Tokyo Godfathers

«پدرخوانده های توکیو» با داستان صمیمانه و شخصیت های توسعه یافته اش تحت تاثیر قرار می دهد. این اکشن در شب کریسمس در توکیو اتفاق می افتد، جایی که سه بی خانمان - جین، دوچرخه سوار سابق، هانا، یک زن تراجنسیتی، و میوکی، یک نوجوان فراری - یک نوزاد رها شده را پیدا می کنند. این سه نفر در تلاش برای یافتن والدین نوزاد، وارد ماجرایی پر از اتفاقات غیرمنتظره و اکتشافات شخصی می شوند. آنچه من دوست داشتم: شخصیت ها: هر یک از این سه قهرمان داستانی پیچیده و توسعه یافته دارند. من قدردانی کردم که چگونه فیلم به تدریج دلایل واقعی حضور آنها در خیابان ها را آشکار می کند. جین، هانا و میوکی شخصیت‌های بسیار انسانی هستند، دارای کاستی‌ها و ویژگی‌هایی هستند که همدردی و درک آن‌ها را آسان می‌کند. موضوع: فیلم به موضوعات عمیقی مانند بخشش، امید و اهمیت خانواده می پردازد بدون اینکه بیش از حد اخلاق مدار شود. این یادآوری است که هر کسی داستانی دارد و گاهی معجزات به غیرمنتظره‌ترین راه‌ها اتفاق می‌افتد. انیمیشن و موسیقی: سبک بصری ساتوشی کن غیرقابل انکار است و انیمیشن روان و با جزئیات است. موسیقی کاملاً فضای فیلم را تکمیل می کند و یک لایه احساسی اضافی به آن اضافه می کند. چیزی که کمتر دوست داشتم: قدم زدن: اگرچه داستان درگیرکننده است، اما گاهی اوقات می‌تواند ناهموار به نظر برسد. توالی هایی وجود دارند که خیلی سریع حرکت می کنند و به دنبال آن موارد دیگری وجود دارند که به نظر می رسد بدون افزودن اطلاعات جدید زیادی ادامه پیدا می کنند. تصادفات: در حالی که بخشی از جذابیت فیلم در تصادفات غیرمنتظره ای است که قهرمانان داستان را به حل معما نزدیک می کند، برخی از این تصادفات می توانند اجباری و کمی غیرقابل باور به نظر برسند. در کل، «پدرخوانده های توکیو» فیلمی است که ارزش دیدن را دارد، مخصوصا برای کسانی که به دنبال داستانی تاثیرگذار و خوش نوشته هستند. امتیاز 8 نشان می دهد که با وجود برخی نقص های جزئی، فیلم موفق شده است قلب بینندگان را لمس کند و تا مدت ها پس از تماشا در خاطره ها بماند. ساتوشی کن بار دیگر شاهکاری را ارائه می دهد که اعماق روح انسان را بررسی می کند.

من واقعاً می خواهم به این فیلم امتیاز بیشتری بدهم، اما به بیان ساده، شروع به بازی بیش از حد می کند. به نظر می رسد که واقعاً نباید آنقدر طولانی می شد که هست و در برخی مواقع فیلمنامه شروع به تمام شدن مواد می کند. عجیب است زیرا حداقل دو خط داستانی کامل وجود دارد که در پایان کاملاً حذف می شوند. در همین حال، برای صحنه‌های کوچک‌تر، تنظیمات زیادی دوباره مورد استفاده قرار می‌گیرد که منجر به احساس خستگی کلی می‌شود که پایان فیلم را به‌طور قابل‌توجهی پایین می‌آورد. اگر فقط نیمه اول را رتبه بندی می کردم، می گفتم 9/10 است. اما با این که چقدر روی آن کشیده می شود مقدار زیادی از انرژی خود را از دست می دهد. هنوز هم فیلم خوبی است که اگر از یک کریسمس کوچک برایتان ناراحت نیست، توصیه محکمی به آن می کنم.

Tokyo Godfathers تبدیل به یکی از فیلم های مورد علاقه من در تمام دوران ها و فیلم بسیار مورد علاقه من در کریسمس شده است. به‌عنوان کسی که از طریق پرفکت بلو با ساتوشی کن آشنا شد و در نتیجه متوجه شد که نقطه قوت او ترسناک است، من از کار او در این فیلم شگفت‌زده شدم. کمدی، احساس و اکشن همگی کاملاً متعادل هستند و اصلاً بی‌موقع نیستند. شخصیت‌های پویا بسیار شبیه افراد واقعی هستند که می‌توانید با آنها ملاقات کنید، در حالی که تماشای آن همچنان فوق‌العاده سرگرم‌کننده است (که به شدت به خاطر انیمیشن باورنکردنی است!) فکر می‌کنم چیز مورد علاقه من در مورد آن کاوش در پویایی خانواده بود و چگونه می‌توان آن را پیدا کرد. خانواده در مکان های غیر منتظره سه نفر اصلی، در پایان فیلم، مانند خویشاوندان یکدیگر را قدردانی و دوست دارند، که به نظر من بسیار دلچسب بود. بدون اسپویل می توانم بگویم که تقریباً همه چیز در این فیلم به شکلی از عشق خانوادگی گره خورده است. در مورد این فیلم چیزهای زیادی برای گفتن وجود دارد که نمی توانم آنها را در یک نقد قرار دهم، بنابراین فقط می توانم از شما بخواهم که حداقل یک بار این فیلم را تماشا و دوباره تماشا کنید. من فکر می کنم هر کسی می تواند چیزی با ارزش در آن پیدا کند. تعطیلات شاد!