارم هیجان زده هستم! این قطعاً یکی از موارد مورد علاقه من است، و از حال و هوای اسرارآمیز آن و نبردهای ذهنی شدیدی که به تصویر می‌کشد سیر نمی‌شوم. این چیزی است که واقعاً من را در مورد انیمه مجذوب می‌کند! شخصیت اصلی قطعا یکی از ده مورد علاقه من است. من به خصوص SURVIVAL ARC در جزیره را دوست دارم. این به راحتی یکی از بخش های مورد علاقه من در کل سری است، و هرگز نمی تواند مرا تحت تأثیر قرار دهد. --- AYANOKUJI یک شخصیت جذاب است- کاملاً بی احساس و در عین حال به نوعی واقعاً مجذوب کننده است. او این نگرش سرد و بی تفاوت را دارد همراه با یک ذهن تیز، اما او همیشه در حال جستجو است برای راه هایی برای بیرون آمدن در TOP، بدون نگرانی در مورد کسی دیگر این شگفت انگیز است که شخصیت او چقدر خوب نوشته شده است. --- در حالی که انیمیشن ممکن است برجسته ترین نباشد، داستان واقعا محکم است، و پایان فوق العاده است! هر شخصیت دارای پیشینه خاص خود است، قضاوت آنها را در یک نگاه سخت می کند، اما این چیزی است که باعث می شود من بخواهم درباره آنها بیشتر بیاموزم، که به علاوه قطعی برای هر انیمه عالی است. من احتمالاً به آن نزدیک به 8 امتیاز می دهم. به علاوه، صداگذاری واقعا عالی بود- هیچ چیز در مورد آن مرا آزار نمی دهد!

ایده‌های خوب، برخی خسته‌کننده و کودکانه وجود دارد، اما در کل اولین فکری که با شروع این بررسی به ذهنم خطور می‌کند این است: چرا حتی سعی می‌کنیم در دنیای بی‌قانون مضحک بچه‌های تندخویی تلاش کنیم عمیق‌تر باشم یا سهم بالایی داشته باشیم؟ بداخلاقی‌های احمقانه به دلیل خنگ بودن نوجوانان احمقانه ادامه می‌یابد (مثلاً ریوئن تهدید می‌کند که گذشته کارویزاوا را در معرض قلدری قرار می‌دهد... واقعاً برادر؟)، اما از طرف دیگر، شخصیت‌های روشنفکر مغلوب کاملاً غیر واقعی هستند، مانند آیانوکوجی بی‌احساس از مصونیت. هر جور تله ای براش گذاشته در هر صورت، درام های نوجوان، که این فصل هم داشت، چیزی نیست که من به آن علاقه مند باشم. این یک دبیرستان نخبه است (به هر حال به نظر نمی رسد اما مطمئن است)، اما اینطور نیست که آینده این بچه ها در خطر باشد. آنها می توانند شخصیت های پس زمینه باشند، از کلاس D فارغ التحصیل شوند، به یک دانشگاه مناسب بروند و اساساً برای زندگی نیز آماده باشند. اصلاً چرا باید به کلاس A بروید؟ بنابراین، مخاطرات این نمایش مبتنی بر داستان نیست، بلکه مبتنی بر شخصیت است: ما فقط در صورتی به این پیشرفت اهمیت می‌دهیم که احساس کنیم برای شخصیت‌ها مهم است. از این نظر، آیانوکوجی به عنوان یک شخصیت به نوعی جالب است، اما حتی هیچ آرزوی خودخواهانه ای برای پیشرفت به کلاسی دیگر ندارد. تنها شخصیتی که به نوعی توسعه یافته است و طرح را به سمت پیشرفت کلاس D هدایت می کند، آشکارا هوریکیتا است، و حتی در آن زمان، انگیزه های او از نظر من به عنوان یک بزرگسال بسیار ضعیف و کودکانه است. چرا اینقدر تایید برادرت را میخواهی؟ این یک دختر انیمه جوان معمولی است که در آنجا به نوعی آسیب دیده است، و کل ذهنیت او در دنیای بزرگسالان واقعاً قابل دوام نیست. بنابراین باز هم، مسلماً فرض اصلی نمایش از نظر داستانی (من می دانم که آیانوکوجی بسیار مهمتر است)، کمی احمقانه کودکانه است. من همچنین از اینکه چگونه، در حالی که دیگران در واقع سعی می کنند از یکدیگر پیشی بگیرند، متنفر بودم، این یک فرد عجیب و غریب وجود دارد که اجازه دارد همه چیز را با خشونت حل کند. چگونه این عمیق یا هوشمند است؟ و چرا او تنها کسی است که این گونه رفتار می کند و به خاطر آن یک شرور "بزرگ" به نظر می رسد؟ مطمئناً اگر فرار از دوربین‌های امنیتی به همین راحتی باشد، مجازات‌ها (ریون می‌گوید که آنها به سختی به خاطر «شوخی» مجازات می‌شوند... lol.) هر کسی که از نظر جسمی استعداد دارد باید این کار را به نبرد قدرت تبدیل کند. نمایش اساساً نشان می دهد که این امکان پذیر است. حتی این فصل از طریق قوی‌تر بودن آیاوکوجی از کل گروه Ryuen حل می‌شود. پس از همه این نقل قول ها و صحبت های عمیق در مورد نمایش به معنای چیزی، از دیدگاه روانشناختی، بسیار سطحی است. و من را دوباره در مورد سرسپردگان شروع نکنید، به ویژه سیاه پوست غول پیکری که ژاپنی صحبت نمی کند (با این حال به نظر می رسد در این مدرسه ثبت نام کرده است). من واقعاً چه چیزی را تماشا می کنم؟ همه اینها را با طعم ترش می گویم زیرا از جنبه هوشمندانه آن لذت بردم. ساختار واقعی نمایش (به هر حال در اکثر مواقع) شامل تمام این بازی های ذهنی، آزمایش ها، تله ها و بسیاری از شخصیت های مختلف است که وارد یک نبرد فکری می شوند. وقتی احمقانه نباشد، مانند آنچه من ذکر کردم، تا حدودی جذاب است، اگرچه در بیشتر مواقع آیانوکوجی نیز به طرز مضحکی از نظر فکری غلبه می‌کند (به قیمت اینکه دیگران احساس کنند احمق هستند). نمایش این کار را برای او بسیار آسان می کند، همچنین از طریق شخصیت بی ادبش. پس خطرات کجاست؟ او کمی جالب است، اگرچه من احساس می‌کنم که آنها احتمالاً با این کلیشه فاصله گرفتند. آزمایش روی بچه ها و خالی شدن از احساسات موضوع اصلی نیست. من فقط احساس کردم که باید به آن اشاره کنم تا کیفیت او را به عنوان یک شخصیت خیلی تایید نکنم، اما از نظر سرگرمی، من از این MC راضی هستم. وقتی صحبت از آن شد، چرا اینقدر آهسته به پیشرفت های مناسب می رسیم؟ با گذشت دو فصل و ما هنوز فقط نکاتی در مورد اینکه اتاق های سفید چیست دریافت می کنیم. آیا واقعاً قصد دارید وقتی این را برای فصل 5 یا چیزی دیگر ترک می‌کنید، خود را یک نمایش با کیفیت بالا بنامید (با توجه به اینکه چقدر کند می‌شود این طرح پیچیده به وجود می‌آید) و در عوض تصمیم می‌گیرید ابتدا تکه‌ای از زندگی را به ما بدهید؟ مانند تاریخ دوگانه و برخی از گفتگوها در طول گروه مطالعه. با دیدن اینکه چقدر از زمان کانون در حال حاضر گذشته است (چیزی در حدود 2 ترم)، نمی‌توانم از خود بپرسم: آیا حتی در سال اول خود به کلاس C خواهید رسید؟ سرعت، و مطمئناً هر پیشرفت قابل توجهی در این داستان، می تواند کمی سریعتر باشد. اگر توطئه قابل توجهی در جریان نباشد، خسته خواهیم شد (و من مطمئنا از تماشای Ryuen، Kushida، Koenji و Sudo متنفرم!) صحبت از فصل 5 شد ... چند ساله خواهم شد که نتیجه گیری این اتفاق بیفتد؟ بسیار خوب، اگر به من پیشرفت آهسته می دهید، اما همچنان می خواهید یک داستان کامل را پوشش دهید، بهتر است آن فصل ها را برنامه ریزی کنید. من یک مشکل بزرگ با این فرمت فصلی برای انتشار انیمه دارم. من استودیوها را به خاطر دیدن هر فصل/سال موفقیت‌آمیز و تولید آن، یا حتی ارائه ایده‌های جدید سرزنش نمی‌کنم، اما احساس می‌کنم اگر قصد تولید انیمه‌ای اقتباس‌شده از یک مانگای پیچیده را دارید، بهتر است آماده باشید. در غیر این صورت، آنچه شما تولید کرده اید یک داستان ناقص خواهد بود و من در این بررسی ها شکایت خواهم کرد که معنی قطعی نیست و چیزها توسعه نیافته اند. من اغلب این را احساس می‌کنم، اما مخصوصاً برای COTE، دانستن اینکه چقدر از کلاس D که حتی به کلاس B می‌رسد فاصله داریم، با این حال فقط 3 فصل وجود دارد (در حال حاضر بیشتر از بسیاری از برنامه‌ها)، طعم بسیار تلخی به جا می‌گذارد. زندگی انسان ها آنقدرها هم طولانی نیست... چرا حتی اگر قرار است یک دهه برای تولید بقیه زمان صرف کنید (یا هرگز نخواهید شد) مانند یک سوم اول مانگا تولید کنید؟ به نوبه خود، اگر نمی‌خواهید انیماتورها را بیش از حد کار کنید، یا سال‌های زیادی را صرف فصل‌های زیادی از نمایشی کنید که سود چندانی ندارد... چرا محتوای نامربوط فصل‌های خود را کاهش نمی‌دهید؟ به عنوان مثال، مانند شیطنت های کوئنجی از فصل 1. با این وجود، بدیهی است که عمق، منطق یا پیچیدگی این داستان تنها می تواند بینندگان بی تجربه و نوجوان را تحت تأثیر قرار دهد. من می‌توانم از میزان هشیاری‌هایی که گاهی اوقات به زبان می‌آیند، و بیان این موضوع که همه چیز را به بیننده نشان نمی‌دهد که انگار یک احمق است، قدردانی می‌کنم. با این حال، من به آن طرح منسجم بیشتری نیاز دارم که واقعاً منطقی باشد، بخش کمتری از زندگی، و مطمئناً تهدیدهای بیش از حد دراماتیک کمتر و شخصیت‌هایی که احساس کنند مهم هستند، حتی اگر آنچه می‌گویند و انجام می‌دهند خنده‌دار باشد. از جمله بزرگسالانی مانند معلم و اینکه او چگونه نقشه می کشد و به بچه ها اجازه می دهد به معنای واقعی کلمه مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار گیرند. لعنتی این مدرسه چیه آنقدر دور از ذهن است که برای من به عنوان یک امکان واقع بینانه کار نمی کند، و من به آن نیاز دارم تا احساس کنم که این چیز در واقعیت قابل دوام است و بنابراین بالقوه معنادار است. سوئیچ های سبک برای من گیج کننده هستند. اینکه چطور از نقل قول‌های نیچه به درام‌های نوجوانانه به این راحتی می‌روید گیج‌کننده است. در نتیجه همه چیز بسیار سطحی به نظر می رسد. باز هم به نظر من این نویسنده فکر می کند که مخاطب می تواند هر چیزی را ببلعد. این بدان معنا نیست که هر وقت نویسنده واقعاً تلاش می کند، چیز خوبی از آن بیرون می آید. باز هم، برای من، نبرد اصلی و پیشرفت داستان در این فصل تا حد زیادی احمقانه بود: آیانوکوجی به سادگی یک باند 4 نفره را شکست می دهد. نحوه برنده شدن کلاس D در Shuffle نیز بسیار ساده بود. بدیهی است که اگر تأیید کرده باشید که یک خائن وجود دارد، این نقشه را در سر می پرورانید. بنابراین، برای من، تنها طرح مناسب این فصل حول محور آیاوکوجی می چرخید. تقریباً همه چیزهایی که او درگیر آن می‌شود کمی بالغ‌تر است، به این معنا که او و همکارش در بیشتر لحظات واقعاً در مورد نکات مرتبط فکر می‌کنند و صحبت می‌کنند. باز هم، من نمی گویم همه چیز در این مورد هوشمندانه یا واقع بینانه بود، اما قطعا بهتر از درام های نوجوان بود. من به بحث او با معلم، با پدرش، با ساکایاناگی (هم پدر و هم دختر)، و البته او در مورد آموزش هوریکیتا و کارویزاوا فکر می کنم. در مجموع، من مطمئن نیستم که چه کسی در سن من می تواند این باهوش را در نظر بگیرد. بیشتر نکات اصلی داستان در این فصل تا حد زیادی ساده بودند (مثلاً هوریکیتا در حال صحبت با سودو برای بازگرداندن او به زمین)، مبتنی بر خشونت یا مبتنی بر Ayanokoji-is-OP بود. برخی از شخصیت‌های فوق‌العاده هیجان‌انگیز، به‌ویژه ریوئن، از شرور باحالی که فکر می‌کنند او است، دور است - برادر من، تو 15 ساله هستی. شما حتی نمی توانید چیزهایی را که در مورد چیزهایی مانند "عشق اول" می گویید بگویید - آیا حتی به آن مرحله رسیده اید؟ چه رسد به اینکه فکر کنید در دبیرستان بی‌نظیر هستید. منو بخندون واضح است که من از این نظر بسیار بالاتر از مخاطبان هدف هستم. او در این فصل نیز «شرور» اصلی است. پس از آن همه صحبت های بزرگ، او یک بار می بازد و کاملاً محو می شود. چقدر آنها قصد دارند این کار را برای MC آسان کنند؟ جدای از آن، برخی احمق های مزاحم با دیالوگ های تکراری مانند سودو و کوئنجی و برخی نابغه های غیرواقعی مانند آیانوکوجی. هوریکیتا احمق‌تر از قسمت پیش‌درآمد نیز به نظر می‌رسید، و یا به راحتی گرفتار طرح‌های واضحی می‌شد، که خروج از برخی از آنها چندان سخت نیست. من فقط احساس می‌کنم اگر بیشتر این افراد ذهنیتی بالغ و بالغ داشته باشند، فوراً مشکل‌ساز نمی‌شود، که صادقانه در مورد نمایش چیزهای زیادی می‌گوید. در لحظاتی با طرح‌های منسجم‌تر و غیر احمقانه‌تر، مانند آنچه ذکر کردم، می‌تواند بسیار سرگرم‌کننده یا حتی جذاب باشد - من علاقه‌مندم ببینم این به کجا می‌رود، به‌ویژه از منظر اینکه ببینم آیانوکوجی چگونه در طرح‌های قدرت درگیر می‌شود. در داخل مدرسه، بنابراین من دنباله آن را تماشا خواهم کرد. با این حال، هر عمق یا معنایی که نمایش تلاش می کند داشته باشد، یک شکست است. این فقط یک سطح بالاتر از انیمه متوسط ​​​​مدرسه است (چه نوعی شونن یا رامکام)، از طریق MC سرد، بازیگران متنوع شخصیت های مختلف، و برخی از طرح های هوشمندانه تر، که، باید بگویم، فاقد آن است. از فصل اول بیشتر و بیشتر می شود، اگرچه آنها در حال توسعه شخصیت های خاصی هستند.