Sorairo Utility (TV)

علیرغم تلاش برای "منحصر به فرد بودن" ابزار Sorairo نمی تواند به هیچ وجه معنادار ایستادگی کند. اگرچه مطمئناً نمایشی صریح بد نیست ، آنچه ارائه می شود کاملاً متوسط ​​است. چرخ را روی هر بخش از زندگی هر فصل مشخص کنید و شما شانس بسیار خوبی برای پایان دادن به نمایش مانند این دارید. شخصیت اصلی از اینکه زندگی او چقدر متوسط ​​است راضی نیست و یک سرگرمی منحصر به فرد را به خود اختصاص می دهد که منجر به مسیری برای بهبود خود می شود. با توجه به این یک بخش از زندگی ، منحصر به فرد بودن فرض (یا فقدان آن) ذاتاً مسئله ای نیست و انتخاب گلف به عنوان Force Force مطمئناً یک انتخاب منحصر به فرد است. سپس این موارد بر روی شخصیت های خود قرار دارد تا بتوانند از این فاکتور کیفیت آن برخوردار باشند و به این رابطه با خدمات ... اول از همه شما شخصیت اصلی مینامی را دارید که شخصیت nerd درونگرا استاندارد شماست. به طور کلی او خوب است که یک Goofball کوچک ناز است اما نتوانسته است از نظر شیمی یا کوکرهایی برای بالا بردن او به یاد ماندنی باشد. بسیاری از شیوه های او احساس سهام می کنند و در حالی که او لحظه ای گاه به گاه را به دلخواه خود می گذارد. اصحاب او: هاروکا و ایاکا به همان اندازه در حال چرخش هستند. هاروکا با توجه به کمی پشت پرده که به مضامین اصلی اهمیت پیدا کردن چیزی که از آن لذت می برید ، از این سه نفر بیشترین استفاده را می کند. ایاکا کمترین حضور هر یک از شخصیت ها را دارد. او قرار است شخصیتی تأثیرگذار باشد اما این واقعاً از یک قسمت و نیمی از محتوای پرکننده به نمایش نمی رود. متأسفانه از آنجا که شکاف انیمه های زندگی ، به ویژه آنهایی که دارای حیله ای عجیب و غریب مانند این نیستند ، از سطح شیمی در گروه اصلی شخصیت ها ناشی می شود. ابزار Sorairo به دلیل چگونگی پایان کار بازیگران به عنوان یک کل به پایان می رسد. این امر به این واقعیت کمک نمی کند که Seiyuu ، به ویژه برای مینامی ، احساس نکنید که بازی A خود را به ارمغان می آورند (یا به طور کلی تجربه ندارند). مینامی در زایمان خود بسیار مسطح یا ناخواسته احساس ناراحتی می کند که در نهایت محدودیت پتانسیل صحنه های خاص را محدود می کند. هاروکا و ایاکا در بیشتر موارد خوب هستند اما به طور کلی آنها هرگز چیزی را برای بالا بردن تجربه بینندگان ارائه نمی دهند. باز هم ، اجراها لزوماً بد نیستند ، فقط این است که آنها واقعاً متوسط ​​هستند. این تقریباً برای هر جنبه دیگری از نمایش نیز صادق است. هیچ چیز واقعاً قادر به ایستادن نیست ، نه Artstyle ، نه سناریوها ، نه OST ، همه چیز بسیار متوسط ​​است. به حدی که در هر دو طرف طیف اظهار نظر زیادی نمی کند. این یک نمایش کوچک دلپذیر است که مدتی را با آن بکشید اما به دلیل عدم وجود کامل ویژگی های متمایز ، نتوانسته است خود را در هر نقطه از طیف اما میانه سیمان کند.