Gilgamesh

20 سال گذشته؟ وای. وقتی این منتشر شد، بخشی از جامعه وجود داشت که پیشنهاد می کرد این یک شاهکار عمیق و عرفانی است. قبلاً در تاریخ انیمه بی نظیر بود و بعید به نظر می رسید که هرگز دوباره با آن مطابقت داشته باشد. نه. اوهان. تنها چیزی که پرمدعاتر از فرقه ها بود، خود سریال بود. اثر هنری حداقل با هر چیز قبلی متفاوت بود. اگرچه در سطح زیبایی شناختی صرف، من برای آن اهمیتی نداشتم. انیمیشن یک یا دو لحظه در خود دارد که بالاتر از حد متوسط ​​است. اما بخش‌های خوب کافی برای ایجاد یک تأثیر محکم وجود ندارد. شخصیت‌ها به سختی دوست‌داشتنی به نظر می‌رسند، و نوشتن آن‌ها را جلو و عقب می‌کشد، انگار که قربانی هستند و نه شرکت‌کننده. روایت هم تاثیرگذار نیست. سعی می کند این تجربه عمیق و باطنی باشد، اما در نهایت به یک آشفتگی گیج کننده و درهم می انجامد. فکر کنید پایان Evangelion گیج کننده و درهم ریخته، فقط بدتر. در واقع این پایان ممکن است یک مرتبه بدتر باشد. VA ها به نظر من به نوعی طرحی بود. گاهی اوقات آنها خوب عمل می کردند، اما در بسیاری از صحنه ها آنچه را که می خواستند بیان کنند، متوجه نمی شدم. مثل اینکه در گل و لای گیر کرده بودند و عمداً سعی می کردند محبت کنند. کارگردانی از این نظر بسیار ضعیف بود. سازندگان خوش شانس هستند که آنوناکی ها از آسمان فرود نیامده اند و به خاطر این آشفتگی به آنها سیلی می زنند. اما من به آنها وسایلی خواهم داد تا حداقل تلاش کنند. در آن روزگار، من این را در حدود 72/100 برای C- نمره می دادم. اما نمی توانم تصور کنم که زمان در این زمینه خوب بوده است. برای D- امروز بهتر از 60/100 نیست. دلیل خوبی وجود دارد که این سریال امروز به کلی فراموش شده است.

من می خواهم به این 8 بدهم، اما فقط می توانم 7 را توجیه کنم. آیا این کاملاً نابغه بود؟ مزخرف مطلق؟ همه موارد بالا؟ یک چیز مسلم است، از نظر فکری جذاب بود. فقط می دانم که مضامین و نمادهای عمیق تری در اینجا وجود دارد که به طور کامل آنها را درک نمی کنم که به من کمک می کند بیشتر آن را درک کنم. سه یا چهار اپیزود آخر همه چیز را به شیوه ای نسبتاً درهم و برهم می بندد و نتیجه ای نسبتاً ناامیدکننده را برای ما به ارمغان می آورد. من حماسه گیلگمش را قبلاً خوانده‌ام و چیزی در آن به خاطر نمی‌آورم که با آنچه در اینجا به دست می‌آوریم مطابقت داشته باشد، به جز یک ارتباط بسیار سست با جستجوی جاودانگی. مشکل اینجاست که به نظر می رسد جست و جوی جاودانگی ارتباط چندانی با مضامین اولیه این داستان ندارد. من سعی می کنم نمادهای مبهم مانند چنگال تنظیم را کشف کنم. به وضوح تأثیرات دیگری در اینجا وجود دارد. مایه تاسف است که این مورد در تاریخچه بحث های آنلاین برای من محبوبیت بیشتری ندارد زیرا در این صورت ممکن است آسان تر باشد که برخی از تأثیرات را بررسی کنم و بینش هایی را در مورد چیزهایی که من متوجه نشده ام دریافت کنم. حماسه گیلگمش را دوباره می خوانم. من همچنین قصد دارم مانگا منبع را بخوانم. متأسفانه یافتن مانگا بسیار دشوار است. من موفق شدم چندین فصل را به صورت آنلاین پیدا کنم، اما نمی توانم همه آنها را پیدا کنم. هر جلد در ebay بسیار گران است. وقتی این کارها را انجام دادم برای یک بار دیگر برمی گردم. همچنین باید اشاره کنم که بسیار شگفت انگیز است که آنها توانستند چنین داستان بلندپروازانه و خلاقانه ای را با بودجه ای کم تعریف کنند. صحنه‌های دعوا بد بود، اما آن سبک هنری جالب بود و من رنگ‌های خاموش را دوست داشتم.

نمی توانم به شما بگویم که آیا این نمایش را دوست دارم یا از آن متنفرم. نمی توانم به شما بگویم که آیا این یک انفجار درخشان خلاقیت است که بر بودجه ای کوچک با شادی دیوانه وار نسبت به داستانی غلبه می کند که هیچ کس دیگری بدون تمیز کردن لبه های ناهموار آن را لمس نمی کند، یا تلاشی بی رحمانه و نیهیلیستی برای به دست آوردن امتیاز با جمعیت پرمدعا، نام. در طول راه عناوینی مانند "آسمان پناهگاه" را حذف کنید تا به آنها بفهمانید که جوانه هستند. آیا انیمه‌ای را تماشا کردم که سواری وحشیانه است که نشان می‌دهد وقتی مردم نقش خدا را بازی می‌کنند واقعاً چه اتفاقی می‌افتد، یا رانندگی بی‌معنی که دانشمندانی را که از قبل مشکلات کافی دارند، به‌شدت مورد حمله قرار می‌دهد («بررسی همتایان» قطعاً همه افرادی است که در یک شهر تاریک جمع می‌شوند. اتاقی که همه آنها در مورد چگونگی تبدیل شدن به موجودات فوق العاده بحث می کنند؟ آره. نه. من نمی دانم.