Shiroi Suna no Aquatope

Slice of Life ژانر مورد علاقه من است. این خاص بود من در مورد آن نشنیده بودم و آن را تصادفی انتخاب کردم زیرا قبلاً یک انیمیشن مبتنی بر آکواریوم ندیده بودم و بعد از تماشای مجدد Yuru Camp و Sakura Quest برای چندمین بار هوس چیزی منطقه ای داشتم. این بیشتر از میل من برای حفظ آن حال و هوای دوست داشتنی، معنادار و زیبا بود. من می گویم که از 12 قسمت اول بسیار بیشتر از نیمه دوم لذت بردم. من نمی توانم کمک کنم که من آمریکایی هستم، بنابراین موضوع فرهنگ کار می تواند برای من آزار دهنده باشد. این اساساً به این معنی است که من متقاعد نمی‌شوم که بهتر نبود از سلامت روانی MC حمایت می‌کردم تا اینکه او را به لبه پرتگاه سوق دادم، اما با این اوصاف، من همیشه از انگیزه‌های اساسی آنچه شخصیت‌های انیمیشن را هدایت می‌کند قدردانی می‌کنم. بنابراین من از اولویت ها و رشدی که در نیمه دوم داستان مطرح می شود قدردانی می کنم. خیلی لحظه های قشنگ

این انیمه یکی از معدود انیمه هایی است که به دور از اغراق دراماتیک به ماهیت روابط دوستی بین زنان پی بردم. این امر باعث شد که معنای کار در آکواریوم را به من آموخت و به لطف آن علاقه من به زندگی دریایی و تمایل من برای ادامه آن افزایش یافت. چیزی که بیشتر از همه در این انیمه دوست داشتم تلفیق زندگی انسان و زندگی دریایی است. بین آینده مان که در آن به دنبال رسیدن به جاه طلبی هایمان هستیم و آینده موجودات دریایی که باید حفظ شوند، می خواستم برای لحظه ای در یک آکواریوم کار کنم تا این دو آینده را با چشمان خودم ببینم. مدتی است که تمایلی به انجام هیچ کاری یا اهمیت دادن به چیز خاصی نداشتم و اکنون Shiroi Suna no Aquatope با ایجاد عشق و علاقه به زندگی دریایی در من، این میل و علاقه را به من بازگردانده است.

برای این طرح خیلی زیباست داستان فرعی راستش لذت بخش نبود پس زمینه و صحنه های زیبا در این داستان هدر می رود. داستان دارای 2 بخش مجزا است. نیمه اول در فعل و انفعالات شخصیت های اصلی است که یک آکواریوم کوچک و در حال بسته شدن را می چرخاند. همه شخصیت های اصلی این مکان را دوست دارند و سعی می کنند آن را از مرگ قریب الوقوع آن نجات دهند. از این رو نیمه اول در مورد شخصیت های اصلی است که خود را پیدا می کنند و تلاش ها و نیات خود را برای این آکواریوم کوچک پیوند می دهند. همه نیات و آرزوها بسیار معقول بود. اما اقدامات کمی بیش از حد ضعیف است. داستان فقط در مورد اینکه آنها می خواهند آکواریوم را حفظ کنند ادامه دارد، اما اقدامات آنها به جز چند مورد دقیقاً نشان داده نمی شود. بدون بحث تیمی، یا جستجوی کمک از بیرون، یا استفاده از روش‌های ساده‌تر. در تبلیغات و بهسازی آکواریوم قدیمی هیچ تلاشی صورت نگرفت... بیشتر مطالب نیمه اول با درام "من تسلیم نمی شوم" و "من برای تو هستم" پر شده بود. یک طرح بسیار خالی است. اما آنها فقط 16-17 ساله هستند، بنابراین من با نبود اقدامات معقول در اینجا "خوب" هستم، اما 12 قسمت در این مورد بسیار خسته کننده است. نیمه دوم کمی منزجر کننده است. این کار پس از یک پرش زمانی با شخصیت‌های اصلی شروع می‌شود که مرحله دبیرستان خود را به پایان می‌رسانند و وارد دنیای کار می‌شوند. این یک محیط کاری وحشتناک را نشان می دهد. اکنون تعامل آنها حول آکواریوم بزرگ جدید می چرخد ​​که کانون گردشگری جدید بود، در حالی که آکواریوم قدیمی در نیمه اول تخریب شد. نقش اصلی را خودش در نقشی قرار داد که برای آن ثبت نام نکرد، اما تصمیم گرفت با این باور ادامه دهد که هنوز می تواند کارهایی را به نفع این آکواریوم جدید انجام دهد. که من هم معتقدم همه بخش ها در حفظ یک شرکت (آکواریوم) نقش دارند. به نوعی برای یک آکواریوم بزرگ جدید، تعداد کارکنان آنها بسیار کم است. در بخش او، برای تیم او، رهبر اصلی تنها کارمندی غیر از مدیر ناظر او است که اتفاقاً دستیار کارگردان نیز می باشد. تیم 2 نفره هم همینطور. رهبر اصلی از قبل به عنوان یک دختر جوان با شور و اشتیاق به زندگی دریایی، مجهز به دانش و تخصص زندگی دریایی تاسیس شده بود. با این حال، در نقش خود در این شرکت جدید، او تحت هدایت یا آموزش دامنه اولیه کار خود قرار نگرفت، فقط با کار کنار گذاشته شد و در حین کار یاد گرفت. یادگیری کار روش بدی نیست مگر زمانی که مدیر برای راهنمایی یا کمک در اصلاحات 0 کمک می کند. تمام کاری که مدیر انجام می دهد این بود که سعی کند او را در جای خود نگه دارد و او را به یک ربات تبدیل کند. و همه دوستانش (بقیه شخصیت‌ها) به همان اندازه وحشتناک هستند که به او می‌گویند باید این کار را انجام دهد و بیشتر به کارش متعهد باشد، علیرغم همه زمان‌ها، و کارهای اضافی برای هماهنگی بین بخش‌ها (این باید وظیفه مدیر باشد. ؟) . به رهبر اصلی می گوید که به اندازه کافی به شغلش متعهد نیست، زیرا کمی از روز خود را صرف انجام کارهایی می کند که از آنها لذت می برد و از نظر ذهنی او را جوان می کند. این قطعاً ناخوشایند است که چگونه همه کسانی که اشتیاق رهبر اصلی و برنامه کاری بیش از حد او را می دانستند سعی می کنند به رهبر اصلی بگویند که او هنوز به کار خود اختصاص ندارد. (؟؟؟؟؟؟؟) اگر او هر روز بیش از حد زمان‌بندی شده انجام می‌دهد، تقصیر شرکت است که پرسنل کافی برای انجام کارهایی که دارند به کار نمی‌گیرد. چرا سرنخ اصلی به خاطر "کم کاری" در نقشی که او درخواست نکرده و هیچ تجربه رسمی در آن نداشته است مورد سرزنش قرار می گیرد. و آنها توانستند سرنخ اصلی را شکست دهند و فقط یک کارگر چشم ماهی مرده با 0 علاقه به کار یا محیط کار مورد علاقه اش (آکواریوم) باشد. سپس سرنخ اصلی پس از دیدن بهترین دوستش (gf) و چند بچه لاک پشت خودش دوباره زنده شد... اینجا هیچ اخلاقی از داستان وجود ندارد. هیچ معنای عمیق فلسفی در اعمال آنها وجود ندارد. اصلاً فایده ای ندارد. با آن همه درام بی‌معنا و رفتار مسموم، به سختی می‌توان بخشی از سبک زندگی را به‌شمار آورد. در نیمه اول یک پدیده ماوراء طبیعی در داستان ظاهر می شود، گویی که دارند چیزی جادویی/زیبا را اذیت می کنند که داستان آنها را به خوبی گره می زند. اما این فقط در نیمه دوم تا آخرین قسمت ناپدید شد .... آن نقطه طرح می توانست این داستان را کمی نجات دهد، اما هرگز آن را توسعه نداد. گویی برای آن پدیده جادویی مثل نفس کشیدن اتفاقی است. هنر زیبا. خیره کننده. شخصیت ها بد تو کل داستان را بد کرد. هق هق و غمگین و غیر منطقی. بی جهت خود صالح و خودخواه. تمام اعمال آنها مرا گیج می کند. بیش از حد خوش بینی، هیچ ملاحظاتی برای احساسات دیگران به جز زمانی که کسی گریه می کند، وجود ندارد. مثل اینکه گریه تنها بیانی است که به آن اهمیت می دهند. سرنخ اصلی نیز ساده لوحانه وسواسی است. غفلت از مطالعات اولیه پایه، فکر نکردن به ناراحتی هایی که می تواند ایجاد کند، و عقده خواهری با دختری دارد که به سختی می شناسد به مدت 2 هفته. همه شخصیت‌های دیگر وجود دارند تا نقش اصلی را فعال کنند و حتی تلاشی برای گسترش دیدگاه‌های او نداشته باشند. من آن را توصیه نمی کنم، اما من این را به عنوان یک احساس ترکیبی قرار می دهم زیرا این هنر برای دیدن بسیار زیبا است. در نتیجه، خسته کننده است اما زیبا است.