Beastars Final Season

یکی از چیزهایی که می‌خواهید در یک اقتباس انیمه ببینید این است که چه کاری می‌تواند متفاوت یا حتی بهتر از مانگا انجام دهد، بدون شک هر دوی آن‌ها را برآورده می‌کند. بدیهی است که من کمی تعصب دارم که این IP مورد علاقه من است، با این حال، حتی با وجود آن مواردی وجود دارد که می توانم اذعان کنم که در منبع منبع مورد نظر باقی مانده اند. این بررسی حاوی اسپویلر است، با این حال، TL;DR بدون اسپویلر باقی خواهد ماند. TL;DR: فصل 3 ترکیبی از برشی از زندگی جهان سازی و زوایای اسرارآمیز را که در فصل های قبلی نمایش داده شده بود، به ارمغان می آورد. مسائلی که مانگا در مورد سرعت و قدم زدن داشت و به نظر من "حواس پرتی" که معمولاً بیان می شود، در هیچ کجا یافت نمی شوند. واضح است که استودیو اورنج به این ویژگی اهمیت می دهد و دقیقاً می داند که چگونه چشم انداز روشنی را برای این مجموعه شکل دهد. ناگفته نماند که مقدمه (مثل تمام فصول دیگر) بی‌نظیر است، و هنر منحصر به فرد Beastars است. اگر به پیمایش در مسائل اخلاقی و مشاهده/ارتباط با موقعیت‌های ناخوشایند علاقه دارید (حتی اضافه کردن کمی فعالیت در آنجا)، پس من نمی‌توانم این فصل Beastars را بیشتر توصیه کنم. داستان/خلاصه داستان: 10/10 - این نمایش آنچه را که یک چشم انداز روشن بود، اما در بخش هایی به یک چشم انداز منسجم تبدیل کرد که نشان می دهد Beastars قرار است چه چیزی باشد. صحنه‌های هر قسمت به‌طور طبیعی و زیبا با قسمت بعدی ترکیب می‌شوند و نه تنها در رشد/ذهنیت شخصیت‌ها، بلکه در نحوه قرار گرفتن آن‌ها به طور کلی در دنیای اطرافشان به عمق شخصیت می‌افزایند. عناصر اصلی که از مانگا تغییر کرده بودند مانند ملونز با شیشی گومی (و پس از آن بازنویسی صحنه دروگر دراپ) و تجسم مجدد مفهوم مواد مخدر (که هدف بزرگتری به "داروهای خونی" می دهد) و افزودن آن یک بعد واقعی جدید در جهان از نحوه عملکرد اشیا. می توان استدلال کرد که کارکرد بازار سیاه این بود که انتقال دهد، با این حال، من استدلال می کنم که هنوز هم این کار را انجام می دهد که در آن داروهای خشن تر را نشان می دهد در حالی که چیزهای رام کننده معرفی شده دقیقاً همین هستند، رام کننده. مسلما، حتی با وجود تمجید و امتیاز 10/10 برای طرح، ناگفته نماند که این فصل در یک صخره بداخلاق به پایان می رسد (به معنای واقعی کلمه) اما، من با این موضوع کاملاً خوب هستم زیرا تأیید می شود که این پایان نیست. از نمایش شخصیت ها: 10/10 - هر شخصیت جدیدی که در این فصل معرفی می شود عالی است، به مضامین کمک می کند و طرح را به طور معناداری به جلو می برد. هفت (سبون)، یحیی، گوشا، ساگوان، لئونا، خربزه (و بله، حتی پسر کوچولوی مدفوع). همه آنها نقش مهمی در افزودن ابعاد به رشد شخصیت لگوشی ها و نشان دادن دیدگاه های متفاوتی که دنیای آنها را می سازد، ایفا می کنند. با رفتن بیشتر به شخصیت‌های قدیمی، پیشرفت‌های لوئیس، جونو، هارو و حتی کل کلاس درام بسیار با طراوت بود و به من یادآوری کرد که چرا این سریال را دوست دارم. موسیقی: 10/10 - مقدمه (همانطور که انتظار می رود) طبق معمول با Beastars به ​​اوج خود می رسد، حتی outro نیز یک قطعه شگفت انگیز همراه با تصاویری دلپذیر دارد. بیشتر موسیقی‌های کلاسیک فصل اول دوباره ظاهر می‌شوند همراه با حضورهای جدید و ایجاد یک کاتالوگ عالی برای انتخاب. مسلماً هیچ چیز فوق‌العاده‌ای در مورد این موسیقی‌ها یا لایت‌موتیف‌ها وجود ندارد، اما کار خود را به عنوان کمکی به صحنه‌ها انجام می‌دهد و مخاطب را آماده می‌کند تا انتظار داشته باشد که موتیف با چه چیزی همراه است. در مجموع، موسیقی بدون شک یکی از بهترین اجزای Beastars است، زیرا کسانی که از تماشای نمایش متنفرند، هنوز هم اعتراف می‌کنند که مقدمه‌ها بسیار جذاب هستند. هنر/انیمیشن: 10/10 - این مولفه ای است که من در مورد Beastars بیشتر دوست دارم، از همان ابتدای کار استودیو اقتباسی Orange با استاپ موشن، آبرنگ و ترکیبی از انیمیشن های 2D/3D آزمایش کرد. فصل 3 چیزی را که در فصل 2 از دست دادم را به ارمغان می آورد، یک مقدمه تجربی جدید و پر جنب و جوش است که تماشای آن لذت بخش است. همچنین، همانطور که قبلا در مورد outro ذکر شد، برش های کاغذ ماشه برای دیدن بسیار جالب است. از نظر انیمیشن در خود نمایش، هر جنبه ای از فصل های گذشته نیز بهبود یافته است. طراحی رقص، کار دوربین، حالات چهره، فقط هر چیزی که می توانم لیست کنم. تنها بخشی که به من می‌گوید بهتر بود اگر آنها در نمایش واقعی با سبک‌های هنری متفاوتی مانند فصل 1 تجربه می‌کردند، بهتر بود، اما من با مقدمه‌ها و برون‌ها بیش از حد کافی از آن بهره‌مند شدم. در مجموع من از این فصل کاملاً لذت بردم و این یک اضافه شدن عالی به سریال است. نمی توانم منتظر بمانیم تا ببینیم چه چیزی در فصل 2 با ما ملاقات می کند!