Sora yori mo Tooi Basho

A Place Further Than the Universe نوشته‌های جذابی از ژانر CGDCT با دلگرمی و در عین حال احساسی و پرشور در مورد هدفشان است. این انیمه ژانر CGDCT را به اوج دیگری برد، زیرا قبلا بیشتر انیمه های این ژانر بر روی قسمت زیبا و نحوه برجسته کردن آن تمرکز داشتند، مانند K-ON!، Azumanga Daioh و غیره. اما در این انیمه، به نوعی است. تغییر دهید. و آن را به خوبی تغییر می دهد. آنها برچسب را فراموش نمی کنند یا اغراق نمی کنند. به سادگی، آنها از سمت خود برتر بودند. صادقانه بگویم، من آن را برای مدت طولانی با انتظارات زیادی در لیست برنامه ریزی خود قرار دادم و در نهایت یک ماه پیش، این را تماشا کردم، از آن لذت بردم و دوستش داشتم، و به همین دلیل باید بگویم که واقعاً داستانی است که فراتر می رود. از کیهان شخصیت ها یکی از بهترین چیزهایی هستند که از آن لذت می برم و می خواهم در مورد آنها صحبت کنم. شیراسه، هیناتا، ماری، و یوزوکی - چهار شخصیت برای دیدن جهان دیدگاه‌های متفاوتی دارند. یکی می خواهد فراتر از مرزهایش برود. یکی می خواهد دوباره مادرش را ببیند. یکی می خواهد دوست پیدا کند. یکی می خواهد از آن شایعات رهایی یابد. این واقعاً شگفت انگیز است که چگونه شخصیت به خوبی ساخته شده و به خوبی ساخته شده است. همچنین، آنها به خوبی این واقعیت را ثابت کردند که همه آنها با یکدیگر غریبه هستند، یا اخیراً با یکدیگر ملاقات کرده اند. بنابراین، پیوست مانند اول نخواهد بود، که به ما نشان می دهد که چقدر واقع بینانه است. پویایی هر شخصیت واقعاً برجسته و همچنین قابل قدر است. انیمیشن یا بصری زنده و الهام‌بخش است که در این نمایش مورد نیاز است و آن‌ها آن را به خوبی همانطور که انتظار می‌رفت انجام دادند. موسیقی متن OST پرانرژی، صمیمانه و پرشور است که به ما کمک می کند تا با داستان، شخصیت و فضا ارتباط برقرار کنیم. یکی از بهترین آثار در ژانر CGDCT و همچنین برای MADHOUSE. من از آن لذت می برم و همچنین تماشای این داستان زیبا از شور، احساسات و ویژگی های منحصر به فرد را به همه توصیه می کنم.

نقد و بررسی A Place Further than the Universe – Spoiler Free A Place Further than the Universe یک دختر ناز ساده نیست که داستان کارهای بامزه ای انجام می دهد، بلکه یک ماجراجویی پیچیده برای رهایی از قید و بند عادی بودن برای انجام کاری تاثیرگذار و به یاد ماندنی است. این نمایش زیبایی است که دست شما را در حالی که شما را از طریق تجربه دلگرم کننده و دلخراش دوران جوانی عبور می دهد، می گیرد. در پایان هر اپیزود، خود را با اشک‌هایی می‌بینید که روی صورتتان جاری است، اما معمولاً با لبخند روی لب‌هایتان همراه است. این فیلم به‌طور یکپارچه بین کمدی‌های بی‌نظیر و تعامل‌های زیبا تا صحنه‌های از نظر احساسی سنگین حرکت می‌کند، اما زمان کافی را صرف تک‌تک صحنه‌ها می‌کند تا آنها را به همان اندازه که باید تأثیرگذار باشد. این سریال داستان چهار دختر در سفرشان به قطب جنوب و تمام خنده ها و گریه های سر راه را دنبال می کند. در حالی که اغلب از آن به عنوان "برشی از زندگی" یاد می شود، به نظر من این توصیف برای نمایشی مانند این آسیبی است، زیرا دلالت بر چیزی عادی و ناچیز دارد. این اکسپدیشن ممکن است تکه‌ای کوچک از زندگی این دختران باشد، اما تأثیر زیادی نه تنها بر زندگی شخصیت‌ها، بلکه بر بینندگان نیز دارد. ما ابتدا با شخصیت اصلی، تاماری آشنا می‌شویم که احساس می‌کند به خاطر زندگی روزمره‌اش سنگینی می‌کند و نیاز به انجام کاری حماسی را احساس می‌کند. این فرصت به شکل شیراسه به دست می‌آید، که از زمانی که مادرش سال‌ها پیش در آنجا گم شده بود، تلاش می‌کرد تا پول کافی برای سرمایه‌گذاری به قطب جنوب پس‌انداز کند. این دو در نهایت هیناتا و یوزوکی را نیز ملاقات می کنند که به دلایل مختلف به آنها در سفر می پیوندند. آنها از لحظه ای که تصمیم به رفتن به این سفر می گیرند، مشکلات زیادی را تجربه می کنند و در بسیاری از مراحل به نظر می رسد که ممکن است هرگز اتفاق نیفتد. با این حال آنها پس از تلاش و پشتکار فراوان می توانند سفر را به سرانجام برسانند. جایی که این نمایش واقعاً می درخشد، شخصیت ها و روابط آن است. مکانی فراتر از کیهان، در هسته خود، یک نمایش شخصیت محور است که هر یک از بازیگران اصلی با شخصیت ها، خواسته ها، نقاط قوت و ضعف منحصر به فرد به دقت متمایز می شوند. شخصیت آنها چیزی است که این نمایش را به یک نمایش واقعاً لذت بخش برای تجربه تبدیل می کند، و نقاط ضعف آنها چیزی است که منجر به توسعه شخصیتی عالی می شود. تنها در 13 قسمت، هر یک از بازیگران اصلی از طریق نبردهای خود با چیزهایی مانند غم و اندوه، اضطراب، طرد شدن و ناتوانی در تناسب رشد معنادار و قانع کننده ای را تجربه می کنند. چهار دختر در زمانی که بتوانند در این نبردها به یکدیگر کمک می کنند و یکدیگر را تنها می گذارند. در صورت لزوم. در پایان همه اینها، این دختران با موفقیت پشت سر گذاشتند و فصل مهمی را در دوران جوانی خود بسته اند و از طرف دیگر با اعتماد به نفس تر، بالغ تر و با تجربه تر بیرون آمده اند. Studio Madhouse یک نام بسیار محبوب در صنعت به یک دلیل خوب است، و A Place Further than the Universe یک پر دیگر در کلاه آنها است. انیمیشن و تصاویر این نمایش دیدنی است. برای نمایشی درباره سفر به یکی از منزوی ترین مکان های روی زمین، به درستی مناظر زیبایی را دریافت می کنیم که بسیار چشم نواز است. علاوه بر این، انیمیشن، به ویژه برای به نمایش گذاشتن احساسات شخصیت ها، تقریباً عالی است و کادربندی و کارگردانی حماسی این ماجراجویی را بیشتر برجسته می کند. اگرچه OST هیچ آهنگی ندارد که برنده جوایز شود، اما هر یک کاملاً برای لحن صحنه ای که در آن استفاده می شود نوشته شده است. برای نمایشی که باید در میان احساسات مختلف حرکت کند، هر آهنگ موسیقی متن بی‌نقص با فضا مطابقت دارد و تجربه بیننده را تقویت می‌کند. OP همراه با ED شگفت انگیز هستند. "دختران حالشان خوب است!" کاملاً احساسات "دعوت به ماجراجویی" را در بر می گیرد و تصاویر افتتاحیه به خوبی برای معرفی بازیگران اصلی و شخصیت آنها اجرا شده است. "کوکوکارا، کوکوکارا" یک آهنگ پایانی فوق‌العاده است که حس زیبایی از مالیخولیا تلخ و شیرین را تداعی می‌کند که تکمیل کننده تعظیمی است که روی هر قسمت به زیبایی بسته‌بندی شده است. مکانی فراتر از کیهان نیز بخشی از آن را دارد که غیرقابل توصیف است. این چیزی است که فقط می توانید آن را برای خودتان تجربه کنید تا کیفیت واقعی و جذابیت نمایش را درک کنید. فکر نمی‌کنم نوشته‌های کافی برای تعیین کمیت کامل تأثیر یا سطح لذتی که این نمایش دارد و چه چیزی آن را به یک شاهکار تبدیل می‌کند، وجود ندارد. به طور کلی: 10/10

به طور جدی، آیا کسی انتظار نمایشی مانند مکانی فراتر از جهان را داشت؟ و برای اینکه عالی شود؟ از نظر ظاهری، به نظر می رسید که این یک نمایش دیگر با شیرینی برش دختران است که کارهای ناز انجام می دهند. اما پس از آن مشخص شد که قرار است کاراکترهای اصلی به قطب جنوب بروند. دست نشان دادن، کسی که آنجا فکر می کرد "اوه مرد، این خیلی بد خواهد بود!" و فرض کردید که به طور کامل فرض خود را به نفع شیطنت‌های دختر مدرسه‌ای انیمه‌های زیبا خراب می‌کند؟ حتی من هم تا حدودی گیج شده بودم و متعجب بودم که چگونه نمایش می تواند با این فرض مقابله کند. و سپس اپیزود اول پخش شد و مردم بلافاصله نظر خود را در مورد آن تغییر دادند، از جمله من. این نمایش سپس به یکی از محبوب‌ترین و مورد بحث‌ها در فصل زمستان 2018 تبدیل شد، تا جایی که در نیویورک تایمز به‌طور کلی پخش شد! چگونه؟ چگونه این اتفاق افتاد؟ اصلاً چه چیز خاصی در مورد این نمایش وجود دارد؟ خیلی چیزها، در واقع، و من کاملا موافقم که Place Further Than The Universe کاملاً تحسین خود را به دست آورده است. ماری تمکی 16 ساله به کشف وحشتناکی دست یافته است: تا به حال نتوانسته کار جالبی با زندگی خود انجام دهد! نه به دلیل عدم تلاش او، اما کیماری از آن دسته افرادی است که هر وقت حتی سعی می کند چیز جدیدی را امتحان کند، مضطرب می شود و در آخرین لحظه بیرون می آید، و به نظر می رسد که هرگز نمی تواند از آن بلوک رد شود، هر چقدر هم که تلاش کند. سپس یک روز، دختری از مدرسه خود را می بیند که در ایستگاه قطار از کنار او مسابقه می دهد. دختر پاکتی را گم می کند که معلوم می شود با پول نقد پر شده است - یک میلیون ین. این پول زیادی است که یک دختر دبیرستانی روی او داشته باشد، اینطور نیست؟ وقتی ماری او را ردیابی می‌کند، دختر مورد نظر، شیراسه کوبوچیزاوا، به ماری می‌گوید که مادرش در یک سفر تحقیقاتی در قطب جنوب زمانی که او در مدرسه راهنمایی بود گم شده است و اکنون هدف او جمع‌آوری پول است تا او را پیدا کند. او از ماری دعوت می‌کند تا با او در سفر همراه شود، که ممکن است فشاری باشد که ماری برای شروع زندگی در نهایت به آن نیاز دارد. به همراه دو دختر دیگر، هیناتا میاکه شاد و در عین حال بالغ و مشهور یوزوکی شیرایشی، راه خود را به قطب جنوب، در دورترین مناطق زمین، می‌رسانند. من در مورد قطب جنوب متخصص نیستم، اما هر کسی که حتی اندکی از قطب جنوب یا نحوه رسیدن به آنجا اطلاعات داشته باشد، به شما خواهد گفت که رفتن به آنجا شاهکار آسانی نیست. به راحتی می توان تصور کرد که در دستان اشتباه، مکانی فراتر از کیهان از این محیط به عنوان یک پس زمینه براق برای ماجراجویی های زیبای موها استفاده می کند، و تمام خطرات و قوانینی را که در واقع با رفتن به آنجا همراه است، نادیده می گیرد. خوشبختانه، خود نمایش هیچ علاقه‌ای به تلاش سطحی و سطحی ندارد و در واقع به سفر واقعی به قطب جنوب بسیار جدی برخورد می‌کند و به هر سوالی که بینندگان ممکن است درباره آن داشته باشند پاسخ می‌دهد: چگونه به آنجا می‌رسند؟ چگونه می توانند حتی اجازه رفتن را بگیرند؟ پول را از کجا می آورند؟ چه چیزی را باید با خود ببرند؟ چگونه می توانند با خطرات احتمالی آنجا مقابله کنند؟ هر مرحله از سفر با جزئیات دقیق برنامه‌ریزی شده است، و نشان می‌دهد که سازندگان واقعاً کار و تحقیق کرده‌اند تا فرضیه‌ها قابل لمس و باور شود. ممکن است برخی دوست نداشته باشند که دختران تا قسمت 9 واقعاً موفق به رسیدن به قطب جنوب نشوند، اما من فکر می‌کنم این کار ارزشش را دارد زیرا کاری که برای رسیدن به قطب جنوب انجام می‌شود به اندازه مقصد واقعی مهم است. این که بچه ها از هیچ جایی در آنجا ظاهر شوند، واقعاً ارزان و دست نیافتنی احساس می شود. اما A Place Further Than The Universe نمی‌تواند به تنهایی از عهده خود برآید، و خوشبختانه، نویسندگان سریال گروه بزرگی از شخصیت‌ها را مجذوب کردند تا در سفرهای خودیابی و خودشکوفایی دنبال کنند. هر چهار دختر اصلی هر کدام اهداف و دلایل خاص خود را برای سفر به قطب جنوب دارند و باعث می‌شود که احساس مهم‌تری نسبت به "ما می‌خواهیم به این مکان عالی برویم!" و همه آنها به طرز شگفت انگیزی شکل گرفته و توسعه یافته اند، تا جایی که نمی توانید قوس ها و شخصیت آنها را تنها در یک جمله توضیح دهید. این مجموعه به این نکته اشاره می‌کند که کهن الگوهای شخصیتی معمول مرتبط با نمایش‌های CGDCT را تجزیه و تحلیل کنیم، حتی اگر نمایش خود کاملاً با قالب CGDCT مطابقت نداشته باشد، زیرا داستان ماجراجویی بلندپروازانه‌تر است/آخرین سن و هر درامی که از آن ناشی می‌شود. در واقع احساس طبیعی و منطقی به نظر می‌رسد تا اینکه احساس اجباری، جذاب و ارزان داشته باشید. من احساس می‌کنم می‌توان با هر شخصیت جانبی که جین یا تاکاکو نیست، کارهای بیشتری انجام داد، اما Place Further Than The Universe از آنها به خوبی استفاده کرد، و چهار دختر اصلی نمایش را به خوبی اجرا می‌کنند. راستش را بخواهید، تنها شخصیتی که می توانم بگویم واقعاً از آن متنفر بودم، آن خانمی بود که همیشه در مورد دوست پسرش غر می زد. به طور جدی، اصلاً هدف این شخصیت چیست؟ او کاملاً بی فایده است و به معنای واقعی کلمه هیچ کاری جز ناله کردن و گریه کردن برای دوست پسرش انجام نمی دهد. انیمیشن این مجموعه نیز نقش زیادی در ارتقای نمایش دارد. برای مجموعه‌ای مانند این، Madhouse دقت و جزئیات شگفت‌انگیزی را روی همه چیز اعمال می‌کند، از حرکت شخصیتی رسا، پس‌زمینه‌های سرسبز و پرجزئیات، تا نورپردازی خلاقانه که بسته به حال و هوا و فضای یک صحنه تغییر می‌کند و غیره. حتی CGI، خوشبختانه، در جایی که مناسب است نگه داشته می شود و هرگز در انیمیشن دوبعدی دخالت نمی کند. چه چیز دیگری برای گفتن در مورد آن وجود دارد که دیگران قبلاً نگفته اند؟ واقعاً من را متعجب می کند که چقدر برای این کار دقت شده است، و Madhouse نیازی به این کار سختی نداشت، اما آنها این کار را انجام دادند، و بسیاری از آن به کارگردان Atsuko Ishizuka مربوط می شود، که مسلماً من چیزهای زیادی نمی شناسم. در مورد، و من هرگز No Game No Life را ندیده ام و نمی خواهم. اما پس از دیدن یوریموی و فیلم بعدی او Goodbye Don Glees، من واقعا امیدوارم که او بتواند کارهای بیشتری انجام دهد، زیرا او و تیمش ثابت کرده اند که استعداد دارند. موسیقی متن فیلم نیز بسیار زیبا است، نرم و در مواقعی که لازم باشد، به‌طور مناسبی خوش خلق است، و آهنگ‌های آغازین، پایانی و درج آهنگ‌ها همگی برای جلوه‌های فوق‌العاده استفاده می‌شوند و کاملاً به نمایش می‌آیند. به معنای واقعی کلمه هر قسمت؟ آه، این واقعاً تنها شکایت من در مورد آن است. Yorimoi همچنین سرعت بسیار خوبی دارد و هر قسمت به نظر می رسد با دقت برنامه ریزی شده است. هیچ صحنه‌ای هرگز تلف نمی‌شود، و من هرگز احساس نمی‌کردم که سریال پایان‌های شلوغی را به جا بگذارد. خود داستان به خوبی بیان شده است و با توجه به مقدار مناسبی از جاذبه و وزن عاطفی که برای چیزی مانند رفتن به قطب جنوب لازم است. مجموعه‌ای درباره انیمه دخترانی که به قطب جنوب می‌روند نباید روی کاغذ کار کند، اما تیم Madhouse موفق شد آن را عملی کند و با قاب‌بندی سفر به قطب جنوب به‌عنوان یک فرد بیشتر در مورد رشد کردن، پذیرش خود واقعی‌تان و رویارویی با همه چیز بود. ناشناخته‌هایی که در دوران نوجوانی به وجود می‌آیند، تمام ضربات دراماتیک آن در واقع به دست آمده است. و واقعاً، مکانی فراتر از کیهان واقعاً کاری به این خوبی ندارد. این نمایشی است که تقریباً به هر کسی توصیه می‌کنم، و نمونه‌ای عالی از کاری است که یک تولید انیمه اصلی می‌تواند انجام دهد وقتی که اجازه دارد داستانی را از ابتدا تا انتها روایت کند. اکنون که بالاخره در ایالات متحده به همراه دوبله انگلیسی در بلو-ری منتشر شده است، در دسترس تر است، اگرچه برای خرید بلو-ری مذکور باید یک پنی بپردازید. این کار را کردم و یک ذره هم پشیمان نیستم.