Lycoris Recoil

«لیکور لیکوریس» اثری است که در مسیر خود ظرایف بسیاری دارد که در برخی جنبه ها جذاب و در برخی جنبه ها نامتعادل است. ترکیب اصلی که آنها ایجاد کردند توانست بخش قابل توجهی از جهان را متقاعد و سرگرم کند. من معتقدم هیچ کس را بی تفاوت نمی گذارد و به هر طریقی جنبه حرفه ای تر خود را نشان می دهد. با این حال، من دیدگاه خود را بر روی این کار متمرکز خواهم کرد و هر دو جنبه عملی را برجسته می‌کنم و در عین حال قصد دارم بیش از حد درگیر سوگیری ذهنی یا لجبازی بیش از حد نباشم. نکته مثبت، من می بینم که آنها به خوبی توانستند همزیستی یا شیمی (به اصطلاح) بین تاکینا و چیساتو را مدیریت کنند. این شیمی بسیار خوب اجرا شده، ارگانیک، طبیعی و واضح بود. نحوه تعامل آنها با یکدیگر قابل توجه است. صداپیشه چیساتو کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد، و بالا و پایین‌ها، همراه با ظرافت‌های اجرای او، تفاوت قابل‌توجهی در شناسایی «وایفوس» ایجاد می‌کند - چیزی که اغلب در دوبله شنیده نمی‌شود. علیرغم اینکه عمیقاً در شخصیت تاکینا کاوش نکردم (فقط با 12 قسمت و طرح بیشتر، قابل درک است)، من دوست دارم که چگونه او از ابتدا با شریک جدید خود سازگار شود. یک همسان سازی سریع، یک تغییر سریع در رفتار او وجود دارد (مثل گونه ای برازنده از شخصیت معمولی ساده، جدی و سخت کوش که وقتی کسی به شیوه ای نامتعارف در زندگی او دخالت می کند، تکامل می یابد). برای من، این احساس طراوت می کند، به خصوص زمانی که به نظر می رسد هر قسمت اجازه چنین تعاملات اجتماعی را می دهد. این مرا به نکته دیگری می رساند. آنها به ترکیب خوبی از سبک CGDCT (دختران ناز در حال انجام کارهای زیبا) با رویه پلیس دست می یابند که هر دو را با شدت یکسان حفظ می کنند و یکپارچگی خود را در هر قسمت حفظ می کنند. به هیچ یک از ژانرها اولویت مطلق داده نمی شود. در عوض، آنها پشت سر هم کار می کنند و چیزی واقعاً دلپذیر برای تماشا ایجاد می کنند. ایده دیگر روشی است که چیساتو بیهوده به همه چیز نزدیک می شود. بدون توجه به مشکل، او سعی می کند آن را به حداقل برساند و آن را فاقد وزن یا سنگینی ذهنی کند. برای من جالب است که چگونه دو جهان در یک جهان همزیستی دارند: اولین تصویر ایده‌آلی از ژاپن است که همه ما می‌خواهیم، ​​با جامعه‌ای ظاهراً کامل (اگرچه چیزی وجود دارد که کاملاً من را متقاعد نمی‌کند؛ واضح است که مردم آگاه هستند، اما وجود دارد. هیچ تلاشی برای انعکاس این اعتراض اجتماعی، فقط در اپیزود اول ذکر شد، من می‌دانم که جامعه ژاپن گاهی اوقات می‌تواند اینگونه باشد، بنابراین من شک دارم)، و دومی با یک DA (و بقیه درگیر) از نظر ذهنی درهم شکسته، ساخته شده برای کشتن. ، رحمت را عیب تلقی می کند و به دنبال راه تلقین می کند. اگرچه این با آن شدتی که قبلاً روایت شد احساس نمی شود، ممکن است به دلیل لمس کمدی یا لحظات آرامش بخشی چیساتو با کاریزمای پیش پا افتاده اش باشد. من همچنین می‌خواهم روشی را که دیالوگ‌ها برای شخصیت‌ها ساخته می‌شوند برجسته کنم - آن دیالوگ‌های مبهم و مبهم که قرار است توسط ذهن بیننده تفسیر و کار شود. مرا به یاد آثار شینیچیرو واتانابه انداخت. به نظر می رسد از سبک داستان سرایی او نشأت می گیرد. امیدوارم منطقی باشد. اکنون، به جنبه هایی که عجیب، گیج کننده یا قابل اصلاح به نظر می رسیدند. من فکر می‌کنم ED کاملاً با صحنه‌های پایانی طنین‌انداز نمی‌شود، به خصوص اگر رویدادهای دردناک، منفی یا آشفته‌ای را ارائه دهند. بهتر بود مستقل بود و بعد از اتمام صحنه آخر ارائه می شد. انصافاً اگر برعکس می شد، مناسب تر به نظر می رسید. علاوه بر این، صحنه خاصی که چیساتو می‌فهمد که یوشی می‌خواهد او را بکشد، با شخصیت او در تضاد است. تعجب آور است که یک دختر از نظر ذهنی تیز در دام زودباوری بیفتد و به مدت 10 سال باور کند که ماموریت او بدون زیر سوال بردن چنین چیزهای اساسی متفاوت است. این کاملاً با شخصیت یا داستان او مطابقت ندارد. همچنین شایان ذکر است که توانایی های فرضی چیساتو و ماجیما بیش از استعدادهای ذاتی به نظر می رسد. این داستان علمی تخیلی نیست، اما توانایی های آموزش ندیده چیساتو برای ماندن در محدوده عقلانی و «شنوایی مطلق» ماجیما فقط روایت را تحریف می کند. اگر آن‌ها چنین توانایی‌های مافوق بشری (مخصوصاً چیساتو) را نداشتند، داستان ممکن بود قابل ربط‌تر باشد. همانطور که گفتم در نهایت هرکسی در آن سوی دانش و ادراک جهان تا حدودی سردرگم است، به آرمان ها و شیوه های فکری خاصی چسبیده و کورکورانه به آن ها اعتقاد دارد. اما هنگامی که ایده های آنها به چالش کشیده می شود، حقیقت خود را نشان می دهد - هیچ چیز قطعی یا مشهودی وجود ندارد. آنها فقط کاری را انجام می دهند که فکر می کنند درست است... آنها فقط انسان هستند.

6.5/10 احساس می‌کنم یک «دختران اسلحه‌گر تفنگ» بهتر هستم، اما در عین حال، بخشی از زندگی است ~ جان ویک اما انیمه. یک شروع، میانه و پایان و یک نتیجه مناسب برای یک سریال 13 قسمتی داشت که من را کاملاً خوشحال می کند. نمایش فقط سرگرم کننده و دوست داشتنی بود و به طور کلی به همان اندازه که منحصراً برای طرفداران انیمه هدف قرار می گرفت، همچنین احساس می کردم همه چیزهایی را که من بی اندازه از آن لذت می بردم مسخره می کرد. انیمیشن در سطح بالایی بود. شخصیت‌ها می‌توانستند کمی جلوه‌تر استفاده کنند، زیرا بسیاری از آن‌ها کلیشه‌ها/روشن‌ها را دنبال می‌کردند. فقط زمان خوبی بود، و کمی فلسفه لمس خوبی بود.

افراد دیگر قبلاً بررسی‌های دقیق‌تری ارائه کرده‌اند، بنابراین واقعاً من فقط چیزهایی را اضافه می‌کنم که می‌خواهم بگویم، اما آن را بدون اسپویلر نگه می‌دارم. بسیاری از داستان‌ها سعی می‌کنند یا آنقدر منحصر به فرد باشند که در نهایت احساس غیرواقعی و غیرواقعی کنند، در حالی که برخی از داستان‌ها آنقدر به خوبی به فروش می‌رسند که احساس می‌کنند همه انیمه‌های دیگر آنجا دوباره به یک آشفتگی بزرگ برگشته‌اند. و من واقعاً آن را درک می‌کنم، سخت است که میزان آشنایی با مقدار مناسب چیزهای عجیب و غریب را متعادل کنیم، اما Lycoris Recoil این کار را کاملاً انجام می‌دهد. بهترین راه برای توضیح این نمایش بدون اسپویل ارائه یک مثال است. آیا اخیراً vtuber را تماشا کرده اید؟ اخیراً به نظر می‌رسد که هر مفهوم زیر نور خورشید قبلاً انجام شده است، همه میوه‌های آویزان مانند گربه‌های دختر یا دختر بچه‌های خرگوش یا پسران شیطان یا هر چیز دیگری، پس چگونه نسل‌های جدیدتر سازگار می‌شوند؟ آنها دو مفهوم را با هم ترکیب می کنند که قبلاً با هم انجام نشده است، مانند یک همستر افسر پلیس یا یک پری دریایی جن. نکته کلیدی این است که آنقدر کارهای زیادی انجام ندهید که به معنای واقعی کلمه دچار آشفتگی شوید، اما نه آنقدر کم که احساس کنید فقط دارید کارهای انجام شده را از نو انجام می دهید. پس از تماشای کل نمایش، این تصوری بود که من به دست آوردم، با مخلوط کردن مفاهیم کافی که به خودی خود آنقدرها منحصر به فرد نیستند، اما در کنار هم قرار گرفته اند، طرحی هماهنگ اما در عین حال تازه ایجاد می کنند که خواننده را شگفت زده و خوشحال می کند. پیچش ها و چرخش ها و در طول مسیر نیز طبیعی و به خوبی فکر شده بود، که من آن را به پیچش های تکان دهنده ای ترجیح می دهم که به جز غافلگیری بیننده، برای داستان هیچ خدمتی ندارد. اوه بله، ما یک نمایندگی ملایم اما محترمانه LGBTQ+ دریافت کردیم، بنابراین این نیز یک امتیاز مثبت است. به هر حال به طور کلی برای من 10/10 است، داستان به هر چیزی که برای موفقیت نیاز دارد را می رساند و حداقل در یک بخش عالی است و این عالی است.