Zhen Hun Jie

به همان اندازه که من انیمه های کلی خوب در مقابل بد را دیده بودم، برادر بزرگ از انیمه های برادر کوچک محافظت می کند و غیره، ایده ای در این قالب ندیده بودم. ایده مجموعه‌ای از خیابان‌های رو به رشد حاوی ارواح پردازش‌نشده که اساساً جایی برای رفتن ندارند. برای من بسیار عجیب بود، بسیار مسیحی برزخ، منتظر قضاوت. من از نمایش یک اپیزود در زمان جوانی و سپس یکی از قسمت‌های بزرگ‌تر چون این حسی که هنگام تماشای یک انیمه از آن لذت می‌برم، بدم می‌آید و من را بسیار منصرف می‌کند، متنفر بودم. مخصوصاً برای کسانی که جدا می شوند چگونه انیمه تماشا می کنند حتی بیشتر. من همچنین مشتاق این ایده نبودم که مردم بتوانند ارواح را بدون هیچ عواقبی واقعی از بدن بزرگ‌تر دور بزنند. احساس می‌کرد که سر خیابان نظم را حفظ می‌کند، اما اگر هرگز و مشکلات عظیمی ایجاد نمی‌کردند، هیچ اتفاقی نمی‌افتاد. داستان‌ها متفاوت هستند، شخصیت‌ها عمیق‌ترین شخصیت‌ها نیستند، شما واقعاً چیز زیادی درباره دشمنان خیابان‌های مرثیه یاد نمی‌گیرید، حتی نمی‌دانید چرا برخی از مردم می‌میرند واقعیت است. انگار داستانی با چند سوراخ بود. هرچند از این ایده خوشم آمد که مهم نیست در زندگی و مرگ چه اتفاقی می‌افتد، از هر راهی که می‌روید، کسی سعی می‌کند از آن استفاده کند، همانطور که می‌دانیم روش زندگی است. من از نحوه بیان آن خوشم آمد و دنیای معمولی را دوست داشتم مگر اینکه روانی نتواند ببیند. انیمیشن، صدا، درام دوره عالی بود، و من به جای نیمه خاموش شدن مثل بعضی انیمه ها، به تماشا کردن توجه کردم.

من تازه فصل اول رو تموم کردم، چون میدونم فصل دوم باید الان/به زودی پخش بشه. خوب، اجازه دهید با جنبه های (نه خیلی) "منفی" شروع کنیم. شخصیت ها (6/7). قضاوت در مورد شخصیت ها کمی سخت است. من فکر می کنم دو برادر، که رهبران مرد اصلی هستند، شخصیت مشخصی دارند. انتخاب ها و نظرات آنها با تکامل روانشناختی آنها هماهنگ است. نگهبانان روح نیز فیلمنامه خوبی دارند و حس وفاداری دارند که باعث می شود من در رابطه تاریخی جنگجو-ارباب چینی سقوط کنم و این آنها را از برخی از خدمتکاران خودشیفته/ سرسخت/ خودخواه سریال سرنوشت جالب تر می کند (اما من این کار را نمی کنم. می خواهم آنها را با هم مقایسه کنم، زیرا من عاشق فرنچایز Fate هستم و آنها چیزهای متفاوتی هستند، این فقط چیزی است که من در حال حاضر به آن فکر می کردم). برای آنها 7 می شود. چیزی که من دوست نداشتم شخصیت شرور و نقش اول زن است. قصد اسپویل ندارم، فقط بگویم که من فکر می‌کنم شخصیت شرور کمی شخصیت کلیشه‌ای دارد، که اگر تحلیل یا تحول روان‌شناختی عمیق‌تری وجود داشت (مثل رابطه آن‌ها با روحیه نگهبانش) می‌توانست قابل قبول‌تر باشد. ). نقش اصلی زن نیز کلیشه ای است و او مرا ناامید کرد. از آنجایی که در موارد متعددی به ایده او درباره جنسیت به عنوان مانعی برای یافتن جایگاهش در جامعه و غیره اشاره کردند، من انتظار رشد شخصیت را داشتم. در عوض، در نهایت او به معنای واقعی کلمه بی فایده است. می‌دانم که او تازه وارد این دنیا شده است، اما حتی دیالوگ‌هایش باعث می‌شود او یک احمق به نظر برسد. منظورم این است که بیایید به او چیز جالبی برای گفتن بدهید...او فقط نقش منفعلانه ای دارد: فرار کردن، مثل پرستار بچه رفتار شدن، سرزنش شدن، تکرار آنچه دیگران به او می گویند. او به معنای واقعی کلمه شخصیتی ندارد. به این دلایل آخر، من به شخصیت ها 6 می دهم. ART (7) نمی تواند با اکثر تولیدات اخیر ژاپنی رقابت کند، اما در مقایسه با برخی از تولیدات آمریکایی و فرانسوی که از شبکه های تلویزیونی اروپایی پخش شده اند، شرم آور نیست. این اولین دونگووای من نیست و با توجه به مرحله فعلی توسعه بازار دونگوآ چین، این برای من یک 7 کامل است. انیمیشن دو بعدی کاملاً لذت بخش است، اما برخی از صحنه های مبارزه به یک انیمیشن سه بعدی ارزان تغییر می کند، که به نوعی حال و هوا را خراب می کند. اما باز هم به طور کلی این محصول خوبی است. موسیقی متن (9). من می خواهم بلافاصله بعد از ART در مورد ost صحبت کنم زیرا موسیقی متن آن چیزی است که بسیاری از صحنه های با کیفیت پایین را لذت بخش و قدرتمند می کند. من واقعا نسبت به موسیقی متن خوب حساس هستم. من باید آن را تشخیص دهم: فکر می کنم فقط 5 قطعه را در طول دونگوآ شنیدم و آنها برای صحنه عالی بودند و به تنظیم سرعت بسیاری از مبارزات کمک کردند. افتتاحیه کوتاه است و این حس را به من داد "بله، بیایید با هم راک کنیم و قوی باشیم". پایان نیز به خوبی اجرا شده است و من عاشق ادغام چند نت سنتی اپرا هستم. داستان (8). نمی‌توانم زیاد بگویم، زیرا می‌خواهم از اسپویل‌ها اجتناب کنم، اما قسمت‌های آخر چند نقطه عطف ایجاد می‌کنند و برخی از حقایق غیرمنتظره را نشان می‌دهند که طرح را به سطح بعدی می‌رسانند، و یک عمل خوب اما پیش پاافتاده را به چیزی کمی جذاب‌تر تبدیل می‌کنند. . لذت بردن (8). من آن را در سه روز در زمان استراحت ناهار و شام پس از مطالعه تماشا کردم. واقعا سرگرم کننده و "سبک" بوده است. قسمت‌ها کوتاه‌تر از قسمت‌های 20 دقیقه‌ای معمول هستند، بنابراین شما واقعاً می‌خواهید ادامه دهید تا بدانید بعداً چه اتفاقی می‌افتد. بعد از قسمت های اول، سرعت بهتر می شود و روایت گذشته-حال توجه و علاقه شما را بالا نگه می دارد. به طور کلی؟ اگر به سلیقه شخصی خود و احساساتی که بعد از چند قسمت اخیر در مورد گذشته دارم (چه کسی می داند خواهد دانست) و همچنین به تمایل اخیرم برای شناخت بهتر دونگ هوآ چینی گوش می دهم، از 9 استفاده می کنم. سعی می کنم با محصولات ارزان قیمت یا ONA ها ذهنی باز داشته باشم و به تازگی این انیمه به من می دهد. اما، با جمع‌بندی تمام نمره‌هایی که قبلا داده‌ام و سعی می‌کنم عینی‌تر باشم، می‌توانم بگویم 8 نمره عادلانه‌ای است. با عرض پوزش، این اولین بررسی من است و من در کوتاه کردن خوب نیستم ... امیدوارم مفید بوده باشد! خداحافظ!