Gridman Universe

بالاخره توانستم جهان گریدمن را تماشا کنم، و خدای من، چه جاه طلبانه، خودپسندانه و زیبا بود، لمائو. بنابراین در اینجا افکار سرگردان من در مورد آن است. این فیلم یک تفسیر متا در مورد داستان‌گویی، نوشتن، خدمات طرفداران و مهم‌تر از همه داستان‌هایی است که به خودمان می‌گوییم تا زندگی کنیم، این فیلم شاید خیلی زیاد تلاش می‌کند، اما همه اینها در چارچوب کاری که دو سری قبلی سعی کردند انجام دهند، منطقی است. فیلم با نزدیک شدن به جشنواره مدرسه در حالی شروع می شود که بازیگران گریدمن زندگی عادی خود را پس از اتفاقات سری اول زندگی می کنند. یوتا به اعتراف گرفتن به ریکا فکر می کند، در حالی که ریکا و اوتسومی در حال نوشتن فیلمنامه ای برای نمایش کلاسی خود هستند که درباره گیرمن خواهد بود. از آنجایی که آنها تنها کسانی هستند که اتفاقات رخ داده را به خاطر می آورند، می خواهند داستان را تعریف کنند، اما ایده آنها همچنان توسط بقیه کلاس مورد اصابت قرار می گیرد زیرا "واقع گرایی ندارد". این فیلمنامه عنصر اصلی فیلم است که به آن امکان می دهد تمام تفسیرهای متا را بسازد که سری اول آنقدر دوست داشتند. SSSS.Gridman هم یک نامه عاشقانه بود و هم ساختارشکنی از ژانر توکوساتسو، در حالی که Dynazenon بیشتر در مورد شخصیت های آن بود. این فرنچایز همیشه در خط باریکی بین تعاملات واقعی شخصیت‌ها و تماشای غم‌انگیز Tokusatsu حرکت می‌کند، و این فیلم راهی عالی برای بستن ارتباط بین این دو عنصر متفاوت بود. همانطور که آکان جهان یوتا را همانطور که در گریدمن توضیح داده شد ایجاد کرد، به نظر می رسد گریدمن دنیای یوموگی، گاوما و یومه را خلق کرده است. هیچ یک از آنها به معنای مطلق "واقعی" نیستند، اما همانطور که دختر کایجو در یک لحظه می گوید، انسان ها "تنها گونه ای هستند که قدرت باور به ساختگی ها را دارند". این فیلم نشان می‌دهد که ما انسان‌ها چگونه همه چیز را از طریق داستان‌گویی پردازش می‌کنیم. ما داستان ها را به دلایلی دوست داریم. و حتی در زندگی روزمره خود، همیشه برای خود داستان می گوییم. ما درباره چیزهایی که برایمان اتفاق می‌افتد، روایت می‌سازیم تا بتوانیم آنها را معنا کنیم و در زندگی‌مان معنا بسازیم. اما، درست همانطور که یوتا در طول بیشتر فیلم انجام می دهد، ما گاهی اوقات فکر می کنیم که آنچه برای ما اتفاق می افتد تنها چیزی است که می تواند اتفاق بیفتد. فراموش می‌کنیم که قهرمان داستان‌های خودمان هستیم، اختیار داریم، و ما نیز می‌توانیم «چیزها را به وقوع بپیوندیم». این فیلم باعث شد که خیلی به داستان سرایی و زندگی خودم فکر کنم. آیا کامل است؟ جهنم نه نیمه اول فوق العاده خنده دار و گاهی اوقات به بهترین شکل ممکن ترسناک است، در حالی که نیمه دوم به ناب ترین شکلی از خدمات طرفداران که می توانید فکرش را بکنید تغییر می کند. ولی باز هم با مزه بود! و این نیز نکته است. در پایان، آنها نمایشنامه گریدمن را می سازند، و مردم واقعاً آنچه را که ریکا می خواست به آن منتقل کند، نمی فهمند، اما خیلی می خندند! قرار نیست داستان ها برای همه درک شوند، اما نوشتن وسیله ای برای درک بهتر خود و دیگران است. جهنم، من این را برای خودم می نویسم، زیرا باید این فیلم را پردازش کنم. چیزهای زیادی برای باز کردن در اینجا وجود دارد! پس آره. من این فیلم را دوست داشتم. این مخفف همه چیزهایی است که من دوست دارم (و هر چیزی که خیلی دوست ندارم) در فرنچایز Gridman. اما من به هیچ وجه آن را نمی خواهم. این یک بسته شدن کامل برای یکی از فرنچایزهای مورد علاقه من در سال های اخیر بود. من دوست داشتم یک بار دیگر با این شخصیت ها دیدار کنم. و احتمالاً زمانی برمی گردم، زمانی که برای درک همه چیز نیاز به روایتی در مورد ربات های غول پیکر و انسان های ساختگی داشته باشم.

در رویکرد آن به تفسیر متا بسیار متناقض است. با نوع پیامی که می خواست با مفهوم Gridman بگوید، بسیار سردرگم و سنگین بود. پیام آن در مورد زیبایی داستان که به خود اجازه می دهد دیگران را منتشر کند و الهام بخش باشد تا خلاقیت های خود را بسازند، چیزی است که من واقعاً روی کاغذ تحسین می کنم، اما با ایده ای که قبلا ارائه کرده بود، بسیار در تضاد است. جایی که فوق‌العاده شلوغ است، در تضاد با آن احساس می‌شود، و واقعاً به اندازه کافی برای ایجاد تمایز واضح بین این دو کار نمی‌کند. این توازن با متای خود ندارد که آثار دیگری که من دیده ام به چنین مضامینی می پردازند، جایی که تمایز بسیار واضح تری برای قدرت و زیبایی داستان وجود دارد و در عین حال خطر گم شدن بیش از حد در آن را نیز نشان می دهد. بدون اینکه بتواند واقعاً خود را در آن تعادل ثابت کند، احساس می کند در تماشای شلوغ خود گم می شود. بیشتر به نمایش قدرت داستان و آفرینش علاقه مند است تا اینکه به مخاطب اجازه *احساس* بدهد. همچنین بازیگران Dynazenon لیاقت بهتری را داشتند.

برای این فیلم خیلی دوستش نداشتم، مخصوصا برای سریال Dynazenon افت را تجربه کردم چون MC به نظر من خوب نبود. در مورد کیفیت و طراحی کاراکتر، من این را تعریف می کنم، بسیار خوب است و شخصیت ها زیبا هستند، شاید بهتر از قبل، فقط یک مقایسه با کیفیت. اما متأسفانه به نظر من خط داستانی چندان منطقی نیست، اکثر پیچش های داستانی عجیب هستند، مخصوصاً تا آخر، تقریباً همه تبدیل به ربات می شوند، این چیست؟ در اصل ایراد اصلی داستان عجیب و غریب است، شاید برای طرفداران شخصیت ها خط داستانی موضوع مهمی نباشد، اما برای من فقط کیفیت تصویر نیست، بلکه کیفیت داستان نیز مورد نیاز است.