Tensei shitara Slime Datta Ken

به طور کلی عالی است و در مورد ساخت امپراتوری به همان اندازه که خوب است. این مربوط به 3 فصل جاری است، اما بازخورد به طور کلی قابل اجرا است. یک پیمانکار در تلاش برای نجات یک نفر می میرد و به عنوان یک لجن که می تواند اشیا را جذب کند و قدرت آنها را بگیرد، تناسخ پیدا می کند. سپس سعی می‌کند پادشاهی بسازد، و چیزهای بالا 3 چیز اصلی هستند که به او اجازه موفقیت می‌دهند: 1) توانایی جذب شکسته به او اجازه می‌دهد در سطح قدرت با شخصیت‌های بیشتر و قوی‌تر معرفی‌شده باقی بماند. این توانایی جنگ و عدم تسلط را می دهد 2) درک پیمانکاری از دنیای مدرن، اجازه حکومت و ساختار را می دهد تا آرام آرام یک دهکده هیولا را به یک شهر/امپراتوری با کیفیت تبدیل کند. 3) مهربانی و تمایل به کمک به دیگران و رحمت. این منجر به پیوستن گروه‌های قدرتمندی که او شکست می‌دهد، به شهر می‌پیوندند و قدرت‌های قوی‌تر/برابر مانند ملت‌ها یا اربابان شیاطین دوست/متحد می‌شوند. با نگرش دوستانه، غذاهای خوشمزه برای مهمانان و تمایل او به کمک به هر کسی، مذاکره بسیار آسان تر می شود. این همچنین به این معنی است که بیشتر حل مشکلات و ایجاد سود او در واقع توسط او انجام نمی شود، برخلاف بسیاری از isekai یا حتی ساختمان های امپراتوری مانند Overlord. به طور کلی آنچه برجسته می شود این است که با وجود افزایش سطح قدرت ریمورو، راه حل ها و برنامه های کلی هوشمندانه باقی می مانند و به آن قدرت تکیه نمی کنند. او بدون تکیه بر زور، برنامه هایی برای افزایش سطح مالی و تکنولوژیکی کشورش ایجاد خواهد کرد. در مورد انتقاد: 1) حرمسرا زیاد نیست: 2 دختر روی او ساده لوح می شوند، اما 2 دختر در 60 قسمت یا بیشتر بسیار قابل قبول است. این یک محیط فانتزی است، بنابراین شما می‌خواهید گهگاه مردانی مرتب و بدون پیراهن را ببینید، که لازم نیست، اما غم‌انگیز هم نیست. تمرکز روی آن نیست 2) Rimuru op!: او کاملاً دارای قدرت های دیوانه کننده ای است، اما کم شروع می کند، و هر کجا که باشد، هنوز افراد قوی تری هستند. او از طریق افرادی که با آنها دوست می شود، مانند ولدورا یا میلیم، قدرت بیشتری دارد. همچنین در مورد دعواهایی که او آنها را شکست می دهد، خیلی به ندرت دعوا می کند. در چنین دنیایی شما به یک قهرمان فوق العاده قوی نیاز دارید، و هنوز موفقیت او ناشی از دیپلماسی و استراتژی است. 3) سرعت آهسته: تا حدودی درست است. مواقعی وجود دارد که به نظر می رسد همه چیز طولانی شده است، به معنای توجه بیش از حد به آنچه باید برای یک ملت/طرح نسبتاً کوچک باشد. با این حال، رشد ملت را واقع بینانه و ناگهانی احساس نمی کند. 4) نداشتن شخصیت های جانبی: درست است؟ با توطئه ی طاقت فرسا یک ملت در حال رشد و سیاست و تهدیدهای موجود در آن، زمان کمی برای بررسی جزئیات یکی از شخصیت های متعدد وجود دارد. این داستانی است که بر داستان تمرکز دارد، نه پویایی دقیق بین شخصیت های جانبی. 5) "ما قبلاً این را دیده‌ایم": مردم برخی جزئیات را انتخاب می‌کنند و ادعا می‌کنند که از آنجایی که این جنبه در داستان‌های دیگر ظاهر می‌شود، به این معنی است که بد است. تروپ ها به دلایلی دوباره ظاهر می شوند. به طور کلی آنها هدف خاصی را دنبال می کنند، و با یک ژانر، عناوین خاصی به وجود می آیند، و با یک داستان بزرگ، عناصر زیادی به وجود می آیند که بسیاری از آنها تروپ خواهند بود. هیچ چیز کاملا منحصر به فرد نیست. اگر در هر رستوران شکایت نکنید که این استیک نیز با نمک درست شده است، از شام بیشتری لذت خواهید برد. TLDR: ساختمان بزرگ isekai/امپراتوری. علیرغم افزایش مقیاس، موفقیت به طور کلی بر برنامه‌های هوشمندانه‌ای است که توسط خود ریمورو و مهربانی او ایجاد شده است. البته رضایت گاه به گاه عمل و تحت تاثیر قرار دادن مردم با قدرت نیز وجود دارد.

من خیلی نقد نمی نویسم زیرا یکی، بهترین گرامر را ندارم، و دوم، فقط دوست دارم تماشا کنم، رتبه دهم و ادامه دهم. اما برای این نمایش مجبور شدم بنشینم و فکر کنم چون پسر. من تمام جلسات را تمام کردم و اولاً، بیشتر شخصیت‌های زن طوری طراحی شده‌اند که بسیار آزاردهنده هستند و قابل تحمل نیستند. شخصیت اصلی نیز یک شخصیت سوال برانگیز بود. نمایش او را آنقدر قدرتمند کرد که هیچ سختی یا مشکلی برای مقابله با او وجود نداشت که خسته کننده بود، و او همیشه یک قسمت را با این جمله به پایان می رساند: "اما پس از آن من نمی توانستم متوجه بدبختی بزرگی شوم که در طوفان خواهد افتاد (ملت او خلق کرد)" اما در قسمت بعدی این "بدبختی" یک تبهکار کوچک یا سوء تفاهم خواهد بود که شما را به این فکر می‌اندازد که آیا این یک شکل از صخره‌ها بود؟ MC مغلوب، همه او را دنبال می کنند زیرا مطمئنا! همه شخصیت های باحال باید با او یا خدمتکارانش رفیق باشند. به علاوه اکثر شرورها آنقدر ضعیف هستند که یک شوخی است. حالا اجازه دهید به این موضوع بپردازیم که چرا زنان آنقدر آزاردهنده هستند که گریه می کنید. نمونه بارز این یکی از شخصیت های اصلی به نام شیون است. او و تیمش به شدت مورد ضرب و شتم ریمارو قرار گرفتند که مجبور شدند درست ببینند، یک چیز منجر به چیز دیگری شد که هر 5 نفر شروع به دنبال کردن ریمارو کردند. او ابتدا فردی ساکت بود، اما زمانی که این دختر نام خود را به دست آورد، شروع به داد و بیداد یک دختر طرفدار کرد. منظورم این است که او تنها نبود، اما بیش از حد این کار را انجام می داد. او مردم را مجبور می کرد که غذای او را که از توالت جادوگران درست شده بود بخورند و تقریباً یک نفر را در اختیار می گرفت. و وقتی به او می گویند بد است، او شروع به تهدید به مرگ می کند. مانند L را بگیرید و به عمق آن بروید. او همچنین شروع به غر زدن می کرد هر بار که اسلایم با کسی که او نیست به جایی می رفت. و وقتی او را می گیرند، او خیلی خنده دار است که لجن را خجالت می کشد (به خوبی سزاوار بود زیرا او نمی توانست فقط به دختر نه بگوید) اما البته! او قرار است به عنوان "کلوتز ناز" و "دختر بچه" ظاهر شود، این خانم یک زن بالغ با مغزی کاملاً توسعه یافته است که بلوغ را می شناسد، با این حال وقتی همه چیز آنطور که او دوست دارد مانند یک کودک رفتار می کند زیرا فرضاً اینطور است. جذاب؟؟ توجه داشته باشید که او قرار است یک شخصیت اصلی باشد، وقتی او و شیون عصبانی شدند که ریمارو از مسافرخانه جن ها دیدن کرده است، من را شروع نکنید. مانند آنچه که؟ آیا خود را از بندگانش به همسرش ارتقا دادند؟ موارد دیگری نیز وجود دارد، اما فکر می‌کنم منظورم را گفتم. به طور کلی، اگر به دنبال کسی هستید که یک کشور را از ابتدا خلق کند، این برای شماست، اما اگر برای طرح و شخصیت‌های خوب آمده‌اید، بهترین کار این است که به سمت دیگری بروید.

من حتی قصد ندارم وانمود کنم که می‌خواهم یک نقد/بررسی جامع درباره این سریال بنویسم، اما اجازه دهید یک بررسی کوتاه‌تر و بدون اسپویل‌های زیاد انجام دهیم. حدود 50 دقیقه طول کشید تا قسمت اول 24 دقیقه ای را تماشا کنم، زیرا چنین اتفاقی رخ داد که هر 20 ثانیه باید مکث می کردم و با یک نگاه "لعنتی به من شوخی می کنی" به دوربین خیالی نگاه می کردم. داستان واقعاً هیچ جهتی ندارد و با تغییر لحن ناگهانی به طرز بسیار بدی سروکار دارد، اولی، حدود 6 قسمت عمدتاً سبک می شود، سپس شما را به یک پس زمینه غم انگیز می اندازد / ضرر / بعد از این همه چیز هدف جدید پیدا کرد، اما چیز خنده دار این است که به معنای واقعی کلمه به جایی نمی رسد (در مورد فصل های بعدی نمی دانم) و بلافاصله بعد از آن به یک ماجراجویی دلچسب برمی گردد. چگونه؟ چرا؟ من نمی دانم. مک تا جایی که می‌توانید دریافت کنید کار می‌کند، اما یک چیز که من دوست داشتم این است که حتی داستان، شخصیت‌ها و دعواهای سخت، کسل‌کننده بودند و صادقانه بگوییم که کاملاً یکدست بودند و نویسندگان حداقل کمی خلاقیت را در تکنیک‌های مبارزه اعمال کردند. ابتدا، بعد از آن کمی تنبل تر شدند. و این به نوعی خلاصه ای از سریال، شخصیت ها و کل جهان است، که تنها هدفشان این است که به دلایلی به نوعی به مک می پردازند. هیچ اصالت یا عمقی برای هیچ کدام از آنها یافت نشد. چیز خوب دیگر این است که مفهوم mc در واقع یک جامعه بسازد و نه فقط در غروب آفتاب، حتی خیلی بد اجرا شود، بلکه مفهوم خوبی بود. موسیقی فراموش شدنی است، حداقل صداپیشه ها کارشان را به خوبی انجام داده اند و اکثر فیلم ها یک bgm مناسب دارند. هنر واقعاً چیزی است، در بیشتر مواقع کمی بهتر از حد متوسط ​​است، اما بخش‌هایی وجود دارد که احساس می‌کنید پس از خوردن مقداری زیاد از قهوه‌ای بامزه دوستتان، دچار یک قسمت روان پریشی می‌شوید، سبک هنری کاملاً به بعضی ها بی بند و بار من حتی نمی دانم چیست. بنابراین انیمه بر اساس انتظارات شما نسبتاً متوسط ​​یا بد است، اما اگر به معنای واقعی کلمه ذهن خود را خاموش کنید و فقط اپیزودها را بدون حتی یک بار سخت گیری پشت چشمان خود تماشا کنید، می تواند یک انیمه سرگرم کننده باشد، بنابراین نمره من 6 است. به نظر من این انیمه به طور جدی بیش از حد ارزش گذاری شده/هیپ شده است، اما این بیشتر به طرفداران مربوط می شود تا خود انیمه، به طوری که امتیازی نیست، فقط یک فیه است.